Levensverhalen (pagina 422)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

..

ik heb sinds 3 dagen een vriend, en hij vertelde me dat hij aan de drugs zit en ik beter maar een ander kon zoeken omdat hij zichzelf niet goed genoeg vond voor me..
het sloopt me echt
ik snap af en toe niet wat ik hier nog doe
het doet me allemaal zoveel pijn, en wat ik ook doe ik kan het maar niet vergeten of ik kan het maar geen plekje geven.
ook gewoon alle andere dingen die er zijn gebeurd in m'n leven..
de vraag in mn hoofd spookt heel vaak : waarom leef ik , waarom heb ik deze kans gekregen?
ik voel me echt eenzaam en hoop dat iemand me helpen kan.
Datum:
22-02-2012
Naam:
CXS
Leeftijd:
13
Provincie:
Zuid-holland

Leven is geen reet aan

Ik weet het gewoon niet meer ik ben te moe om er nog verder energie in te stoppen. Alles wat ik probeer op een positieve manier aan te pakken en me gelukkig te voelen gaat uiteindelijk weer over in hetzelfde dat ik continue denk aan doodgaan! Maar ben ook gewoon te laf om het doen omdat ik weet hoeveel verdriet het iedereen doet maar wat houd me nog hier op aarde alleen dat kleine beetje mensen die zeggen dat ze dat doen... Voorderest vind ik het leven geen reet aan ! Ik kan er totaal niet van genieten ... En geloof me ik wil echt van dit gevoel af maar het lukt niet .. Maar ben ook al
Te laf om hulp te zoeken. Ik vind het echt niet leuk meer!
Datum:
21-02-2012
Naam:
J
Leeftijd:
26
Provincie:
Noord-holland

wat is leven

leven wat is dat ik ben een jongen van 22 die alle narigheid wel heeft mee gemaakt ben als kind vaak geslagen door vader dat is van baby tot 10 jaar gebeurt toen kreeg ik een stiefvader die met me moeder trouwden toen werd ik nog getreiterd op school omdat ik brildragend ben toen ik 20 jaar was kreeg ik verkering met een meisje waar ik heel erg verlieft op ben toen dacht je het ergste wel gehad te hebben nou niet dus stiefvader wordt verlieft op haar moeder dus scheiden van me moeder dan woon je bij je moeder en ik kon de huur van me moeder gaan betalen en toen wou ze nog geld van me zien ook en daarop zei ik nee omdat ik anders helemaal niets overhield ik heb daarom ook wel gelogen tegen me ouwe baas omdat ik niet wou laten weten wat voor kut leven ik op dat moment had toen ik op dat moment nog een relatie had met dat meisje toen kreeg ik problemen met me rug en ik had voor de rest niemand om naar toe te gaan dan haar ik heb nooit tegen haar gelogen maar wel tegen me baas dus toen dat uit kwam dat ik had gelogen tegen me ouwe baas toen stond hij aan de deur bij me moeder die verwees hem maar al te graag door naar het adres waar ik dan kon zijn maar vertelde dat ik niets mankeerde wat dus niet klopte toen was hij aan de deur bij me vriendin en geloofde niets van wat er werd gezegd ik kwam niet veel later aan ik kreeg toen de volle lading en ik moest een gesprek hebben met me ouwe baas toen ik daar naartoe ging kwam het er op neer dat ik me baan kwijt was toen ik uiteindelijk weer aankwam bij me vriendin toen kon ik zeggen wat ik wou maar werd niet geloofd en zij maakte het dus uit dus wat hou je over niets zo ben je je baan kwijt en ook nog eens je vriendin

en nu vraag ik me af omdat ik nog heel veel van dat meisje hou wat moet ik nou met me leven zo als het nu is hoeft het van mij niet meer jullie zijn beter af zonder mij wie moet mij nou terwijl anderen gezellig kerst en oud en nieuw en valentijn kunnen vieren wil ik niets liever als dood zijn dan heb ik nergens meer last van en de rest zou me toch niet missen

dus wat is leven
Datum:
20-02-2012
Naam:
annoniem
Leeftijd:
22
Provincie:
Friesland

ik weet het niet meer.

ik weet niet meer wat ik moet doen! mijn ouders schelden me uit dat ik een kut kind & hoer & kut slet bent en da ik dood mg gaan, khb al 2x op treinsoor gestaan,de docenten vn mn school vindn da ik me aanstel:c
Datum:
20-02-2012
Naam:
Alys
Leeftijd:
13
Provincie:
Friesland

levensmoe

Heey ik ben sander uit apeldoorn ik ben niet gelukkig op me werk thuis ook al nie mijn vriendin heeft me opgelicht bedrogen en gelogen ik zie maar 1 optie nog ..... Dat is dat ik er niet meer wil zijn ik wil niet meer eenzaam zijn
Datum:
20-02-2012
Naam:
sander
Leeftijd:
26
Provincie:
Gelderland

Het leven is koud en eenzaam

Ik wil me binnen nu en een jaar of twee voor de trein gooien. Ik heb het al eens met medicijnen geprobeerd maar dit is mislukt. Vrienden heb ik niet;ook bijna niet gehad. Ik ben lelijk en verschrikkelijk verliefd op een onbereikbare pertopsoon. Ik kan niet overweg met mijn ouders; beide hebben ook psychische problemen. Elke dag is kaal en koud. Niemand kan me helpen.
Datum:
19-02-2012
Naam:
Mariska
Leeftijd:
29
Provincie:
Zuid-holland

Nieuwe vriend

mijn moeder is 1 jaar gescheiden en ik woon bij mijn moeder, eerst ging alles heel erg goed todat mijn moeder een vriend wilde (daar is niks mis mee hoor). hij bleef hier een paar keer slapen en mijn moeder een paar keer bij hem, maar ze neuken elke avond weer en dat is zo goor en als hij hier is word ik heel verdrietig.
ik heb mezelf geprobeerd met een mes te snijden of een te grote hoeveelheid medicijnen te nemen maar niks werkt, is er iemand die dit ook heeft??
Datum:
19-02-2012
Naam:
luuk
Leeftijd:
12
Provincie:
Overijssel

Van binnen.

Ik heb mijn pijn nog met niemand gedeeld.. al 14 jaar loop ik ermee rond maar, niemand merkt iets aan me.. Ik ben de opgewektheid zelf.
Toch heb ik er moeite mee voor mijn pijn uit te komen..
Ik weet niet hoe.. Ik weet niet waar het begin of het eind is.. Een hele hoop waarvan ik maar vermoed waar de pijn vandaan komt is een zooitje.. hele delen van mijn leven liggen overhoop en ik krijg er geen overzicht in..
Wat niemand van mij weet want, ik heb een reputatie hoog te houden van de goed gebekte meestal vrolijke vrouw..

Hoe kom ik daar nog doorheen? Waarom denkt toch iedereen dat ik zo sterk ben? Waarom ziet er niemand dat ik nix met mezelf kan beginnen? Heb ik mijn ware ik dan zover weg gestopt?

Op het moment ben ik op een goeie weg.. Ik kan nu bij mezelf zien dat ik alles en iedereen voor de gek hou.. En van daaruit ga ik verder..

Dit is de eerste keer dat ik me ergens heb aangemeld.. En dit is de eerste keer dat ik tegenover een beelscherm heb durven toegeven dat mijn leven een puin is.. Mijn herinneringen niet aan elkaar zijn vast te knopen.. Ik ken de volgorde niet meer.. Terwijl ik er toch zelf bij was..
Ik heb het gevoel dat al ik een donker deurtje open, dat ik naar fragmenten van een film zit te kijken..

Ik heb er vaak over nagedacht hoe veel gemakkelijker alles zou zijn als er niets meer was. Want ik denk dat er na de dood gewoonweg niets meer is.. De gedachte heeft telkens weer door mijn hoofd gespookt, hoe fijn het zal zijn als je van je hele klereleven af zou zijn.

Mijn verhaal (levenverhaal) wil ik (nog) niet doen.. Het zit allemaal ver in mijn verdrongen en gekronkelde hoofd. Alleen ik kan stukjes van de film zien. En ik denk maar dat dat goed zo is.. Ik ben er bang voor dat niemand me gelooft en dat iedereen denkt dat ik aandacht of medelijden wil.. Ik ben bang voor afkeurende blikken en ik ben bang voor medelijdende blikken. Ik ben ben gewoonweg bang. Bang iemand te vertrouwen..
Dit is een van de eerlijkste dingen wat ik in jaren gezegd heb!

Langzaam word me de chaos in mijn hoofd bewust.. Langzaam zie ik in dat, ja wat eigenlijk?
Dat er ook mooie dingen zijn. En dat er veel is om voor te blijven leven. Dat alles misschien zo heeft moeten lopen.. Ik weet niet waaraan ik zoveel shit verdient heb en ik heb jarenlang gedacht dat ik niet meer waard was.
Langzaam ben ik in gaan zien dat ik wel wat waard was.
En nu, nu weet ik dat ik eigenlijk een kapot mens ben, met een kapotte geest.

Ik denk veel na over mijn leven en probeer alles op zijn plaats te krijgen. Maar het lukt me niet. Ik heb geprobeerd het op te schrijven maar, ik blijf hangen.. Ik kom niet verder. Ik kan sommige fragmenten van de film niet juist plaatsen. En dan geef ik maar weer op.
Maar het circus in mijn hoofd gaat door..

En niemand weet het, of merkt het zelfs.. Want ik "ik ben sterk en vrolijk".

Het liefste zou ik willen dat iemand mij bij de hand neemt en me zegt wat ik moet doen. Dat er iemand zonder dat ik iets zeggen, me begrijpt. Dat er iemand zo door me heen prikt.. Maar ik weet van mezelf "dat laat ik toch niet toe". Mijjn muur is te dik!

Datum:
19-02-2012
Naam:
Bibi
Leeftijd:
29
Provincie:
Limburg

ik wil dood

ik krijg nooit geen aandacht van me ouders en niemand steunt me ik wil niet meer leven ik red het niet meer ik huil elke dag ik in me slaap
Datum:
18-02-2012
Naam:
chiara
Leeftijd:
12
Provincie:
Flevoland

Help, ik verlies iedereen, mezelf vooral!

Zware periode na zware periode, ik wacht op die verrandering. Dat voor een keer mag uitkomen wat ik wens, wat ik zou willen.
Ik heb mijn hart gegeven voor een meisje die me heeft verlaten 3 jaar geleden. Zei heeft me gedumpt na dagen te negeren, en vervolgens een smsj met... ik weet niet als het nog zin heeft?...

Wel 3 jaar later vraag ik mij af, wat wel nog zin heeft.
Beste vrienden begin ik allemaal te verliezen, mensen begrijpen mij niet. Ik zou iemand in mijn omgeving alles geven om mij ook maar even te verstaan.

Maar ik voel me zo eenzaam...
Mijn ouders verstaan mij niet, studies worden niet gesteund zoals ik verwacht, en hierbij bedoel ik niet financieel want ik heb wel andere steun nodig dan dat.

Als ik mijn eigen mening heb wordt deze afgebroken door mijn gezinsleden terwijl ik maar al te goed besef wat ik voel en denk.

Voor jullie is dit het typische verhaal,
wel voor mij is dit niet zo...
Ik heb mij nog nooit zo verlaten gevoeld, zo eenzaam, zo ongelukkig.

Ik zou alles willen afreageren maar breng alleen maar schade toe aan mezelf en andere relaties. Alles gaat kapot, ik zie het niet meer zitten
Datum:
17-02-2012
Naam:
bart
Leeftijd:
20
Provincie:
België

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.