Levensverhalen (pagina 402)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

niets waard

Ik ben een meisje van 14 en ik vind mezelf niets waard. Ik ben hoogbegaafd en ik doe alles verkeerd, en ik maak al mijn vriendschappen kapot. Ik zal nooit echte vrienden krijgen.
Als ik lef had was ik nu al lang dood, maar ik ben zo'n nietsnut dat ik geen zelfmoord durf te plegen. Ik wil dood.
Datum:
22-04-2012
Naam:
(*)
Leeftijd:
14
Provincie:
Limburg

Maskers

Waarschijnlijk ben ik de zoveelste met dit verhaal. Niemand zou dit achter mij verwachten maar diep van binnen van binnen voel ik mij dood en dood ongelukkig. Overdag ga ik met glimlachen over de straat en 'lach ik altijd'. Maar zodra ik thuis kom dan dringt die eenzaamheid zich aan. Mijn ouders, met name mijn vader, kleineren mij altijd. Het is eigenlijk gewoon een vorm van pesten. Het gevoel dat dit bij mij opwekt is zo naar, ik kan het niet goed beschrijven. Soms dan komt er een stemmetje bij in mijn hoofd dat mij eigenlijk verteld een overdosis te nemen. Om gewoon alle pillen die ik kan vinden te slikken. Vaak sta ik dan al klaar met alle pillen in mijn hand... Ook gebruik ik alles om de contrôle over mijn lichaam te houden. Als ik dan overgeef dan voelt dat alsof ik die weer heb.
Al sinds ik dertien ben heb ik zelfmoordneigingen gehad, dan ging ik hoe knullig ook met een sjaal om me nek net zo lang strak trekken tot ik sterretjes zag. Op het moment verstop ik me vooral in de drank zo veel mogelijk... Ik ben alleen bang dat ik niet snel genoeg het huis uit zal zijn... Dat de neigingen in eén keer te ver gaan... En dat ik dan zonder echt leven helemaal opeens weg zou zijn. Ik heb het idee dat ik niemand heb aan wie ik dit kan vertellen vandaar dat ik hierbij mijn verhaal kwijt wil. Bedankt voor het lezen.
Liefs,
Datum:
21-04-2012
Naam:
Jeanne
Leeftijd:
18
Provincie:
Gelderland

chronische depressie

Wat is het leven hard:ik wou dat er een oplossing voor 'ons soort mensen' kon komen
Datum:
21-04-2012
Naam:
angelique
Leeftijd:
41
Provincie:
Limburg

wat als

wat als een ieder maar wilt dat je niet weggaat....zoveel meegemaakt.....ben totaal opgebrand.... wil al zo lang niet meer.....word zo moe van de mensen om mij heen.....kan gewoon geen geluk vinden in het leven als dan ook degene die je liefhebt je dan ook nog in de steek laat....dan is het klaar....zoveel gegeven ...nooit of weinig teruggekregen....opgebrand zijn ben 48 jaar....zie eruit als 80..... ben zo vreselijk moe.....zo moe.... broer dood gevonden..... beloofde mij ook dat alles goed zou komen.... als kind geen liefde gekregen...... alleen maar zorgen dat alles goed en op rolletjes liep.....ouders die voor je moesten zorgen.....maar van heel klein af aan zorgde ik voor hun....en nog steeds....zo moe......zo vreselijk moe.....kan het niet amders omschrijven.... wil gewoon niet meer......heb echt hulp nodig....mijn omgeving wil niets horen over dit alles......dat is zo moeilijk....wil niemand kwetsen.....alleen dat ze mij berijpen....maar dat begrip is heel ver te zoeken....
Datum:
20-04-2012
Naam:
monica
Leeftijd:
48
Provincie:
Zuid-holland

ik wil niet meer

elke dag denk ik weer godver weer een dag om naar de klote te gaan.
mijn lichaam kan die druk niet meer aan .
altijd dat gezeik aan je hoofd .
ik denk was ik maar nooit geboren dan zat ik niet zo in de shit.
ik denk nu alleen nog maar aan de dood
Datum:
20-04-2012
Naam:
anaoniem
Leeftijd:
17
Provincie:
Flevoland

waarom

ik zie het ook allemaal niet meer zitten, alles ging goed tot dat op 1 dag alles instort waar is je om geeft..

eerste verlies je je vader aan een plotselinge dood.
en moet in blijvenzamelen om toch weer verder te gaan met werken. nu 2 weken aan het werk weeer en krijg je een brief thuis je contract word niet meer verlengt.
dus conclusie net een nieuwbouw huis gekocht huis moest ik verkopen ik zit al in de schulden door dat er kosten zijn wie nog betaald moeten worden van de dood van me vader wanneer houd dit nou op
ik heb er ook nog een taak bij gekregen om voor een hond te zorgen.

waarom heb ik er nu allemaal geen zin meer in ?? ik doe toch alles voor niks en er is toch niks meer om voor te blijven leven... word het allemaal niet beter op hoeveel ik me best ook doe

of moet ik me nu niet gaan aanstellen en gewoon vrolijk doorgaan met het leven net alsof me vader niet dood is en dat ik werkloos raak over een maand en dat ik huis moet verkopen wie ik net heb gekocht?? '

naja er leeft toch niemand mee dus ze zullen me ook niet missen
Datum:
19-04-2012
Naam:
waarom?
Leeftijd:
23
Provincie:
Gelderland

Na regen komt zonnenschijn.. het lijkt alsof ik in een permanent


Dagelijks kom ik thuis en groet levendig mijn ouders, loop de trap op, stap mijn kamer in, deur dicht & het begint weer... De pijn zit er nog zo erg, zo diep en het voelt alsof het letterlijk mijn lichaam van binnen uit elkaar aan het trekken is om zichzelf te bevrijden.


'Het is normaal om in de war te zijn' 'Het heeft tijd nodig' 'Het komt goed je moet het alleen verwerken'

Ik wordt er zó moe van...


Ik ben nu een jaar terug uit de hel, en ondanks het feit dat ik alles op alles zet om te genieten, wordt mijn onderbewustzijn getreiterd door de duivel. Achtervolgd door flashbacks, nachtmerries en een pijn die oneindig lijkt..
Ik heb echter niemand; helemaal niemand, aan wie ik dit nu nog kwijt kan. Mijn ouders hebben echt al zo veel problemen van zichzelf ( mede veroorzaakt door het incident van een jaar geleden) en van mijn vrienden krijg ik wel steun maar het is allemaal zo ver weg, ik voel de steun niet, ik voel alleen onbegrip en eenzaamheid.

Ik ben niet het type om te zwelgen in zelfmedelijden dus vat het niet verkeerd op. Maar ik zit vast.. Zo vast.. en ik zie het nut er gewoon niet in, dit leven..

De nieuwsgierigheid en verlangen naar een 'betere' plek knaagt zo erg aan mij..

Ik heb alleen te veel mensen waarvan ik houd en ik zou ze nooit de pijn aan doen, al helemaal niet papa en mama na en in al deze zware tijden.

'alone in a room full of people' is hoe ik mij dagelijks voel, als ik in de stad loop met mijn vrienden, of wat leuks doe, ik lach mee, ik zie er mooi uit, men zegt zelfs dat ik straal... maar van binnen voelt het eerder alsof alles langzaam weg rot en ik wil het niet meer...

Datum:
19-04-2012
Naam:
Meisje
Leeftijd:
19
Provincie:
Noord-holland

moe van het leven

ik heb al twee keer een poging gedaan om zelfmoord te plegen,ik zie lol van het leven niet meer,en elke dag worden de problemen meer.iedereen kan zeggen komt wel goed,maar wat er door mij heen gaat dat ziet en weet niemand.het is beter om in 1 keer dood te gaan,dan elke dag beetje bij beetje.
Datum:
19-04-2012
Naam:
w
Leeftijd:
38
Provincie:
Noord-holland

mijn verhaal

ik haat mensen die aan zelfmoord denken raar he toch denk ik er ook aan me man heeft het tien jaar geleden gedaan daarna is alles verkeerd gegaan ben getrouwd was gelukkig maar er kwam alleen ellende binnen nog steeds alles gaat kapot maar mij masker is aan de buiten kant een lach en van binnen een hel
Datum:
19-04-2012
Naam:
roos
Leeftijd:
47
Provincie:
Anders

Alles gaat vaak mis

Vaak heb ik het idee dat in mijn leven alles mis gaat en bij anderen zo perfect gaat. Ik voel zoveel verdriet/angst/pijn in mijn leven dat ik dan geen zin meer heb om te leven. Het klinkt overdreven, maar de pijn en verdriet wat ik elke dag voel van binnen doet me zoveel. En niemand die het in de gaten heeft. Mijn familie woont aan de andere kant van de wereld. En ik , ik woon eigenlijk alleen. Vaak ben ik eenzaam, ook al heb ik vrienden om me heen. Maarja vrienden zijn anders dan familie. Met mijn familie heb ik een zeer hechte band en die staan ook altijd klaar voor je. Maar vrienden die komen en gaan. En dat maakt mij ook af en toe verdrietig. Op een dag dan is het genoeg geweest!! En toon ik geen gevoelens meer voor mensen. Tegenwoordig denkt iedereen aan zich zelf! Ikke Ikke Ikke en de rest kan stikken.
Datum:
19-04-2012
Naam:
faith
Leeftijd:
22
Provincie:
Noord-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.