Op dit moment ben ik voor me gevoel alles kwijt wat eigenlijk ook zo is,ik en hij beiden aan de drugs,ik heb eerlijk aan instanties gezegd ik kan de zorg niet meer aan van me dochter van toen destijds net 3.Zij wilde liever bij papa wonen.Ik dacht wat het beste is voor haar,waar zij gelukkig van word ik kan haar niet dwingen.Ik zie haar 1x per week en me leven is sinds ruim 2jaar doelloos het gat waar ik in zit kan het niet typen.heb en persoonlijkheidsstoornis en manisch depressieve episodes,waar ik vooral in de weekenden eenzaamheid en de dag dat ze weer bij pap trug gaat.dan voel ik me leeg ze mist me zegt ze en dan voel ik me een rotmens.Ik sta er echt 100% alleen voor geen ouders,geen vrienden geen familie noppes nada.sociaal isolement vanwege lichamelijke beperking werkloos dus doelloos.Geen dromen meer depressie in zijn volle glorie.Iedere dag die voorbijgaat wordt het erger.Woon op mezelf maar kan met niemand over me gevoelens praten.Ben bijna 27 maar voel me niet zo oud meer worden.Alle jaren ellende hebben zijn vruchten afgeworpen.Mis me kind dit gevoel is ondraaglijk haar niet meer te verzorgen om me heen te hebben.Alles wat ik heb stelt niks voor maar heb me kansen gehad.Ik weet alleen en verknipte jeugd en ouders die je uitbuiten narcisten.Je steken op je pijnlijke plek trappen na dat is wat ik van de mensheid in me 26 jaar heb gezien.Al vlucht je uit en vervuild nest en een geweldadig huwelijk,de nasleep die volgt is erger langduriger en pijnlijker als 100messteken in je donder.Vooral als je geen juiste milieu om je heen hebt.Hopelijk zal niemand zich voelen als dat ik me al jaren voel want dat wens ik me ergste vijand niet toe.Ik hoop dat haar papa en zij het beter zullen krijgen als ik heb gehad.Ik heb het opgegeven tis nu wachten totdat me hoofd echt de boel overneemt en me eindelijk laat verlossen van me slapeloze nachten piekeren piekeren en doordraaien.En hersenpan kan je leven aardig verzieken als er verkeerde dingen op staan geprogrammeerd,resetten is nog niet mogelijk.Sterk zijn gaat tot bepaalde hoogtes.Hopelijk zal me mooie meisje het later beter snappen en vrede hebben met hoe het zal zijn.Maar voor en ander kan ik niet meer lijden helaas de geestelijke pijn is als en bevalling tussen je oren.
Voorkom allen hoe ik ben geworden op tijd ingrijpen.Liefde en geborgenheid is de sleutel tot geluk.Liefs
Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.
113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.