Levensverhalen (pagina 428)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

vriendin kwijt

hallo iiedereen.
mijn beste vriendin heeft me vorige week gevraagd om samen met haar een zelfmoordplan te verzinnen.
maar ze is nog maar 12! ik wil haar echt nog niet kwijt. dat wil ik nooit.
lieve mensen alsjeblieft, denk niet dat je leven geen nut meer heeft.
diep in jullie hart wilt er toch niemand dood?!
ik hoop dat ik haar gedachten kan verzetten.
oh God help me.
Datum:
04-02-2012
Naam:
noa
Leeftijd:
12
Provincie:
België

Waar is het fout gegaan

Hallo allemaal,

Zoals vele, denk ik, heb ik heel lang getwijfeld of ik wel iets zou moeten schrijven, maar ik weet het ook niet meer.

Ook als ik verhalen lees van mensen dan is het enige wat er door mn hoofd gaat "wat doe je moeilijk, er zijn mensen die echte problemen hebben, stel je niet aan".

Maar ik doe mn verhaal gewoon, en ik zie wel of het helpt, of niet.

Ongerveer 4 jaar geleden is het allemaal begonnen, mijn toenmalige vriendin van 12 jaar, waar ik eerst een flatje mee heb gehuurd toen jaren later een nieuwbouw heb gekocht. Echt een leven aan het maken voor beide.
Ze kwam op een gegeven moment naar me toe en zei alleen. "ik hou niet meer van je en ik heb een ander".
Dat was de eerste keer in mijn leven dat ik het opeens benauwd kreeg en ik bijna het bewustzijn verloor.


Nu 4 jaar later, ben ik inmiddels bijna een jaar werkeloos om elk klein ding raak ik emotioneel, al mijn "vrienden" zijn weg en ik kan met niemand praten over mijn problemen. (tenminste dat gevoel heb ik)

Mijn hele leven lang heb ik mijn problemen zelf opgelost, daarom schaam ik me ook een beetje over hoe ik mij voel. Ik kom er gewoon niet uit.

Zelfmoord plegen, daar heb ik heel lang over nagedacht en meerdere malen. net als velen denk ik.
De reden voor mij dat ik het nog niet gedaan heb dat zijn mijn ouders. Ook al zal ik het nooit weten of zien, ik wil ze die pijn niet aandoen.

een jaar nadat het uit was toen was ik ook naar een psych gegaan, maar dat was zinloos.

Wat ik gewoon niet snap, is dat iemand waar je je leven meedeeld. bewust je hart op de grond laat vallen.. Dat liefde een keer kan ophouden dat snap ik.. maar zo,
Wat voor nut heeft het allemaal als je je naaste geeneens je vertrouwen kan geven.

Wat misschien mijn gevoelens versterkt komt misschien door dat er bij mij HSP is vastgesteld. maar daar heb ik nooit bij stil getan. ik vind dat een slap excuus misschien.


nogmaals, ik weet niet wat ik verwacht,
Datum:
04-02-2012
Naam:
eerenson
Leeftijd:
32
Provincie:
Flevoland

Altijd bozen ouders.

Hoi, ik ben 12 jaar en wil dood. Ik heb het al 4 geprobeerd maar het lukt niet. Ik wil dood omdat ik altijd alles kwijt ben. Mijn ouders zijn dan heel boos. Ik wil ze niet meer tot last zijn. Dus ik wil dood. Ik heb al een briefje geschreven met mijn reden dat ik dood wil en dat ik ze veel geluk wens. Heeft iemand misschien hulp voor me?
Datum:
04-02-2012
Naam:
Matthijs
Leeftijd:
12
Provincie:
Zuid-holland

vergising

myn opa is jaar geleden gestorven en ik mis hem ng altyd en thuis heb ik altyd ruzie en op school vertrouwde ik een vriendin en ze heeft me nu gwn late vallen en ik ben alles kots beu
Datum:
03-02-2012
Naam:
anoniem
Leeftijd:
16
Provincie:
België

mijn verhaal.

ikben een meisje van 14. ik woonde vroeger bij mijn oma, maar toen mijn oma was gestorven is het begonnen, ik werd maar gedupt bij mijn vader. hij had nog nooit zelf voor zijn eigen kinderen moeten zorgen. ik had en heb nog steeds geen eetlust meer, ik wil nietmeer naar school. ik wil alleemaar alleen op mijn kamer zitten en huilen. toen moest ik naar een instelling voor 2 maanden. toen ging alles beter ik had een eigen psygoloog ook maar voor 2 maanden ik kwam er eindelijk bovenop. toen heb ik ook een jonge leren kennen waar ik pokke gelukkig meer was! pff we waren 15 dagen samen en hij liet me stikken voor zijn ex :'( we zijn nu al 6 maand verder en ik zie hem nogeven graag en ik mis hem egt pokke hard en hij wilt niks meer van me weten :'( pff nu is alles weer verslechtert ik ben mijn eigen beginnen snijden en heb zeer weinig zelfvertrouwen ik denk steeds meer en meer aan zelfmoord :(. ik krijg ook steeds commentaar van andere mensen en die commentaar kan ik echt niet gebruiken. elke morgen denk ik van pff weer het zelfde verhaal :( ik ben echt super deprii en niemand die me begrijpt ze zeggen allemaal ja het lijkt erger dan het is maar dat is het dus niet. het lijkt miss niet erg maar als je in mijn schoene staat dan voel je pas wat ik bedoel en nu hebt ik juist gehoord dat ik tot mijn 18 naar een instelling moet :'( en dat had ik zeker niet nodig :'( ik haat mijn leven zo ik kan egt nieks goed doen thuis is het ook altijd maar ruzie door mij :'( ik verpest iedereen zijn leven ik ben echt een slecht kind :'( pff nja dit was een stukje van mijn verhaal :'( :s
Datum:
03-02-2012
Naam:
milina
Leeftijd:
14
Provincie:
België

genoeg

tja, ik weet eigenlijk niet zo goed wat ik moet zeggen. er is de laatste jaren zoveel gebeurd. ik ben zo moe van het constant vechten. ik wil niet meer. het is goed geweest zo. het is nog niet eens dat ik zo wanhopig graag dood wil. maar wel rust. de afgelopen tien jaar die ik mijn best om maar niet toe te geven dat het zo is. het heeft gewoon geen zin
Datum:
02-02-2012
Naam:
desirw
Leeftijd:
31
Provincie:
Utrecht

Levenspijn.

Hallo,

Ik ben een normale jongeman met normale interesses in hele normale dingen. ik werk in een winkel en heb er ook vooral veel zin in, maar als ik thuiskom dan wil ik graag bij mijn geliefde vriendin zijn. Ik heb haar leren kennen via een vriendin en we hadden tot op heden veel plezier in alles wat we deden. 4 Maanden lang heb ik kunnen genieten van in een relatie zijn ook al is het nog steeds een relatie. Sinds kort kibbelen we omdat er veel dingen in haar leven gebeuren terwijl ik haar wil helpen. Toen die problemen weg waren heeft een vriendin boos gereageert dat haar gedrag naar anderen niet kan, geziene het feit ze een achterstand heeft. Sindsdien is zij enorm down en doet afstandelijk tegen mij. Ik wil haar helpen maar ze laat het maar niet toe. Heel veel mensen proberen haar van mij af te pakken aangezien zij een aantrekkelijke meid is. Ik wil kunnen genieten van haar om me heen maar ze praat toch constant over haar vriendin. Ik weet niet hoe ik hierop moet reageren. Bovendien zei ze dat ze rond Augustus stage wilde lopen in een ander land voor bepaalde tijd dat mij stress oplevert. Ik wil niet dat iemand haar in een ander land afpakt of dat ze een lover krijgt terwijl ik van niets weet. Hoe meer ik erover denk hoe banger en banger ik word. Zij betekent alles voor me en wil graag een toekomst opbouwen met haar. Ook wil ik zelf meer werken en een full-time job opbouwen omdat ik een fijne baan nu heb. Bedankt voor het lezen van mijn verhaal en bedankt voor uw tijd.

gr.
Datum:
02-02-2012
Naam:
sander
Leeftijd:
22
Provincie:
Gelderland

....

ehm..ik weet het niet meer, loop al heel m'n leven met ellende in mijn hoofd. Het is nooit fijn, verdrink de dagen. niks lukt, vader gevraagd om hulp (hij heeft 14 jaar geleden zichzelf van het leven beroofd) soms vraag ik om hulp maar het lijkt alsof niks hlpt.
Datum:
02-02-2012
Naam:
sally
Leeftijd:
36
Provincie:
Overijssel

ben het beu...

Ik ben cedric en ik ben opgelucht dat ik mijn hart eens kan luchten ik ben een nierpatient van 17 jaar die nierziekte is niets ernstig maar als ik te dik word kunnen mijn nieren en hart stil vallen dat is wat ik op dit moment aan het doen ben ik eet zeer veel om te verdikken en rook zeer veel en met succes ik ben 17 en weeg op dit moment 100kg en mijn gewicht is nog steeds in stijgende lijn de dokters zeggen dat als ik zo door ga ik maar 30 jaar kan worden hopelijk gaat dit wat sneller
Datum:
01-02-2012
Naam:
cedric
Leeftijd:
17
Provincie:
België

Depressief

Ik ging naar het eerst middelbaar en verloor na lang vechten mijn beste vriendin. Er werd een diepe wonde in mijn hart gemaakt.
In het tweede middelbaar werd ik te snel agressief en begon mijn koppigheid zich te ontwikkelen, ik wilde me onkwetsbaar opstellen tegenover alle anderen, maar ik ben er te emotioneel voor.
Ik ging naar het derde middelbaar en werd er gepest, omdat ik de populairste van de klas niet wilde volgen. Ze zette de hele klas tegen me op, maar ik zweeg. Na een darmontsteking wisten mijn ouders dat er iets aan de hand was en gingen ze met mij mee naar de directeur. Mijn nachten werden langer en langer. In november mocht ik uiteindelijk veranderen van klas. Toen begonnen mijn "vriendinnen" mij te pesten. De gemeenste zei dingen tegen de andere vriendinnen en stak toen alles op mij. Ik verloor mijn zelfvertrouwen en kreeg zelfhaat, mijn agressie werd erger en ik was koppiger dan ooit. Ik kon niet meer in de spiegel staan zonder te walgen. Ik trotseerde vier keer zelfmoordgedachten en leefde verder.
Ik ging naar het vijfde middelbaar en alles ging beter, maar niet in mijn hoofd... De zelfmoordgedachten werden erger en erger, ik had geen goede momenten meer, ik haatte mezelf nog nooit zo erg, ik kon geen spiegel meer zien en was al mijn zelfvertrouwen kwijt. Ik zette een masker op en ging zo door het leven. Ik wilde zelfmoord plegen, maar iets hield me tegen. Ik ging naar mijn ouders en na heel lang aandringen wilden ze me naar een psychiater sturen. De psychiater zei dat ik depressief ben en moest pillen beginnen slikken.
Ik begon me beter te voelen, het ging beter en de ups en downs begonnen weer te komen, ik hoop op weg te zijn naar een goed leven, alhoewel die downs verschrikkelijk lastig kunnen zijn. Ik heb een vriend en hij steunt me, hij zegt me dat ik hem zeker niet mag verlaten. Het gaat nog steeds niet prima met me, maar slechter dan ervoor kan niet, want dan zou ik zelfmoord plegen. Ik ben er rotsvast van overtuigd dat als ik geen hulp had gevraagd dat ik nu al zou rondgestrooid zijn. Die hulp alleen ging nooit genoeg geweest zijn, mijn vriend heeft me het meest vooruitgeholpen, hij kwam op het juiste moment.
Ik wens dit niemand toe en hoop er snel bovenop te komen, van die pillen zal ik niet zo snel verlost zijn... Die zijn nog voor een paar jaar, hopelijk kan ik binnen een paar jaar nog steeds mijn verhaal kan vertellen. Alhoewel ik niet echt bang ben om te sterven.
Datum:
01-02-2012
Naam:
Lynn
Leeftijd:
16
Provincie:
België

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.