Levensverhalen (pagina 428)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

mijn verhaal.

ikben een meisje van 14. ik woonde vroeger bij mijn oma, maar toen mijn oma was gestorven is het begonnen, ik werd maar gedupt bij mijn vader. hij had nog nooit zelf voor zijn eigen kinderen moeten zorgen. ik had en heb nog steeds geen eetlust meer, ik wil nietmeer naar school. ik wil alleemaar alleen op mijn kamer zitten en huilen. toen moest ik naar een instelling voor 2 maanden. toen ging alles beter ik had een eigen psygoloog ook maar voor 2 maanden ik kwam er eindelijk bovenop. toen heb ik ook een jonge leren kennen waar ik pokke gelukkig meer was! pff we waren 15 dagen samen en hij liet me stikken voor zijn ex :'( we zijn nu al 6 maand verder en ik zie hem nogeven graag en ik mis hem egt pokke hard en hij wilt niks meer van me weten :'( pff nu is alles weer verslechtert ik ben mijn eigen beginnen snijden en heb zeer weinig zelfvertrouwen ik denk steeds meer en meer aan zelfmoord :(. ik krijg ook steeds commentaar van andere mensen en die commentaar kan ik echt niet gebruiken. elke morgen denk ik van pff weer het zelfde verhaal :( ik ben echt super deprii en niemand die me begrijpt ze zeggen allemaal ja het lijkt erger dan het is maar dat is het dus niet. het lijkt miss niet erg maar als je in mijn schoene staat dan voel je pas wat ik bedoel en nu hebt ik juist gehoord dat ik tot mijn 18 naar een instelling moet :'( en dat had ik zeker niet nodig :'( ik haat mijn leven zo ik kan egt nieks goed doen thuis is het ook altijd maar ruzie door mij :'( ik verpest iedereen zijn leven ik ben echt een slecht kind :'( pff nja dit was een stukje van mijn verhaal :'( :s
Datum:
03-02-2012
Naam:
milina
Leeftijd:
14
Provincie:
België

genoeg

tja, ik weet eigenlijk niet zo goed wat ik moet zeggen. er is de laatste jaren zoveel gebeurd. ik ben zo moe van het constant vechten. ik wil niet meer. het is goed geweest zo. het is nog niet eens dat ik zo wanhopig graag dood wil. maar wel rust. de afgelopen tien jaar die ik mijn best om maar niet toe te geven dat het zo is. het heeft gewoon geen zin
Datum:
02-02-2012
Naam:
desirw
Leeftijd:
31
Provincie:
Utrecht

Levenspijn.

Hallo,

Ik ben een normale jongeman met normale interesses in hele normale dingen. ik werk in een winkel en heb er ook vooral veel zin in, maar als ik thuiskom dan wil ik graag bij mijn geliefde vriendin zijn. Ik heb haar leren kennen via een vriendin en we hadden tot op heden veel plezier in alles wat we deden. 4 Maanden lang heb ik kunnen genieten van in een relatie zijn ook al is het nog steeds een relatie. Sinds kort kibbelen we omdat er veel dingen in haar leven gebeuren terwijl ik haar wil helpen. Toen die problemen weg waren heeft een vriendin boos gereageert dat haar gedrag naar anderen niet kan, geziene het feit ze een achterstand heeft. Sindsdien is zij enorm down en doet afstandelijk tegen mij. Ik wil haar helpen maar ze laat het maar niet toe. Heel veel mensen proberen haar van mij af te pakken aangezien zij een aantrekkelijke meid is. Ik wil kunnen genieten van haar om me heen maar ze praat toch constant over haar vriendin. Ik weet niet hoe ik hierop moet reageren. Bovendien zei ze dat ze rond Augustus stage wilde lopen in een ander land voor bepaalde tijd dat mij stress oplevert. Ik wil niet dat iemand haar in een ander land afpakt of dat ze een lover krijgt terwijl ik van niets weet. Hoe meer ik erover denk hoe banger en banger ik word. Zij betekent alles voor me en wil graag een toekomst opbouwen met haar. Ook wil ik zelf meer werken en een full-time job opbouwen omdat ik een fijne baan nu heb. Bedankt voor het lezen van mijn verhaal en bedankt voor uw tijd.

gr.
Datum:
02-02-2012
Naam:
sander
Leeftijd:
22
Provincie:
Gelderland

....

ehm..ik weet het niet meer, loop al heel m'n leven met ellende in mijn hoofd. Het is nooit fijn, verdrink de dagen. niks lukt, vader gevraagd om hulp (hij heeft 14 jaar geleden zichzelf van het leven beroofd) soms vraag ik om hulp maar het lijkt alsof niks hlpt.
Datum:
02-02-2012
Naam:
sally
Leeftijd:
36
Provincie:
Overijssel

ben het beu...

Ik ben cedric en ik ben opgelucht dat ik mijn hart eens kan luchten ik ben een nierpatient van 17 jaar die nierziekte is niets ernstig maar als ik te dik word kunnen mijn nieren en hart stil vallen dat is wat ik op dit moment aan het doen ben ik eet zeer veel om te verdikken en rook zeer veel en met succes ik ben 17 en weeg op dit moment 100kg en mijn gewicht is nog steeds in stijgende lijn de dokters zeggen dat als ik zo door ga ik maar 30 jaar kan worden hopelijk gaat dit wat sneller
Datum:
01-02-2012
Naam:
cedric
Leeftijd:
17
Provincie:
België

Depressief

Ik ging naar het eerst middelbaar en verloor na lang vechten mijn beste vriendin. Er werd een diepe wonde in mijn hart gemaakt.
In het tweede middelbaar werd ik te snel agressief en begon mijn koppigheid zich te ontwikkelen, ik wilde me onkwetsbaar opstellen tegenover alle anderen, maar ik ben er te emotioneel voor.
Ik ging naar het derde middelbaar en werd er gepest, omdat ik de populairste van de klas niet wilde volgen. Ze zette de hele klas tegen me op, maar ik zweeg. Na een darmontsteking wisten mijn ouders dat er iets aan de hand was en gingen ze met mij mee naar de directeur. Mijn nachten werden langer en langer. In november mocht ik uiteindelijk veranderen van klas. Toen begonnen mijn "vriendinnen" mij te pesten. De gemeenste zei dingen tegen de andere vriendinnen en stak toen alles op mij. Ik verloor mijn zelfvertrouwen en kreeg zelfhaat, mijn agressie werd erger en ik was koppiger dan ooit. Ik kon niet meer in de spiegel staan zonder te walgen. Ik trotseerde vier keer zelfmoordgedachten en leefde verder.
Ik ging naar het vijfde middelbaar en alles ging beter, maar niet in mijn hoofd... De zelfmoordgedachten werden erger en erger, ik had geen goede momenten meer, ik haatte mezelf nog nooit zo erg, ik kon geen spiegel meer zien en was al mijn zelfvertrouwen kwijt. Ik zette een masker op en ging zo door het leven. Ik wilde zelfmoord plegen, maar iets hield me tegen. Ik ging naar mijn ouders en na heel lang aandringen wilden ze me naar een psychiater sturen. De psychiater zei dat ik depressief ben en moest pillen beginnen slikken.
Ik begon me beter te voelen, het ging beter en de ups en downs begonnen weer te komen, ik hoop op weg te zijn naar een goed leven, alhoewel die downs verschrikkelijk lastig kunnen zijn. Ik heb een vriend en hij steunt me, hij zegt me dat ik hem zeker niet mag verlaten. Het gaat nog steeds niet prima met me, maar slechter dan ervoor kan niet, want dan zou ik zelfmoord plegen. Ik ben er rotsvast van overtuigd dat als ik geen hulp had gevraagd dat ik nu al zou rondgestrooid zijn. Die hulp alleen ging nooit genoeg geweest zijn, mijn vriend heeft me het meest vooruitgeholpen, hij kwam op het juiste moment.
Ik wens dit niemand toe en hoop er snel bovenop te komen, van die pillen zal ik niet zo snel verlost zijn... Die zijn nog voor een paar jaar, hopelijk kan ik binnen een paar jaar nog steeds mijn verhaal kan vertellen. Alhoewel ik niet echt bang ben om te sterven.
Datum:
01-02-2012
Naam:
Lynn
Leeftijd:
16
Provincie:
België

ik ben mijn leven zat

ik ben mijn leven hellemaal zat.
ik heb het goevoel dat ik alles fout doe.
ik heb al paar keer eeder geprobeerd om zelfmoord te plegen maar ik wordt steeds waker in het ziekenhuis op de ic.
ik voel me zeer ongelukkig en ik kan niet meer genieten van dingen.
ik heb echt een rot tijden gehad en nu zit ik er hellemaal door heen.
ik zit weer in een rot periode.
ik kom er niet zelf meer uit.
Datum:
31-01-2012
Naam:
auti
Leeftijd:
25
Provincie:
Overijssel

Alles is weg

Waar begin je als je niet eerlijk durft te zijn tegen jezelf?
Ik had een mooi leven opgebouwd,na een moeilijke jeugd.
Heb een kind en een man,wat schulden maar ook licht aan het einde van de tunnel.
Toen werd ik verliefd op een andere man. Tot 3 keer toe heb ik mijn man gezegd dat ik hem ging verlaten. Diezelfde drie keer heb ik mijn nieuwe liefde teleurgesteld doordat ik de stap niet durfde te wagen.
Steeds cijferde ik mijn eigen gevoelens weg omdat het niet hoorde : de hele wereld had een oordeel over mij. Steeds zag ik het verdriet van mijn man en mijn kind. Iedere keer dacht ik dat hun geluk belangrijker was dan het mijne.
Nog steeds schreeuwt mijn hart om die ander. Steeds denk ik : vandaag doe ik het,vandaag laat ik alles achter me en ga ik naar hem toe. En iedere keer stel ik het een dag uit. Inmiddels is mijn man achter de waarheid en ben ik een kind verloren waarvan ik niet weet wie van de twee de vader was. Ik schaam me kapot, ik heb alles verpest en iedereen pijn gedaan,en dan nog niet eens omdat ik er zelf gelukkig van werd. Mijn grote liefde wil me niet meer spreken en is onverbiddelijk, er is geen zicht meer op een nieuwe kans.
Steeds opnieuw heb ik gesmeekt,gehuild ... maarja, ervaring laat hem denken : waarom zou ze het nu wel doen?

Iedere seconde van de dag denk ik aan hem,hoe gelukkig we hadden kunnen zijn.

Steeds vaker denk ik : ik ga maar naar mijn overleden kindje,daar kan ik ook voor iemand zorgen die mij nodig heeft.
Het enige wat me tegen houd is 0,03 procent hoop...hoop dat hij me toch nog wil spreken.
Dan zou ik mijn kind en mijn familie achter me moeten laten om in een onzeker leven te springen. Zijn leven is geen gezinsleven maar een leven waar 99% van de wereld bang van zou worden en heel hard voorbij zou rennen. Waarom wil ik er dan toch heen?

Is dit echt de enige uitweg? De pijn is me teveel,iedere dag huil ik voor de ogen van mijn gezin,staar ik uren voor me uit... ik geniet niet meer.alles doet pijn.
Datum:
31-01-2012
Naam:
mij
Leeftijd:
24
Provincie:
Anders

mijn verhaal

iik wil zelfmoord plegen
waarom? ik word altijd gepest, ik heb altijd ruzie met mense, ik krijg geen ete binne, ik woon in een krot, ik heb veel problemen zul je denken inderdaad . heb ik al veel zelfmoordnegingen gehad jaa heb ik het al geprobeerd ja lost het iets op nee want ik heb erdoor nog meer problemen
Datum:
31-01-2012
Naam:
anoniem
Leeftijd:
14
Provincie:
België

mijnheer

ik lucas ben een positief persoon maar sinds de scheiding van mijn ex kan ik het geluk niet meer vinden heb veel stress en pech ik is omdat een zoon heb van 9 jaar dat houdt mij tegen . nou durf ik ook niet de hand aan mezelf te leggen wat nu ik werk hard aan mijn toekomst maar het wil allemaal niet lukken
Datum:
31-01-2012
Naam:
lucas
Leeftijd:
47
Provincie:
Friesland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.