Levensverhalen (pagina 408)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Onraad

23 jaar jong en geen medeleven te bekennen van niemand... Ik ben opgegroeid in een drukke stad waar ik altijd gepest, geslagen, geschopt, vernederd, getreiterd en in sommige situaties geterroriseerd werd.. Om de basisschool begon het allemaal... Me ouders hadden geen geld voor kleding enzo dus ik werd al snel het zielige schaapje... Ik stonk, zag er niet uit en had niemand om mee om te gaan... Ik faalde keer op keer! Alles wat ik dee of probeerde was fout en werd door iedereen uitgelachen. Ik kwam nooit thuis op kinderfeestjes want niemand wilde met me omgaan en omdat ze bang waren dat ze ook gepest zouden worden. Ook was ik natuurlijk de domste in de klas, niemand die me hielp en de schoolleiding heeft daar ook in gefaald maar in groep 8 kwamen ze erachter dat het beter was geweest dat ik mss naar een andere school (speciale) had moeten gaan. Toen ik naar het vmbo ging werd me leven niet anders dan voorheen. Ik had 1 maatje in die tijd! Helaas was dat maar voor 2 jaar daarna ging die van school af... Elke dag vroeg ik me af, wat doe ik hier nog, waarom spring ik niet voor de trein waarom hang ik me zelf niet op? Ik ben dit leven niet waard alles gaat slecht... Na me vmbo ben ik gaan werken in 7 jaar tijd vele banen gehad maar nergens kon ik goed terecht en ben meerdere malen ontslagen.. Waarom kan ik niet met mensen omgaan? Waarom heb ik geen charme, waarom lukt het niet, waarom gaat het nooit goed, waarom zeg ik dat ik wel wil maar eigenlijk ook niet? waarom doe ik dit eigenlijk nog allemaal? Waarom maak ik er niet gewoon een einde aan? Ik heb familie maar die zie ik niet... Ik heb ook nog een vriendin maat die kan en helpt me er ook niet mee... Enigste wat ik zou willen is een kindje.. Iets dat van mij zelf is mijn eigen bloed onze eigen genen iemand wie je voor lief is.. Waarom kan dat niet!?!? Waarom gaat het niet een keer zoals ik wil? Waarom? waarom, waarom? waarom weet ik ook niet meer... Iam sick of this life.. Got no where but life 'goes' on
Datum:
04-04-2012
Naam:
Pascal
Leeftijd:
23
Provincie:
Zuid-holland

Zelfmoord

Ik ben een meisje van 17 jaar, ik heb de laatste 3 jaar dat ik periode's heb waarin ik depressief ben, dus dat betekend ook dat ik ook soms periode's heb waarin ik wel gewoon eventjes blij ben maar meestal is het precies het omgekeerde van blij. Maar de reden waarom ik zo depressief ben is omdat ik erg onzeker ben omdat ik best erge acne heb, soms durf ik dagen lang niet naar buiten omdat ik me er zo voor schaam, en soms zelfs weken/maanden niet. De laatste tijd is het alleen maar erger geworden ik heb problemen met mijn school omdat ik niet meer naar school ga omdat ik me net als een tijdbom voel dat iedere seconde van de dag kan ontploffen of in huilen kan uitbarsten. Daarnaast heb ik ook steeds meer ruzie met mijn ouders omdat ze willen dat ik weer naar school ga. Mijn ouders heb ik het eerlijk verteld dat ik depressief ben en dat school en alles me gewoon teveel word maar dat snappen ze blijkbaar niet omdat ze nog steeds tegen me schreeuwen van dat ik later niks ga berreiken en over hoe zo'n mislukking ik ben die zich alsmaar aanstelt. Ik heb zelf ook niet bepaald veel echte vrienden, meer van die vrienden die mooi achter je rug er een mes insteken. Gelukkig heb ik ook een paar die wel echt zijn, en dat is dan ook eén van de redenen waarom ik hier nog ben. Maar door al deze problemen zie ik nog maar 1 oplossing en dat is zelfmoord.. Ik weet niet of ik het wel durf, want telkens als ik het probeer denk ik aan hoe het over een paar jaar zal zijn, mischien is alles dan wel anders, mischien houden mn ouders dan wel van mij, mischien zijn mensen dan niet zo achterbaks en gemeen meer.. En niet te vergeten hoe zouden de mensen reaggeren die wél van mij houden.. Maar voor nu alles is gewoon teveel, teveel bullshit en problemen. Mensen zeggen dat het leven hard is, maar eigelijk is het leven nieteens zo héél hard, de mensen zijn hard. Mensen die keihard lüllen achter je rug, terwijl ze in je gezicht poeslief doen, en dan niet te vergeten dan heb je ook nog de mensen die je al oordelen zonder dat ze je ooit hebben gesproken. Ik weet het gewoon niet meer wat ik moet doen, en mischien hebben me ouders wel gelijk als ik zo blijf hoe ik nu ben berreik ik idd niks in het leven, dus waarvoor leef ik eigelijk nog? Sommige mensen zullen me trouwens nu wel heel egoïstisch vinden, klopt dat vond ik zelf eerst ook van mezelf en de mensen die allemaal zo dachten als mij, maar als je het zelf meemaakt is alles anders, je denkt anders, je ziet geen mogelijkheden meer. Maar oké ik moest dit even kwijt, ik denk niet dat ik zelfmoord ga plegen als ik heel eerlijk ben, omdat ik het niet durf. Maar de gedachten blijven er wel rondhangen, en wie weet komt er ooit nog wel eens de druppel waarbij het me allemaal niks meer uitmaakt en dat ik zonder spijt en angst zelfmoord pleeg.
Datum:
03-04-2012
Naam:
N
Leeftijd:
17
Provincie:
Drenthe

zelfmoord

Zelfmoord is voor mij de beste oplossing. Niks van geroddel en leugens over mij. De laatste 5 jaar hebben ze me kapot gemaakt.
,t interesseert me niks als mensen zich gepasseerd, verdrietig e.d voelen. Hadden ze maar moeten weten hoe je met mensen om moet gaan.
Datum:
03-04-2012
Naam:
Diana
Leeftijd:
23
Provincie:
Noord-brabant

hij vindt het niet gezellig meer....

Ik weet niet wat ik moet doen. Ik voel zoveel verdriet. Mijn vriendje verteld me net dat hij het niet gezellig meer vindt met mij. Het is allemaal te geforceerd. Hij is voorlopig in het buitenland dus zei ik, ik heb ja al een flinke tijd niet gezien. Het komt allemaal weer goed als we weer samen zijn. Hij weet niet hoe lang het nog duurt voor hij terug is en weet niet of hij daar wel op kan wachten.

Ik ben zo verdrietig, ik hou ontzettend veel van hem en ik wil de plezier in onze gesprekken weer terug krijgen. Hoe doe ik dat? Hoe maak ik het (in de 10 minuten die we elkaar elke dag spreken) weer gezellig tussen ons?

Voordat ik met hem kreeg een jaar of 4 terug, zat ik ook dagelijk aan zelfmoord te denken. Niks zit me gewoon mee. Ik heb nooit ergens zin in, nooit ergens energie voor. Toen ik met hem kreeg was zelfmoord mijlenver voor mij. Ik had hem ik was gelukkig alles was goed. Maar nu, nu dit weer is gebeurd. Ik word helemaal gek. Ik kan niet zonder hem...
Datum:
02-04-2012
Naam:
Anna
Leeftijd:
18
Provincie:
Noord-brabant

heey

mijn ouders letten 24/7 op mij en ik trek dat niet meer en ze denken dat ik alles fout doe,
ik heb al een aantal keer geprobeerd om het te doen ik heb de afscheidsbrief als geschreven maar ik durf het niet wie kan me tips geven om over hoe ik over mijn angst moet komen
gr y
Datum:
02-04-2012
Naam:
y
Leeftijd:
14
Provincie:
Noord-brabant

-

Ik ben 18 jaar, en verhuist na drenthe. Ik kan later geen kinderen krijgen en jongens willen altijd maar een ding en dan zijn ze weg, ik ben bijna nooit op school of stage omdat ik me niet thuisvoel, Ik ben hier alleen en zo voel ik me ook. Ik slaap heel slecht snachts tenzij ik heel veel drink en lorezepam neem,
Ik ben verslaafd aan die pillen en aan alchehol. Ik zie het nut van leven er niet meer in, Ik zou mezelf wel met een overdosis willen ombrengen, maar als ik da overleef, dan hebik er ietsaan over ofzo, ik wil het liefst een snelle pijnloze dood.
Datum:
02-04-2012
Naam:
Meliss
Leeftijd:
18
Provincie:
Noord-brabant

Ik voel me leeg

Ik wordt heel vaak gepest als ik op school ben voel ik me heel leeg eenzaam en alleen ik probeer altijd vrolijk te doen maar dan doe ik het toch weer fout ik voel me depresief me moeder gaat vaak weg en voel ik me alleen ik heb wel vriendinnen alleen het voelt alsof ik wordt gebruikt niemand geeft op mij ooit op een dag wil ik gelukkig zijn . maar wordt toch nooit ik wou altijd al dood toen ik 8 was ging ik expres een auto ongeluk doen ik ging fietsen en ik zag de auto aan komen maar ging gewoon door fietsen ik had alleen maar een gebroken been ik heb een mislukt leven
Datum:
02-04-2012
Naam:
Celine
Leeftijd:
13
Provincie:
Overijssel

who loves me?

Ik ben 17 jaar en ik woon samen met mijn moeder.
Mijn moeder wou scheiden met m'n vader omdat hun constant ruzie hadden.. (Toen ik 6 was)
Toen ging m'n vader weg en kreeg een vriendin die mij niet mocht omdat ik van een andere vrouw was.
Dus een soort jaloezie.. Dus me vader moest kiezen tussen mij of haar.. & hij koos uiteraard voor haar.
Mijn moeder die is alleen maar bezig met werken en zingen en optreden.. Wij hebben geen goed contact. Ik heb sinds m'n 14e een moslimse vriend.. en zijn familie heeft mij geacsepteerd door mijn goede naam (zoals hun dat zeggen).. Hier in de stad waar ik woon kent iedereen me als een leuke lieve meid die nooit aandacht geeft aan jongens.. Die nooit uitgaat etc. (Dat heb ik ook niet echt kunnen doen tot m'n 14e).. Maar hij is heel bezitterig, k mag geen stap uit de deur zetten zonder hem, hij slaat me, hij scheld me uit & kan mij met zijn woordjes fysiek helemaal kapot maken van binnen.. Dit gebeurd minimaal 2 x per week. Ik heb hem meer dan 20 kansen gegeven.. Maar hij verandert niet. ik ben heel depressief van binnen, verdrietig, & zo boos dat niks loopt zoals ik wil. Ik denk dat niemand van me houd.. Ookal krijg ik genoeg aandacht op straat voor m'n uiterlijk.. Wat maakt dat nog uit als ik van binnen net een gebroken glas ben..
Ik heb op m'n 14e en op m'n 17e nog zelfmoordpogingen gedaan.. Waarna ik wel in het ziekenhuis terecht kwam..
Pfffff het is allemaal zo ingewikkeld
ik denk alleen nog maar ik wil dood, ik wil rust, ik wil naar de hemel....
Datum:
02-04-2012
Naam:
L
Leeftijd:
17
Provincie:
Noord-holland

mijn mama

hallo,

mijn moeder is nu 2 jaar geleden ontslagen bij haar baan, ze werkte er 7 jaar
op de een op andere dag is ze ontslagen
ze heeft veel baantjes gedaan maar ze raakte steeds meer in de put erdoor
ik wil haar heel graag opvrolijken, maar t lukt me niet
elke keer als we naar de supermarkt gaan raakt mijn moeder overstuur en wil ze terug naar huis
ze heeft afspraken bij het 'riagg' maar t helpt allemaal niet
ik heb net een gesprek gehad met haar
ze wilt soms uit het leven stappen, ze is het moe om televen zei ze
ik wil mijn moeder niet kwijt, ik ben heel erg bang dat ze zichzelf wat aan gaat doen
wat kan ik het beste doen?
ik loop er elke dag over na tedenken maar kan t tegen niemand kwijt


groetjes
Datum:
01-04-2012
Naam:
Marissa
Leeftijd:
19
Provincie:
Limburg

wat moet ik doen?

hoi ik ben een meisje van 13 en ik weet niet wat ik hier doe op deze wereld.
ik weet niet waarom maar ik moet hier weg..
ik heb het gevoel dat ik hier niet hoor
elke dag, denk ik aan zelfmoord.
elke dag, bedenken wat ik moet doen.
elke dag, die pijn.
elke dag.

mijn vriendje, hij was mijn alles. ik mis de tijden die we hadden. hij is zo lief. ik werd zekerder van hem, dat ik toch wat was. hij is de knapste van de 1e klassers, zoveel meisjes vinden hem leuk of knap, en dan kiest hij voor mij..

ik drink om alles te vergeten, als je drinkt vergeet je alles even. ik weet niet wie ik ben, wat ik wil of doen moet.

nooit zal ik dit iemand laten zien, ze denken dat ik gestoort en ofzo. door deze site heb ik gezien dat ik niet de enige ben die zo denkt.

x
Datum:
01-04-2012
Naam:
lena
Leeftijd:
13
Provincie:
Flevoland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.