Levensverhalen (pagina 424)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Ziekte

Hallo, ik ben Sam 15 jaar. ik heb al zoveel op het randje gestaan maar nu is het er helemaal over. Ik heb een ziekte maar niemand geloofd me, dat ontrouw is teveel nu. Ik heb al lang gevochten voor mijn leven maar nu het meisje dat me al 2 jaar steunt me ook niet meer geloofd wordt het teveel. Ik weet niet meer wat ik nog kan doen
Datum:
15-02-2012
Naam:
Sam
Leeftijd:
15
Provincie:
België

geen uitweg meer..

ik weet niet wat er met me is.. nou eigenlijk wel maar het is moeilijk om uiteleggen, ik ben een meisje van 12 en ik heb heel veel zelfmoord gedachtens.. ten eerste is het dat mijn moeder een alcholliste is en ik had haar vroeger vaker dronken gezien, ze was een keer mijn verjaardag vergeten en kwam dronken terug, en ik was 1 jaar naar het buitenland verhuisd en toen moest ik al mijn vrienden achterlaten, en daar (in het buitenland) had ik geen 'echte' vrienden en daar was mijn vader voor iets dat hij niet had gedaan in de gevangenis gesmeten en mijn moeder was op dat moment naar een andere stad verhuisd. na ongeveer twee weken mocht me vader uit de gevangenis omdat hij was vrijgesproken.. mijn vader en moeder waren eigenlijk ook niet getrouwd en waren/zijn ook niet samen. mijn vader had al iemand anders, mijn moeder kwam nooit meer langs en heeft mij maar 1 keer gebelt op haar verjaardag en voor de rest echt nooit, ik ging daarna weer terug naar nederland, en tenslot had ik mijn moeder nooit meer gezien en ik weet niet of ze nu nog leeft..dus ik woon nu bij mijn vader en ik heb bijna elke dag ruzie met hem over iets stomzinnig ofzo dus ik ben niet echt bepaald blij met ho ik nu leef.. ik wil iever dood..
Datum:
15-02-2012
Naam:
annoniem
Leeftijd:
12
Provincie:
Noord-holland

Ongelukkig&Deprrii?

De laatste tijden voel ik me erg verschrikkelijk ongelukkig. ik vroeg me altijd af of mijn leven nog zin heeft, ik had altijd gedachten van zelfmoord want ik werd zo ongelukkig hier van. Ruzie met me vrienden ruzie met me moeder ruzie met mezelf ik haat mezelf nu echt. ik heb lopen huilen en huilen ik heb niet goed kunnen slapen en niet goed kunnen eten.
ik ben moe en ik word snel bang oppeens.
ik ben steeds boos en krijg steeds ruzie met me moeder. ik ben kapot van me leven en ik geef het gewoon op want weetje wat... Soms denk ik wel waarom God? God wat heb ik gedaan hoezo?
Maar altijd hou ik in mijn achterhoofd:Stil maar.. stil maar... Anoniem. maar vandaag wil ik hulp want hier red ik het niet meer. steeds die eenzaamheid hopeloos,verdrietig en nog meer. ik wil hulp ik wil iemand waarmee ik kan gaan praten ik kan de pijn niet meer aan en het word mij teveel! ik huil nu weer ik weet je kan me niet zien maar ik huil nu wel. huilend schrijf ik dit ik moet dit uit krijgen uit me hoofd! Ik haal dit gewoon niet meer. ik ben klaar klaar..
waarom mij? ik ging al een keertje naar een therapie maar dat is al een jaar geleden en dat ging goed totdat ik weer klaar was want het was maar van die dagen tot die dagen en toen ging ik weg. nu voel ik me weer zo maar dan erger....
Kon iemand mij maar begrijpen.
kon ik maar mezelf zijn een meisje die gelukkig kan zijn maar nee nu wat ik alleen maar denk is dood en dood. En ik voel niks meer. de leegte is er nu en de bloed met liefde is weg!.
Doegx Dear Jennifer
Datum:
15-02-2012
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
13
Provincie:
Flevoland

winnaars

Geboren worden is een overwinning op zich, van miljoenen zaadcellen ben jij de nummer 1, de primus. Ons leven kent vele stadia die elk hun eigen kenmerken hebben, de moeilijkste periodes situeren zich tussen ons 10de en 21ste levensjaar. Laat dit geen struikelblok zijn voor de rest van je leven, vermijdt impulsieve gedachten en handelingen, ze zijn toch van voorbijgaande aard. Grijp je kans en geloof in jezelf, je bent uniek.
Datum:
15-02-2012
Naam:
joe
Leeftijd:
43
Provincie:
België

ik ben het zat.

Hallo ik ben een meisje van 19 jaar.
Ik was vanaf mijn 14 tot me 18e met een jongens. Ik was superverliefd op hem, maar hij helaas niet op mij, hij heeft me 4 en half jaar lang mishandeld, bedreigt, gechanteerd, dingen laten doen ik zlf niet wou doen. Ik moest hem elke keer al me geld geven. toen ik 18 was geworden heeftie een lening aangevraagd op mijn naam en abonomenten aangesloten op me naam. Ik was zo blind dat ik dagt het komt wel goed... ik ben toch na 4 en half jaar bij hem weggegaan maar ik werd ziek ik kreeg een dubbele nierbekkenontsteking, spastische darmen, kreeg stress, en nu ben ik heel vaak verdrietig en depresief als ik er aan denk. Ben bang voel me vies, en ik vertrouw niemand meer. Ik kan niet werken kan niet naar school. zit in geldproblemen. ik kan het gewoon niet meer op een rijtje zetten het is heel moeilijk voor mij. Ik kan nooit meer gelukkig zijn. het voelt alsof ik in een nachtmerrie zit waarik nooit meer zal uitkomen!!
HELP!!!!

Groetjes anoniem
Datum:
14-02-2012
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
19
Provincie:
Zuid-holland

ik voel me leeg van binnen

ik wou dat ik doodwas elke dag denk ik ik maak een einde aan mijn leven en dan denkk ikaan mijn kinderen om zonder moeder te moeten leven ze zijn nog jong.anders was ik er lang uitgestapt maar ik ben laf.
Datum:
14-02-2012
Naam:
mahjouba
Leeftijd:
34
Provincie:
Noord-brabant

en nu?

hallo, ik ben een man van 32 en zwaar depresief ik gebruik remeron en diazepam en ga naar een psycholoog.
ik heb zoveel tegenslagen gehad in mijn leven en nu weer
door mijn ziekte lopen mijn relaties ook op de klippen ik heb zelf ook een dochter van bijna 4 maar als ik alleen maar haar ben weet ik niet wat ik moet doen en vind dat ze alleen maar zeurt en dan word pappa weer sjagarijnig
mijn laatste ex waar ik een jaar een relatie mee heb gehad kon dit niet langer aan ook die heeft mij verlaten door mijn explosieve buien die ik niet onder controle had ik schold en gooide met dingen (ik kwam haar niet aan hoor) maar goed ze wil en kan niet meer verder en zo heb ik al een aantal gehad
ook financieel gaat het zwaar kut veel schulden en kom in de schuld sanering en door mijn psychische klachten ben ik niet in staat om mijn werk te doen (bouw/metselaar)
ik loop ook zeer vaak met de gedachte met de hoop dat ik niet meer wakker word en eindelijk rust heb dan.
ik zou het graag willen maar ik durf het gewoon niet bang dat ik het overleef of veel pijn zal hebben of invalide.
maar op dit moment weet ik het allemaal ff niet meer
vrienden heb ik ook niet meer de band met mijn ouders is ook niet top, en dan zit je daar maar wat alleen in je huis wat je eigenlijk niet kan ik kan heel moeilijk alleen zijn waarom weet ik ook niet maar ik voel me dan echt zwaar ongelukkig en denk dan veel te veel na over het verleden wat ik allemaal heb aangricht.
er zijn instantie waar een mega wachtlijst is voor opname en er zijn instanties waar je wel terecht kan maar veel geld moet betalen en dat heb ik gewoonweg niet.
mijn dochter heeft het goed bij haar moeder en haar vriend
waarom zou ik nog verder gaan worstelen wat ik al jaren doe en elke keer weer op een zware teleurstelling uitkomt
wat moet ik doen??? ik ben zo ongelooflijk moe
Datum:
14-02-2012
Naam:
jan
Leeftijd:
32
Provincie:
Groningen

Wie ben ik !?

Pfff waar moet ik beginnen !? ...

Soms vraag ik me af waarom ik ? Ik voel ze zo anders van iedereen , en toch verwacht iedereen zo veel van me !! Maar niemand ziet wat er in mijn hoofd gaat..

Ik ken me zelf niet , ik ben meeste tijd verdrietig ik heb zin in niks en soms lijkt het goed te gaan en uit het niets verander ik van stemming.

Zelfmoordplegen?? probeerde ik sinds mijn 12 de all , ik kom uit een andere land en daar in mijn gezin had ik het best wel zwaar. Mijn vader was / is een alcolist en mijn moeder had het erig zwaar ermee .. ze zat in en uit de instelling want ze kon het niet aan en begon regelmatig een inzinkking te krijgen...

En ik met mijn leeftijd wist niet hoe ik ermee moest omgaan , en het ergste was niemand prate erover alsof het nooit is gebeurt.

Ik heb een probleem om vriendschap te behouden , waarom ?? weet ik niet .. ik denk !! ik ben gewoon bang dat iemand mij pijn gaat doen , dus ik stop een vriendschap gewoon uit het niets als ik merk dat die gene anders tegen over mij doet.. Ik kan het niet helpen het is net als een gevoel .. het gaat allemaal van zelf..

Ik ben nu 25 en ik voel me nog steeds die kleine meid met die problemen , tuurlijk zijn ze erger geworden !! ik snij me zelf niet meer mischien is het dat? Want inderdaad had ik een fijn gevoel toen ik dat vroeger deed .. het nam mijn pijn / verdriet / woede weg.. Ik heb nu ongveer 2 jaar niks meer met mijn lijf gedaan .. maar geloof me het gaat telkens door mijn hoofd. Elke keer dat ik een glas zie of een scherp mes, ik wik het gewoon pakken en meteen in mijn pols snijden... Om dat gevoel terug te krijgen.

Ik vraag me soms af waarom kan ik niet normaal zijn... ik loop in de stad zie mensen lachen ... en ik vraag me af waarom kan ik dat niet doen zonder daarna te huilen? Hoe kan ik verder met mijn leven gaan en alles achter me zetten ?

Ik ben zo erig beschadigt dat ik bang ben om alleen te zijn , dat ik lieg over mijn leven om mensen een ander gedachten te geven over de werkkelijk IK... om me zo goed te voelen...

M'n moeder wist van mijn poggingen tot zelf moord en me zelf besnijden maar ze naam nooit de tijd om mij te vragen wat gaat er door je hoofd... wat gebeurt er met je !? Ze deed alsof er niks aan de hand was.

Maar nu.. Nu voel en merk ik wat dat allemaal met me heeft gedaan.. Ik ben van school uitgeschreven want ik had geen motivatie ... ik heb bijna geen vrienden .. ik heb niemand die ik echt kan vertrouwen , ik probeer all 3 jaar mijn leven stabiel te maken en het gaat niet. Ruzie met mijn moeder en zussen , ik voel me alleen ik verander constant van stemming... ik Lieg veel om de waarheid te verbergen zodat niemand kan merken dat ik FUCKED UP ben..

Net alsof er midden op een tafel een grote gat is en je gooit er een mooie tafeldoek erom heen zodat niemand het gat ziet ... Maar elke keer zit je gespanne bij de tafel ... je wil niet dat ieman te dicht en confortabel gaat voelen en een verkeerde manier aan de tafel gaat zitten en dan opeens valt alles via het gat naar beneden .. Mijn grooste angst hoe kan ik dat tegen die persoon uitleggen ?? Ik ben net een BLACK HOLE ik zuig alles naar binnen maar ik krijg geen gevoel van geluk of verdriet..

Het enige wat ik nu heb dat mij een beetje met m'n benenen op de grond heeft .. is mijn vriend

Maar het ergste is .... hij weet niet eens mijn echte naam alles wat ik hem verteldt heb over mij en mijn Familie is een " FANTASIE " ... Maar hoe ik met hem ben is, de persoon die ik zal willen zijn ...



Datum:
14-02-2012
Naam:
Toetsi
Leeftijd:
25
Provincie:
Noord-holland

Liefde is zwaarder dan het lijkt

Het is niet makkelijk om mijn gevoelens hier te delen, laat staan met iemand anders.
Maar het moet me van het hart, want het leven heeft op het moment weinig zin.

Mijn vriend heeft het op een lelijke manier uitgemaakt, hij was de liefde van mijn leven. Hij wilt me constant in zijn leven houden en het bed blijven delen, maar ondertussen liegt hij over de belachelijkste dingen en zit hij achter mijn rug andere vrouwen te zoeken terwijl hij zegt dat hij me zo graag ziet en altijd mist. Vooral dat liegen vind ik zo erg.
We hebben zoveel mooie momenten samen gehad, zoveel uren samen gespendeert en hij heeft altijd over vanalle kleine dingen gelogen! Ik heb het zelf moeten uitmaken, hij wou het gewoon niet zeggen. Hij heeft me maanden lang aan het lijntje gehouden en botter en afstandelijker beginnen doen. Ik ben er op de 1 of andere manier achter gekomen dat alles wat hij ooit had gezegd onwaar was, of toch de meeste dingen.

Ondertussen begin ik alles te wantrouwen, de vrienden die ik had heb ik nu nimeer omdat die waarschijnlijk ook tegen mij liegen en het leven mooier maken dan het is.
Ik ga heel mijn leven moeten werken voor een loon waar ik amper iets ga kunnen mee doen buiten eten en ik zal het allemaal helemaal alleen moeten doen.

Hoe kan ik nu nog iemand vertrouwen, is eerlijk zijn en de waarheid vertellen hoe erg het ook is nu zo moeilijk en zwaar.
Mij lukt het goed genoeg!
Ik ben de leugens zo beu geraakt, maar het is moeilijk weg te blijven van hem. En elke keer als hij iets zegt en ik weet dat hij weer liegt is het een steek door mijn hart!
Zelfmoord klinkt op dagen zoals de deze nog niet zo slecht. Ik heb nog een lang leven te gaan en als het moet zoals het nu is, dan liever een kort en onbezorgd dan een lang, vol stress, leugens en eenzaam leven!
Datum:
13-02-2012
Naam:
Lola
Leeftijd:
20
Provincie:
Anders

Fade to Black

Ik heb geen zin meer in dit leven. Ik heb het niet slecht, maar ik heb gewoon geen zin meer. Ik heb geen doel, niks wat mij blij maakt. Niemand begrijpt mij, zelfs me ouders niet. Ik voel een leegte van binnen. Ik heb geen behoefte aan de dood, ik wens enkel rust maar zelfs dat is te veel gevraagt. Ik moet altijd maar me best doen op school etc. En wanneer ik dan slechte cijfers heb word mij gevraagd waarom ik mijn best niet doe. Dat is enkel omdat ik het nut van mijn leven niet inzie. Ik ben nog niet dood vanwege mijn ouders en al die anderen die ik daar dan pijn mee zou doen. Ik verwacht eerlijk gezegt geen hulp toch doe ik mijn verhaal in een poging toch wat begrip te krijgen. Bedankt voor uw kostbare tijd.
Datum:
13-02-2012
Naam:
Bo
Leeftijd:
13
Provincie:
Utrecht

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.