Levensverhalen (pagina 415)

17 jaar ben ik nu, bijna 18 maar in die jaren is erg veel gebeurd.

Als klein meisje werd ik vaak gepest op school. Ik was anders, ik was stil en onzeker.
Wat niemand wist was dat als ik uit school kwam, ik de gene was die voor mijn moeder moest zorgen. Mijn moeder heeft namelijk een verstandelijke beperking.
Ze heeft me ook vaak geslagen en hele nare dingen tegen me gezegd.

Toen ging ik naar de brugklas, ik had er zin om een nieuwe start te maken, en zat vol zelfvertrouwen!
Maar helaas ook dit werd niet leuk. Ik had toen een alternatieve kledingstijl en ik zat op een ontzettend bekakte school waar dat niet op prijs werd gesteld.

Ik ging naar een andere middelbare school. Hier had ik het heel erg naar me zin, maar toen kwam me hele verleden omhoog.

Ik raakte depressief, zo depressief dat ik opgenomen moest worden in een kliniek.

Nu ben ik daar sinds 2 maanden weg, maar ik trek het niet meer ik wordt gek, ik voel me zo eenzaam mijn hele leven al, en de hulpverlening luistert niet, ik heb hulp nodig maar 1 gesprek in de 2 weken is gewoon niet genoeg. En ik zeg maar tegen iedereen dat het goed gaat, maar het gaat zo slecht..

zou je nog van me houden als je wist dat ik niet een iemand een niemand was niets speciaals als ik het allemaal verkloot nee dat willen jullie niet je hebt zelf gezegd dat je me het huis uit gooit op mn 18e thanx voor men verjaardagscadeau pap je walgt van me bent teleurgesteld je kijkt me aan alsof ik een monster ben en zo voel ik me dus ook ik wil jullie meer geven maar ik kan het niet ik heb zoveel problemen en angst dat ik me niet meer kan concentreren ik zou willen dat ik stewrk was dat ik alles had ik voel die paniek en angst in men kop ik wil niet wakker meer worden de waarheid is men vijand luiseter gewoon naar me als ik weg was wat zou er dan veranderen moet ik doorgaan of het maar gewoon opgeven sorry dat ik het je moet zeggen maar alles is altijd al een illusie geweest die vrolijkheid was er mischien even maar 3 sec later was het weer net zo slecht als daarvoor ik ben bang om je teleur te stellen een geheime ik die ik je nooit heb laten zien ik fantaseer er op los ik zou willen dat het echt was dat ik alles had wat ik wilde ik droom ervan als ik slaap dus laat me er is gewoon zon gevoel van leegte als ik god was wat zou ik dan veranderen moet ik doorgaan of zou hij me gewoon moeten weggooien ik wil niet weg gaan alsof er niks mis is ik wil het niet opgeven ik wilde jullie gewoon de beste versie van mezelf laten zien maar zelfs daar hewb ik gefaalt

ben van plan voor de trein te springen wou eerst snijen nou mischien doe ik dat wel vooraf week zeker dak dood ben lafaard ja zo wat ja maar jij hebt toch geen issues dus waarom nou kweenie mischien al die dinge same durfde nie op mn 12e ben nou bijna 17 ent moet toch ooit mn vader heeft gezegd datie me t'huis uit gooit als ik 18 ben kheb dan geen diploma maar das dan mijn probleem zegtie ben te fatsig okey geef ik toe en luiig ja mischien ook wel ik kan het gewoon niet leren concentreren erop ook al zit ik echt met alles voor me moet zoveel inhale kant niet ben te vaak ziek slaap of computer alleen maar of voel me kut werd vaak gepest ben minstens 20 kg te zwaar niet lelijk ofzo gewoon dik mn broers en de rest van de familie zeikte er al over sinds ik 5 ben ofzo mn tante probeerde me haar ondergoewd aan te prate sinds ze dik was afgevalle vernederend me broers noemde me dik varke me zusje en me broertje hebbe vmbo ik havo me oudere broers hebbe een vmbo diploma zit in de 4e ben al een x blijven zitte mn ouders hebben ruzie of nee zoals zij zeggen een discussie en me broer is gestoord hij slaat alles en iedereen kort en klein met ze 2m al sinds ik klein ben hij mag alles het excuus ja je broer heeft een stoornis voel altijd angst voor alles help me mijn moeder jankt tege me we hebbe nou zoveel geld therapie aandacht en dinge aan je geschonke we hebbe het geprobeert met liefde geduld etc... ja maar mama denk ik dan het helpt niet ik wil nog steeds dood al sinds ik 7 ofzo ben het leven heeft geen nut dat heb ik je zo vaak gezegt ik ben depresief mama help me maarja laat ook maar ik zeg wel niks meer bezorg je alleen maar meer verdriet en je neemt me toch niet serieus en papa jij zegt dat je van me walgt je vind me verschrikkelijk je schaamt je voor me ik weet het nou wel waarom zeg je toch telkens dat je teleurgesteld in me bent ik kan me toetsenbord nieteens meer zien van de tranen het ergste is nog mama je hebt gelijk ik heb hersens genoeg en jij zou het vast beter doen zoals je ook alzei maar ik kan er niet meer tegen de angst en de pijn sorry dak zo'n bal ellende ben die jullie leve verstoord tzou beter zijn als ik nooit geboren was als iemand anders die kans had gekrege ik heb het toch gigantisch verknald doe er dan wat aan maar het is elke x zo wel kweet het niet meer tis alsof mn ene helft gezond is en me andere ikje superziek is mensen zijn ziek iedereen lacht maar als het erop aankomt is er niets tzijn maskers net als dat van mij mensen willen nieteens achter het masker kijken ze negeren het als er scheurtjes in zitten alsof er vergif tussen de kieren loopt inplaats van bloed en tranen en dan is er het feit dat mn vader een dominee was niet dat legerpredikant iets heel anders is jullie 2 moeten altijd maar mij helemaal gek maken je trapt me op me ziel zeg je dan terwijl je tranen valle en ik omdat ik daar niet tege kan zelf ook de neiging heb te gaan huile je trapt god ook op zen ziel zeg je dan iets wat ik nog veel erger vind en jij weet dat daarom zeg je dat god laat jou ademen geeft jou nog een kans en dan denk ik nee ik wil niet naar de hel je gaat naar de hel man maar is dat er dan ik weet het niet ik ben zwaar verdoemd mijn leven is niet...ik heb geen ruggegraat bestaat jezus ik weet het niet of mischien wel maar ontken ik het ik ben bang man kut hoe the fuck moet ik voor de trein springe gewoon gaan ligge springe of ervoor gaan staan wil niet eindige als kasplantje of nog zoiets wat als ze op tijd stoppe wil het niet hoeve uitlegge aan die boze koppe van ze mensen vinden het raar dat ik bang ben dat mense me aanvalle terugslaan toch maar da durf ik niet zoals in verlamd door angst ik kan nooit echt boos worde ook al ben ik vet gekwetst ik kruip eerder weg ben eerder aant janke en bang in de 1ste werd ik vet gepest durfde niet naar school stond vaak voor aan de klas te huile mense kijke me raar aan ik herken makkelijk emoties soort beschermende ontwikkeling van toen ik klein was toen hadket nodig om te wete wanneer ik moest vluchte mezelf inhoude later werd het vervelend wist wanneer mense me niet moeste wat ze echt voelde hoe ze echt zijn me broer sloeg zelfs als ik mezelf verstopte in de badkamer met deur op slot de deur nog in dus kmoest rennen men vriendin van de basisschool had littekens op haar arm ze wilde dood maar mensen kwamen op tijd om haar te redden 1 op elke arm recht naar beneden heel lang kwas 9 ofzo toenk ze zag was toen al langer gelede zij ze dacht toen waarom zou je dat wille dat moet je niet doen maar wist het wel ontkende het gewoon 2 jaar gelede vertelde een andere vriendin dat ze dood wou ik zat al een hele tijd met zelfmoordgedachtes dus vertelde ik het ook er was dus niks met haar ze deed het om aandacht ondertusse had ze de grootste lol erin ik heb wel zoiets van tis zwak van me maarja ik zit nu met wratten verschrikkelijke herrineringen op school word ik weer gepest angst voor zo'n beetje alles ouders die me haten striae ik ben 20 kg te zwaar zit straks zonder diploma een bom hw die nog afmoet en opdrachten ook nog maar ik heb niemand om het mee te doen want niemand wil mij toetsen diek nog in moet hale ik kan me niet concentrere waardoor ik niet kan leren ruzie met me ouders afspraak psycholoog van school waar ik tegenop zie heb mense van school al zon beetje late wete dak geen havo ga hale oft wil en me ouders moek nog vertelle terwijl we ruzie hebbe hey weetje wat ik ga mbo doen ja dus... me vader denkt dat hij de koning is ofzo en ik een onderdanige moet zijn zeker omdat ik een vrouw ben dan heb ik nog hoofdpijn maar vooral buikpijn om de haverklap ik zweer het brand mn oma zegt altijd wel met nkerkelijke jonge trouwe heh wel sorry maar ook alzou ik wille wie wil mij nou en dan bedoel ik welk aantrekkelijk persoon wil mij nou oh ja me oma zegt dak naar de kerk moet blijve gaan net als me ouders wel en die knijpe me als knie wil nieuwsflits ik haat dat hele kerkgedoe al sinds ik klein ben en dat weetje maar je blijft me dwinge
en dan men andere oma en me opa wel die 2 zijn nog strenger kerkelijk maar wonen verder weg mn oma is dement aant aftakelen en ik denk dan shit heh weetje wat ik dan denk als iemand dood is of gaat was ik het maar

Ik was een jaar lang de gelukkigste op aarde, ik had een geweldige vriend die enorm veel van me leek te houden. Ik hield ook enorm veel van hem, meer als van mezelf. Ik dacht echt dat hij de ware voor mij was. Maar ik ben nogal een dramaqueen, en op een dag hadden we (voor de zoveelste keer een ruzie). Plots begon hij te twijfelen over alles, en deed hij iets waar ik helemaal niet mee opgezet was en ik maakte het gedaan... Ik had er enorm veel spijt van, ik wou een tweede kans, maar ik kreeg er geen. Daarna kuste hij met een ander meisje, en alweer kreeg ik alle schuld. Hij is zo veranderd, hij was altijd zo perfect maar nu ben ik mijn grote liefde kwijt. Ik ben krankzinnig aan het worden van ongelukkigheid, ik weet niet meer wat ik moet doen.. Ik wil niets liever als gewoon doodgaan, want dit gevoel is ondraaglijk. De enige reden waarom ik nog leef, is omdat ik het gevoel heb dat ik mijn ouders dit niet kan aandoen... Ik voel me echt VRE-SE-LIJK. Hij kan me gewoon achterlaten, met andere meisjes dingen doen enzovoort terwijl ik thuis niets anders doe als wenen, ziek zijn, overgeven, alles kapot maken en gewoon gek worden. Kan iemand mij aub helpen? Ik kan mijn ouders het niet aandoen om zm te plegen, maar wat moet ik anders? Als ik me zo blijf voelen, haal ik de 13de maart niet.. Die datum betekent enorm veel voor me, en dat zou de druppel zijn...

Ben 30 jaar.
Ben nog maagd.
Mijn schoolperiode was een grote pesterij/hel..
Ben niet geworden wat ik wilde...
Heb al 5 jaar geen baan.
Leef dus al zo'n jaar of 3 van een bijstandsuitkering...
Ben al 7 jaar niet op vakantie geweest of een uitstapje gemaakt.
Heb nauwelijks mens die ik ken..
Soms lig ik tot half 11 's avonds in mijn bed...
Sommigen mensen zeggen dat ik me zou laten moeten opnemen...heb dat al 4!!! maal geprobeerd...maar telkens kwam ik er slechter uit als dat ik aan een therapiesessie begon...
Ik verwaarloos mijzelf al zo'n 8 maanden...leef van magnetron maaltijden en van bier en aanlenglimonade....
.....EN ALS IK MORGENVROEG VOOR DE TREIN SPRING OFZO DAN VINDEN REIZIGERS DAT IRRITANT OF "VREEMD".......

WHY DE FUCK ZOU IKI NOG ENERGIE IN MEZELF STEKEN....????? NOU?????.....NOU?????
Nee....Precies....voor sommige mensen is 't gewoon jammer dat er geen schappelijke manier is om jezelf van 't leven te bevrijden...Ik wil gewoon rechtstreeks en zonder rotzooi nm'n kist in zonder anderen zoals politie of machinisten erbij te betrekken.... MAARJAAAHHH.... Dat kan niet in deze door God geschapen klotezooi he mensen....want omdat ik mislukt ben mag ik vervolgens niet voor de ultieme oplossing kiezen want dat is OOOO ZOOOO ERG!!!!

FLIKKER TOCH OP !!!! KUTWEWERELD!!!!!!
....morgenvroeg 12-03-2012 tussen half 7 en 7 lig ik onder de trein ...
Ik DURF 'T!!! En dat is 't beste gevoel dat ik sinds jaren heb gehad!!!!!

Dit is al mijn tweede bericht.
Ik Heb vandaag het voor de 1e keer geprobeerd.
Ik Heb het wel stil gedaan.
School gespijbeld en naar de winkel gegaan.
Daar Heb ik 36 blikjes energy gekocht.
Ben toen weer naar school gegaan en Heb er 12 weggegeven(als selling bij mislukken).
Daarna Heb ik er 17 opgedronken.
In de hoop op een hartaanval.
Helaas kwam ik niet veeder Dan 17. Ik kon niet meer
Ben misselijk naar huis gegaan.
Volgende keer beter

Ik heb een vriendin, op wie ik meer dan stapelverliefd ben, alleen er is iets voorgevallen en ze denkt dat ik tegen haar lieg. Ze heeft het uitgemaakt, en ik kan er niet meer tegen. Ik weet niet hoe ik door het leven moet, ik voel me machteloos.....

Hey k ben en meisje van 14
K kan er niet meer tegen
Kben me beste vriend opa oom en neefje verloren. K wil graag naar hun toe
Maar niet aleen daarom
Vanaf me 6 slaat me moeder me om dingen die k niet deed
Me vader en moeder wordeb altijd kwaad op mij k kan niks goed doen ze zeide alles komt door jou door jou gaat alles fout was je er maar niet
Op school gaat t heel slecht k kan me niet meer consentreren of k flip uit op mensen
Me beste vriend heeft alles wat k hm heb verteld door verteld aan de mense die k k niet moet
Hij zei k zal t niemamd vertelle je bent me zus me beste vriendin me alles
K kan er niet meer tegen iederedag sta k weer oog in oog met me zelf wat k moet doen gaan of niet alleen k weet niet hoe
Graag zo snel en pijnloos mogelijk
K wil gwn weg weg van hier naar bovenwaar alles beter is waar k kan leven hoe k wil zonder dat iemand zegt dat k ergens anders beter af ben
K kan dit fisiek en lichaamlijk niet meer aan
K wil niet meer!

Ik kom uit Peru. Mijn vader stierf toen ik 4 was. Mijn moeder had 6 kinderen al. Ik moest werken om te kunnen eten, ETEN. Elke dag toen ik wakker werd, vroeg ik: Mama gaan we vandaag eten? Soms waren we dagen zonder iets te eten. We hadden helemaal niks. En kan zo verder met mijn verhaal. Ik heb alleen maar ellende meegemaakt. Maar toch vind ik het leven zooooooooooo mooiiiiiiii. Nog nooit nagedacht over zelfmoord. Ik heb hard gewerkt en gestudeerd. Soms gingen we (mijn broers en ik) zonder eten naar school, dagen zonder iets in onze buikjes. Maar toch heb ik mijn school afgemaakt. Op mijn 18de gingen naar de universiteit om rechten te studeren. Ik woon nu vier jaar in Nederland.
Jongens wat jullie meegemaakt hebben is niets. Het heeft geen vergelijking met mijn verhaal en IK HOU VAN HET LEVEN. Geniet ervan. Niet klagen. Doen leuke dingen, alleen of met vriendinnen het maakt niet uit. Do gewoon iets.

-elk jaar word ik gepest overal waar ik ga
-elk jaar sta ik er aleen voor
-elk jaar vergeet mijn moeder mijn verjaardag net alsof ze het met opzet doet !
-elk jaar zijn er tranen
-elk jaar zijn er mensen die me ongelukkig maken !
- elk jaar voel ik me niet belangerijk
- en elk zin in zelfmoord !!!th