Levensverhalen (pagina 425)

hey het is bijna 3maand gelden da het gedaan is uit een relatie van 1.5 jaar / ook je eerste meisje , kan haar niet vergeten :'-( denk konstand aan haar, ik probeer alles, alles wat mij aflijd , maar voel mij meer en slechter , voel dat het geen nut heeft om te leven zonder haar
ik kan niet slapen,
ik kan niet eten
ik eet voor mijn pa dat hij het ziet maar wanneer hij weg is , of niet op let geef ik over,
ik wil bij haar blijven ik kan het niet
heb site na site gezocht,
gister heb ik het geprobeer te doen met mijn scooter, maar niet gedaan, ik denk aan ophangen, of van uit raam vallen , of lang te teras van mijn apartament, pille slikken, slecte dinge drinken denk er meer en meer aan het doet gewoon te veel pijn vandaag ook moest naar de winkel dacht der de heletijd aan ben then einde raad
tegen mijn ouder kan ik het niet zeggen die snappen dat niet pls help me kan het niet meer aan wil van deze pijn af
dag in dag uit pijn , verdriet , en jah ben een man ik moet bijna de heletijd wenen , ik probeer het in te houden maar soms luckt het niet
ik kan de pijn niet meer aan

=Mijn naam is Vincent en ben 26 jaar=

Sinds de puberteit zijn intrede heeft gedaan in mijn leven is het finaal mis gegaan met mij als persoon. Ik heb het over een aaneengeschakelde periode van zo'n 15 jaar nu. Vrienden heb ik nauwelijks en heb nog nooit een relatie gehad.

Die laatste twee factoren knagen continu en vreten me levend op. Ik word er gek van en draai af en toe door. Die factoren begonnen erg zwaar te wegen vanaf mijn 16e en nu, 10 jaar later, spelen ze nog steeds een alledaagse rol.

Talloze trajecten van psychologen, psychiaters, groepstherapieën en medicatie hebben niet veel kunnen doen.

Ik voel me zó ein-de-loos eenzaam. Ik probeer altijd ergens hoop te houden maar nu ik zie dat ik op deze leeftijd nog steeds zo loop te tobben is die hoop wel meer en meer aan het slinken.

De onzekerheid, de angst, het gevoel nergens echt bij te horen, het consumeert me dag en nacht.

Het feit dat ik biseksueel ben, maakt het allemaal nog veel onduidelijker en slecht te plaatsen. Ik weet en voel zo slecht aan waar mijn voorkeur ligt, als ik al wat voel. Het heen en weer geslinger tussen beide seksen zorgt telkens voor een extra injectie van onzekerheid, instabiliteit en gevoel van alleen te zijn op de wereld.

Gedachten aan zelfmoord zijn voor mij niets nieuws. Ik heb ze nu veel minder als toen ik in de periode 16-20 jaar zat. Ik denk dat het voor altijd wel een deel van mijn leven uit zal maken, zoveel heb ik tot nu toe wel geleerd.

Ook ik heb me talloze keren afgevraagd 'Waarom?'. 'Waarom ben ik zo, waarom doe ik zo, waarom voel ik zo?'

Vrede met mezelf krijgen en zelfacceptatie, ik weet hoe belangrijk zoiets is en dat het essentieel is voor de ontwikkeling. Maar wat lijkt dit vaak een onmogelijke opgave voor mij...

Als ik destijds in de puberteit had geweten dat ik op deze leeftijd er nog zo beroerd bij zou zitten had ik waarschijnlijk actie ondernomen.

'Gelukkig' maar dat ik dat toen niet wist? Misschien..
'Ignorance is bliss' zeggen ze, tja, misschien wel.

Denk er vaak aan om te emigreren om dit vastgeroeste bestaan van me af te schudden en dit beklemmende bekrompen Nederland de rug toe te keren.

Maarja, wat dan? Echt plannen goed doordenken doe ik niet, ik heb er geen energie, geduld en kracht voor...
Ik blijf voorlopig maar voortmodderen hier..

=Wat een afschuwelijk leven=

Beste Roy, ik las jou verhaal en dat raakte me. Ik weet niet hoe of wat ik kan doen om je te helpen. Mijn zoon is ook autistisch en heeft met vallen en opstaan nu eindelijk een opleiding gevonden waar ze hem steunen om zijn opleiding ICT af te maken. Ik gun jou dat ook!! Hij is niet gepest zoals jij dat bent en ik heb voor hem geknokt dat hij de goede zorg kreeg die hij nodig had. Dat gun ik jou ook!! Zoek steun bij het GGZ of en andere maatschappelijke organisatie die iets af weet van autisme want jij bent het waard om gesteund te worden!! Geloof in jezelf, en ik hoop dat je de kracht in je hebt om de goede stappen te ondernemen om jezelf te helen. Hé Kanjer zet hem op!!XXX
Zoek een opleiding die er is voor jongeren zoals jij. Met aparte klassen voor autisten en aanverwante stoornissen. Deze school is het Willem ! college in Den Bosch. Maar misschien is er ook een opleiding voor jou in jou omgeving.

Ik voelde me depressief, maar heb mijn hulp bij God gezocht. Hij heeft mij uit de diepe put gehaald en een nieuw leven gegeven! Jezus Christus stierf voor mijn fouten, waardoor ik vergeven ben. Al mijn fouten zijn weg! Dit is alweer een jaar of 6 geleden en sindsdien ben ik oprecht heel erg gelukkig! Ik heb nu een goede relatie met God en weet dat dat de echte sleutel is voor oprecht geluk. Wij mensen zijn gemaakt om in contact te staan met onze Schepper, met God, en dat is mogelijk gemaakt door Zijn Zoon, Jezus, die voor ons gestorven is en weer is opgestaan uit de dood, zodat wij mogen leven. Het leven is weer mooi en lacht weer naar mij. Nu kan ik ook andere mensen helpen en wil niets liever dan hen leiden naar hun Bron, naar Jezus. Zijn verhaal is te vinden in de Bijbel. Koop de Bijbel, lees dit boek, bid tot Jezus en vraag Hem om hulp. Hij zal je leven écht veranderen....
Liefs

Hoi, ik leef binnekort niet meer en ik wil jullie mijn verhaal vertellen;

Toen ik 6 jr was, gingen mijn oders scheiden.Vader sloeg me inelkaar en na dat ging hij mij verkrachte. Elke dag dat ik bij hem was.Mijn moeder pleegde zelfmoord.Ze was erg depresief. Na die kuttijd gebeurde er niets.Op mijn 9e zette mijn vader me aaan het roken en ik moest verplicht in mijn naakie staan en dan maakte hij foto's van mij en zette ze op internet.Toen ik 10 werd, begon hij me weer te verkrachten maar dan erger.Met zweep enzo, begon in mijn borsten te knijpen en vingerde mij.Ik werd doodziek.Eindelijk rust.,,,, Toen ik naar de middelvare svhool ging en ongesteld werd.Werd ik gepest, heel erg.Er werrd geplaagd over mij borsten (Cup D) na dat mijn vader over mijn ongesteldheid wist.Ging hij elke dag met mij naar bed.Eindelijk ik had hem iets aan gedaan.Ik had hem vermoord....Nu ben ik depri... En wil ik dood.Niemand houd van me, en ik ben een wees.. Doeg hvj..

hallo,
ben een meisje van 16 en zie alles niet meer zitten.
Iederee ben ik kwijt geraakt door roddels, domme dingen, en veel meer :'(.
ben zelfs van school moete veranderen omdat de pijn niet meer te dragen was.
ze noemde me hoer slet matras alcholieker enz...
ik heb de indruk dat niemand van me houd en begin het ook zo te voelen.
Wil al 2jaar uit het leven stappen maar steeds denk ik aan hoeveel pijn ik mij moeder zou doen .
dan wanneer ik met haar ruzie heb denk ik oke nu is het genoeg niemand ziet me graag en zouden zelf willen dat ik zelfmoord pleeg.
heb al veel dingen gedaan zoals mijn verdriet en woede op mezelf uitwerken, door mezelf te slaan met de vuist te snijden met een schaar,nagelknipper,tandenstoker. wanneer ik dit doe voelt het goed bij me en ben ik weer rustig .
maar dan weet ik wanneer iemand de wondes ziet op mijn benen armen polsen buik borst dat ik die personen er mee pijn doe.
Zelf is het een moment van ontspanning bij mij het voelt goed om even alles te vergete en de pijn lichaamlijk te voelen wat binnen in me kruipt.
Soms denk ik '' kom spring nu onder een auto''of '' drink je in coma ''.
ik ben niet gelukkig om wie ik ben :(
mijn moeder heeft een jaar geleden mijn eerste littekens gezien toen ze mijn arm vast pakte ze schrok en ik zag het verdriet in haar ogen ze zei tege me je bent te jong te mooi en te geliefd om dit te doen weet dat als het niet gaat mama er voor je is .
Die woorden raken me niet omdat ik weet dat niemand graag hoort dat je zelfmoord wilt plegen en het enigste wat ze zeggen is stop er mee je hebt nog een heel leven voor je.
De problemen zijn 2jaar geleden begonnen toen een meisje me letterlijk wou neersteken ( iedereen mag denken dat ik lieg maar nee ) ik had bang van mezelf en mensen zeiden die gaat da niet doen wat denk je nu ik werd kwaad op de mensen die me niet wouden geloven en zo heb ik mijn eerste vrienden kwijt geraakt en een stukje vanmezelf het blijde stukje ben op mijn 14jaar de eerste keer met een schaar over mijn pols gegaan het voelde goed ik zag het bloed en voelde de pijn zo kwam er een glimlach op mijn gezicht het voelde aan een kant ook raar.
daarna zijn de roddels gekomen ze is een hoer ze heeft sex gehad me 10man en heeft al 2keer abortus gepleegt het deed pijn om te zien hoe hard mijn vrienden die roddels geloofde zelfs al ging ik naar hun wenend en schreeuwde ik dat wat de mensen zeiden over mij niet waar was maar niemand geloofde mij..zo ben ik weer een groot deel van mezelf kwijt geraakt
Kan het niet geloven dat ik nog steeds hier ben elke dag wreet de woede het verdriet aan me weet niet meer wat te doen :'(

Mijn vader sloeg mij, mijn moeder en mijn broer vaak in elkaar. ben naar jeugdzorg gegaan met dit probleem, maar niemand geloofde mijn verhaal. Ik werd voor gek uitgemaakt. en terug naar huis gestuurd. dan komt er ook nog eens bij dat mijn broer mij meerdere malen verkracht heeft van mijn 12e tot mijn 17e. ik vertelde mijn moeder wat mijn broer deed. maar natuurlijk geloofd zij mij ook niet.

mijn ouders gingen scheiding toen ik bijna 18 werd. vlak voor mijn examens vertelde mijn vader dat ik hem best een klootzak mocht vinden omdat hij vreemd gegaan was. hij ging al 25 jaar lang naar parenclub waar hij waarschijnlijk zijn nieuwe... "vriendin" ontmoet had. een getrouwde huisvrouw met 3 kinderen.

pa verliet ons om op een camping te gaan wonen wat dichter bij zijn vriendin was (hij kon nog niet bij haar wonen, omdat haar man nog in dat huis woonden).
uiteindelijk kwam mijn moeder in de problemen (we woonde in een villa, en mijn vader betaalde altijd alle rekeningen).
het huis kon nog maar net betaald worden. en er was soms voor 1 week geen eten meer. ik leefde dan van eten wat ik kon scharrelen bij vrienden. ik besloot om mijn moeder en broer te helpen, om bij mijn vader te gaan wonen op de camping. zodat ma en mijn broer meer geld over hielden om te sparen, of uit te geven aan eten.

ik woonde ongeveer 6 maanden in een tent, mijn vader in een caravan samen met zijn "vriendin" (ik word ziek om haar zijn "vriendin" te noemen, dus ik noem haar nu maar "slet").

alles ging ineens goed. tenminste. ik werd genegeerd (wat ik GEWELDIG vond, zo keek lekker niemand naar mij om, dus kon ik ook geen fouten maken. dus werd ik ook niet geslagen). ik hield me gedeisd en bleef zo lang mogelijk weg van "thuis" als mogelijk was.
mijn vader had alleen maar ook voor zijn nieuwe gezin. die hij met alle liefde wilden helpen. en waar hij altijd klaar voor zou staan. (van binnen lachte ik hem uit, want die shit houd hij nooit vol! na jaren lang van pijn die hij mij, mijn broer en moeder gegeven heeft)

ik woonde bij mijn vader op de camping vanaf juni tot september.
vanaf oktober woonde ik met mijn vader bij zijn slet thuis.
en in november gebeurde het.
we kregen ruzie over curry... nee echt de saus curry! ik morste wat, en mijn vader maakte zo'n klik geluid met zijn tong. en keek me afkeurend aan. ik vatte het meteen op alsof hij weer boos op me was. terwijl ik zo hard probeerde niet op te vallen. had hij toch een fout opgemerkt! ik begon meteen met mijn verdediging.

"sorry" "sorry" "ik weet dat ik alles fout doe".

daarop werd pa boos en wilde hij me niet meer zien.
dus ik liep naar mijn logeer plek, en begon ineens mijn tas in te pakken. ik besloot weg te gaan daar. ik wilde mijn eigen leven en niet meer schuilen voor mijn vader omdat ik bang ben dat hij me weer pijn gaat doen.

ik liep weer naar de woonkamer om meer spulletjes te pakken die van mij waren, maar ik opende de deur iets te hard, en hij klapte.
waarom mijn vaders slet zei: "ey joh doe eens normaal man, t'is jou huis niet!"

dus ik schreeuw terug: "HOUD JE BEK!"

op dat moment liep ze op me af, en ik ging snel terug om mijn jas te pakken om vervolgens de deur uit te rennen met alle tassen.
helaas kwam ik niet zo ver, en kwam net op dat moment mijn vader binnen lopen.
hij vroeg "wat is hier aan de hand?"
Ina (de slet van mijn vader) vertelde tegen pa dat ik "houd je bek" tegen haar had gezegt.

en ik zag het al aan komen.
en ja hoor. (dit stuk weet ik niet precies meer) ik weet nog wel dat hij me op de grond smeet, en mij trapte, en sloeg. en daarna greep hij naar mijn keel, en het leek wel alsof hij me 5 min vast hield. mijn keel voelde als een zandloper.

in iedergeval. ik belde de politie (voor het eerst in mijn leven) ze kwamen. praten met mijn vader. en... niets!
hij gaat vrij uit. heb hem proberen aan te klagen. na 5 keer bij de politie te zijn geweest. geloofde ze me uiteindelijk wel toen mijn moeder eens mee kwam.
het heeft 1 jaar geduurd tot de aanklacht rond was.
en alsnog. na 1 jaar lang, vechten voor zijn straf. en advocaten, veel haat, en pijn, ondertussen mijn studie proberen door te zetten. EN ER GEBEURDE VERDOMME NIETS!

helemaal niets.

nu woont mijn moeder ergens in Den Helder. ik woon ergens in de buurt van Utrecht, en mijn broer woont in Haarlem.

ik heb nouwelijks contact met hen.
niemand kan mij helpen.
de ouders van mijn vriend hebben geregeld dat ik ergens kon wonen, want toen ik van mijn vader af kwam, waren mijn broer en moeder al bezig met verhuizen. omdat het huis al verkocht was.

de ouders van mijn vriend betalen nu al 4 maanden mijn huur. ik sta bij hen meer dan 1200 euro in de schuld.
ondertussen probeer ik mijn studie nogsteeds af te ronden. maar tevergeefs, er word nu gedreigd dat ik er toch echt af moet binnenkort, omdat ik te weinig op school aanwezig was.

en ik wil zo graag alles goed doen.
maar blijkbaar geloofd niemand me, en sta ik er alleen voor. met geen diploma (die heb ik niet kunnen halen omdat mijn vader besloot te gaan scheiden tijdens mijn exames). ik heb geen geld, geen echte vrienden. ik zit elke avond alleen. met alles wat er ooit gebeurd is. het word steeds weer herhaald in mijn hoofd. en ik moet zo veel dingen doen.
maar ik trek het niet meer.

en nu vraag ik om aandacht op een site. omdat ik zelfs zelfmoord niet aan kan.

en ik wil zo graag weg van alles. ik wil niet dood, ik wil gewoon weg, geen schulden meer, geen studies, geen vragen, geen antwoorden. ik wil gewoon weg van alles!

Ik weet dat ik nog relatief jong ben maar zonder dat het de bedoeling was, was ik zwanger. Ik hou ziels veel van mijn vriend en iedereen in mijn omgeving. Vanwegen nog studie plannen moest ik het afbreken van mijn ouders. Dit zetten mij onderdruk. Wat zij vonden lag bij mij gevoelig. IK had het idee alsof ik niet begrepen werd. Mijn ouders zagen niet in dat voor de keuze moeilijk was. Na uiteindelijk de abortus voort te zetten, zonder naar mij zelf kijken, was fout. Sinds na de abortus zijn mijn nachten kort. Ook tijdens mijn slaap denk ik aan de abortus. Zin in een studie heb ik niet meer. Ik heb spijt en erg veel verdriet. Mijn ouders steunen mij hier niet in, en geven aan dat het mijn eigen keuze was. Ik vind het vervelend dat er op deze manier met elkaar omgegaan word. Ik heb een verkeerde keuzegemaakt ik had moeten kijken naar wat ik zelf wilde, maar in plaats daarvan laat ik me meeslepen in de keuzevan mijn ouders. Ik voel me zo naar en wil zo graag het kindtje terug. jammer dat niemand het begrijpt op mijn vriend na.

, ik heb echt een groot probleem ik zit namelijk al een tijdje in mijn hoofd om mij zelf iets aan te doen , ik ben 15 jaar en heb al zoo veel mee gemaakt in mijn leven , mijn ouder zijn gescheiden , door velle ruzie"s mijn vader sloeg mijn moeder , mijn vader kwam altijd dronke thuis , mijn moeder was echt bang van hem , ze is vaak buitengesmeten door mijn vader midden in de nacht , ik mijn broer en mijn moeder zijn zelf eens een nacht moeten gaan slappen in het heilig hart in ieper , politie heeft moeten komen , omdat mijn vader echt agresief was , mijn moeder bleef maar bij hem , maar dan heeft ze de stap genomen om te scheiden van hem , nu zijn ze gescheiden , en hoor ik mijn vader zelden , hij kijkt niet meer naar me om , en als ik eens naar mijn vader wil , word mijn moeder boos , mijn moeder heeft vorig jaar slecht nieuws gehad , ze heeft kanker , daar heeft ze echt vanaf gezien , en ik zelf ook , mijn moeder die kaal was , mijn moder die maar 1 borst meer heeft , is echt erg om te zien , en ik heb er heel erg vanaf gezien , nu is alles terug goed met mijn moeder , maar ik ben nu gepest in school , eigelijk is da al 3 jaar , ik ben al verschillende keren verandert van school maar het blijft zoo , overal pesten ze me , ben ik dan zoo slecht , daarom ga ik al een tijdje niet meer naar school en blijf ik gewoon thuis in mijn bed liggen , het zit al in jeugdzorg en parket en politie is al gekomen enz , mijn moeder is daardoor heel boos , en ze schreeuwt altijd op mij , ik wil eens goed kunnen praten met haar , maar telkens begint ze te schreeuwen , ik weet niet of ik het wel nog zie zitten om verder te leven :'( al die tegen slagen , ik kan daar niet meer tegen , en zit enorm in mijn hooft om me zelf van kant te maken

Hoi ik ben Martijn ben 11jaar ik wou zelfmoord doen omdat ik alles verkeerd doe op school iedereen had een hekel aan mij dus toen kwam ik op een idee ik ga zelfmoord doen .toen wou ik een mes onder me kussen leggen enntoen heeft me moeder die weg gepakt en me moeder zei wrm log hij hier toen zei ik voor brood te sneidejn kan iemand mij helpen plcc zit er erg mee.