Levensverhalen (pagina 400)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

niks meer om voor te leven

hey

ik heb de laatste tijd erge zelf moord neigingen. ik heb de laatste tijd te veel ruzies met familie( moeder,zussen en me broer). ik ben het echt zat aan het raken altijd ruzie om niks en altijd krijg ik de schuld van alles. ze geloven me gewoon niet meer met dingen en maken andere verhalen dan wat ze zijn. ben al bijna achtien en wordt nog steeds behandels als een klein kind die naar school gaat en gelijk daarna thuis moet zijn gewoon zit vast. heb er geen zin meer in. mensen die me dierbaar waren zijn me gaan haten. waarom leef ik dan nog ben al alles kwijt en heb niks meer om voor te leven. ik ben nu zelf nu ik dit aan jet schrijven ben aan het huilen. heb geen prifesie in dit leven later volgens mij als ik ouder wordt woon ik nog thuis met niks , heb al te veel stres in me leven me vader heeft hart kanker en lig daar door al nachten wakker te huilen, want er was gemeld dat hij binnen kort er niet meer is en en hij beteken alles voor me zonder hem was ik hier niet. heb niks meer om voor te leven. als ik dood ben vergeten ze me tog naa een maand.
dit was kort gezegt mijn verhaal.

xxxx lam

Datum:
01-05-2012
Naam:
lam
Leeftijd:
17
Provincie:
Noord-holland

gehaat

Ik houd het kort, mijn moeder haat me en heeft me verstoten omdat ik seks had met een jongen ( ondertussen vrij ik er al een 5j mee). Mijn vriend apresieert mijn hulp niet en telkerns als ik ff alleen wil zijn zegt hij dat ik gerust alleen mag wegrotten. Hij ziet me precies alleen vr de seks... als ik hem help snauwt hij me af en ben ik een stuk stront zonder menselijk inzicht en zonder logieca. Ik voel me nutteloos in deze wereld en wil er al jaren vanaf! Maar ik heb het lef gewoon niet om mezelf van kant te maken. Ik weet nie hoe of waar of waneer.
Datum:
01-05-2012
Naam:
anoniempje
Leeftijd:
17
Provincie:
België

Ik haat mezelf.

Ik ben een meisje van 14, ik leef gewoon een raar leven... Niemand mag me, ik ben gewoon een egoistische trut en ik haat mezelf, mn moeder zegt wel dat ze van ne houd maar ik kan niet begrijpen hoe... Ik zou mezelf nooit als dochter willen hebben en ik zou ook nooit geboren moeten worden, maar ik weet niet hoe ik mezelf dood kan maken dus probeer ik door te leven op deze manier maar het is echt vet moeilijk en ik wil het gewoon niet langer. Wat moet ik nou? Ik denk elke dag aan zelfmoord en hoe n kutkind ik ben. Het lijkt alsof ik me aanstel maar dat is echt niet zo! :'(
Datum:
30-04-2012
Naam:
Julia
Leeftijd:
14
Provincie:
Noord-holland

Ik kan mezelf niet zijn..

Ze denken dat ik gelukkig ben maar er is iets wat ze niet weten....

Ik kijk in de spiegel ik zie een lelijk en dik meisje voor me staan.
Ik ben anders dan andere ik hou van zwart, en zij van roze.
Ik maak mijn ogen zwart met make-up zij doen een beetje mascara op.
Ze vinden me raar en apart ik denk: iedereen moet toch anders zijn?
Waar is snel achter kwam is dat de meeste je niet accepteren.
Ik word gepest en heb 1 vriendin die niet bij mij in de klas zit .
Mijn ouders vonden mijn styl (scene) ook maar niks en dat deed pijn echt heel pijn
Ik kwam vaak half huilend thuis omdat iedereen me uitscheldens bijhoor toen vond ik een oplossing
Snijden!
Al snel kreeg ik veel littekens. Nogsteeds kan ik niet stoppen het is al iets minder maar het begint opeens erger te worden
Ik krijg ergere ruzie met me ouders en kinderen beginnen me erger te pesten ik huil bijna de hele dag het doet zo`n pijn ik weet niet of ik ooit kan stoppen met snijden ik ben ook bang dat ik zelfmoord pleeg het is gewoon allemaal teveel....
Datum:
30-04-2012
Naam:
Lyss
Leeftijd:
14
Provincie:
Anders

ik ben er weer boven op gekomen

ik ben mijn hele basisschool leven al gepest en groep 8 was nog wel het ergst ik heb namelijk in groep3 anorexia gehad of na ja zat bijna op het randje ik ben toen geholpen en ging normaal eten niet eens veel of zo maar omdat mijn lichaam dat niet gewend was kwam ik natuurlijk veel aan.
Ik werd best dik maar er waren kinderen doe nog veel dikker waren dan mij maar toch moesten ze mij hebben ik werd gepest wn waarom ik heb geen idee ik deed ze nooit wat aan of zo het waren 3 jongens in groep 8 die mij telkens moesten hebben ik werd dag in dag uit uitgescholden voor lelijkerd nijlpaard dikzak en nog wel meer dingen die woorden komen zo hard aan dan want in groep 8 wad ik allang niet meer zo dik als die jaren daarvoor..
ik ging met tegenzin naar school wilde zo vaal mogelijk ziek zijn ging huilend naars school en huilend naar huis als ik thuis was droogde ik me tranen zo snel mogelijk ik wou niet dat mn ouders wat door zouden hebben.
's avonds zat ik dan voor de spiegel huilend wn zeggend hoe erg ik me leven wel niet haatte ik zat met me handen om me nek net zolang tot ik bijna flauwviel maar op een of andere manier liet ik dan net op t laatste moment los ik had veel brieven geschreven al voor mn ouders hoe erg het me wel niet spijtte voor alles toen dat allemaal voorbij was en ik na het eerste ging op de middelbare school dacht ik dat ik alles achter me zou kunnen laten maar neehoor mijn zelfverzekerdheid was zo erg aangetast dat ik me voor alles heeel snel schaamde en ik heel kwetsbaar was gelukkig op die school hielpen wn steunden ze me juist maar toen ik mn zelfverzekerdheid op aan het bouwen was kreeg ik gezeik thuis het was op een geven moment zo erg dat ik elke dag ruzie kreeg met mn ouders en niet een kleine ruzie maar meestal ook nog een hele grote het was altijd gezeik ik deed nooit wat goed of zo dus ik ben begonnen te roken soms drinken ik heb zelfs drugs gebruikt ik heb mezelf gesneden ik spijbelde veel op school en ik was echt de verkeerde kant aan het opgaan het leven interesseerde me geen ene fuck meer ik heb vaak bij het spoor gestaan en gedacht zou ik er nu eindelijk een einde aan maken zodat mn ouders van me af zijn maar nee ik deed het op een of andere manier toch maar niet mijn vrienden wisten dit en steunde me gelukkig heel erg ze hielpen me weer het rechte pad op te gaan en ze hebben me weer wat zelfvertrouwen gegeven toen ik na het tweede jaar ging moest ik naar een andere school omdat ik 3 niveaus moest zakken door mn vele onvoldoendes ik kwam in een gloednieuwe klas terecht ik miste mn oude school en klas echt heel erg maarja het was niet anders eh er zat 1 jongen in die me natuurlijk weer voorschut moest zetten ik heb namelijk een bobbel in mn neus en hij maakte daar dagen lang grapjes over enzo mn zelfvertrouwen kelderde weer naar het punt 0 natuurlijk en spijtig genoeh heb ik het pas na iets langer dan een half jaar tegen mn mentor durven te zeggen hij heeft er iets van gezegd Tegen die jongen en gelukkig is die gestopt want in was mezelf al weer beginnen te snijden ik ben zelfs bevriend nu met hem en ook met de jongens die me in groep 8 gepest hebben ze hebben allemaal hun excusses aangeboden en ik ben nog wel onzeker best wel erg met sommige dingen maarja het gaat wel steeds iets beter..
Datum:
30-04-2012
Naam:
k.....
Leeftijd:
14
Provincie:
Overijssel

aandacht

mijn ouders geven alleen aandacht aan mijn zus ze is het perfecte kind in de familie ze doet vwo en ik havo ze krijgt bij les als ze het nodig heeft en wat krijg ik als ik hulp nodig het geschreeuw dat ik niet me best doe er wordt alleen tegen mij geschreeuwd ik voel me eenzaam mijn zus krijgt alles wat ze nodig heeft geld en dure spule en ze mag over al naar toe terwijl ik thuis moet blijven ik heb het gevoel dat ik er niet bij hoor
Datum:
29-04-2012
Naam:
vincent
Leeftijd:
13
Provincie:
Noord-holland

wanhopig?

Hoi, Ik ben een jongen van in de 30. Ben altijd al iemand geweest die vrij somber is. Had een zwangere vriendin helaas is dit kind na 3 maanden overleden dit vanwege de terminale ziekte van de moeder. Heb nog een andere relatie gehad, helaas is dit ook uit gegaan. Verder heb ik last van alopecia areata (plaatsgelijkdelijke haar uitval) en daarbij komt tourette erbij waar ik al heel mijn leven last van heb. Heb wel een paar vrienden maar deze hebben ondertussen kinderen en zijn getrouwd of hebben een vaste relatie. Nu dat de tijd langzaam weg begint te tikken en ik aan de zijlijn sta begin ik ondertussen dagelijks aan beeindiging van deze vrij nutteloze bestaan te denken. Natuurlijk heb ik aan hulp gedacht alleen kan niet eens meer de motivatie opbrengen om deze te vragen. Waar het op neer komt is dat ik gewoon zo ontzettend moe ben geworden om nog iets te doen.
Datum:
29-04-2012
Naam:
Steef
Leeftijd:
32
Provincie:
Noord-brabant

Verdwaald

Gericht aan de schrijver van:

Droom?

29-03-2012 | Naam: nol | Leeftijd: 51 | Provincie: Zuid-Holland

Hallo, ik kijk op deze site omdat ik heel mijn leven depressieve gevoelens heb.
Ik ben laatst naar de huisarts gegaan omdat het mij allemaal te veel werd de laatste paar weken. Ik denk constant aan zelfmoord, ik verwond mezelf (dit weet de huisarts dan weer niet..) en ik werd doorverwezen naar de ggz waar ik vertelde dat ik dacht add te hebben. Ik ben al getest en binnenkort krijg ik dus medicijnen (ritalin denk ik.)
Ik ben vorige week ook mijn vriend kwijt geraakt, ik zag het allemaal niet meer zitten omdat ik niets positiefs meer zag en heb met hem gepraat hierover, hij heeft pdd-nos en add...
Na het gesprek hierover heb ik hem een week niet meer gezien en heeft hij mij ook bijna genegeert en geen contact meer met mij gezocht terwijl hij normaal iedere dag belde.. Ik ben toen naar hem toe gegaan en het ging allemaal niet meer zo goed als voorheeen, ik dacht dat hij wel voor mij zal vechten maar hij had het al opgegeven en zich er bij neergeld dat het niets meer werd en dat het voorbij was tussen ons terwijl ik nog aan het vechten was, tegen mezelf om alles goed te krijgen, op orde..
Toen heb ik hem gevraag of hij het nog een kans wilde geven, hij zei toen ja maar dit heeft hij nooit gedaan... Het was al over maar hij heeft toen gewoon 2 weken zitten wachten tot hij het uitmaakte...
Iedere avond lig ik in mijn bed te piekeren en te huilen dat ik niet meer wil leven in deze wereld vol leugens...
Iedere ochtend heb ik moeite met opstaan omdat ik niets meer van de wereld wil zien, omdat ik liever gewoon dood zou gaan.
Ik ga zo dadelijk in het bos wandelen, dat helpt meestal wel maar ik denk dat deze keer mijn verdriet te groot is om nog verder te gaan. Ik ga er sowiso een eind aan maken, maar misschien nog even wachten op die medicijnen, kijken of die werken?
Ik weet het niet meer. Verdwaald in mijn eigen gedachten.

Nol, Ik las uw verhaal en het is echt een mooi verhaal, misschien raar om te zeggen maar de manier waarop het is geschreven vond ik echt heel mooi. De details etc. je zou zo een boek kunnen schrijven. Als ik u was dan zou ik naar mijn kinderen toe gaan en ze alles vertellen wat ik voel, praten is vaak goed. Ik weet natuurlijk niet wat er allemaal is gebeurt tussen u en uw kinderen en of ze nog wel naar u willen luisteren maar anders schrijf ze een brief of maak een boek ;) en ga er persoonlijk heen met die brief of boek. Als u ze verteld wat u hier verteld denk ik dat ze u wel kunnen vergeven!
Datum:
27-04-2012
Naam:
Zonnebloem
Leeftijd:
17
Provincie:
Noord-brabant

wrm ik

hallo ik ben een meisje vn 15 ik heb nu een vriendje hij staat alleen maar bij zijn vrienden en vorige week heeft een van mij hartsvriendinnen ook zelmoordt gepleegd nu wil ik het ook doen zou het een goeie zet zou er mij iemand missn da is da vraag ?
Datum:
26-04-2012
Naam:
kaithtje
Leeftijd:
15
Provincie:
België

vast zitten

kan moeilijk praten met mijn man,rookt weer na 12 jaar,vlugt weg naar werk(zelfstandig)laatste dagen vraagd hij me niet meer mee op het werk,ik zit hier.
Datum:
25-04-2012
Naam:
anoniem
Leeftijd:
47
Provincie:
België

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.