Levensverhalen (pagina 399)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Help me

Ik een meisje en ik wil hulp.
Al mij hele leven zit ik al in een dip, ik heb me nooit echt gelukkig gevoeld. Op de basischool werd ik verstoten, en ik ben nu ook niet gelukkig. Mijn ouders zijn gescheiden, volgensmij mag niemand me op school alleen de vrienden van mijn zus. Ik ben mollig en vind mij zelf niet mooi. Ik ben heel onzeker en ik wil weg! Weg van hier! Iet nieuws beginnen.
Datum:
05-05-2012
Naam:
T
Leeftijd:
13
Provincie:
Overijssel

geen zin meer

het leve is zwaar
Datum:
05-05-2012
Naam:
fleur
Leeftijd:
48
Provincie:
Noord-holland

mijn gedachtens

hallo ik ben laura en ben 13 jaar ik heb eigenlijk heel veel problemen en wil het aan iemand kwijt want mijn vrienden/familie kan ik niet meer vertrouwen overal word ik uitgescholden als slet hoer en van die dingen en die halen het verleden naar boven wat ik eigenlijk niet prettig vindt,thuis lijkt het alsof ik wordt uitgeslotenik ben nu met 3 thuis men broertje (9) en men zus(15) die worden meestal voorgetrokken,ik voel me er niet goed bij men zus van 15jaar zit op haar facebookstatus vanalles te schrijven dat die zich schaamt voor mij omdat ik haar zusje ben...meestal heb ik gedacht voor zelfmoord maar het lukt me niet want telkens komt er iemand binnenvallen in men kamer,ik heb ook een brief naar men ouders geschreven wat ik ervan vindt hoe men leven nu inelkaar zit en hoe ik me nu eigenlijk voel ik heb het de vorige keer geschreven en op haar nachtkastje gezet die hebben het gelezen maar ik hoor er niks meer van dat lijkt alsof die niet achter me staan meestal krijg ik rammel thuis en op als ik weg ga bevoorbeeld hasselt of genk ga shoppen word ik overal aangesproken door meisjes van mijn leeftijd en ouderen zelfs die bekijken me vies en van die dingen ik weet niet wat ik mot doen ik voel me er slecht bij een vrouw is naar men thuis gekomen van bijzondercomite... komen praten en heb voorgsteld voor naar een instelling te gaan maar ik weet niet of dat zou helpen wat het is maar voor 3 maanden
ik hoop dat ik snel iets hoor
alvast bedankt!groetjes
Datum:
05-05-2012
Naam:
laura
Leeftijd:
13
Provincie:
Limburg

overdacht

Ik denk te veel. Ik verdwaal in mijn eigen gedachten. In mijn gedachten voer ik zoveel gesprekken met mensen. In mijn gedachten bedenk ik duizenden oplossingen. In mijn gedachten bedenk ik vele dingen die zouden kunnen gebeuren. In mijn gedachten heb ik veel wensen. Maar al deze gedachten kan ik niet delen. Als ik het toch probeer, kom ik niet uit mijn woorden. Vandaar dat ik brieven ben gaan schrijven. Ik ga ze niet versturen. De brieven staan vol met gedachten. Zo is het allemaal iets meer geordend. Nog steeds zit mijn hoofd vol. Ik leef niet nu, ik ben vaak niet in het moment maar met mijn hoofd ergens ander. Gek, dat wordt ik ervan.

Ik ben niet bang voor de dood. Gedachteloos. Dat lijkt me heerlijk om te zijn. Geen zorgen maken, geen confrontaties met mensen aangaan.

Ik wil geen moeilijk meisje zijn. Ik wil het anderen niet moeilijk maken. Ik vind het cru dat mijn mama zegt dat ze het vreselijk zou vinden als een van haar kinderen zelfmoord zou plegen. Nu moet ik daar ook nog rekening mee houden in mijn gedachten. Haar overtuigen dat dood gaan niet moeilijk of ernstig is.
Datum:
05-05-2012
Naam:
Marit
Leeftijd:
20
Provincie:
Noord-brabant

Dood is alleen het begin

hoi ik ben thijs. Ik probeer het kort houden. Ik ben een jongen die wiet rookt en die zich vaak alleen voelt. Mijn ouders zijn als het ware 'mainstream' dat is waar ik dus keihard tegen ben. Ik heb het idee dat mainstream mensen zichzelf nogal hoog achten, en ook socialer dan de meeste mensen. Mijn mening? Ik vind dat sociaal zijn een geheel nieuwe betekenis heeft gekregen, negatief gezien. Ik wil het niet eens meer zijn, omdat ik zie wat sociale mensen doen. Verder lijdt ik waarschijnlijk aan autisme. Ik zie dingen anders dan de meesten, ik irriteer me aan hoe zaken geregeld zijn, ook al weet ik niet snel een betere oplossing. Ik heb het gewoon gehad, ik geef vele bekende artiesten gelijk in hun keuze van zelfmoord. Ik ben zwaar verslaafd aan Nirvana en kan kurt cobain haast exact nadoen. Ik ben hiermee zoveel bezig geweest, dat ik kurt wel begrijp, en het volkomen met vooral zijn uitspraken eens ben. ''Thank you dear god, for putting me on this earth. I feel very priviliged. So I am in depth for my thirst.''
Datum:
05-05-2012
Naam:
Thijs
Leeftijd:
19
Provincie:
Noord-brabant

dag

Het is oke, het is oke om te laten gaan, het is zwaar het is moeilijk, je denkt dat het de beste oplossing is maar dat is het niet, je bent niet de enige, je bent niet alleen, praat erover, je komt er zo overheen, ik ben er klaar voor, klaar voor om verder te gaan, probeer nooit meer achterom te kijken, waar zie je mij voor aan, ik was bang, ik ben het nog steeds, maar ik weet dat ik het kan, ben in tijden nog nooit zo snel geweest. het is oké laat het gaan, je komt overheen, zeg nog geen gedag, hou moed, ik leef met je mee, een arm om je heen kan je wel gebruiken, een knuffel of een kus, ga hem halen bij degene die van je houdt! je bent niet de enige
Datum:
04-05-2012
Naam:
Teddy
Leeftijd:
16
Provincie:
Noord-holland

hulp,, drugs

Ik zoek hulp
Al een poos verliefd op een moeder van een aantal kinderen,,noem haar maar effe sayang, de kinderen niet allemaal misbruiken haar door haar goedheid, en zorgzaamheid.
Is heel lang met ups en downs goed afgelopen, maar de laatste tijd doordat de kids aan alles voorbij lopen geeft zij het vaak geestelijk niet meer trekken en de stekker eruit wil halen.
Veel ge offert maar de energie is eruit
Ik hou van haar maar weet even geen weg dit op een goede manier te sturen
Datum:
04-05-2012
Naam:
Jos
Leeftijd:
58
Provincie:
Noord-holland

de dood

Ik denk soms dat ergens niet bij hoor dat is ook zo
Bij die nieuwe ds 3d die heb ik niet al mijn vrienden
Hebben hem wel en al de nieuwe rages daar heb ik
Ook niks van of mee te maken en ik voel me heel
Buitengeslooten soms en mijn leven heeft weinig
Zin ik word nooit uitgenoogdigt en mijn broer
Is enorm iritant help me wereld ik wil dood
Dit is mijn verhaal waarom ik zelfmoord wil plegen
Datum:
03-05-2012
Naam:
pim
Leeftijd:
12
Provincie:
Zuid-holland

niets meer

24 jaar, te jong om te sterven. 24 jaar, nog een heel leven voor je. 24 jaar, jong en avontuurlijk. 24 jaar,.. en wat?!
Ja, mijn ouders hebben gelijk als ze vinden dat ik "toch een leuk leven heb" en "alles goed gaat", in hun ogen wel ja, maar niet in die van mij. Mijn ouders zijn het voorbeeld van alles wat ik niet wil worden: gemiddeld. Een gewone baan in een gewoon bedrijf, waar als je weg bent zo weer iemand anders in je plaats komt. Een gewoon huis, met tuin en een hond. Werken van 9 tot 5, savond's op de bank tv kijken. Twee kinderen, een jongen en een meisje. Geen echte vrienden, alleen kennissen en elkaar. Niet van elkaar houden, of verliefd zijn, elkaar aanvullen. Alleen dat plekje voor elkaar opvullen van niet eenzaam zijn, en naar de buitenwereld doen alsof je gelukkig bent. Met z'n vieren aan tafel zitten en niets weten te vertellen.. zo is de situatie bij mij thuis. Er is geen positiviteit, geen humor, geen vriendschap. Alleen doorgaan,op een soort automatische piloot. En ik kan er niets aan doen, maar ben daar na 24jaar door gevormd tot een zelfde hoopje ellende. Altijd maar het veilige kiezen, niet het lef hebben, net niet bij de populaire mensen horen, net niet je dromen durven naleven, net niet de goede opleiding hebben gekozen, net niet weten wat je echt wil. net niet leven.. ook niet door op kamers te gaan.. pas leven als je ver weg bent van hier, een andere cultuur, een positieve groep mesnen om je heen. maar niet voor lang.. want jou depressiviteit stoot hen af.. jij hebt geen humor, jij vindt geen aansluiting, jij bent dramatisch..

jij bent.. alleen.

Met een slechte start kom je nergers, als je 1x een depressie hebt gehad komt hij voor 70% kans weer terug. Heb je 2 depressies gehad komt hij voor 90% weer terug.. lekker dan, je blijft de rest van je leven ook constant depressief.

wat zou het fijn zijn als er niets meer was...
Datum:
03-05-2012
Naam:
mislukt
Leeftijd:
24
Provincie:
Noord-brabant

Egoïsme en angst

Ik ben een jongen van 24. Woon nog thuis bij mijn ouders, heb bijna 2 jaar een vriendin, en studeer sinds het begin van het jaar.
Ik heb wel vaker tegenslagen gehad, en gedachten van zelfmoord, maar ik kon ze nooit omzetten in daden, omdat ik te bang was. Te bang om mijn naasten pijn te doen, te bang om mezelf pijn te doen.
De laatste tijd is de pijn echter ondraaglijk geworden, en valt in het niets bij de pijn die het mezelf doet om zelfmoord te plegen. Het voelt rechtvaardig om een einde te maken aan mijn leven als ik dat wil. Hoe egoïstisch dat ook mag klinken. Ik heb al zoveel voor anderen gedaan, mag het nu eens voor mezelf?
Zojuist heb ik geprobeerd me ertoe te zetten het mes op mijn pols te zetten. Een simpele beweging maar, en het is afgelopen. In één keer af van alles. Het lukte me echter niet, puur om de angst van de pijn. Ik heb van mijn oplaadkabel een strop gemaakt, maar ophangen lukte me ook niet. Elke keer als het zwart werd voor mijn ogen was er iets dat me tegenhield.
Ik weet het allemaal niet meer. Ik wil niet meer, ik wil de makkelijke oplossing kiezen, maar het lukt me niet.
Datum:
03-05-2012
Naam:
J.
Leeftijd:
24
Provincie:
Noord-brabant

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.