Ik ben een meid van 22 jaar, vanaf mijn 8e jaar verhuisd naar Nederland. vanaf de 12e levensjaar begon het allemaal.
Ik werd gepest op school was altijd het pispaaltje .. waarom ? geen idee!!
Mijn moeder heeft voor we naar Nederland verhuisden 2 andere huwelijken gehad.
In Nederland voor het 3e keer getrouwd en na 5 jaar gescheiden, wat me erg zwaar viel. Deze man was een vrachtwagen chauffeur en ging later aan de drank. Nu ik 22 ben denk ik waarom hebben ze niet voor elkaar gevochten om het gezinnetje heel te houden??
Weer verhuisd van Friesland naar Zeeland omdat mijn moeder weer een andere man had. Veel ruzie, ik deed veel in het huishouden, maar nooit hoorde ik een dankjewel! mijn broer daar in tegen die 2 jaar ouder is. zat te lui achter zijn pc, daar werd nooit wat van gezegd! Vroeger heeft mijn broer mij voor een groter deels mij opgevoed, omdat mijn moeder moest werken om geld thuis te brengen.
nu ik dacht dat ze gelukkig was na 6 jaar bij een man samenwonend in zeeland ging ze 1 jaar vreemd met een andere getrouwde man. Dit was in de periode dat ik met mijn vriend een koophuis hebben gekocht en veel in bezig waren om het huis leefbaar te maken.Toen liet ze weinig van zich horen en als ze er was was ze boos of maakte ruzie zodat ze snel weg kon bij ons. Toen ging ze naar haar geheime liefde, ze onthield helemaal niets als ik een verhaal tegen haar vertelde,of haar belde, ze wist niet eens of ik naar school ging of werkte!! Daar kwam ik zelf achter.
mijn moeder zei: dat ik er niet mee moest bemoeien ze is een volwassen vrouw en weet waar ze mee bezig is.
Maar ik ben zelf van: goed praten met elkaar kun je veel mee.
maar dit vond mijn moeder van niet dus zei ze als je dit tegen je stiefvader verteld dan wil ik je niet meer kennen. Doordat ze dit zei tegen me, wilde ik ook niets met haar te maken hebben dat heeft me veel pijn gedaan en nu nog steeds. maar toch ging ik half jaar later contact met haar opzoeken, omdat ik een gevoel had als ik niets doe komt er ook niets van haar kant. Mijn moeder is erg eigenwijs en zal niet snel iets toegeven, ze verdraait het verhaal zo erg dat ze snel een schuldgevoel je aanpraat.
Ik heb contact met haar gezocht omdat ze anders ook alleen in het leven zal staan omdat mijn broer ook niets met haar te maken wilt hebben. dat ze zichzelf ook iets aan gaat doen. dit zal een schuldgevoel bij me opwekken.
Nu gaat ze bij de 4e man uit elkaar, help ik veel met behangen en verven van het huis, alles wat ik doe vind ze of te langzaam of zegt er niets over.
over 1 week is ze verhuisd en dan wil ik graag geen contact met haar dan heb ik alles aan gedaan om geen schuldgevoel te krijgen mocht er wat met haar gebeuren.
Verder is mijn schoonvader in januari 2010 overleden aan kanker hier ben ik ook nog niet over heen.
Loop naar de psycholoog en slik pillen citalopram van de huisarts.
Ben ook opgenomen geweest bij de psychiater afdeling, omdat ik overdosis heb genomen omdat ik in een spiraal ben beland vorig jaar december waar ik niet uit kwam. Alles zag zwart voor me ogen ik was somber en wilde niets liever dan alleen zijn en uit bed te komen lukte mij ook niet. Ik was van niets vrolijk.
Jammer dat mijn vriend mij gevonden had! daar ben ik nog steeds boos over! Sinds dien ben ik ook niet bang voor de dood.
Nu ook Ik heb een geweldige lieve vriend maar om voor hem te leven?? zie ik ook niet zo zitten. alle ellende die hij de afgelopen tijd van mij te voortduren heeft gehad en nog steeds IS hij het pispaaltje thuis terwijl ik het niet wil.
hij verdiend een vriendin die liever voor hem is dan ik. die hem gelukkig kan maken! Ik ben alleen maar een somber iemand , straks is hij dat ook!
Mijn stiefvader die ons naar Nederland bracht, heb ik na 10 jaar contact proberen op te zoeken.
Hij belde gelukkig mij terug. maar ondertussen heeft hij een gezinnetje opgebouwd en is hij een stap verder mee. Hij vertelde een zwak voor mij altijd te hebben. maar het was niet mogelijk om iedere maand elkaar te zien. Als ik in Friesland ben ben ik welkom.. vertelde hij.
hij kent alleen mijn telefoon nummer zijn mobiel heeft hij niet gegeven. en sinds de eerste en de laatste gesprek ook niets meer van hem vernomen wat me ook pijn doet. ik heb hem uitgelegd dat ik er nu aan toe was om de stap te zetten om met hem contact op te nemen. maar het was blijkbaar niets waard voor hem.
nu woon ik met mijn liefste vriend in een koophuis in wat slechtere wijk.
dit huis heeft voor mij geen thuis gevoel. het lijkt alsof er een vloek op zit, als we er iets moois willen van maken zit het ALTIJD tegen. ook is het huis gehorig, en lijkt het net alsof we 's avonds in bed van alle rare geluiden horen alsof er iemand in het huis is wat me altijd angstig maakt.
maar als je het huis te koop nu zet.. wie komt het dan kopen?zeker nu?? als we het huis te laag verkopen zitten we levens lang met torenhoge schuld...
Voor wie leef je dan ? om de maatschappij rijker te maken? en een verzekering te betalen als je geestelijk niet goed zit dat niet eens vergoed wordt??
zeker financieel speelt er een hele grote rol in ons leven waar het spiraal rond blijft draaien en zelf nooit leuke dingen kunnen doen. want anders kom je zelf niet rond.
Als een arme stakker van 22 jaar wat hele leven nog voor de boeg heeft. nu al zwart- wit ziet in de toekomst. Vecht ik er ook al 3 jaar om mooie momenten te pakken als het lukt, maar daardoor beklim ik de berg niet naar de top want dan kom ik net bij de begin uit.
mijn vriend die kan nog een hele lieve meid in de toekomst krijgen daar vrees ik niet voor. en mijn moeder boeit me niet als ik toch dood ben, en mijn broer leeft zijn eigen wereldje. mijn 2 vriendinnen die ik heb. Krijg ik niet eens de kans voor om een afspraak mee te maken want uit mijn werk ben ik moe en ben ik blijf dat ik eindelijk zit! het liefst na het werk wil ik geen verplichtingen, maar koken en afwassen en was draaien zit er ook bij. en daar heb ik geen puf voor uit mijn werk.
ik weet niet wat mijn drast is, ik weet niet waarom ik uit de somberheid niet uit kan komen, ik weet niet waarom ik zo moe ben ook na 3 uur werken al en opstaan niet eens lukt. Ik weet niet waarom ik zo vergeetachtig ben, ik weet niet wat ik moet doen om de probleem op te lossen als ik niet weet wat het probleem is.
Het is een achtervolgd verhaal van verleden denk ik wat te veel is geweest en hoelang het gaat duren??
Deze vragen wil ik niet meer stellen
ik zou graag uit het leven willen stappen, se afscheidsbrieven liggen al klaar.
Wie kan mij raad geven bij het geslaagde zelfdoding??
Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.
113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.