Levensverhalen (pagina 405)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

.... :$

Heey, k ben 14 en heb al zelfmoordneigingen!!! K zit danwel in de puberteit, maar mn moeder stelt veel te hoge verwachtingen van me, en als k iets doe dat niet naar haar zin is, dan flipt ze gelijk helemaal... Ik sta goed voor de talen op school, en als ik thuis kom van een toets, met een 6 ofzo, dan word ze helemaal boos!!! En k heb een vriendin, die me telkens er weer van weerhoud... K heb echt respect voor der. Maar nog steeds, blijven de gevoelens weer komen, en wil ik steeds weer zelfmoord plegen!! Ik heb veel vrienden, die me ook dierbaar zijn, maar soms laten zelfs hun me in de steek. Laatst stond ik met 2 messen in handen :(. Ik besloot het weer tegen m'n vriendin te zeggen, ik wil haar er ook niet telkens mee opschepen. Dat zij er alleen maar moeite mee heeft. Misschien kunnen jullie me helpen? P.s. er zijn nog wel wat meer andere redenen die ik hier niet in noem. Gr. M.
Datum:
11-04-2012
Naam:
M
Leeftijd:
14
Provincie:
Gelderland

de lange strijd

Ik ben een meisje van 14 , en heb al 3x geprobeerd zeelfmoord te plegen , ik ben moe van het leven en de strijd om gelukkig te zijn . Al 2 jaar vecht ik voor geluk en ben ik opzoek naar mezelf , ik help andere van de dood af maar zelf wil ik het net zo graag . Ik heb het gevoeel dat niemand me zal missen hier en het voelt vaak als de enige oplossing , ik weet niet meer wat ik moet doen...ik wil niet meer vechten want het lukt me niet meer om te winnen.. Ik walg van mezelf en heb laatst bijna mn spiegel kapot geslagen omdat ik mn eigen gezicht zag ..ikweet niet meeer wat ik moet doen , ik wil niet meer leven .
Datum:
11-04-2012
Naam:
D.
Leeftijd:
14
Provincie:
Gelderland

waarom wil ik nog verder

altijd voelde ik me kut , noooit iemand waar ike gt steun had , nu ook op school naar huis gestuurd en elke keer ligt t aan mij mense laten me neit uit spreken word na geroepen . ben veraaden waar iedereen bij stond en kreeg op me flikker . paar jaar geleden heb ik een boeke gemaakt waar ik in heb gzet hoe ik een poging zou kunnen doen . maar nooit uitgevoert , ik heb gewoon geen zin meer in het leven alles gaat fout niemand heb egt zin in me denk ik . of ze gebruike me weet niet wei me egte vriende zij ja een paar ... maar als je ze nodig hebt ...
heb net tegen een egte vriend gezegt dat ik niet meer verder wou , ze antwoort : gedraag je . alsof ik een grapje maak ik voel me kut kloote me moeder wil me niet meer altijd ruzie me broer heb me geslagen waar me ma bij stond je moedigt hem aan wat meot ik nu nog verde r... 1 uitweg .. ik denk zelf mischien als ik dood ben niemand mist me of zal er aand denken . Ben
Datum:
10-04-2012
Naam:
ben
Leeftijd:
16
Provincie:
Noord-holland

het lukt niet

hallo,

ik weet dat ik nog best jong ben om hier aan te denken, maar het lukt allemaal gewoon niet meer.
op school gaat het slecht en het lijkt wel of mijn ouders nergens anders aan kunnen denken daan aan me cijfers.
me beste vriendin woont in haarlem en zelf woon ik in alkmaar dus elkaar even opzoeken dat gaat niet zo makkelijk.
ik heb geen zin meer in mijn leven en ik denk dat mijn leven ook geen zin meer heeft en dat is ook de reden dat ik dood wil.
Datum:
10-04-2012
Naam:
tippi
Leeftijd:
13
Provincie:
Noord-holland

afwijzingen

ik ben 46 en nooit echt gelukkig geweest
heb vaak aan zelfmoord gedacht waarom ben ik hier mijn hele leven staat alleen in afwijzingen ik had een hele leuke baan maar mijn baas kon mij geen contract geven ja dan kom je thuis te zitten en met een ww uitkering word je ook niet vrolijk ik heb in 2 maanden tijd wel 100 keer een sollicitatie eruit gedaan en wat denk je allemaal afwijzingen ik zit er elke dag wel aan te denken ja wat doe ik hier nog ik ben moe aan het worden en heb geen zin meer in het leven
Datum:
10-04-2012
Naam:
yvonne
Leeftijd:
46
Provincie:
Utrecht

Ongelukkig.

hallo, ik ben nathalie. een meisje met veel vrienden.. gelukkige ouders. en een vriendje. alleen dat is dus het probleem. een normaal mens zou gelukkig zijn met zoveel dingen. alleen wat is er nou leuk aan als je als maar ruzie met ze hebt. blijkbaar doe ik alles fout in deze mensen hun ogen. mijn vriendje bijvoorbeeld. ik weet niet eens of ik hem kan vertrouwen. want hij heeft namelijk al meerdere partners gehad, en daarmee dingen gedaan die hij dus laats ook met mij deed. en niet geheel met mijn zin. Ik heb wel met hem gepraat en hij zei wel dat hij me niet gebruikte. Maar je kan zoveel zeggen, en nog geeft hij me het gevoel. Ik heb nu weer ruzie met hem, met de nadruk op weer. Hij zegt best wel vaak gemene dingen tegen me, dingen die ik dan leuk vind, vind hij dan niet leuk. Hij zegt daarna weer sorry daarover. Maar wie zegt dat hij het meent als hij het de volgende keer toch weer doet. En dan denk ik weer, gaat het bij andere relaties nou ook zo? is dit normaal? Ik zou het natuurlijk kunnen uitmaken, maar dan blijft er ook alleen maar een kutgevoel achter als je nog steeds van hem houdt. want naast al deze dingen, is het wel gwn een goeie jongen. Ik weet het gewoon niet meer. M'n beste (en enige goede vriend) probeert me wel te helpen, en zegt dat ik zo goed bij deze jongen pas. Maar zij weet gewoon niet hoe het is, als je het gevoel hebt dat je gebruikt word.
After all. Is dit het wel waard. deze jongen verdient het gewoon niet. En mn vriendin, die moet het eens onder ogen zien dat het zo gewoon niet veder gaat. En dat alle relaties niet bestaan uit rozen en maneschijn.

Ik zit net weer met mn vriendje te praten, en hij zegt dat het allemaal maar een grap was, en dat ik het te serieus neem.
Nou ik lach me dood....

Letterlijk dood.
Datum:
09-04-2012
Naam:
Nathalie
Leeftijd:
15
Provincie:
Zuid-holland

van begin tot nu

Het begon allemaal toen ik in groep 8 zat. Ik had toen een vriendje, en die kon niet van me afblijven. Hij vond het leuk om dat aan de hele buurt te vertellen dat hij aan me heeft gezeten. En aangezien ik toen nog maar 11 jaar was, werd ik gelijk een hoer genoemd. En dat kwam vooral omdat hij het verhaal omdraaide. Ik zat met een andere vriendin ook op korfbal. Elke donderdag moesten we trainen en elke zaterdag moesten we wedstrijden spelen. Het viel me wel op dat onze coach altijd ons in de auto wou meenemen als we niet thuis speelden. Maarja dan ben je nog jogn en begrijp je bepaalde dingen ook anders als dat je wat ouder bent. Maar er was een dag tijdens een training, dat ik een bal in de korf moest gooien. Het lukte me steeds niet, dus mijn coach hielp me door achter me te staan, en met zijn armen mijn armen beet te pakken door de juiste beweging te maken om de bal in de korf te gooien. Maar inplaats van dat hij de juiste beweging maakte, gingen zijn handen heel snel naar mijn borsten toe. Hij pakte ze snel vast en liep toen weg. Op dat moment was ik verstijfd. Ik wist niks te zeggen. Eigenlijk ging ik na een paar minuten weer verder met korfballen en deed alsof er niks was gebeurd. Ik heb het nooit durven vertellen aan iemand. Niet aan mijn ouders, vriendinnen of familielid, helemaal niemand. Dat is de trauma waar ik nog last van heb.
Ik had toen ook vriendinnen die dus helemaal geen goede vriendinnen bleken te zijn. Als hun met z'n tweeen bij elkaar binnen waren, roddelden ze over me. Een keer vertelde een van hun dat mn andere vriendin me jaloers wou maken door te zeggen dat ze het heel leuk hadden gehad zonder mij. Ik was toen best onzeker en negeerde het maar. Op een gegeven moment gingen we steeds minder met elkaar om. Hun noemde me toen ook opeens een hoer en stuurde andere mensen op me af om me in elkaar te slaan. Ik ben toen 4 keer in elkaar geslagen en het maakt me nog steeds kapot. Er waren ook altijd jongens uit mijn straat die me achtervolgde en me wel eens duwde en me constant hoer noemde met name mijn ex. Op een gegeven moment moest ik naar de middelbare school. Ik had totaal geen beeld van de middelbare school. Ik liet het maar over me heen komen, maarja ik ben niet de enigste die de middelbare school eng vond. Dat overkomt iedereen. Toen ik een tijd in de eerste zat, waren er een aantal meisjes uit de tweede die me pestten. Ze zeiden steeds dat ik stoer deed en dat ik andere mensen 'kopieeerde'. Meestal negeerde ik het en hield me groot, maar van binnen ging ik kapot. Ik snapte steeds niet waarom ik altijd gepest moest worden. Ik had er niet om gevraagd. Maar toen ik in de tweede zat deden ze niks meer. Ik was natuurlijk wel blij en opgelucht maar dat was niet het einde van alle ellende. Je kon het nog 'het begin' van alle ellende noemen. Halverwege de tweede kreeg ik namelijk weer met m'n ex. Ik was heel erg verliefd op hem en kon geen nee zeggen. En dat was het stomste was ik kon doen. Toen ik een maand met hem had, begon hij weer aan me te zitten. Ik vond het niet leuk en gaf dat ook aan. Hij stopte er mee. Maar op MSN hadden we hele discusies. Hij vond dat ik maar overdreef en dat we al een maand hadden en dat het helemaal niet raar was. Maar ik bleef volhouden dat ik het echt niet wou. Een keer na het gesprek vroeg ik of hij een film bij me wou kijken. Hij zei ja, en even later was hij er. Maar we hadden niks van de film gezien. Eerst was het stil, maar op een gegeven moment begon hij weer aan me te zitten. Dus ik zei dat ik het niet wou en werd boos. Maar het kon hem niks schelen. Hij ging boven op me liggen en toen was ik verstijfd. Ik had nooit gedacht dat dat zou gebeurden. Ik kon me niet los rukken. En ik was bang. En toen was het gebeurd. Ik was verkracht. Hij deed of er niks was gebeurd en ging naar huis. Een aantal dagen erna had ik het uitgemaakt. Ik ben heel gesloten en vertel niks aan anderen. Maar ik moest wel. Nu heb ik bijna twee jaar met mijn vriendje. Hij respecteert me. Toen we vier maanden hadden had ik hem alles verteld en dat dat ook de reden is dat ik niks op het gebied van sex wou. Ik kan altijd mijn verhaal kwijt bij hem. Hij heeft me geholpen. En mn ex heeft zijn fout ingezien. Een vriend van mijn vriendje, was ook een vriend van mijn ex en wist natuurlijk alles al en heeft hem even een preek gegeven omdat m'n ex me lastig viel. Telkens als ik mijn ex tegen kom, kijkt hij me met een zielig gezicht aan alsof hij probeert te zeggen dat het hem spijt. Maar van mij mag hij dood. Ik heb jarenlang om hem gehuild. Om het gene wat hij me heeft aangedaan. Het was voor mij de druppel. Ik heb heel veel pogingen geprobeerd om zelfmoord te plegen. Ik snij me nog steeds en wil nog steeds niet meer leven. Nu mijn vriendje iedere keer uitgaat en alleen maar zuipt, ben ik heel erg gestrest. Ik maak van een mug een olifant en kan niemand gelijk geven. En dan leef ik ook nog met een klassiek autistisch zusje die me alleen maar uitlacht als ik moet huilen. Ik weet niet meer wat ik moet doen. Ik heb mijn vriend beloofd niet meer te snijden maar ik heb mn belofte al verbroken. I don't know what to do.
Datum:
09-04-2012
Naam:
kk
Leeftijd:
16
Provincie:
Zuid-holland

ik wil zo graag zelfmoord plegen..

beste,
ik voel sinds een tijdje heel ongelukkig ik ben verliefd op een jongen waar ik nooit mee zal zijn, maar dat is niet de reden wrm ik zelfmoord wil plegen ik probeer heel mijn leven al perfect te zijn maar het lukt mij nooit en ik dacht dat als ik sterf de mensen nog een keer allemaal aan mij gaan denken, en dan lijkt het precies voor aandacht dat ik zelfmoord zou pleggen maar NEE ! ik wil echt doodt ik geloof dat ik wnr ik dood ben geen enkel probleem meer zal hebben voor dat ik zelfmoord pleeg schrijf nog een brief aan de mensen die mij dierbaar zijn dat lijkt me nog een goed idée.
bedankt van C.C.
Datum:
09-04-2012
Naam:
onbekend...
Leeftijd:
13
Provincie:
België

De dood

Amor occidere nos scit
non stricte personalis elementum.
Haec eadem hoste amicum
sunt aeque dilexit, aeque dilexit.

De liefde bij ons doden kent
geen strikt persoonlijk element.
't Is alles eender, vijand, vrind,
zijn even lief, even bemind.
Datum:
09-04-2012
Naam:
Beertje
Leeftijd:
45
Provincie:
Groningen

fuck

Ik ben al 2 jaar depressief geweest, 1 heel jaar omdat ik elke dag van het jaar gepest werd omdat ik 'anders' was, en lelijk enzo.. Heeft me sterker gemaakt, verandert maar kapot gemaakt ook. Ik heb zovaak nagedacht over zmpogingen om nog veel meer redenen. Ik heb een groepje vriendinnen waar ik bij zit ook in de klas altijd wel iemand( watvroeger noooit het geval was) maar, ik voel me altijd zo alleen. Ik had in het begin van het schooljaar 2 bestevriendinnen, die me onlangs hebben laten vallen, wat sowieso niet mijn schuld is. En vorig jaar heb ik een vriend gevraagd die van mijn probleem wist, of hij iets wist zodat het makkelijker voor me was om niert te denken aan al die shit. Hij moest weg voor minstens 2jaar. De enige die me kon helpen met het vechten tegen mezelf was weg. In het begin was hert negatief, ik leerde wat meer op mezelf te bouwen etc. En toen kreeg ik die 2 bfs en ik was zoo gelukkig, gewoon al het geaccepteerd worden door mn klas was een upgrade naar het betere leven, het makkere leven. Op school gaat het heel slecht, de vorige 2 jaar ging het goed maar ik heb mezelf zooovaak inslaap gehuild, omdat ik me hopeloos voelde, we hebben ook weinig geld enzo..ik voelde me ook gewoon raar, ik ben bruin.. Dus soms niet geaccepteerd, ik kan er goed uitzien maar ik weet hoe het voelt als ik er niet uitzie want mensen bleven me eraan herrinneren vroeger.. Ik geef toe dat ik ook gewoon raar was. Maar dat gepest maakte het niet makkelijker om het maar te accepteren enzo. Ik heb zelfs nagedacht om de mensen die zooo super lullig hebben gedaan door me te verraden in een vriendschap enz. Gewoon keihard op hun b-k te slaan en hopen dat ze out gaan. Nee is niet normaal, weet ik. Ik ben me heel erg bewust van heel veel dingen. Het feit dat ik niet geliefd ben bij de jongens, dat ik niet mooier ben dan dit. Dat ik nooit krijg wat ik wil, dat mn echte moeder dood is(waarschijnlijk) en dat ik met mn addoptie moeder niet echt een sterkeband voel, dat ik de vorige 2 jaar een beter leven had dan nu. Ik maakte meer mee, nu is het alleen school, tumblr. En tumblr maakt het er nu niet beter op op een of andere manier. Wat een kutverhaal eh. Oja, ik heb echt zero friends. Ik weet niet waarom(ik vertel mezelf dat het komt door mn huidskleur, door mn lelijke kop, of omdat ik miss te dun ben dat het lelijk is? Wat ik toch niet vind..of omdat ik niet omga met de populaire mensen, of omdat ik geen stoere merken draag omdat ik daar geen geld voor heb, omdat mn haar raar zit? Omdat mn neus te groot is, omdat ik onzichtbaar ben, omdat ik dromen heb die zo verweg zijn. Ik ben nog te jong, ik voel me te klein, ik voel me te dun, maar ik kan er allemaal niks aan doen. Het voelt niet goed genoeg. Ik kreeg dit seizoen wat ik wilde, maar dat is verleden tijd. Ik wil gewoon een goede vriend die me troost, die achter me aankomt als ik verdrietig wegloop. Want, laatst zei mn exbf dat een jongen uit mn klas me niet mocht vanwege mn huidskleur, ik vond het stom en dacht wtf waarom huh why wat dom ik haat hem, maar voelde me ook zo verdrietig, liep weg en niemand kwam achter me aan. Behalve een bf, ze vroeg of het wel ging en ik zei ja, wou teruglopen barstte in huilen uit, niet alleen daarom. Ook om ditalles. Ik kon het even niet meer. Waarom typ ik dit. Veel te veel. Maar ik wil het kwijt. Niemand zal me ooit begrijpen. Ik wil gewoon iemand vinden die me leuk vind om wie ik ben en die van me houd. Die voor me op komt als mensen een kutgrap maken over hoe ik eruit zie. Ik wil niet innocent zijn. Want dat ben ik niet. Ik wil vechten voor het mogen zijn op deze wereld. Ik verdien het niet om zo behandelt te worden. Revenge. Maar ik ben zo lief, niemand kent me. Ik ken mezelf niet eens goed. Ik wilde dat iemand mij kon bevrijden van mezelf. I need a hero to save me. Het was 2 jaar lang elke dag bijna te laat. Nobody cared. Ik wil vrienden hebben, zoals een paar maanden geleden. Ik wil kunnen lachen. Maar alles gaat ineens wat moeilijker, het opstaan is het moeilijkst, al mn problemen tegemoetkomen. I just want to have one guy who could fix me, and I dont want to stay here. I want to see the world, go back to where they took me away from. I dont want to live like this again. Its over. Ik wil dit deel van mn leven het liefst overslaan ofzo. Of gewoon doodgaan. Ik hoopte vorig jaar altijd dat er iets zou gebeuren onderweg naar school dat ik dood zou gaan. Hoe erg is dat. Ok, ik wil gewoon verlost worden van de eeuwige strijd tussen mezelf en ik.
Datum:
09-04-2012
Naam:
k
Leeftijd:
14
Provincie:
Utrecht

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.