Levensverhalen (pagina 429)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Depressief

Ik ging naar het eerst middelbaar en verloor na lang vechten mijn beste vriendin. Er werd een diepe wonde in mijn hart gemaakt.
In het tweede middelbaar werd ik te snel agressief en begon mijn koppigheid zich te ontwikkelen, ik wilde me onkwetsbaar opstellen tegenover alle anderen, maar ik ben er te emotioneel voor.
Ik ging naar het derde middelbaar en werd er gepest, omdat ik de populairste van de klas niet wilde volgen. Ze zette de hele klas tegen me op, maar ik zweeg. Na een darmontsteking wisten mijn ouders dat er iets aan de hand was en gingen ze met mij mee naar de directeur. Mijn nachten werden langer en langer. In november mocht ik uiteindelijk veranderen van klas. Toen begonnen mijn "vriendinnen" mij te pesten. De gemeenste zei dingen tegen de andere vriendinnen en stak toen alles op mij. Ik verloor mijn zelfvertrouwen en kreeg zelfhaat, mijn agressie werd erger en ik was koppiger dan ooit. Ik kon niet meer in de spiegel staan zonder te walgen. Ik trotseerde vier keer zelfmoordgedachten en leefde verder.
Ik ging naar het vijfde middelbaar en alles ging beter, maar niet in mijn hoofd... De zelfmoordgedachten werden erger en erger, ik had geen goede momenten meer, ik haatte mezelf nog nooit zo erg, ik kon geen spiegel meer zien en was al mijn zelfvertrouwen kwijt. Ik zette een masker op en ging zo door het leven. Ik wilde zelfmoord plegen, maar iets hield me tegen. Ik ging naar mijn ouders en na heel lang aandringen wilden ze me naar een psychiater sturen. De psychiater zei dat ik depressief ben en moest pillen beginnen slikken.
Ik begon me beter te voelen, het ging beter en de ups en downs begonnen weer te komen, ik hoop op weg te zijn naar een goed leven, alhoewel die downs verschrikkelijk lastig kunnen zijn. Ik heb een vriend en hij steunt me, hij zegt me dat ik hem zeker niet mag verlaten. Het gaat nog steeds niet prima met me, maar slechter dan ervoor kan niet, want dan zou ik zelfmoord plegen. Ik ben er rotsvast van overtuigd dat als ik geen hulp had gevraagd dat ik nu al zou rondgestrooid zijn. Die hulp alleen ging nooit genoeg geweest zijn, mijn vriend heeft me het meest vooruitgeholpen, hij kwam op het juiste moment.
Ik wens dit niemand toe en hoop er snel bovenop te komen, van die pillen zal ik niet zo snel verlost zijn... Die zijn nog voor een paar jaar, hopelijk kan ik binnen een paar jaar nog steeds mijn verhaal kan vertellen. Alhoewel ik niet echt bang ben om te sterven.
Datum:
01-02-2012
Naam:
Lynn
Leeftijd:
16
Provincie:
België

ik ben mijn leven zat

ik ben mijn leven hellemaal zat.
ik heb het goevoel dat ik alles fout doe.
ik heb al paar keer eeder geprobeerd om zelfmoord te plegen maar ik wordt steeds waker in het ziekenhuis op de ic.
ik voel me zeer ongelukkig en ik kan niet meer genieten van dingen.
ik heb echt een rot tijden gehad en nu zit ik er hellemaal door heen.
ik zit weer in een rot periode.
ik kom er niet zelf meer uit.
Datum:
31-01-2012
Naam:
auti
Leeftijd:
25
Provincie:
Overijssel

Alles is weg

Waar begin je als je niet eerlijk durft te zijn tegen jezelf?
Ik had een mooi leven opgebouwd,na een moeilijke jeugd.
Heb een kind en een man,wat schulden maar ook licht aan het einde van de tunnel.
Toen werd ik verliefd op een andere man. Tot 3 keer toe heb ik mijn man gezegd dat ik hem ging verlaten. Diezelfde drie keer heb ik mijn nieuwe liefde teleurgesteld doordat ik de stap niet durfde te wagen.
Steeds cijferde ik mijn eigen gevoelens weg omdat het niet hoorde : de hele wereld had een oordeel over mij. Steeds zag ik het verdriet van mijn man en mijn kind. Iedere keer dacht ik dat hun geluk belangrijker was dan het mijne.
Nog steeds schreeuwt mijn hart om die ander. Steeds denk ik : vandaag doe ik het,vandaag laat ik alles achter me en ga ik naar hem toe. En iedere keer stel ik het een dag uit. Inmiddels is mijn man achter de waarheid en ben ik een kind verloren waarvan ik niet weet wie van de twee de vader was. Ik schaam me kapot, ik heb alles verpest en iedereen pijn gedaan,en dan nog niet eens omdat ik er zelf gelukkig van werd. Mijn grote liefde wil me niet meer spreken en is onverbiddelijk, er is geen zicht meer op een nieuwe kans.
Steeds opnieuw heb ik gesmeekt,gehuild ... maarja, ervaring laat hem denken : waarom zou ze het nu wel doen?

Iedere seconde van de dag denk ik aan hem,hoe gelukkig we hadden kunnen zijn.

Steeds vaker denk ik : ik ga maar naar mijn overleden kindje,daar kan ik ook voor iemand zorgen die mij nodig heeft.
Het enige wat me tegen houd is 0,03 procent hoop...hoop dat hij me toch nog wil spreken.
Dan zou ik mijn kind en mijn familie achter me moeten laten om in een onzeker leven te springen. Zijn leven is geen gezinsleven maar een leven waar 99% van de wereld bang van zou worden en heel hard voorbij zou rennen. Waarom wil ik er dan toch heen?

Is dit echt de enige uitweg? De pijn is me teveel,iedere dag huil ik voor de ogen van mijn gezin,staar ik uren voor me uit... ik geniet niet meer.alles doet pijn.
Datum:
31-01-2012
Naam:
mij
Leeftijd:
24
Provincie:
Anders

mijn verhaal

iik wil zelfmoord plegen
waarom? ik word altijd gepest, ik heb altijd ruzie met mense, ik krijg geen ete binne, ik woon in een krot, ik heb veel problemen zul je denken inderdaad . heb ik al veel zelfmoordnegingen gehad jaa heb ik het al geprobeerd ja lost het iets op nee want ik heb erdoor nog meer problemen
Datum:
31-01-2012
Naam:
anoniem
Leeftijd:
14
Provincie:
België

mijnheer

ik lucas ben een positief persoon maar sinds de scheiding van mijn ex kan ik het geluk niet meer vinden heb veel stress en pech ik is omdat een zoon heb van 9 jaar dat houdt mij tegen . nou durf ik ook niet de hand aan mezelf te leggen wat nu ik werk hard aan mijn toekomst maar het wil allemaal niet lukken
Datum:
31-01-2012
Naam:
lucas
Leeftijd:
47
Provincie:
Friesland

Mes tussen ribben!

Van binnen zo eenzaam en allen.
hoe kan ik nog naar bed en slapen?
hoe kan ik er nog zijn voor me vriendin?

Ik laat tranen om mijn bestaan.. het leven voelt zo pijnlijk aan. Ik weet niet wat ik moet.. ik de situatie onder ogen zien. Dat doe ik en dat doet mij zo pijn. Ik heb geen kut leven gehad.. alleen nooit plezier in mijn leven gehad. Voor de rest sta ik er in mijn eentje voor. Mijn vader is niet 100%, mijn moeder vraagt steeds aandacht van me. Niemand zal echt iets voor mij doen.. dat kan ik niet toelaten en dat ben ik niet waard
Datum:
31-01-2012
Naam:
Vincent
Leeftijd:
21
Provincie:
Friesland

ik weet het niet meer..

hallo,

Ik heb zoveel mee gemaakt in me 20 jarige leven.. dat ik bijna dagelijks denk moet ik hier nog wel zijn, is het niet beter als ik gewoon verdwijn... Mensen zoeken alleen contact als ze me nodig hebben, verder hebben ze geen interesse. Vooral mijn ouders die dat doen. Ik haal elke dag gekke dingen in me hoofd betreft me vriendin, ouders, zus het maakt eigenlijk niet uit met wat! Ookal zie ik der misschien aan de buitenkant vrolijk uit, van binnen is het gewoon ellende om het maar zachtjes uit te drukken.. Doe ik wat verkeerd?! Vertrouw niemand gewoon echt niemand! omdat mensen gewoon niet te vertrouwen zijn. Hoeveel aandacht ik me vriendin ook geef telkens heb ik het gevoel dat ze wat te kort komt en haal dingen in me hoofd. Ik ken heel moeilijk nee zeggen en daar maken mensen misbruik van! ik weet het gewoon niet meer...

Gr,
JD
Datum:
30-01-2012
Naam:
JD
Leeftijd:
20
Provincie:
Zuid-holland

ben het zat!

Hallo ik ben iemand die het leven echt niet meer aan kan... En dat alleen door school... Denk ik... Ik zit op de Havo en ik kan het niet aan alleen me school is een hele leuke school k wil daar zo graag blijven... En blijvenzitten kan niet in de 2e... En ik wil hier gewoon weg... Niemand wilt me helpen zelfmoord teplegen... Me vriendinen ook niet... Ik heb echt een probleem...
Datum:
30-01-2012
Naam:
shabno
Leeftijd:
14
Provincie:
Noord-holland

ik haat het leven

ik snap het niet meer. ik weet het niet meer.
ik ben er klaar mee. ik wil nu weggaan.
het kan niet meer zo. dit duurt me te lang.
ze zeggen dat het beter met me gaat. maar ik weet alles beter te verbergen.
ik zie het nut niet te leven. wat doe ik hier eigenlijk?
ik ben een meisje en zit in een mannen wereld.
ik voel me nergens fijn, en wil er mee stoppen.
ik denk letterlijk 24/7 aan om er mee te kappen, maar mijn vriend trekt me er steeds uit.
aan hem heb ik ook steeds minder. ikwil ook weg bij hem.
ik doe mijn moeder te veel pijn, en met mijn zus heb ik geen band.
mijn vrienden zie ik bijna niet meer. ik heb er geen zin meer in.
ik zie geen toekomst voor me.
ik ben vanaf mijn 13e 2 jaar lang verkracht.
ik wil mijn leven niet meer verder met een label dat zegt:
het verkrachtte meisje.
ik ben altijd het doelwit geweest van iedereen.
ik wil dit niet meer.
de enige reden het niet te doen is omdat ik niet weet hoe
en ik mijn moeder geen pijn wil doen.
bang dat ze zichzelf ook wat aandoet.
ik haat het op deze wereld als meisje zijnde.
ik trek iedereen omlaag.
het zal niet meer lang duren.
voor ik eindelijk weg kan gaan...
Datum:
29-01-2012
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
17
Provincie:
Noord-brabant

mijn man laat ons in de steek met baby van 5 maand/zoon van 7 en

we zijn al 5 jaar een samengesteld gezin, 4 jaar getrouwd, en 3 jaar heeft mijn man mijn zoon geadopteerd die nu 12 is. zijn zoon is 7. we hebben altijd een heel hecht gezin geweest. vorige jaar is onze zoon geboren. eindelijk alles compleet; 2 weken geleden zegt mijn man dat hij niets nog ziet zitten, huwelijk voetbal, en dat hij wil scheiden. mijn wereld stort in. vorige vrijdag heeft hij alles ingepakt en is terug naar zijn ouders gaan wonen en die laten hem zomaar binnen.ipv hem verantwoordeljkheid te leren, volgend weekend komt zijn zoon normaal terug. ik word er zot van, wil voor geen futuliteiten uit mekaar, mijn ouders zijn kapot , mijn zoon... ons babytje dat niet eens weet wat er gebeurd. ik heb jaren gevochten voor een geod gezin, iedereen hangt aan mekaar, maar als dit alles fake blijkt te zijn en je kan het zomaar afbollen, zonder boe of ba, ik mis hem immens, hij antwoordt niet op smsjes, helemaal niets. alsof ik niet meer besta, i kga hieraan kapot, wat moet ik doen??????? ja ik denk aan zelfmoord, want ik ben jaren alleenstaande mama geweest, heb dan mij terug opengezet, het klikte, getrouwd, alles was perfect en nu dit. niet opnieuw ik heb geen kracht en moed meer, mijn oudste zoon is groot genoeg en heeft mijn ouders. alleen mijn ventje van 5 maand.. zonder kinderen was ik al lang van de wereld weg. alles waarin ik geloofde blijkt nu fake. hoe kan dat nu??? mijn vader stuurt ons naar een relatieterapeut maar hij werkt op niets mee, en wil niet eens; hoe kan dat nu... het maakt me kapot !!!
Datum:
29-01-2012
Naam:
eef
Leeftijd:
36
Provincie:
België
Praat erover!
Logo Stichting 113 Zelfmoordpreventie
0800-0113
Chat: www.113.nl

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.