Levensverhalen (pagina 427)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Ik weet het niet meer...

Waarom weet ik niet ik he. Liefe ouders veel vrienden maar
Op een of andere manier wil ik dood...
Ik heb heel veel stress door school enzo en ik zit vaak achter me pc en me moeder zegt dat ik vaker naar buiten moet met vrienden maar daar heb ik geen zin in
Ik heb nooit geprobeerd zelfmoord te plegen maar toch denk ik er wel eens aan om het te doen
Ik zie het gewoon niet meer zitten al die stress
Vooral door school...
Datum:
05-02-2012
Naam:
Mick
Leeftijd:
12
Provincie:
Noord-holland

ER IS WEL HOOP!

Beste lezer(s),

Ik lees dat er mensen zijn die hulp nodig hebben. Ik had zelf ook veel zelfmoordgedachten ik heb ook geprobeerd zelfmoord te plegen maar ik heb dit overwonnen. Ik voelde mij leeg van binnen, triest, verdrietig en het voelde alsof het leven geen nut meer had. Alles ging fout enzovoorts.

TOTDAT ik een bezoekje had gebracht aan het UKGR (www.ukgr.nl). Bij de eerste bijeenkomst alleen voelde ik mij al gelijk HEERLIJK!! De verdriet die ik voelde ging weg, ik liep naar buiten met een grote glimlach op mijn gezicht. Ik bleef de UKGR bezoeken (zondag en vrijdag). Er zijn daar mensen die de tijd nemen om naar je te luisteren, een hoopvolle woord te geven en die je echt kunnen helpen! Ik ben er een levend bewijs van!

Probeer tenminste hun te bellen of hun website te bezoeken en ontmoet honderden mensen die elke situatie hebben overwonnen. HET IS NIET TE LAAT!! ER IS WEL NOG HOOP! Luister even niet naar die stem die zegt dat er geen hoop meer is en geen terugweg meer is en bezoek als het kan vandaag nog het UKGR bij jou in de buurt of neem contact met hun op. Er zijn daar mensen die met je willen praten en je leven zal nooit meer hetzelfde zijn.

Vandaag geniet ik van het leven! ik heb rust, innerlijke vrede, blijdschap en ik kan zeggen dat ik blij ben dat ik nog leef!!

Groeten,

Marcos
Datum:
05-02-2012
Naam:
Marcos
Leeftijd:
23
Provincie:
Flevoland

mijn vader

Mijn vader pleegde zelfmoord toen ik 2 was. Ik ben de jongste van 4 kinderen. Nog iedere dag, geen dag uitgezonderd, heb ik verdriet omdat mijn vader deze beslissing heeft genomen. Ik mis mijn vader enorm. Ik heb mijn vader nooit leren kennen. Mijn oproep aan iedereen die zelfmoord wil plegen is; ik wil je me grote stelligheid vragen om dit niet te doen want je veroorzaakt een niet te beschrijven leed. Daarom vraag ik je om door te gaan en om hulp te zoeken voor je naasten die je nodig hebben en die je lief hebben. Ze houden werkelijk van je en ze kunnen niet zonder jou al denk jij misschien nu van wel. Ik spreek uit ervaring-zoals ik al zei -het gemis is er iedere dag, al heb ik mijn vader niet eens echt goed gekend, het gemis is onbeschrijflijk groot. Veel liefde en wijsheid van Diana.
Datum:
05-02-2012
Naam:
Diana
Leeftijd:
48
Provincie:
Gelderland

de weg kwijt

Hallo, ik ben peter en ik ben 26 jaar. Ik ben een emotioneel wrak. Eerst dacht ik dat ik gewoon een beetje liefdes verdriet had, maar sinds het uit is met C, betrap ik mezelf er steeds vaker op dat ik geen zin meer heb om te leven. Het is echt zwaar. De vrouw van m'n dromen heeft nu haar geluk gevonden met een ander, en met mij wil ze niets meer te maken hebben. Ik voel me zo'n loser!!!! Elke dag denk ik aan haar, met spijt en weemoed denk ik terug aan de afgelope 3 jaar. Ik vraag me af of ze me wel zou missen als ik dood ben :-(

Het stomme is, dat als ik hier met m'n omgeving over praat, ik mezelf echt een aansteller vind. Dan besef ik dat ik echt een watje ben als ik me zo op stel.

Maar zodra ik even alleen ben begint m'n hoofd weer aan de negatieve spiraal van gedachten...

Ik wil niet alleen en liefdeloos door het leven gaan! Ik wil me weer geliefd voelen, maar hoe kan dat nou, als ik niet eens van mezelf hou?
Datum:
05-02-2012
Naam:
peter
Leeftijd:
26
Provincie:
Zuid-holland

liever weg want niemand houdt van me

Het is al een hele tijd dat ik voel en zie dat niemand van me houdt
Nu heb k een andere vriend het is maar 10 mnd pas en nu al wordt ik behandeld
Als rotsooi k vraag me af waaraan ik dit heb te danken steeds weer hetzelfde
In plaats dat k me vaak lekker en ontspannen voel ben k gestrest
Ik functioneer weinig in de samenleving alleen doordat k veel moe ben door de stress
Verder voel k alsof ik pech voor andere breng in het leven zoals me vriend en ook andere heel dicht bij mij
Hij kon vroeger heel wat bereiken maar sinds ik in zijn leven ben gekomen lukt niks van hem
Verder zolang we een afspraak maken om te stappen krijgt hij slaap
Of heeft geen zin om gezellig te doen dit wordT lastig want nu
Ik dit schrijft ligt hij te slapen op een date hoe kan dat en doet ook nog raar
Ik weet geen raad meer en wil liever uit die relatie en dan ga k
Voor eens en altijd ook weg van deze wereld
Datum:
05-02-2012
Naam:
vanessa
Leeftijd:
23
Provincie:
Anders

het word maar erger, ik kan er niet meer tegen

hallo allemaal. ik weet niet meer goed wat ik moet doen, ik ben al sinds de basischool in een schommeling van depressie naar normaal aan het gaan, en vanaf de middelbare is de depressie de overhand gaan nemen! dit komt omdat ik zonder enige reden altijd de pispaal van de klas was en vrijwel iedereen mij haten of mij raar vind, dat verandert nu wel maar nu woon ik in een stomme achterbuurt in de randstad, nou lekker vrienden maken hiero, zat keuze uit drugsdealers hoeren kampers en nog meer tuig. ik weet niet meer wat ik moet doen ik kom er gewoon niet uit, ik ga constant traject in en uit en ik ben het zat, niks werkt. soms denk ik dat dit de schuld is van mijn autisme, maar dan nog dan zou het toch een keer is weg moeten gaan? voor mijn gevoel ben ik gewoon het leven aan het uitzitten en langzaam weg aan het rotten, ben uit huis getrapt, heb mijn vrienden achter moeten laten tegen mijn wil en woon nu in een drukke stat op 10 hoog en zit erbij als een kasplantje ik zou zo graag dood willen maar ik kan het mijn moeder niet aandoen, ze houd teveel van me terwijl ik liever zou willen dat ze me los zou laten, soms denk ik eraan om zoiets verschrikkelijks te doen zodat ze me zo erg gaat haten dat ik eindelijk vrij ben! echt leven is de hell! ik hoop dat deze leidensweg snel voorbij is.
sorry voor het lange verhaal, maar ik wou dit graag even kwijt aangezien ik niemand heb om het aan te vertellen
Datum:
04-02-2012
Naam:
roy
Leeftijd:
17
Provincie:
Zuid-holland

vriendin kwijt

hallo iiedereen.
mijn beste vriendin heeft me vorige week gevraagd om samen met haar een zelfmoordplan te verzinnen.
maar ze is nog maar 12! ik wil haar echt nog niet kwijt. dat wil ik nooit.
lieve mensen alsjeblieft, denk niet dat je leven geen nut meer heeft.
diep in jullie hart wilt er toch niemand dood?!
ik hoop dat ik haar gedachten kan verzetten.
oh God help me.
Datum:
04-02-2012
Naam:
noa
Leeftijd:
12
Provincie:
België

Waar is het fout gegaan

Hallo allemaal,

Zoals vele, denk ik, heb ik heel lang getwijfeld of ik wel iets zou moeten schrijven, maar ik weet het ook niet meer.

Ook als ik verhalen lees van mensen dan is het enige wat er door mn hoofd gaat "wat doe je moeilijk, er zijn mensen die echte problemen hebben, stel je niet aan".

Maar ik doe mn verhaal gewoon, en ik zie wel of het helpt, of niet.

Ongerveer 4 jaar geleden is het allemaal begonnen, mijn toenmalige vriendin van 12 jaar, waar ik eerst een flatje mee heb gehuurd toen jaren later een nieuwbouw heb gekocht. Echt een leven aan het maken voor beide.
Ze kwam op een gegeven moment naar me toe en zei alleen. "ik hou niet meer van je en ik heb een ander".
Dat was de eerste keer in mijn leven dat ik het opeens benauwd kreeg en ik bijna het bewustzijn verloor.


Nu 4 jaar later, ben ik inmiddels bijna een jaar werkeloos om elk klein ding raak ik emotioneel, al mijn "vrienden" zijn weg en ik kan met niemand praten over mijn problemen. (tenminste dat gevoel heb ik)

Mijn hele leven lang heb ik mijn problemen zelf opgelost, daarom schaam ik me ook een beetje over hoe ik mij voel. Ik kom er gewoon niet uit.

Zelfmoord plegen, daar heb ik heel lang over nagedacht en meerdere malen. net als velen denk ik.
De reden voor mij dat ik het nog niet gedaan heb dat zijn mijn ouders. Ook al zal ik het nooit weten of zien, ik wil ze die pijn niet aandoen.

een jaar nadat het uit was toen was ik ook naar een psych gegaan, maar dat was zinloos.

Wat ik gewoon niet snap, is dat iemand waar je je leven meedeeld. bewust je hart op de grond laat vallen.. Dat liefde een keer kan ophouden dat snap ik.. maar zo,
Wat voor nut heeft het allemaal als je je naaste geeneens je vertrouwen kan geven.

Wat misschien mijn gevoelens versterkt komt misschien door dat er bij mij HSP is vastgesteld. maar daar heb ik nooit bij stil getan. ik vind dat een slap excuus misschien.


nogmaals, ik weet niet wat ik verwacht,
Datum:
04-02-2012
Naam:
eerenson
Leeftijd:
32
Provincie:
Flevoland

Altijd bozen ouders.

Hoi, ik ben 12 jaar en wil dood. Ik heb het al 4 geprobeerd maar het lukt niet. Ik wil dood omdat ik altijd alles kwijt ben. Mijn ouders zijn dan heel boos. Ik wil ze niet meer tot last zijn. Dus ik wil dood. Ik heb al een briefje geschreven met mijn reden dat ik dood wil en dat ik ze veel geluk wens. Heeft iemand misschien hulp voor me?
Datum:
04-02-2012
Naam:
Matthijs
Leeftijd:
12
Provincie:
Zuid-holland

vergising

myn opa is jaar geleden gestorven en ik mis hem ng altyd en thuis heb ik altyd ruzie en op school vertrouwde ik een vriendin en ze heeft me nu gwn late vallen en ik ben alles kots beu
Datum:
03-02-2012
Naam:
anoniem
Leeftijd:
16
Provincie:
België

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.