Levensverhalen (pagina 410)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

zelfmoord en suïcide

hoi ik ben 22 jaar en probeer vanaf mijn 13de al zelfmoordpogingen de rede dat het nooit gelukt is omdat ik telkens weer door begeleiding gevonden werd en met de ambulance mee moest todat mijn pleegmoeder en pleegzus het zat waren en mij vervolgens in een klieniek hebben laten opnemen daar heb ik 2 jaar gewoont en ben ik verder gegaan mijn polsen zien er niet meer uit maarja dat is van buiten van binnen is het nog veel meer stuk therapie werkt niet praten met een psycholoog werkt niet medicatie werkt af en toe wel en af en toe niet dan word ik dus vriendelijk verzocht om mijn messenset in te leveren ik ben dol op messen ik ben kok dus dan heb je ze ook nodig gelukkig een goeie rede dus om ze in huis te hebben ik woon nu begeleid na 3kwart jaar op straat gezworven hebben ik denk daar dagelijks aan hoe ik door biologiese vader niet echt geacsepteerd ben want ik ben een meisje mijn moeder en haar nieuwe man ja me moeder is lief hoor zei verdient dit niet maar me stiefvader is gewoon de boosdoener in dit gezin hij heeft ervoor gezorgt dat ik naar een internaat moest daar ging het ook niet good hoor want op school werd ik gepest en het ging zo erg door dat ik voor de trein ben geduwt mijn moeder weet dit niet ik durf het haar ook niet te vertellen ik neem dit mee in me graf mede door deze pesterijen ben ik suicide gaan doen eerst begon het gewoon met tegen de muur renen of zo hard de deur dicht gooien met me arm er tussen dat hij brak in het internaat denken ze nog steeds dat dit kwam doordat ik regelmatig van de trap viel dit was ook geen vallen ik struikelde expres zodat ik viel toen ging het over in me nagels uit me handen treken zogenaamd
tussen de deur wat dan ook toen ben ik
gaan door deuren heen gerent dit deed niet pijn genoeg en ben ik mezelf gaan snijden niet diep
ze dachten op school dat dit door de kat kwam toen ik niet maar school hoefde ben ik gaan werken
deze druk werd voor mij veel ste groot toen ben ik met een broodmes in mijn arm gaan snijden en omdat
ik op mijn werk geen lange shirtjes aan mocht en de baas niet wilde laten zien waarom ik dat wel moest
werd ik ontslagen nog een rede om niet meer te willen leven er kwam weer elende thuis ben ik weer op straat gezet
toen was ik notabenen net 2 1/2 maand zwanger van mijn ex dit kindje is overleden na mijn overdosis speed en cocaine
ik ben toen uit wanhoop naar mijn eerste internaat gegaan van het leger des heils dus die moesten mij wel helpen
zei hebben toen voor mij een plek geregeld dat is de pleeg moeder en zus waar ik het eerder over had
ik ben dus nu weg uit de klieniek woon nu in een leuke woning helemaal voor mijzelf maar wel begeleid
ik denk nog steeds elke dag aan de dood ik ben mijn medicatie al maanden aan het op sparen helaas heeft mijn zus de ritalin
gestolen dus kan ik weer opnieuw beginen ik heb nu een kluis gekocht waar ik alles inleg zodat zei er niet bij kan ze is namelijk ook suicidaal
en gebruitk niet haar eigen medicatie voor haar pogingen maar die van mij ik kan nog wel ff door sparen want ik moet er meer als 300 hebben
voordat het echt lukt ik heb het eerder geprobeerd met 300 maar zoals je kunt lezen besta ik nog helaas ik ben nu pas bij de 100 dus het duurt nog lang
de artsen hebben mij verteld vorige week na de zoveelste hechtbeurd waar ook voor de 7de keer een chirurg heeft mee moeten helpen omdat ik een
zenuw door had gesneden wel dat dit gevolgen kan hebben voor mijn beweging in mijn hand want ik voel niks meer in me hand typen gaat ook best lastig
verder heb ik alleen maar bemoeizuchtige mensen om me heen die gewoon nog steeds niet willen begrijpen dat ik niet stabiel ben en ook niet stabiel
te krijgen ben de ritalin die ik op spaar heb ik niet eens nodig want ik heb geen adhd of add maar dit is om zelfmoord te kunnen plegen
artsen trapen overal in en verder heb ik geen zin meer om het verder te vertellen want ik ben er zelf ook nog niet helemaal klaar mee met wat ik
nu alemaal doe
Datum:
30-03-2012
Naam:
daniella
Leeftijd:
22
Provincie:
Utrecht

Weg van de pijn...

Ik wil weg van de pijn, op naar de dood. Ik zie 't leven niet zitten. k' Heb een kut juf, kut klas, en had kut exvriendinnen. Mijn ouders zijn zo vaak weg dat ik ze soms niet meer herken, en mijn vriendinnen roddelen achter mijn rug om over me. En oooooo ja, ik sta op die TERING bangalijst!!!! Ik wil dood, we can deze klote wereld!!! We waar iedereen elkaar bedriegd. En het enige wat ik lief heb, zal ik moeten achterlaten. Maar ik kan niet anders...
Datum:
29-03-2012
Naam:
S...
Leeftijd:
11
Provincie:
Anders

Zelfmoord

Ik heb al vaak ruzie gehad met mn mama.
Ze slaat mij, ze scheld mij altijd uit, ik ben zelfs al eens weggelopen van huis. Ze had toen de politie gebeld. En toen voelde ik mij alsof ik een slecht mens was.
Ik heb al heel vaak gedacht aan zelfmoord. Maar ik kan het gewoon niet, dan denk ik aan de mensen die mij wel graag zien. En dan lukt het niet. Mijn mama moet ook altijd ruzie maken voor de stomste, kleine dingen, vandaag had ik weer ruzie over zo een stom, klein ding. Ben even weggelopen maar daarna weer terug naar huis gegaan. Ze had men gsm afgepakt en dan ben ik naar boven gegaan en heb mezelf gesneden met een schaar.

Ik denk nu nog altijd aan zelfmoord.
Joyce.
Datum:
29-03-2012
Naam:
Joyce
Leeftijd:
13
Provincie:
België

tjaa

Kben meisje, 15 jaar oud, zit er zwaar doorheen
Ik ben dus een meisje en heb tot nu toe 2 serieuse vriendjes gehad, de eerst heeft me meerdere malen verkracht, sloeg me soms als ik iets verkeerds deed, ging vreemd en maakte me vaak midde op straat uit voor kkhoer, wrm ik by hem bleef weet ik zelf ook niet, ik wilde hem gewoon niet kwijt en ik vergaf hem keer op keer, uiteindelijk heeft hy my gedumpt.... Nummer 2 bleek ook vreemd te gaan en zelfs toen ik erachter was gekomen bleef hy ontkennen, hield totaal geen rekening met myn gevoelens, op school ben ik blijven zitten en ken niemand uit myn klas, zit alleen in de pauzes, loop alleen door de gangen en in de les praat ook niemand met me,
Mensen hebben hele verkeerde ideeën over my en ik word vaak uitgemaakt voor comazuiper, voor slet (is niks van waar) ****** hoertje enso
Ik ben egt klaar met iedereen , ik heb niemand by wie ik terecht kan,
Slecht/ geen contact met vader (ouders gescheiden)
Thuis gaat het ook helemaal niet goed, elke dag ruzies, overvol huis met 5 'kinderen'
Ik wil gwn een einde aan myn mislukte leventje maken want ik heb geen doel meer en ik maak niemand gelukkig en iedereeen maakt my ongelukkig
Datum:
29-03-2012
Naam:
kaasplakje
Leeftijd:
15
Provincie:
Zuid-holland

tja

Ik heb eigenlijk in mijn leven alles wat ik moet hebben. Ik heb onderdak eten een eigen slaapkamer,.. Maar toch heb ik het gevoel nooit gelukkig te zijn.

De maatschappij legt zo'n immense druk op de mensen, we kunnen niet meer aan al die eisen voldoen. Ik doe nu mijn eerste jaar hoger onderwijs: Orthopedagogiek iedere dag krijg je nieuw leerstof en dab je opnieuw in de miserie van anderen.

Eerst dacht ik dat ik hier psychisch sterk genoeg voor ging zijn maar dit is niet zo. Iedere dag word je met de neus op feiten gedrukt. Er kunnen zoveel dingen gebeuren in je leven. Je kan een kind krijgen met een aandoening of je kan een niet traumatisch hersenletsel ontwikkelen door een ongeval of...

Wij 'verneuken' gewoon onze aardbol door onze levenswijze.

Met die gedachte kan ik moeilijk om. Ik durf bena niet meer van mensen te gaan houden uit schrik ze kwijt te geraken. Ik ben reeds 16 maand samen met men vriend, een jongen met het hart op de juiste plaats maar ik weet niet of hij 'diegene' is.

Hij kan nooit lachen om men mopjes, heeft altijd een zuur gezicht, en ergens kwetst je dat wel. Als vriendin wil ik diegene zijn dat hem aan het lachen kan maken.

Een dik jaar geleden is hij beginnen te fitnessen, sindsdien is zijn uiterlijk belangrijker dan andere dingen. Iedere keer als je wandelt zie je hem in de spiegels kijken of als je kleren gaat kopen spant hij constant zijn spieren op, ook zijn loopje is veranderd. Je kent dat wel zo van die stoere mannen met een te brede borst. Narcisme noem ik dat.

Hij mag dan kiezen om zo breed te worden dat het niet meer in verhouding is, en ik mag niet kiezen of ik een navelpiercing wil of een tattoe.

Wanneer hij dan af en toe eens een goede moment heeft kittelt hij me maar hij doet me keer op keer pijn. En wat ik ook zeg hij doet me iedere keer opnieuw pijn ook al bedoelt hij dat niet zo. Volgens mij luistert hij niet naar de dingen die ik zeg. Hij onderschat het leven, het studeren,..

Enkele dagen geleden heb ik via een stomme site een andere jongen leren kennen, we konden elkaar zien op camera. Ook al is uit uit VS hij geeft me een totaal ander gevoel dan men vriend. Niet dat ik gevoelens voor hem heb maar hij laat het leven er veel beter uitzien. Als ik dingen vertel moet hij lachen. Ik kan stomme dingen zeggen en toch luistert hij. En moet ik me niet ouder voordoen dan ik ben. Ik kan lachen, gekke bekken trekken, stomme uitspraken doen en het is allemaal ok voor hem, hij doet er zelfs aan mee.
En hoewel hij bij het leger zit heeft hij toch zijn zachte kant.

Een prof zei me enkele maanden geleden dat ik praat zoals een 30jarige.

Misschien is uit het leven stappen niet de beste oplossing maar wel de makkelijkste. Een andere manier zou zijn: stoppen met mijn studies eerst enkele jaren van het leven genieten (reizen is mijn grote droom) mijn vriend dumpen en op zoek gaan naar een die me kan laten lachen.
Datum:
29-03-2012
Naam:
li
Leeftijd:
18
Provincie:
België

droom

Droom?
Het lijk, alsof een eenzame reiziger ben die uit de maat- maatschappij naar een onbekende bestemming vertrek. En soms vol ik me, alsof per dag dieper in een donkere heling weg zakt. Af en toe blijf ik stil en kijk over de schouders om hoog, daar boven, op de top zie ik de lichten van de stad waar mijn kinderen wonen branden. De stad waar we met allen ooit met elkaar wonden. In mijn gedachte komen de beelden van de toen terug. Ik zie mijn zon lachend met me aan het spelen is, hij gaat de speel winnen. En op een vroeg ochtend hand in mijn hand van school naar huis komen. En ik zie dat mijn dochter naast mijn zit huiswerk te doen en zonder enkele zorg naar de tv te kijken En ik kijk naar haar. Ik zie mijn vrouw glimlach vers coffee brengen;... ik zak verder naar beneden zonder dat iemand van weet. Hoe dieper hoe kouder word. Mijn haart klopt en drupte tranen uit mijn wangen. Ik ben zo verdrietig. Ik mis ze. Ik wil terug, maar hoe? die kracht heb ik niet meer om teug te klimmen. En er is niemand om mijn te helpen. De weg naar de top is glad en lijkt onmogelijk. Er is alleen maar de weg naar beneden, naar de dipte van duisternis. De weg dat jij alleen maar een keer afloopt. In de koude lucht en pikdonker hoor ik de stem van mijn zon, en huilen van mij dochter om mijn heen. Ik hoor alleen maar hun stem, niks anders. Wou zo graag dat ik nog een keer hun onschuldige gezichten kunnen zien. Maar hoe? Ik zak allen maar dieper en dieper in de verschrikkelijke duisternis. Oh, mijn kinderen wat ben ik slecht vader gewest, hoe kun ik zover laten komen. kun ik maar alles terugdraaien en weer op nieuw beginnen, maar het is te laat, en ik moet t'zien dat jullie achter me ook zinken. Oh mijn kinderen, kun ik maar zelf offeren om jullie te reden?
in mijn hele leven heb ik nooit jullie zo gemist, ik mis jullie vreselijke. Ik mis ons en ik mis de avonden waar we met allen bij elkaar waren. Ik mis de ochtenden die wij een voor een naar de tafel komen. Oh, was t' maar dit allemaal een droom.



Datum:
29-03-2012
Naam:
nol
Leeftijd:
51
Provincie:
Zuid-holland

pff

hey ik ben sonny en ik ben 14 jaar ik heb al 6 jaar zelfmoord gedachten maar de laatste 6 maanden is het te erg geworden ik ben toen op nog geen 7 uur mijn bompa en mijn papa moete afgegeven het loopt altijd slecht op school ik heb een broertje die mij altijd pest ik woon in een pleeg gezin sinds een jaar daarvoor heb ik 8 jaar op internaat gezetten en ik kan mijn gevoelens niet uiten en ik zoek een manier om er snel een eind aan te maaken zonder al teveel pijn te lijden kunnen jullie mij aub helpen om zo een manier te vinden danku
Datum:
28-03-2012
Naam:
sonny
Leeftijd:
14
Provincie:
België

wat doe ik hier!!

hoi allemaal
misschien herken je dit wel.
vragen waarom dit en waarom dat.
vragen wat doe ik hier nog.
vragen wat is dit nou voor leventje.
vragen wie ben ik nou eigenlijk.
vragen waar ik met mijn problemen.
mee vast zit.
ik heb veel pijn vanbinnen.
om dat even weg te nemen doe ik mezelf pijn aan de buitenkant door mezelf te snijden.
vaak denk ik eraan om zelfmoord te plegen.
maar dat durf ik mijn ouders niet aan te doen.
ik mis mijn overleden opa.
ik mis een overleden kennis ook net zoals mij 14 jaar.
vaak denk ik waarom ben ik dat niet in plaats van hen.
waarom heb ik geen rust.
ik probeer weleens te bidden tot god.
en vraag om verlost te worden
van de pijn.
maar ik heb de moed om te bidden al bijna opgegeven.
ik wil rust.
ik wil vrede.
wat doe ik hier nog!!
Datum:
28-03-2012
Naam:
hennie
Leeftijd:
14
Provincie:
Gelderland

Actie zelfmoord

Ik ben van plan zelfmoord te plegen want me vader is woedend op me en zegt dat ik alles verkeert doe,en dat is zo. Men moeder is ook boos op me omdat ik een verwent kreng ben, en dat is ook zo, ik ben zo verdrietig ik kan niet meer leven, men leven is ook al erg genoeg door die idioten van school dus ik denk dat ik het ga doen...
Datum:
28-03-2012
Naam:
Chris
Leeftijd:
11
Provincie:
Friesland

Ik weet het niet meer..

Hallo,

Ik ben Lysa en ik ben 17 jaar.
Ik Heb nu al 3 jaar Een relatie met een (Streng)moslimse jongen..
Hij koopt alles wat ik wil, en kan heel lief zijn. Maar het meest Slaat hij me, Vernederd hij me, En scheld hij me uit met de laagste Scheldwoorden die er maar zijn. En dan heb ik nog niet eens iets fout gedaan.. Een voorbeeld: hij zei tegen mij in een gesprek: "Jouw zussen en moeder kunnen me kont kussen" waarop ik zei, "zo praat je niet over mijn familie!" en toen schreeuwde hij dreigend: "KIES JE NOU VOOR JE FAMILIE OF VOOR MIJ?!" "BESCHERM JE HUN NOU SERIEUS TEGENOVER MIJ?!" ik was stil & hij sloeg me met harde vuist tegen me hoofd en toen Gooide hij me Blackberry stuk op de grond samen met m'n fiets.. & Liep weg.
Ik kreeg tranen & fietste naar huis..
Dit gebeurd Bijna 4 dagen in de week want ik zie hem elke dag.

En dan m'n thuis situatie;
M'n ouders zijn gescheiden toen ik 7 was waar ik jaren lang moeite mee heb gehad En nu nogsteeds moeite mee heb..
Want m'n ouders maken nogsteeds Veel ruzie En dan zegt me moeder ook nog tegen mij "Je vader is een klootzak Want.. blabla" En andersom zegt me vader het ook over haar. En ik lijk wel steeds iemands kant te moeten kiezen, terwijl Het mijn zaken niet zijn.
Ik Rende sinds m'n 12e elke avond uit de deur om buiten te chillen met mensen me op het slechte pad brachten..
Ik werd erg hard en agressief plus gevoelloos. Ik Sloot me hele gevoel af.
Toen ik 13 was, Bleef ik nachten weg Omdat ik niet meer wist waar ik me thuis kon voelen. Toen ik 14 werd kwam ik farhad tegen, en ik wou altijd al iemand die me nooit zou verlaten.. En Me behandelde als z'n Angel.
Ik dacht dat ik het had gevonden.. Maar vanaf toen was het alleen erger geworden. van m'n 14e tot nu aan toe Ben ik van 8 scholen afgestuurd omdat ik Mensen in ekaar sloeg. Ik Heb die "vriend" van mij Door m'n Voordeur van glas heen getrapt. & toen ik 16 was.. Had hij me in elkaar geslagen omdat ik Zonder hem boodschappen ging doen.. Dus die avond wist ik me geen raad meer dus ik nam 40 pillen paracetamol waarop ik flauw viel in de straat waar ik woon.. M'n vriend zag me liggen en Belde 112.. Toen kwam de ambulance en Bracht me Naar het ziekenhuis.. toen kreeg ik een infuus en kwam het goed.
Daarna werd m'n thuis situatie erger
de ene dag Rookte ik een hele joint op in m'n eentje.. En kwam agressief thuis, waarna ik Alles sloopte in huis wat ik tegen kwam.. De andere dag Stal ik scooters En Verkocht ze door..
En toen ging alles fout..
Ik sloeg Alle meubels stuk trapte thuis de deuren stuk.. Ik wou me zelf wel stuk maken.. En toen belde me moeder Mijn voogd ( ow jah ik heb trouwens Deze dingen ook op m'n dak: Reclassering, Voogd, Leerplicht ambtenaar, Justitie, kinderbescherming en jeugdzorg) En toen zei me moeder dat ik hier weg moest.. Dus ik werd naar een crisisOpvang geplaatst 3 maanden lang..
Daar was ik een Aantal keren weggelopen..
Nu woon ik sinds 3 weken weer thuis en Alles Loopt voor geen meter.. die vriend heeft me vandaag nog geslagen en vernederd.. ik heb het niet goed met m'n moeder.. ik weet niet meer wat ik moet doen. De dood zie ik als een uitweg, nogsteeds..
Datum:
28-03-2012
Naam:
lysa
Leeftijd:
17
Provincie:
Noord-holland
Praat erover!
Logo Stichting 113 Zelfmoordpreventie
0800-0113
Chat: www.113.nl

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.