Levensverhalen (pagina 407)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

mijn leven.

Hallo.

İk ben een meisje van 15j . En is moslim. İk ga kort af mijn leven vertellen aan mensen die dit lezen. Toen ik 11j was had ik mij eigen gevingert ( spijtig genoeg) en in ons cultuur mag dat niet. Er kwam bloed uit van mijn vagina. Ja , in mijn huwelijksnacht ga dat bloed nietmeer komen. En mijn man gaat denken dat ik ontmaagd ben geworden door een jongen. Moest ik dat geweten hebben. Dat er bloed uit ging komen. Had ik dat nooit gedaan voor mijn huwelijksnacht. Maar toch ik heb een vriendje 3j later gaan we trouwen (insallah) . Hij geloofd naar mij , dat ik nog nooit heb gedaan met een jongen. Ja toen ik 12 j was sloeg mijn vader altijd. Hij is echt streng. İk (en mijn zussen.) mogen geen make up. Nagellak. Geen lange nagels. Enz. Maar van mijn mama mogen wij alles. Paar jaare geleden wou ik altijd zelfmoord doen. İk was nooit gelukkig.had mijn arm gesneden. Maar toch alles is goed gekomen. İk wil iets zeggen aan mensen die zelfmoord willen plegen. DOE DAT NOOİT. WANT OP EEN DAG KOMT ALLES İN ORDE. Groetjes.
Datum:
04-04-2012
Naam:
iemand
Leeftijd:
15
Provincie:
België

Geen titel

Ik ben het zat het gevoel te hebben dat ik niks waard ben. Het sombere gevoel. Het gevoel er alleen voor te staan. Ik heb het gevoel dat ik voor anderen leef. De enige reden waarom ik nog op deze wereld rondloop is omdat ik het mijn ouders en mijn familie en vriendinnen niet aan wil doen om zelfmoord te plegen. Maar ik zit er wel sterk aan te denken.
Het klinkt stom, maar ik had een hond. Ik had hem 10 jaar en als ik eenzaam was ging ik altijd met hem knuffelen. Dan had ik het gevoel mijn verdriet met hem te kunnen delen. Maar die is pas overleden. Ik was er kapot van.
Mijn kamer en huis is een zooitje waardoor ik me niet fijn voel thuis.
Met mijn ouders of andere familieleden kani k niet goed over mijn gevoelens praten. Ze snappen het toch niet en ik stel me toch maar aan.
Ik weet dat alles op deze leeftijd erger lijkt, maar toch zie ik alles niet meer zitten.
Ik ben gestresst van school, ik zit op de verkeerde school en heb geen vriendinenn in de klas. Wel mensen waar ik mee op trek.
Ik ben moe en futloos, ik ben ook chronisch vermoeid en ik weet niet waar het aan ligt. Ik heb al vanalles geprobeerd.
Niks helpt mij om mij beter te voelen. Ik ben op zich (Niet arrogant bedoelt) Een best knap meisje, ik loop er niet mee te koop ofzo maar ik krijg vaak reacties en aandacht van jongens. Maar zelf ben ik heel verlegen, en gesloten. Daar krijg ik natuurlijk ook alleen maar commentaar op.
Laatst zag ik alles weer een beetje zitten, omdat ik een vriendje had. Mijn eerste echte relatie zeg maar. Hij was perfect, hij gaf mij het gevoel speciaal te zijn en ik voelde mij wat beter. Als ik bij hem was, in zijn armen lag, voelde het alsof ik alles aankon. Dat alles weer goed kwam.
Maar nu heeft hij mij gedumpt nadat we seks hadden gehad. Ik vertrouw jongens ook gewoon niet meer, door mijn uiterlijk ben ik bang dat jongens maar 1 ding van mij willen.
Ik voel me hopeloos en weet niet wat ik moet doen.
Ik heb nergens meer zin in. Geen zin om te eten, geen zin in school, geen zin in de toekomst, ik heb niks om naar uit te kijken, al probeer ik het wel te vinden.
Ik kan ook geen manier vinden om mezelf op te vrolijken. Zelfs mijn favo tv series kijken of chocolade eten helpt niet.
Het liefst slaap ik of staar ik de hele dag voor me uit.
En alles gaat maar door, mensen verwachten vanalles van me en ik ben niet goed zoals ik ben. Ik wil niet meer voor anderen leven.
Ik ben blij dat ik het via deze site even van me af kan schrijven.
Het liefst zou ik weg willen van alles, weg van iedereen, mijn gedachten loslaten en helemaal overnieuw beginnen.
Ik weet gewoon niet wat ik moet doen. Het gaat ook echt slecht met mij want ik drink nogal veel alcohol, om mijn problemen zo even kwijt te zijn. Heel slecht en ik ga er zelfs mee naar school.
Niemand heeft door hoe slecht het met mij gaat tot ik het vertel.
Ik wil niet meer, ik kan ook bijna niet meer.
Ik ben blij dat ik kracht kan halen uit mijn geloof, ik voel dat God bij mij is en mij hier door heen helpt. Daar ben ik dankbaar voor.
Ik wil gewoon weer zin krijgen in dingen. Ik wil niet alleen maar huilen en me depressief voelen.
Normaal ben ik altijd heel optimistisch van mezelf, maar als ik nu mezelf probeer te vertellen dat het nu alleen nog maar beter kan worden, dat ik sterk genoeg ben om hiermee te dealen en dat dit mij een sterker mens maakt, geloof ik er gewoon niet in.
Ik luister alleen maar jankmuziek, van romantische liedjes of verhalen of plaatjes word ik echt depressief. Ik maak mezelf echt gek met mijn gedachten.
Waarom kun je in deze wereld niet gewoon geaccepteerd worden zoals je bent? Waarom moet je je naar iedereen toe verantwoorden? Waarom is het nooit goed genoeg en waarom moet er altijd een negatieve kant van je bekritiseerd worden?
Ik wou dat ik helemaal overnieuw kon beginnen, dat ik alles kwijt was. Dat ik voor mezelf kon leven.
Bedankt dat ik dit even kwijt kon, dit is een hele fijne site...
xxx
Datum:
04-04-2012
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
16
Provincie:
Anders

dit is niet goed

ik snap het best wel dat alles niet lekker loopt ofzow maar zelfmoord plegen is nooirt de goede oplossing ik heb ook wel eens zoon gedachten maar heb zelfmoord plegen al goed genoeg uit mijn hoofd gezet maar als je zelfmoord doet of probeert ga je wel echt de mist in dus doe dus NOOIT MAAR DAN OOK NOOIT ZELFMOORD PLEGEN er zijn al teveel mensen die deze weg nemen maar dit is NOOIT de goede weg xxxx sjors

Sterkte iedereen
Datum:
04-04-2012
Naam:
Sjors
Leeftijd:
13
Provincie:
Noord-brabant

Mijn gevecht

De 20 dagen die nu nog komen maken op 4 jaar bijna niets meer uit.

De eerste dag dat ik instorte was 24 april 2008, daarna is mijn leven nooit meer hetzelfde geweest. Ja er waren tijden dat ik me niet zwaar depressief voelde, maar gerust of gelukkig ben ik niet meer geweest.

Na vorig jaar een redelijk OK jaar te hebben gehad weet ik dat ik nu niet lang meer heb. De laatste week gebeuren er weer te veel dingen die vervelnd zijn en die ik zo persoonlijk neem dat doorleven meer en meer zinloos wordt.
Ik kan en wil geen details schrijven waardoor herkenbaar is wie ik ben.

Voor iedere andere mens zal het dingen zijn die je naast je zet en misschien even verdrietig bent, maar niet direct je eigen leven neemt.

Voor mij is dat anders.
Sinds mijn 8e ben ik heel erg gepest op school, dat heeft geduurd tot 16 .... mijn ouders ... ook daar was geen steun en nooit iets positiefs ..... iets wat helaas ook in mijn huwelijk doorzette ....
het konstante benadrukken van alles wat je fout doet en nooit iets positiefs horen.

Dus bij alles wat ik doe denk ik nu dat het fout is, ook al is het altijd goed bedoeld.

Als dan een afspraak afgezegd wordt en geen opvolging komt of gerust stellende woorden, is de reden dat de afspraak afgezegd wordt dat ik iets heel ergs fout heb gedaan.
Ik wilde zo graag iets goeds doen, dus probeerde vrijwilligers werk, toen ik daar afgelopen vrijdag een afwijzing van kreeg ... op dat moment wilde ik niet meer leven .... heb ik alles afgesloten ...

Goed ik schrijf dus heb niets gedaan, maar morgen ....
morgen is een afspraak en als die helemaal negatief is, zoals ik helaas verwacht, dan heb ik geen enkele keuze meer over ...

dus bereid ik me nu letterlijk op het ergste voor, afscheidsbrieven nog maals doorlezen en aanpassen, alle nodige documenten klaarmaken ...

het middel en mogelijkheid nog maals doornemen ...

en ondertussen staat skype, mail, facebook, msn .. handy alles aan in de hoop dat er iemand belt, iemand die weet dat het zo vreselijk is dat ik even steun nodig heb ... die om me geeft ....

maar het is en blijft al tijden stil.

Voor mij is het waarschijnlijk te laat ....
Hopelijk hebben anderen wel vrienden of mensen die om hun geven ...

J.
Datum:
04-04-2012
Naam:
Johannus
Leeftijd:
46
Provincie:
Zuid-holland

Hulp zonder Hulp.

Ik ben een meisje van 17,
Ik had een hele leuke vriend waarmee ik alles deelde, Hij was ook de jongen waarvan ik in het begin van de relatie wist wat ik wilde. Ik heb als ik het nu zo bekijk echt gekke dingen gedaan.Ik heb er spijt van..
Hij heeft het aan heel de school en zijn vrienden verteld en die vonden me meteen een hoer.
ik ben daarna nog maanden lang gestalkt en achterna gezeten door hem. ik werd er bang van en wilde er van af maar wist niet hoe.
De politie deed er niets aan omdat ik niet genoeg bewijs had. Als ik hem nu zie, maakt niet uit waar trekt ie zn mond open en roept hij allemaal dingen naar me.
Maar de school hielp me er een beetje mee.. Alleen ik vond zelf dat er niet genoeg mee gedaan werd.
Ik durf nu niet meer naar school en ook niet meer naar buiten wat ik zo graag deed..
Ik ben echt bang dat hij me ooit weer verkracht.
Zo bang dat ik denk dat ik beter een eind aan mn leven kan maken.. :'(
ik ben door hem aan de drugs gegaan en aan de drank omdat hij een dealer was, hij wilde dat ik sex met zijn vrienden had voor geld.
ik ben helemaal uitgehold,
ik voel me echt een hoer:(
eerst vond iedereen me een mooi meisje en kreeg ik veel aandacht, maar door de drugs en de drank ben ik heel lelijk geworden en vind iedereen me een lelijke stoephoer.
ik zit er aan te denken om me op te hangen of mijn polsen door te snijden.
ik weet het echt niet meer,
heeft een van jullie misschien een idee wat ik kan doen?
ik ben echt bang voor de toekomst
ik ben bang voor het gene wat er nog kan gaan gebeuren, Ik ben zeker bang voor hem
die enge jongen die me dingen liet doen die geen enkel meisje mag over komen, Hij is een gore player die meisjes gebruikt voor geld en voor meer macht te krijgen..
Ik ben bang.... :(
Zal ik maar??

...
Datum:
04-04-2012
Naam:
Lizzi
Leeftijd:
17
Provincie:
Noord-brabant

Niet doen!

Gisteravond een kleine overdosis genomen!
Doe dit nooit! Je krijgt alleen maar meer en meer ellende. Zoveel pijn en misselijkheid, ik kon er achter dat het , het leven niet waard is. Mijn vriend kan ik het niet aan doen! Hij is alles voor mij. Mijn ouders zijn niet belangrijk. Doe het niet! Je krijgt spijt! Geloof me..
Datum:
04-04-2012
Naam:
Bloem
Leeftijd:
19
Provincie:
Friesland

Onraad

23 jaar jong en geen medeleven te bekennen van niemand... Ik ben opgegroeid in een drukke stad waar ik altijd gepest, geslagen, geschopt, vernederd, getreiterd en in sommige situaties geterroriseerd werd.. Om de basisschool begon het allemaal... Me ouders hadden geen geld voor kleding enzo dus ik werd al snel het zielige schaapje... Ik stonk, zag er niet uit en had niemand om mee om te gaan... Ik faalde keer op keer! Alles wat ik dee of probeerde was fout en werd door iedereen uitgelachen. Ik kwam nooit thuis op kinderfeestjes want niemand wilde met me omgaan en omdat ze bang waren dat ze ook gepest zouden worden. Ook was ik natuurlijk de domste in de klas, niemand die me hielp en de schoolleiding heeft daar ook in gefaald maar in groep 8 kwamen ze erachter dat het beter was geweest dat ik mss naar een andere school (speciale) had moeten gaan. Toen ik naar het vmbo ging werd me leven niet anders dan voorheen. Ik had 1 maatje in die tijd! Helaas was dat maar voor 2 jaar daarna ging die van school af... Elke dag vroeg ik me af, wat doe ik hier nog, waarom spring ik niet voor de trein waarom hang ik me zelf niet op? Ik ben dit leven niet waard alles gaat slecht... Na me vmbo ben ik gaan werken in 7 jaar tijd vele banen gehad maar nergens kon ik goed terecht en ben meerdere malen ontslagen.. Waarom kan ik niet met mensen omgaan? Waarom heb ik geen charme, waarom lukt het niet, waarom gaat het nooit goed, waarom zeg ik dat ik wel wil maar eigenlijk ook niet? waarom doe ik dit eigenlijk nog allemaal? Waarom maak ik er niet gewoon een einde aan? Ik heb familie maar die zie ik niet... Ik heb ook nog een vriendin maat die kan en helpt me er ook niet mee... Enigste wat ik zou willen is een kindje.. Iets dat van mij zelf is mijn eigen bloed onze eigen genen iemand wie je voor lief is.. Waarom kan dat niet!?!? Waarom gaat het niet een keer zoals ik wil? Waarom? waarom, waarom? waarom weet ik ook niet meer... Iam sick of this life.. Got no where but life 'goes' on
Datum:
04-04-2012
Naam:
Pascal
Leeftijd:
23
Provincie:
Zuid-holland

Zelfmoord

Ik ben een meisje van 17 jaar, ik heb de laatste 3 jaar dat ik periode's heb waarin ik depressief ben, dus dat betekend ook dat ik ook soms periode's heb waarin ik wel gewoon eventjes blij ben maar meestal is het precies het omgekeerde van blij. Maar de reden waarom ik zo depressief ben is omdat ik erg onzeker ben omdat ik best erge acne heb, soms durf ik dagen lang niet naar buiten omdat ik me er zo voor schaam, en soms zelfs weken/maanden niet. De laatste tijd is het alleen maar erger geworden ik heb problemen met mijn school omdat ik niet meer naar school ga omdat ik me net als een tijdbom voel dat iedere seconde van de dag kan ontploffen of in huilen kan uitbarsten. Daarnaast heb ik ook steeds meer ruzie met mijn ouders omdat ze willen dat ik weer naar school ga. Mijn ouders heb ik het eerlijk verteld dat ik depressief ben en dat school en alles me gewoon teveel word maar dat snappen ze blijkbaar niet omdat ze nog steeds tegen me schreeuwen van dat ik later niks ga berreiken en over hoe zo'n mislukking ik ben die zich alsmaar aanstelt. Ik heb zelf ook niet bepaald veel echte vrienden, meer van die vrienden die mooi achter je rug er een mes insteken. Gelukkig heb ik ook een paar die wel echt zijn, en dat is dan ook eén van de redenen waarom ik hier nog ben. Maar door al deze problemen zie ik nog maar 1 oplossing en dat is zelfmoord.. Ik weet niet of ik het wel durf, want telkens als ik het probeer denk ik aan hoe het over een paar jaar zal zijn, mischien is alles dan wel anders, mischien houden mn ouders dan wel van mij, mischien zijn mensen dan niet zo achterbaks en gemeen meer.. En niet te vergeten hoe zouden de mensen reaggeren die wél van mij houden.. Maar voor nu alles is gewoon teveel, teveel bullshit en problemen. Mensen zeggen dat het leven hard is, maar eigelijk is het leven nieteens zo héél hard, de mensen zijn hard. Mensen die keihard lüllen achter je rug, terwijl ze in je gezicht poeslief doen, en dan niet te vergeten dan heb je ook nog de mensen die je al oordelen zonder dat ze je ooit hebben gesproken. Ik weet het gewoon niet meer wat ik moet doen, en mischien hebben me ouders wel gelijk als ik zo blijf hoe ik nu ben berreik ik idd niks in het leven, dus waarvoor leef ik eigelijk nog? Sommige mensen zullen me trouwens nu wel heel egoïstisch vinden, klopt dat vond ik zelf eerst ook van mezelf en de mensen die allemaal zo dachten als mij, maar als je het zelf meemaakt is alles anders, je denkt anders, je ziet geen mogelijkheden meer. Maar oké ik moest dit even kwijt, ik denk niet dat ik zelfmoord ga plegen als ik heel eerlijk ben, omdat ik het niet durf. Maar de gedachten blijven er wel rondhangen, en wie weet komt er ooit nog wel eens de druppel waarbij het me allemaal niks meer uitmaakt en dat ik zonder spijt en angst zelfmoord pleeg.
Datum:
03-04-2012
Naam:
N
Leeftijd:
17
Provincie:
Drenthe

zelfmoord

Zelfmoord is voor mij de beste oplossing. Niks van geroddel en leugens over mij. De laatste 5 jaar hebben ze me kapot gemaakt.
,t interesseert me niks als mensen zich gepasseerd, verdrietig e.d voelen. Hadden ze maar moeten weten hoe je met mensen om moet gaan.
Datum:
03-04-2012
Naam:
Diana
Leeftijd:
23
Provincie:
Noord-brabant

hij vindt het niet gezellig meer....

Ik weet niet wat ik moet doen. Ik voel zoveel verdriet. Mijn vriendje verteld me net dat hij het niet gezellig meer vindt met mij. Het is allemaal te geforceerd. Hij is voorlopig in het buitenland dus zei ik, ik heb ja al een flinke tijd niet gezien. Het komt allemaal weer goed als we weer samen zijn. Hij weet niet hoe lang het nog duurt voor hij terug is en weet niet of hij daar wel op kan wachten.

Ik ben zo verdrietig, ik hou ontzettend veel van hem en ik wil de plezier in onze gesprekken weer terug krijgen. Hoe doe ik dat? Hoe maak ik het (in de 10 minuten die we elkaar elke dag spreken) weer gezellig tussen ons?

Voordat ik met hem kreeg een jaar of 4 terug, zat ik ook dagelijk aan zelfmoord te denken. Niks zit me gewoon mee. Ik heb nooit ergens zin in, nooit ergens energie voor. Toen ik met hem kreeg was zelfmoord mijlenver voor mij. Ik had hem ik was gelukkig alles was goed. Maar nu, nu dit weer is gebeurd. Ik word helemaal gek. Ik kan niet zonder hem...
Datum:
02-04-2012
Naam:
Anna
Leeftijd:
18
Provincie:
Noord-brabant

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.