Levensverhalen (pagina 407)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

leven verpest door me neefje

ik wil niet meer veder leven mijn neefje liegt altijd tegen zijn moeder en toen mishandelde ze me
Datum:
06-04-2012
Naam:
bryant
Leeftijd:
9
Provincie:
Noord-holland

Machteloosheid.

Waar kan ik beginnen?
Ouders gescheiden toen ik 7 was. Mijn ma kreeg een nieuwe vriend. Die kon zijn handen niet thuishouden en sloeg en trapte me vaak in elkaar. Ik moest als klein kindje met een bloedneus naar school. Was niet veilig in mijn eigen kamer. Mijn moeder deed en doet alsof d'r niks was gebeurd. Mijn echte pa wist er niks van af. Ik sneed mezelf en ik wist niet eens wat automultilatie betekende. Dit was namelijk voor mijn 13e levensjaar.Toen die klootzak wegging bij ons, kreeg ik rond die tijd een nieuwe vriend. 2 jaar lang met hem samen geweest en alweer iemand die zijn handen niet thuis kon houden. Manipuleerde me, bedroog me, loog tegen me en als ik er iets van zei dan liep ik weer met een pijnlijke kaak of werd ik van mn fiets af getrapt. Die relatie heeft me veranderd. Mijn eerste echte vriendje en hij veranderde mijn denkgedrag over relaties. Ik nam dingen van hem over want dat was de enige manier waarop ik mezelf kon beschermen tegen hem. Vuur met vuur bestrijden. Ik was niet meer dat lieve schattige meisje dat te verlegen was, te onschuldig om slechte dingen te denken en te doen. Nee, ik werd iemand die mensen manipuleerde en ronduit gezegd, achterbaks denk ik. Ik verklootte m'n school door hem. Hij hield jongens met geweld van me weg. Ik moest spijbelen voor hem en ik zakte hierdoor. Hij vertelde leugens aan m'n beste vriendinnen waardoor ik ze verloor. Ik switchte van school en na 3 maanden weer gestopt want ik trok het niet meer. Op een gegeven moment brak hij me. Ik ging kapot, zo erg kapot dat ik mijn eerste zelfmoordpoging had. Meer dan 20 verschillende pillen ingeslikt. Helaas alles weer uitgekotst. Na hem kreeg ik een andere relatie waarin ik mezelf ging wegcijferen. Ook hij ging vreemd, en ik werd steeds meer bitter. Gebroken was ik. Alle ruzies en problemen werden me te veel. Nadat mijn hart opnieuw werd gebroken, kreeg ik weer nieuwe hoop. Eindelijk een jongen die het waard was. Als ik erop terugkijk dan was hij mijn eerste echte liefde. Lennaert. Maar helaas, na 2 jaar samen te zijn geweest, heb ik dat ook verkloot. Hij was perfect, down to earth, lief. Maar ik, met mijn rugzakje en mijn psychische gesteldheid, was slecht voor hem. Het is nu bijna 10 maanden uit, en ik ben nog steeds gebroken door hem maar ik heb het geaccepteerd. Maar ik had ondertussen een nieuwe vriend gekregen. Richard. En hij leek zo perfect. En hij was mijn wereld. Ik geef zo veel om hem. Maar hij heeft me gebroken. Hij zag geen toekomst in ons. Want ik manipuleerde hem zei hij. Ondanks dat hij zichzelf aangeboden had op seksadvertenties en dat hij dingen verkeerd aanpakte - bijv door me metaforisch op te pakken en weg te leggen wanneer hij zin in me had - ben ik de hele rede waarom het niet werkt. Waarom hij niet met me aan een toekomst wilt werken. En ik ben gewoon gebroken.
Ik heb geen geld voor een school. Ik heb geen diploma's. Ik heb geen baan en zooooveel mislukte sollicitaties want ik ben nergens voor gekwalificeerd of geschikt. Ik pas nergens bij. Mijn pa heeft de hoop in mij opgegeven. Mijn ma geeft alles de schuld aan mijn ADD. Mijn vriend, mijn stoere, sexy man, was het laatste wat ik had in mijn leven. Mijn laatste motivatie. Mijn laatste rede om mezelf te verbeteren. En hij wilt niet met me verder omdat ik zo fucked up in m'n hoofd ben.
En ik ben gewoon moe. Ik vecht al jaren voor een normaal bestaan. Maar ik ben niet normaal. Mijn verleden heeft me gemaakt zoals ik ben en ik ben niks waard.
Ik heb niks toe te voegen aan iemands leven. Moet ik hier blijven omdat anderen me anders zouden missen? Ze missen me niet eens als niet bij ze ben. Ze groeien wel over hun verdriet heen. Mijn familie is ondanks alles tof. Ik hou ook echt van ze. Maar nogmaals, ik hou niet van mezelf en ik ben te gebroken om verder te vechten. Ik heb in deze korte levensduur al zoveel schijt meegemaakt, en ik ben zo moe. Levensmoe. Ik heb niks meer. Ik ben een leeg omhulsel van wat ik ooit was. Ik ben mezelf verloren.
En ik heb vrienden die tegen me zeggen dat het leven te mooi is om eruit te stappen. Dat zij hun harten ook zo vaak gebroken hebben gehad. Maar iedereen heeft een rugzakje. En misschien is het zwak om zelfmoord te plegen, maar het zal de sterkste beslissing zijn die ik ooit zal hebben gemaakt. Het voelt als een opluchting, wetend dat alles voorbij zal zijn. Want bovenstaande is niet alles wat er speelt in mijn leven. Het is een groot deel, dat wel.
Maar dit is mijn verhaal. En ik wil dit hoofdstuk afsluiten. Voorgoed.
Datum:
06-04-2012
Naam:
Laura
Leeftijd:
19
Provincie:
Noord-brabant

moeilijke tijden

kheb het de laatste tijd zeer moeilijk.
bijna iedere dag loop ik rond in een dip.
het gevoel dat ik iedere dag in een put val.
het begon eigenlijk allemaal 11 jaar geleden toen mijn ouders scheidden.
mijn vader had toen geprobeerd zelfmoord te plegen, maar dat lukte hem gelukkig niet.
maar dat zijn dingen die in mijn hoofd blijven ronddwalen.
maar nu waarover ik wou vertellen dat ik 'zelfmoord' wil plegen.
2 maand geleden had ik zware ruzie met mijn stiefmoeder,
en mn vader was het beu en riep:
' als jullie niet ophouden neem ik mijn koffers en ga ik weg en waarschijnlijk domme dingen proberen!'
ik had meteen het gevoel,
als mijn vader zelfmoord pleegt(domme dingen doe) is dat mijn schuld want ik begon de ruzies.
en daarmee dacht ik: als ik mijn leven stop kan mijn vader gelukkig verder leven.
nu mijn problemen bij mijn mama. toen ik 7 was leerde mijn mama mijn stiefpapa kennen.
mijn stiefvader sloeg veel op mij.
(bijna dagelijks) tot op 14 jarige leeftijd was ik het beu en begon aan vechtsporten te doen.
(powertraining-taiboks-kung fu).en toen ik 16 was sloeg mijn stiefvader op een dag weer en ik heb hem teruggeslaan.
toen keek ik naar mezelf en dacht, dit is de vader van mn halfbroertje die voor hem zorgt en ik sla op hem..
dit wil ik niet zijn! ik dacht dat ik gewoon een monster was. en toen had ik besloten nooit meer naar mijn moeder te gaan.
intussen zie ik haar 1 keer om de 2 maand.(voor mijn broertje die ik echt doodgraag zie)
dan heb ik ook wel kleine problemen gehad die er niet zoveel aan doen voor jullie maar wel voor mij..
kben intussen gestopt met vechtsporten omdat ik dacht dat dingen erger konden worden.

ik heb de laatste maand wel nog veel ruzie met mijn stiefmoeder die het bloed van onder mijn nagels haalt.
misschien is het een wraakactie van al die jaren die ik dat bij haar deed?
ik weet het niet maar om eerlijk te zijn kan het mij echt niet schelen!

maar ik zal het hierbij laten want het wordt me een beetje te veel.
Datum:
05-04-2012
Naam:
anoniem
Leeftijd:
17
Provincie:
België

Moe van mezelf

Op het moment dat ik dit schrijf ben ik ziek, ik heb de griep. Ik ben heel vaak ziek, omdat mijn lichaam naar de klote is. Dit komt omdat ik al mijn hele leven slaap problemen heb. Ik slaap gemiddeld 2 uur per nacht. Ik functioneel hierdoor niet goed in de maatschappij. Ik hou school niet vol en raak baantjes kwijt. Daarnaast zit het in mijn hoofd ook niet allemaal goed. Ik heb ongelooflijk veel last van paniekaanvallen, hierdoor kan ik bijvoorbeeld niet in mn eentje boodschappen doen. Ik ben altijd afhankelijk van mensen. Daarnaast heb ik een heel slecht zelfbeeld. Ik heb vanaf mn 12de jaar op 9 verschillende scholen gezeten. Overal werd ik weggestuurd of stopte ik zelf(omdat ik een loser ben). Nu ben ik dus begonnen aan een hbo opleiding. Dit voelt als mijn laatste kans. Ik merk dat ik dit ook aan het verpesten ben. Daarnaast ben ik mijn vriendin nu voorgoed kwijt. Dit omdat ze mij nu toch los heeft gelaten, dit moest ze ook wel doen.. want ik kost te veel energie om mee te leven. Ik maak mensen hun leven kapot op die manier. Ze moest ook wel verder. Maar dat is voor mij alleen nog maar meer een bevestiging dat ik een verschrikkelijk mens ben, waar niet mee te leven valt. Nu ben ik school WEER aan het verpesten, ik ben mijn vriendin kwijt en ik ben nog steeds dezelfde fuck-up die ik altijd al was. Ik heb geen vrienden waar ik mezelf bij kan zijn. Het voelt allemaal oppervlakkig. Ik wil gewoon een persoon zijn die gelukkig kan zijn, maar ik heb het gevoel dat dit nooit zal gebeuren. Er is altijd wel iets. En ik ben er gewoon zat van. Ik raak alles kwijt en mensen gaan altijd weg(wat ik ze ook niet kwalijk kan nemen, omdat het ook heel zwaar is om mij in je leven te hebben). Ik zal nooit wat bereiken en er zal nooit iemand zijn die onvoorwaardelijk van me zou houden. Dus waarom zou ik hier dan nog blijven? Altijd als ik naar andere kijk, denk ik: hoe doe je dat, zo gelukkig zijn? Ik weet heus wel dat niet iedereen altijd gelukkig is, maar ze genieten wel van dingen. Ik wil gewoon iemand anders zijn!
Datum:
04-04-2012
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
25
Provincie:
Anders

mijn leven.

Hallo.

İk ben een meisje van 15j . En is moslim. İk ga kort af mijn leven vertellen aan mensen die dit lezen. Toen ik 11j was had ik mij eigen gevingert ( spijtig genoeg) en in ons cultuur mag dat niet. Er kwam bloed uit van mijn vagina. Ja , in mijn huwelijksnacht ga dat bloed nietmeer komen. En mijn man gaat denken dat ik ontmaagd ben geworden door een jongen. Moest ik dat geweten hebben. Dat er bloed uit ging komen. Had ik dat nooit gedaan voor mijn huwelijksnacht. Maar toch ik heb een vriendje 3j later gaan we trouwen (insallah) . Hij geloofd naar mij , dat ik nog nooit heb gedaan met een jongen. Ja toen ik 12 j was sloeg mijn vader altijd. Hij is echt streng. İk (en mijn zussen.) mogen geen make up. Nagellak. Geen lange nagels. Enz. Maar van mijn mama mogen wij alles. Paar jaare geleden wou ik altijd zelfmoord doen. İk was nooit gelukkig.had mijn arm gesneden. Maar toch alles is goed gekomen. İk wil iets zeggen aan mensen die zelfmoord willen plegen. DOE DAT NOOİT. WANT OP EEN DAG KOMT ALLES İN ORDE. Groetjes.
Datum:
04-04-2012
Naam:
iemand
Leeftijd:
15
Provincie:
België

Geen titel

Ik ben het zat het gevoel te hebben dat ik niks waard ben. Het sombere gevoel. Het gevoel er alleen voor te staan. Ik heb het gevoel dat ik voor anderen leef. De enige reden waarom ik nog op deze wereld rondloop is omdat ik het mijn ouders en mijn familie en vriendinnen niet aan wil doen om zelfmoord te plegen. Maar ik zit er wel sterk aan te denken.
Het klinkt stom, maar ik had een hond. Ik had hem 10 jaar en als ik eenzaam was ging ik altijd met hem knuffelen. Dan had ik het gevoel mijn verdriet met hem te kunnen delen. Maar die is pas overleden. Ik was er kapot van.
Mijn kamer en huis is een zooitje waardoor ik me niet fijn voel thuis.
Met mijn ouders of andere familieleden kani k niet goed over mijn gevoelens praten. Ze snappen het toch niet en ik stel me toch maar aan.
Ik weet dat alles op deze leeftijd erger lijkt, maar toch zie ik alles niet meer zitten.
Ik ben gestresst van school, ik zit op de verkeerde school en heb geen vriendinenn in de klas. Wel mensen waar ik mee op trek.
Ik ben moe en futloos, ik ben ook chronisch vermoeid en ik weet niet waar het aan ligt. Ik heb al vanalles geprobeerd.
Niks helpt mij om mij beter te voelen. Ik ben op zich (Niet arrogant bedoelt) Een best knap meisje, ik loop er niet mee te koop ofzo maar ik krijg vaak reacties en aandacht van jongens. Maar zelf ben ik heel verlegen, en gesloten. Daar krijg ik natuurlijk ook alleen maar commentaar op.
Laatst zag ik alles weer een beetje zitten, omdat ik een vriendje had. Mijn eerste echte relatie zeg maar. Hij was perfect, hij gaf mij het gevoel speciaal te zijn en ik voelde mij wat beter. Als ik bij hem was, in zijn armen lag, voelde het alsof ik alles aankon. Dat alles weer goed kwam.
Maar nu heeft hij mij gedumpt nadat we seks hadden gehad. Ik vertrouw jongens ook gewoon niet meer, door mijn uiterlijk ben ik bang dat jongens maar 1 ding van mij willen.
Ik voel me hopeloos en weet niet wat ik moet doen.
Ik heb nergens meer zin in. Geen zin om te eten, geen zin in school, geen zin in de toekomst, ik heb niks om naar uit te kijken, al probeer ik het wel te vinden.
Ik kan ook geen manier vinden om mezelf op te vrolijken. Zelfs mijn favo tv series kijken of chocolade eten helpt niet.
Het liefst slaap ik of staar ik de hele dag voor me uit.
En alles gaat maar door, mensen verwachten vanalles van me en ik ben niet goed zoals ik ben. Ik wil niet meer voor anderen leven.
Ik ben blij dat ik het via deze site even van me af kan schrijven.
Het liefst zou ik weg willen van alles, weg van iedereen, mijn gedachten loslaten en helemaal overnieuw beginnen.
Ik weet gewoon niet wat ik moet doen. Het gaat ook echt slecht met mij want ik drink nogal veel alcohol, om mijn problemen zo even kwijt te zijn. Heel slecht en ik ga er zelfs mee naar school.
Niemand heeft door hoe slecht het met mij gaat tot ik het vertel.
Ik wil niet meer, ik kan ook bijna niet meer.
Ik ben blij dat ik kracht kan halen uit mijn geloof, ik voel dat God bij mij is en mij hier door heen helpt. Daar ben ik dankbaar voor.
Ik wil gewoon weer zin krijgen in dingen. Ik wil niet alleen maar huilen en me depressief voelen.
Normaal ben ik altijd heel optimistisch van mezelf, maar als ik nu mezelf probeer te vertellen dat het nu alleen nog maar beter kan worden, dat ik sterk genoeg ben om hiermee te dealen en dat dit mij een sterker mens maakt, geloof ik er gewoon niet in.
Ik luister alleen maar jankmuziek, van romantische liedjes of verhalen of plaatjes word ik echt depressief. Ik maak mezelf echt gek met mijn gedachten.
Waarom kun je in deze wereld niet gewoon geaccepteerd worden zoals je bent? Waarom moet je je naar iedereen toe verantwoorden? Waarom is het nooit goed genoeg en waarom moet er altijd een negatieve kant van je bekritiseerd worden?
Ik wou dat ik helemaal overnieuw kon beginnen, dat ik alles kwijt was. Dat ik voor mezelf kon leven.
Bedankt dat ik dit even kwijt kon, dit is een hele fijne site...
xxx
Datum:
04-04-2012
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
16
Provincie:
Anders

dit is niet goed

ik snap het best wel dat alles niet lekker loopt ofzow maar zelfmoord plegen is nooirt de goede oplossing ik heb ook wel eens zoon gedachten maar heb zelfmoord plegen al goed genoeg uit mijn hoofd gezet maar als je zelfmoord doet of probeert ga je wel echt de mist in dus doe dus NOOIT MAAR DAN OOK NOOIT ZELFMOORD PLEGEN er zijn al teveel mensen die deze weg nemen maar dit is NOOIT de goede weg xxxx sjors

Sterkte iedereen
Datum:
04-04-2012
Naam:
Sjors
Leeftijd:
13
Provincie:
Noord-brabant

Mijn gevecht

De 20 dagen die nu nog komen maken op 4 jaar bijna niets meer uit.

De eerste dag dat ik instorte was 24 april 2008, daarna is mijn leven nooit meer hetzelfde geweest. Ja er waren tijden dat ik me niet zwaar depressief voelde, maar gerust of gelukkig ben ik niet meer geweest.

Na vorig jaar een redelijk OK jaar te hebben gehad weet ik dat ik nu niet lang meer heb. De laatste week gebeuren er weer te veel dingen die vervelnd zijn en die ik zo persoonlijk neem dat doorleven meer en meer zinloos wordt.
Ik kan en wil geen details schrijven waardoor herkenbaar is wie ik ben.

Voor iedere andere mens zal het dingen zijn die je naast je zet en misschien even verdrietig bent, maar niet direct je eigen leven neemt.

Voor mij is dat anders.
Sinds mijn 8e ben ik heel erg gepest op school, dat heeft geduurd tot 16 .... mijn ouders ... ook daar was geen steun en nooit iets positiefs ..... iets wat helaas ook in mijn huwelijk doorzette ....
het konstante benadrukken van alles wat je fout doet en nooit iets positiefs horen.

Dus bij alles wat ik doe denk ik nu dat het fout is, ook al is het altijd goed bedoeld.

Als dan een afspraak afgezegd wordt en geen opvolging komt of gerust stellende woorden, is de reden dat de afspraak afgezegd wordt dat ik iets heel ergs fout heb gedaan.
Ik wilde zo graag iets goeds doen, dus probeerde vrijwilligers werk, toen ik daar afgelopen vrijdag een afwijzing van kreeg ... op dat moment wilde ik niet meer leven .... heb ik alles afgesloten ...

Goed ik schrijf dus heb niets gedaan, maar morgen ....
morgen is een afspraak en als die helemaal negatief is, zoals ik helaas verwacht, dan heb ik geen enkele keuze meer over ...

dus bereid ik me nu letterlijk op het ergste voor, afscheidsbrieven nog maals doorlezen en aanpassen, alle nodige documenten klaarmaken ...

het middel en mogelijkheid nog maals doornemen ...

en ondertussen staat skype, mail, facebook, msn .. handy alles aan in de hoop dat er iemand belt, iemand die weet dat het zo vreselijk is dat ik even steun nodig heb ... die om me geeft ....

maar het is en blijft al tijden stil.

Voor mij is het waarschijnlijk te laat ....
Hopelijk hebben anderen wel vrienden of mensen die om hun geven ...

J.
Datum:
04-04-2012
Naam:
Johannus
Leeftijd:
46
Provincie:
Zuid-holland

Hulp zonder Hulp.

Ik ben een meisje van 17,
Ik had een hele leuke vriend waarmee ik alles deelde, Hij was ook de jongen waarvan ik in het begin van de relatie wist wat ik wilde. Ik heb als ik het nu zo bekijk echt gekke dingen gedaan.Ik heb er spijt van..
Hij heeft het aan heel de school en zijn vrienden verteld en die vonden me meteen een hoer.
ik ben daarna nog maanden lang gestalkt en achterna gezeten door hem. ik werd er bang van en wilde er van af maar wist niet hoe.
De politie deed er niets aan omdat ik niet genoeg bewijs had. Als ik hem nu zie, maakt niet uit waar trekt ie zn mond open en roept hij allemaal dingen naar me.
Maar de school hielp me er een beetje mee.. Alleen ik vond zelf dat er niet genoeg mee gedaan werd.
Ik durf nu niet meer naar school en ook niet meer naar buiten wat ik zo graag deed..
Ik ben echt bang dat hij me ooit weer verkracht.
Zo bang dat ik denk dat ik beter een eind aan mn leven kan maken.. :'(
ik ben door hem aan de drugs gegaan en aan de drank omdat hij een dealer was, hij wilde dat ik sex met zijn vrienden had voor geld.
ik ben helemaal uitgehold,
ik voel me echt een hoer:(
eerst vond iedereen me een mooi meisje en kreeg ik veel aandacht, maar door de drugs en de drank ben ik heel lelijk geworden en vind iedereen me een lelijke stoephoer.
ik zit er aan te denken om me op te hangen of mijn polsen door te snijden.
ik weet het echt niet meer,
heeft een van jullie misschien een idee wat ik kan doen?
ik ben echt bang voor de toekomst
ik ben bang voor het gene wat er nog kan gaan gebeuren, Ik ben zeker bang voor hem
die enge jongen die me dingen liet doen die geen enkel meisje mag over komen, Hij is een gore player die meisjes gebruikt voor geld en voor meer macht te krijgen..
Ik ben bang.... :(
Zal ik maar??

...
Datum:
04-04-2012
Naam:
Lizzi
Leeftijd:
17
Provincie:
Noord-brabant

Niet doen!

Gisteravond een kleine overdosis genomen!
Doe dit nooit! Je krijgt alleen maar meer en meer ellende. Zoveel pijn en misselijkheid, ik kon er achter dat het , het leven niet waard is. Mijn vriend kan ik het niet aan doen! Hij is alles voor mij. Mijn ouders zijn niet belangrijk. Doe het niet! Je krijgt spijt! Geloof me..
Datum:
04-04-2012
Naam:
Bloem
Leeftijd:
19
Provincie:
Friesland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.