Levensverhalen (pagina 413)

in mijn jeugd heeft mijn tante mij uit gescholden voor schreefbek
me tanta zij tegen mij vandaar dat je geen vriend kan krijgen met je schreve leeleijke bek
en toen daarna had mijn tante mijn aan mij haren getroken
en mij tante had ook in mijn buik geschopt

in mij jeugd heeft mijn neef mij verkacht

Iedere dag komt het wel 50 keer voorbij. Rust. Gewoon klaar. Ik snap de wereld niet. Iedereen lijkt zo gelukkig. Maar het gaat alleen maar om geld. Ik snap niet waarom iedereen zo leeft. Heb geen vrienden die me begrijpen. Onmogelijke liefdes. Onbeantwoorde liefdes. Ik vind het alleen maar zwaar. Lig het liefst gewoon stil. Doe mijn werk overdag. Mijn nachten vul ik met poezie. Muziek. En ik vind niemand die daar ook het geluk uit haalt. Het is allemaal zo zinloos. Soms leef je weer iets op. Haal je kracht uit een klein iets. Maar uiteindelijk loopt alles weer uit op het besef. Ik ben een leeg omhulsel. Word geleefd. En ik wil het niet meer. Elke dag weer die strijd. Ik ben alleen nog maar moe. Ik wil niet meer. Niet zo.

Ik ben Vannacht drie keer naar de keuken gelopen, het scherpste mes gepakt drie keer op mn polsen gezet, maar snijden ho maar.
heb geslapen (min of meer) tot 17:00 en het eerste wat ik denk is: GVD!!!! NU IS HET GENOEG!!vervolgens probeer ik mezelf te wurgen met de koordjes van mn hoodie.
de ellende begon volgens mij zo'n negen jaar geleden. ik kom uit Zuidholland maar heb van mn tiende to mn achtiende in Zeelland gewoondt.op school ging het niet zo super maardan bij wie gaat het wel vlekkeloos? en ik had niet veel om ongelukkig te wezen ik haalde goede cijfers, had vrienden,en verkering met het meisje waarvoor ik vanaf dag 1 als een blok voor viel,het enige wat op school eigenlijk tegen zat was dat ik voor veel leeraren te bijdehand was en dat ik nog niet wist wat ik later wilde worden.nou ja ik wist het wel ik wilde dierenarts worden of iets in biologie maar werd hier op geen enkele manier voor begeleid ik moest maar CV monteur worden vonden ze van school. anyway na twee maanden ofzo was het ineens uit. ik kwam mn vriendin tegen op straat terwijl ik ff boodschappen was doen met mn moeder en ik wilde haar aan mn moeder voorstellen en opeens zegt ze: ik heb een vriend. ja dat weet ik schat dat ben ik toch? nee ik heb een nieuwe vriend.Huh? even later stopt er een auto voor mn neus en ze stapt in alsof ze met een vriendin gaat shoppen.WTF just happend here? ik heb nooit ruzie met haar gehad ze was zeker niet boos op me of wat dan ook. er klopte gewoon geen reet van. en kort daarna ging ze vertellen wat ze allemaal wel niet deed met die gozer qua seks(daar moest ik zeker vrolijk van worde yeah right).
ik werd hier zo boos van en dropte uiteindelijk uit de schoolbanken en alles viel in het honderd, geen opleiding af kunnen maken geen vrienden meer niks.
dit heeft van mn 15e tot mn 17e geduurt en toen ging het weer iets beter. ik ging naar het ROC Zeelland had weer vrienden en was bezig met administrative opleiding, na 1 schooljaar was er een tekort aan leerkrachten en heb deze opleiding ook nooit afkunnen maken.
kort daarna verhuisde ik terug naar Den Haag en was blij dat ik weer terug in mn eigen stad was. kort tijd weer terug gegaan naar school en nog sneller daar weer weg, ik kon voor het eerst in mn leven niet met de klas overweg en werd niet geaccepteerd waarom? als jij het weet mag je het zeggen. maar waar een wil is is een weg en ik ging werken asl schoonmaker om me verder orienteren op een andere opleiding en een betere baan. wat kon me nog verder tegen houden? een ordinare en totaal onterechte burenruzie die niks met mij te maken had maar met mn moeder en onze hindoestaanse mafkut van een buurvrouw die iedere keer begon met treiteren en dreigen op het moment dat ik noch de vriend van mn moeder niet thuis was. en de politie? deed niks terwijl mn moeder doodsbedreigingen naar dr hoofd geslingerd kreeg. het werd zo erg dat ik mn baan moest opzeggen zo dat ze met rust gelaten zou worden( als ik thuis was was ze niet zo stoer meer met dr "posse"). en iedere keer als ik weer ergens aan het werk was begon het gezeik weer. op een gegeven moment ga je dan ook niet meer met een gerust hart de deur uit, ik ben helemaal niet racistisch maar langzaam maar zeker kreeg ik een hekel aan hindoestanen(terecht? natuurlijk niet) en in de tussen tijd dat ik thuis zat en tot in de vroege ochtend zat te waken hopend dat er wat zou gebeuren zodat ik ze gelijk te grazen kon nemen( gebeurde nooit) stond mijn leven compleet stil.niet op stap gaan, geen nieuwe mensen onmoeten, geen liefde... dit bleef 6 jaar vaste prik. tot ik een hyvesaccount aanmaakte en per toeval een onwijs leuke griet toevoegde, ze was echt werelds, ze is gamer houdt van metall en underground en ik kon het heel goed met haar vinden. we waren bijna elke dag aan het chatten en voor ik het wist was ik helemaal head over heals voor haar. maar ik ben al vanaf mn 16e single en was op dat moment nog (22) maagd. moest ik haar dit vertellen voor het geval dat? ik wist echt niet wat ik ernou mee moest. toch heb ik het risico genomen en probeerde haar dit zo voorzichtig mogelijk te vertellen. dit werd uiteraard totaal verkeerd begrepen en ik heb nooit meer wat van haar gehoord(goed gedaan Anthony).om het allemaal nog erger te maken werd de zelfde avond op RTL5 een documentare uitgezonden over mannen boven de 27 die nog maagd waren deze mannen waren onwijs onzeker over zichzelf terwijl ik dat helemaal niet ben.achteraf moet ik er wel soms om lache als ik dan bedenk hoe ik mezelf zo voor lul heb gezetXD.en om de een of andere reden voelde ik me sterker en wilde de draad weer oppaken. het treiteren en dreigen werd minder en ik gaf hier ook weinig gehoor aan want als het erop aankwam was het vooral veel talk talk talk but no guts to walk, en ik ging weer op stap ik ging via uitzendbeurau's werken en beetje bij beetje kreeg mn leven weer wat kleur. maar nog steeds maagd,hey ik heb geld over,hey hoeren, virgin no more:P maar in de tussen tijd was door alle ellende van het gezeik van de burenruzie's waren rekeningen opgelopen en voor ik het wist zat ik samen met mn moeder finacieel helemaal klem, we hebben de gemeente om hulp gevraagd om deze financiele problemen op te losen en om aan een huis te komen in een betere buurt. alleen hadden wij de pech dat de gemeente DenHaag iemand had gestuurd die zich niet aan de regels hield en dingen op haar eigen manier wilde regelen en zich zelf absoluut niet aan de regels hield die ons misschien hadden kunnen helpen.we zijn ons huis uitgezet en op de timing had niet slechter gekund. ik zou namelijk op mezelf gaan wonen maar ik had op dat moment een uitkering en toen we werden ontruimd verviel ook mijn uitkering dus kon ik ook daar niet de huur niet kunnen betalen en zag zo mn eerste woning aan me voorbij vliegen,het was een kamerwoning in de straat waar ik woonde voor dat ik naar zeelland verhuisde en mn moeder is in die zelfde straat opgegroeid. in de maanden daarna heb ik samen met mn moeder bij iemand kunnen bivakeren maar deze gozer was helemaal niet goed bij zn hoofd en deed ook zwaar zn best om ons het leven onmogelijk te maken. en omdat ik me niet op zijn adres kon inschrijven kon ik ook niet opnieuw een uitkering aanvragen en omdat ik te zenuwachtig was wilde ook niemand me aannemen voor werk. met veel pijn en moeite wist mn moeder een caraven te huren in zeeuws vlaanderen zodat we daar tijdelijk konden verblijven tot we weer financieel weer bij waren en weer in een gewoon huis konden wonen.hier begon de ellende pas echt. ik kwam maar niet aan het werk en mn moeder werkt thuis en is afhankelijk van een goede internet en telefoonverbinding dit was hier niet aanwezig na nog geen halve maand moesten we caraven verlaten en moesten we het maar zelf uitzoeken. maar we gaven niet op en op dezelfde camping wist mn moeder weer een onderkomen te regelen. een villa die we geen van beide eigenlijk konden betalen.hier begon ik serieus te overwegen om mezelf van het leven te beroven inclusief dat van mn moeder en mn huisdieren.maar ik kon het niet.
in Januarie van dit jaar konden we een caraven huren op een camping in Noord Brabant waar we nu zitten. als je het ziet denk je bij je zelf: wat is dit voor shithole?
maar de woonwagen waar we nu zitten is niet verkeerd geen vocht geen ongedierte twas wel zwaar kut met dat heftige winter die we in februarie hadden. ik heb bijna geen vertrouwen meer in mensen maar iedereen hier heeft zo zn eigen portie shit gehad en mensen stonden voor ons klaar hier op het moment dat we het echt nodig hadden. dus waarom wil ik zelfmoord plegen? ik zit dicht bij breda en ik ben weer achter werk aan? dat is zo maar ik heb nog zoveel verdriet en zoveel boosheid in me en zie ook nu terwijl ik bezig ben mn leven te beteren dat ik gewoon gebroken ben. ik heb dagelijks knallende ruzie met mn ma en geef haar zelfs de schuld voor wat er allemaal gebeurdt is. ze was laats zelfs bang voor me.dat wil ik niet, wat kan zij dr aandoen dat alles is gegaan zoals het is? wat kan ik eraandoen? we hebben het alebei niet besteld.ik wil mezelf van het leven beroven omdat ik niks voormekaar heb kunne krijgen en als ik eraan begon leek het wel alsof iemand met een grote moker de fundering van mijn leven aan barrels slaat. en ik ben bang dat dit altijd zo zal blijven. ik wil eruit stappen maar ik ben bang om op zo'n manier eruit te stappen, zelfs zelfmoord lukt me niet op het moment dat ik een poging waag wordt ik tegengehouden ergens door. ik kan niet uitleggen wat het is. ik kan niet voor iedereen spreken die op deze site komt maar ik kan niet stoppen hoe graag ik ook wil. en ik hoop dat ik iemand anders met mijn verhaal zo ver kan krijgen dat jejezelf toch weer een kans geeft. hou niet op met vechten hoe moeilijk het ook is.

ik hou heel veel van iemand en zij heeft het uit gemaakt en daarom voel ik mij kapot en wil gewoon weg definitief

Ehm, hallo ik ben dus Britt ;p, ik ben heel nuchter over het leven nou ja dat merk je dan zo wel, denk.

Mijn hele leven ben ik al gepest :) hé klinkt vaak bekend, maar goed, ik ben zo iemand die dat dan nog vergeet, dus alles cool :)

vorig jaar, is mijn opa gestorven, en ja dat is facking erg, heb ook , weet ik veel hoelang gehuild, wat ironisch is, is op het moment dat ik het een plekje hebt gegeven, gaat mijn vader vreemd met de beste vriendin van mijn moeder :)

ook heel fijn...
mijn oma gaat nog is dood, ehm mijn tante heeft kanker, en op mijn school is het woord kanker een stop woordje, ook heel fijn..

ik heb het karakter van mijn vader ( niet zo fijn ) ongeduldig, snel boos en owja zijn vet lelijke dikke lijf :)

dus ja, je kan begrijpen als meisje wil je niet zo'n lijf, en aangezien ik de enige 'dikke' in mijn klas ben, valt dat ook op,

nou ja ehm ik word dus weer gepest, ( zit in de 2de ) en vorig jaar had ik er geen last van, nu opeens doe ik wat fout, ik heb een piercing, ehm draag zwarte kleding, en ben altijd vrolijk ( ja zoals iedereen, dat is gewoon een facking houding )

mijn ouders, ha, tja die vinden dat ik aandacht te kort heb, want heb al is eerder gezegd dat ik zelfmoord wilde plegen toen ik 9 was of zo, en ja ik wist toen al donders goed wat zelfmoord was.

en toen had ik dus aandacht te kort, het enige wat ik nog doe op school, is: zoveel mogelijk mijn best doen, haal ook 8ten enz. dat is niet het probleem, maar wat wel het probleem is:

IK DOE GODVERDOMME NIKS, IK MAAK GEEN RARE GELUIDJES, IK LAAT IEDEREEN MET RUST, MAAR TOCH MOETEN ZE MIJ HEBBEN, EN NOTA BENE EEN FACKING ALCOHOLIST, DIE OOK NOG ROOKT, ZEIKT DAT IK TE DIK BEN, IK EET NAUWELIJKS IETS EN SPORT ALSOF MIJN LEVEN ER VAN AF HANGT, val ik af? NEE want het is mijn bouw :)

de enige reden waarom ik niet zelfmoord pleeg is omdat ik zo graag bij de politie wil, en bad guys oppakken :)

alleen ik weet niet zo zeker of die droom ooit uit zal komen, please give me a gun so I can shoot myself to the heart ...

ik denk er al ongeveer 2 jaar over,
ik doe alles precies verkeerd metwat ik bedoel.
ik kwets mensen van wie ik hou, en ik deed alles om aandacht te krijgen van mensen zodat ik me misschien beter ga voelen.
ik haat mezelf en niemand die daar wat aan kan veranderen
ik ben het leven niet waard.

aan de andere kant vroeg ik me ook af of ik het niet deed voor aandacht, dat ik wou dat mensen naar me toe kwamen en zeiden: 'dat moet je niet doen'.

daardoor weet ik nu zeker dat ik het wil doen, alleen al om te laten zien dat ik alleen sterk genoeg ben om mezelf het leven te ontnemen. en te zwak om door te leven.

ik ga binnekort een mooie brief schrijven. eigenlijk brieven , aan iedereen die mij lief is. zelfs de mensen die dat niet weten. ik geloof dat zonder mij niemand daar verdriet aan heeft, mischien me ouders maar daar komen ze wel overheen.

het is allemaal nog niet zeker en ik denk er nu erg veel aan, maar ik denk dat als ik dit niet doe ik ongelukkig leef. en dat kan nooit de bedoeling zijn.

hoi ik ben een jonge vrouw van 31 ik ben een jaar geleden van een vrouw gescheiden die mij erg in haar bezit nam iets later kreeg ik een nieuwe relatie ik was helemaal verlieft enzo maar op 1 of andere reden kan ik het niet meer aan ik heb zoveel gezeik ik kan het allemaal niet meer aan heb ook schulden en ik vraag me af waarom ik nog leef beter kan ik zelfmoord plegen want wat heeft mijn leven nog voor een nut heb oiok helemaal geen vrienden enzo misschien weet iemand wat ik kan doen?

Ik ben zo bang om te falen
als leerkracht , als mama, als mens
Mss word ik zelf nooit
leerkracht , mama
Mss blijf ik niet lang meer mens ..

Ik kan er niet over praten, maar ik zou zo graag iemand hebben die luistert. Ook al is het luisteren naar stilte. Wat zou ik graag hebben dat iemand in die stilte HELP hoort, want ik zal dat nooit hardop kunnen zeggen.

als eerste mijn nederlands is echt niet goed sorry voor mijn taal fouten.

toen ik 15 was had ik mijn eerste liefde gevonden we waren 8 maanden bij elkaar. alles was stiekem niemand mocht het weten want ik was bang voor me vader moeder neefen. ik mocht geen vriend hebben omdat ik te jong voor was. tot dat me nicht er achter kwam. maar ik wist daar helemaal niks van ze belde me en vroeg of ik naar hun kwam om gezellig te eten en drinken. ja en ik was daar ik werdt in een kamer geduwd mijn neef kwam naar binnen en die sloeg me gewoon kappot hard uren lang tot hij moe was toen kwam mijn moeder naar binnen en die nam me mee naar huis. de volgende dag ging ik stiekem uit huis naar me vriend toe. ik smsde hem via me moeder wat mijn computer was toen uit de raam naar benden gegooit mijn telefoon was afgepakt. we gingen afspreken in een parkje ik vertelde hem alles wat er allemaal gebeurd was. opeens zag ik mijn vader hij liep naar ons toe hij pakte bij mijn pols vast en sleurde mij zo mee naar huis. we waren thuis hij deed de duren op slot en deed de geluid van tv zo hardt dat niemand mijn geschreeuw kon horen. hij sloeg me en sloeg me. ik lag in me bed ik hoorde geluiden beneden ja de hele familie kwamen bij elkaar. ze maakten plannen. om mij van die jonge weg te houden. ik hoorde dat ze naar de deur van die jongen zoudn gaan. op dat moment dacht ik dat ze hem zouden slaan. of dood zouden maaken. ( maar dat doen ze natuurlijk niet) maar op dat moment dacht ik het is klaar. ik pakte een mes ik snijde mijn polsen zo diep zo hard ik kon. toen ik wakker was lag ik in de ziekehuis. toen was ik weer thuis. ik mocht niet naar school niet naar buiten dat duurde 2 maanden. toen kwam mijn leeraar naar mijn huis en die haalde mijn ouders over. die dag later kwam ik dronkend naar huis. ik zij dat ik spijt had en alles. me ouders vergeefde mij weer. en die jonge die heb ik nooit gesprokn. na 1 jaar kwam ik weer met hem in contact op msn. we gingen afspreken ja en toen was alles weer stiekem. we hadden inmiddls al 2 jaar. toen zag mijn neef ons in en andere stad ons hand in hand. hij sleurde mij weer door al die mensen hij sloeg me en alles. en die jongen die wouw me nooit meer zien hij had het wel genoeg mijn mijn familie en die problemen. ik kon niet zonder hem ik kon niet ademen niks. ik wouw weer zelfmoord plegen maar toen ging ik na psygatr. hij heeft mij geholpen. als ik er nu over na denk en terug kijk. ik voel niks. ik voel echt niks. en mijn ouders die hebben spijt mijn vader ging zelf voor me knieen liggen en janken . ik spreek me neefen nichten wel soms als ik ze zie . maar ik hou vn me ouders. ik ben nu blij ik heb nu een vriend. maar ik wouw dit verhaal niet vertellen eigenlijk. maar wat ik duidelijk wil maken. ik heb veel verhalen gelezen hier. ik vindt het echt erg. maar ik denk er nu zo over je kan alles mee maken echt alles en zulke erge dingen maar tijd. de tijd laat je alles vergeten. ik weet echt niet hoe ik het moet vertellen. ik heb die gevoel ook gehad je hebt een moment. je wilt weg je kan niks. maar na een tijd denk je waroom zou ik het me zelf aan doen. ik hoop dat jullie mij snappen wat ik bedoel.