Levensverhalen (pagina 425)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

ik wil niet meer

ik heb elke dag ruzie met me vader. elke dag noemt hij mij kutwijf en hij wenst mij in een tehuis en internaat,
en ik wil dit niet meer hij doet mij elke keer zoveel pijn.
ik snijd mezelf ook elke dag ik zit onder de littekens, en heb me zelf ook een keer geprobeert om mezelf op te hangen.
ik wil dit leven niet meer,
ik wil er het liefst gewoon niet meer zijn.
en mijn vader zijn zin geven
en ik loop ook nog steeds met die gedachtens.
Datum:
11-02-2012
Naam:
anonime
Leeftijd:
17
Provincie:
Friesland

een masker...

ik heb er geen zin meer in... altijd maar weer mooi weer spelen en weten dat je diep van binnen geheel kapot gaat. iedereen die "het begrijpt"... echt om moe van te worden. was er maar iemand die het begreep. ik begrijp het zelf niet eens. wat is de waarde van het leven? waar hecht ik waarde aan? het is momenteel een groot zwart gat... ik heb er geen zin meer in
Datum:
11-02-2012
Naam:
Rinaldo
Leeftijd:
27
Provincie:
Overijssel

Rot leven, Chronische Pijn en Extreme vermoeiheid

Hallo,

Al sinds de lagere school wordt ik gepest (ook in extremen), dit ging verder op de scholen daarna, studies daarna en werk. Het waren meestal grapjes over hoe dik ik was of waar ik op leek.

In 1997 is mijn vader na 13 maanden ziekbed overleden. Hij was en is de enige echte vriend die ik ooit heb gehad.

In 2000 is mijn moeder plotseling overleden.
Na haar dood ben ik in aanraking gekomen met justitie door verkeerde / domme dingen. Hierdoor had ik wat werk betreft mijn eigen ramen ingegooid. Veel solliciteren maar bijna niemand wilde me hebben.

In 2006 kreeg ik van de huisarts te horen dat ik Diabetes heb, op zich goed te behandelen maar het was ook het begin van meer ellende.
Eerst alleen tabletten en later ook insuline spuiten om alles onder controle te krijgen, NOT.

In augustus 2010m kreeg ik last van hevige pijn in heel mijn lichaam, mijn huisarts kon het niet verklaren en heb toen medicijnen gehad tegen reuma, jicht en weet ik al wat nog meer, maar niets hielp. Een reumatoloog in het ziekenhuis vertelde me dat ik last had van Chronische Pijn (poli-neuropathie) en dat er weinig aan te doen was. Kreeg pijnstillers mee (Oxycordon) en daar moest ik het maar mee doen.

In augustus 2011 kreeg ik last van extreme vermoeidheid, wat de oorzaak is weet niemand. Artsen in het ziekenhuis kunnen het ook niet verklaren. Bloedonderzoeken laten doen, niets te vinden.

Nu na al deze ellende en loze beloftes van thuiszorg-organisaties heb ik het helemaal gehad met deze wereld en K**maatschappij waar we in leven.

Mijn huisarts wil me niet helpen bij mijn suïcide en heeft me al een keer doorgestuurd naar en psychiater, die mij ook niet wilde helpen.
Dus aan mijn huisarts vragen doe ik niet meer.

Altrecht waar ik nu voor hulpvraag rondloop, laat het allemaal maar op zijn beloop. De ene afdeling kan me niet helpen en stuurt me naar een andere afdeling die het na laat om me maar te zien of te spreken. Geld vangen willen ze wel maar er iets voor doen, ho maar.

Binnenkort is het vaarwel, over en sluiten maar.
Datum:
11-02-2012
Naam:
Michel
Leeftijd:
38
Provincie:
Utrecht

Ellendig

Hallo,

Al bijna een jaar zit ik met mezelf in de knoop. Ik loog veel, raakte vriendinnen kwijt kwetste vriendinnen door verhalen over hun te verzinnen. en dit allemaal door aandacht te krijgen van andere mensen.
Ik wil niets liever dan mijn leven verbeteren maar op dit moment heb ik me nog nooit zo ellendig gevoeld ik voel een leegte in mij met veel verdriet en kwaad. vooral kwaad op mezelf want waarom ben ik zo...? Waarom lieg ik steeds en waarom verzin ik steeds pijnklachten want ook dit is een probleem wat steeds erger begint te worden want als ik ook maar iets van een pijntje of iets dergelijks voelt blaas ik het heel erg op en maak het dus erger dan dat het is, Nu werk ik in een kapsalon en ben hier vaak aanwezig maar wel met regelmatige pijnklachten mijn stagebegeleidster is het zat en weet niet wat ze nu met mij verder moet op stage want er is altijd wel iets met mij, van een gebroken teen tot aan trillingen. Gister was ik aan het werk en tijdens het knippen kreeg ik trillingen en voelde me niet goed mijn stagebegeleidster stuurde mij naar huis en savond had ik haar aan de telefoon ze wou niet hebben dat ik de komende dagen kwam werken en dat ik voor mezelf alles maar eerst even op een rijtje moet zetten. Dit is nu het grootste probleem want ik weet niet meer wat ik moet doen want al die ellende wil ik niet meer ik wil een perfect leven, maar dit bestaat niet. Maar het leven zoals ik nu leef wil ik ook niet meer, Ik heb dus ook al verschillende keren aan ZELFMOORD gedacht en plannen gehad om het uit te voeren. Maar ik wil niet zo laag zinken dus wil heel graag hulp want ik wil sterker zijn dan dit gevoel deze ellende, leegte ik hoop dat ze mij op stage nog een kans geven en wil hier dan 100% voor gaan en ik wil mijn ouders ook niet meer kwetsen ik wil dat ze trots op mij kunnen zijn en niet zo achterdochtig zijn als dat ze nu zijn want bij elk verhaal wat ik vertel zie ik de twijfel in hun ogen. Ik wil dit leven niet meer en ga er alles voor geven om beter te worden en postitiever in het leven te staan en meer plezier tonen in mijn werk en school.

groetjes Milou
Datum:
11-02-2012
Naam:
Milou
Leeftijd:
17
Provincie:
Gelderland

liefde

hey het is bijna 3maand gelden da het gedaan is uit een relatie van 1.5 jaar / ook je eerste meisje , kan haar niet vergeten :'-( denk konstand aan haar, ik probeer alles, alles wat mij aflijd , maar voel mij meer en slechter , voel dat het geen nut heeft om te leven zonder haar
ik kan niet slapen,
ik kan niet eten
ik eet voor mijn pa dat hij het ziet maar wanneer hij weg is , of niet op let geef ik over,
ik wil bij haar blijven ik kan het niet
heb site na site gezocht,
gister heb ik het geprobeer te doen met mijn scooter, maar niet gedaan, ik denk aan ophangen, of van uit raam vallen , of lang te teras van mijn apartament, pille slikken, slecte dinge drinken denk er meer en meer aan het doet gewoon te veel pijn vandaag ook moest naar de winkel dacht der de heletijd aan ben then einde raad
tegen mijn ouder kan ik het niet zeggen die snappen dat niet pls help me kan het niet meer aan wil van deze pijn af
dag in dag uit pijn , verdriet , en jah ben een man ik moet bijna de heletijd wenen , ik probeer het in te houden maar soms luckt het niet
ik kan de pijn niet meer aan
Datum:
11-02-2012
Naam:
anoniem
Leeftijd:
18
Provincie:
België

Uitzichtloos

=Mijn naam is Vincent en ben 26 jaar=

Sinds de puberteit zijn intrede heeft gedaan in mijn leven is het finaal mis gegaan met mij als persoon. Ik heb het over een aaneengeschakelde periode van zo'n 15 jaar nu. Vrienden heb ik nauwelijks en heb nog nooit een relatie gehad.

Die laatste twee factoren knagen continu en vreten me levend op. Ik word er gek van en draai af en toe door. Die factoren begonnen erg zwaar te wegen vanaf mijn 16e en nu, 10 jaar later, spelen ze nog steeds een alledaagse rol.

Talloze trajecten van psychologen, psychiaters, groepstherapieën en medicatie hebben niet veel kunnen doen.

Ik voel me zó ein-de-loos eenzaam. Ik probeer altijd ergens hoop te houden maar nu ik zie dat ik op deze leeftijd nog steeds zo loop te tobben is die hoop wel meer en meer aan het slinken.

De onzekerheid, de angst, het gevoel nergens echt bij te horen, het consumeert me dag en nacht.

Het feit dat ik biseksueel ben, maakt het allemaal nog veel onduidelijker en slecht te plaatsen. Ik weet en voel zo slecht aan waar mijn voorkeur ligt, als ik al wat voel. Het heen en weer geslinger tussen beide seksen zorgt telkens voor een extra injectie van onzekerheid, instabiliteit en gevoel van alleen te zijn op de wereld.

Gedachten aan zelfmoord zijn voor mij niets nieuws. Ik heb ze nu veel minder als toen ik in de periode 16-20 jaar zat. Ik denk dat het voor altijd wel een deel van mijn leven uit zal maken, zoveel heb ik tot nu toe wel geleerd.

Ook ik heb me talloze keren afgevraagd 'Waarom?'. 'Waarom ben ik zo, waarom doe ik zo, waarom voel ik zo?'

Vrede met mezelf krijgen en zelfacceptatie, ik weet hoe belangrijk zoiets is en dat het essentieel is voor de ontwikkeling. Maar wat lijkt dit vaak een onmogelijke opgave voor mij...

Als ik destijds in de puberteit had geweten dat ik op deze leeftijd er nog zo beroerd bij zou zitten had ik waarschijnlijk actie ondernomen.

'Gelukkig' maar dat ik dat toen niet wist? Misschien..
'Ignorance is bliss' zeggen ze, tja, misschien wel.

Denk er vaak aan om te emigreren om dit vastgeroeste bestaan van me af te schudden en dit beklemmende bekrompen Nederland de rug toe te keren.

Maarja, wat dan? Echt plannen goed doordenken doe ik niet, ik heb er geen energie, geduld en kracht voor...
Ik blijf voorlopig maar voortmodderen hier..

=Wat een afschuwelijk leven=
Datum:
11-02-2012
Naam:
Vincent
Leeftijd:
26
Provincie:
Zuid-holland

Roy

Beste Roy, ik las jou verhaal en dat raakte me. Ik weet niet hoe of wat ik kan doen om je te helpen. Mijn zoon is ook autistisch en heeft met vallen en opstaan nu eindelijk een opleiding gevonden waar ze hem steunen om zijn opleiding ICT af te maken. Ik gun jou dat ook!! Hij is niet gepest zoals jij dat bent en ik heb voor hem geknokt dat hij de goede zorg kreeg die hij nodig had. Dat gun ik jou ook!! Zoek steun bij het GGZ of en andere maatschappelijke organisatie die iets af weet van autisme want jij bent het waard om gesteund te worden!! Geloof in jezelf, en ik hoop dat je de kracht in je hebt om de goede stappen te ondernemen om jezelf te helen. Hé Kanjer zet hem op!!XXX
Zoek een opleiding die er is voor jongeren zoals jij. Met aparte klassen voor autisten en aanverwante stoornissen. Deze school is het Willem ! college in Den Bosch. Maar misschien is er ook een opleiding voor jou in jou omgeving.
Datum:
10-02-2012
Naam:
Sylvia
Leeftijd:
52
Provincie:
Noord-brabant

Er is hoop, hoop voor de toekomst!

Ik voelde me depressief, maar heb mijn hulp bij God gezocht. Hij heeft mij uit de diepe put gehaald en een nieuw leven gegeven! Jezus Christus stierf voor mijn fouten, waardoor ik vergeven ben. Al mijn fouten zijn weg! Dit is alweer een jaar of 6 geleden en sindsdien ben ik oprecht heel erg gelukkig! Ik heb nu een goede relatie met God en weet dat dat de echte sleutel is voor oprecht geluk. Wij mensen zijn gemaakt om in contact te staan met onze Schepper, met God, en dat is mogelijk gemaakt door Zijn Zoon, Jezus, die voor ons gestorven is en weer is opgestaan uit de dood, zodat wij mogen leven. Het leven is weer mooi en lacht weer naar mij. Nu kan ik ook andere mensen helpen en wil niets liever dan hen leiden naar hun Bron, naar Jezus. Zijn verhaal is te vinden in de Bijbel. Koop de Bijbel, lees dit boek, bid tot Jezus en vraag Hem om hulp. Hij zal je leven écht veranderen....
Liefs
Datum:
09-02-2012
Naam:
Jolanda
Leeftijd:
25
Provincie:
Gelderland

Geen zin!!

Hoi, ik leef binnekort niet meer en ik wil jullie mijn verhaal vertellen;

Toen ik 6 jr was, gingen mijn oders scheiden.Vader sloeg me inelkaar en na dat ging hij mij verkrachte. Elke dag dat ik bij hem was.Mijn moeder pleegde zelfmoord.Ze was erg depresief. Na die kuttijd gebeurde er niets.Op mijn 9e zette mijn vader me aaan het roken en ik moest verplicht in mijn naakie staan en dan maakte hij foto's van mij en zette ze op internet.Toen ik 10 werd, begon hij me weer te verkrachten maar dan erger.Met zweep enzo, begon in mijn borsten te knijpen en vingerde mij.Ik werd doodziek.Eindelijk rust.,,,, Toen ik naar de middelvare svhool ging en ongesteld werd.Werd ik gepest, heel erg.Er werrd geplaagd over mij borsten (Cup D) na dat mijn vader over mijn ongesteldheid wist.Ging hij elke dag met mij naar bed.Eindelijk ik had hem iets aan gedaan.Ik had hem vermoord....Nu ben ik depri... En wil ik dood.Niemand houd van me, en ik ben een wees.. Doeg hvj..
Datum:
09-02-2012
Naam:
Anoniempje
Leeftijd:
14
Provincie:
Zuid-holland

ik doe alles verkeerd in de ogen van anderen

hallo,
ben een meisje van 16 en zie alles niet meer zitten.
Iederee ben ik kwijt geraakt door roddels, domme dingen, en veel meer :'(.
ben zelfs van school moete veranderen omdat de pijn niet meer te dragen was.
ze noemde me hoer slet matras alcholieker enz...
ik heb de indruk dat niemand van me houd en begin het ook zo te voelen.
Wil al 2jaar uit het leven stappen maar steeds denk ik aan hoeveel pijn ik mij moeder zou doen .
dan wanneer ik met haar ruzie heb denk ik oke nu is het genoeg niemand ziet me graag en zouden zelf willen dat ik zelfmoord pleeg.
heb al veel dingen gedaan zoals mijn verdriet en woede op mezelf uitwerken, door mezelf te slaan met de vuist te snijden met een schaar,nagelknipper,tandenstoker. wanneer ik dit doe voelt het goed bij me en ben ik weer rustig .
maar dan weet ik wanneer iemand de wondes ziet op mijn benen armen polsen buik borst dat ik die personen er mee pijn doe.
Zelf is het een moment van ontspanning bij mij het voelt goed om even alles te vergete en de pijn lichaamlijk te voelen wat binnen in me kruipt.
Soms denk ik '' kom spring nu onder een auto''of '' drink je in coma ''.
ik ben niet gelukkig om wie ik ben :(
mijn moeder heeft een jaar geleden mijn eerste littekens gezien toen ze mijn arm vast pakte ze schrok en ik zag het verdriet in haar ogen ze zei tege me je bent te jong te mooi en te geliefd om dit te doen weet dat als het niet gaat mama er voor je is .
Die woorden raken me niet omdat ik weet dat niemand graag hoort dat je zelfmoord wilt plegen en het enigste wat ze zeggen is stop er mee je hebt nog een heel leven voor je.
De problemen zijn 2jaar geleden begonnen toen een meisje me letterlijk wou neersteken ( iedereen mag denken dat ik lieg maar nee ) ik had bang van mezelf en mensen zeiden die gaat da niet doen wat denk je nu ik werd kwaad op de mensen die me niet wouden geloven en zo heb ik mijn eerste vrienden kwijt geraakt en een stukje vanmezelf het blijde stukje ben op mijn 14jaar de eerste keer met een schaar over mijn pols gegaan het voelde goed ik zag het bloed en voelde de pijn zo kwam er een glimlach op mijn gezicht het voelde aan een kant ook raar.
daarna zijn de roddels gekomen ze is een hoer ze heeft sex gehad me 10man en heeft al 2keer abortus gepleegt het deed pijn om te zien hoe hard mijn vrienden die roddels geloofde zelfs al ging ik naar hun wenend en schreeuwde ik dat wat de mensen zeiden over mij niet waar was maar niemand geloofde mij..zo ben ik weer een groot deel van mezelf kwijt geraakt
Kan het niet geloven dat ik nog steeds hier ben elke dag wreet de woede het verdriet aan me weet niet meer wat te doen :'(
Datum:
09-02-2012
Naam:
maja
Leeftijd:
16
Provincie:
België

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.