Welkom op planeet aarde. De planeet waar dieren elkaar doden en opeten, om in leven te kunnen blijven. De planeet waar mensen elkaar doden, om zelf niet gedood te worden, of om er zelf beter van te worden.
Welkom in de wereld waar alles draait om geld en status. De wereld waar de 'hoge heren' steeds rijker worden (over de ruggen van anderen), en de armen (tegenwoordig ook de middenklasse) steeds armer.
Full-time werken en nog steeds niet de rekeningen kunnen betalen, ook al leef je zuinig. In een flatwoning in een pauperbuurt. Nooit iets leuks ondernemen, want: geen geld voor. Alles moet worden afgedragen aan de belastingen en andere vaste lasten. Ander/beter werk zoeken zegt u ? Haha. Welkom in de 21 eeuw. Al vanaf 2001 ging het steeds slechter. Recessie. Crisis. Niks anders dan bezuinigingen. Massaontslagen. Er is geen beter werk. Had ik beter mijn best moeten doen op school zegt u ? Haha. Dat heb ik ook altijd gedaan. Heb alle diploma's in mijn vakgebied. De banen liggen niet voor het oprapen. Je bent gewoon gedwongen genoegen te nemen met minder. Je werkt je kapot en wat krijg je er voor terug ? Niets. Maar ach, wat zou ik in hemelsnaam moeten doen als ik wel geld over zou houden ? Ik heb toch geen vrienden om iets leuks mee te doen.
Vrienden bestaan niet. Mensen zijn niet te vertrouwen.
Het zit gewoon IN de mens om elkaar KAPOT TE MAKEN. Op wat voor manier dan ook.
Ik ben te vaak teleurgesteld door mensen. En ik vraag niet veel. Gewoon vriendschap. Mensen zijn alleen nog maar met zichzelf bezig tegenwoordig. Het individualisme viert hoogtij. Een gesprek voeren met iemand gaat niet meer. Zijn alleen maar bezig met hun mobieltje.
De hele westerse wereld is gebaseerd op geld. Al van jongs af aan word het er ingestampt dat je goed je best moet doen op school, zodat je later een goede en leuke baan kan krijgen en veel centjes kan verdienen. Haha.
Ook ik werd volgestopt met hoop en idealen. En ook mijn ouders hadden al een levensstramien voor mij uitgestippeld hoe ik zou moeten gaan leven. Hoe mijn leven er uit zou moeten gaan zien; veel diplomaatjes halen. Goede baan zien te bemachtigen. Groot huis, dure auto's. Veel vrienden. Geliefd door iedereen. Kortom succesvol. Helaas heb ik gefaald, ook al heb ik altijd mijn best gedaan.
Nu ben ik al jaren op het punt beland dat het me allemaal niks meer kan schelen. Als ik morgen niet meer wakker zou worden... prima. Het leven interesseerd me niks meer. Niemand kan mij nog gelukkig maken. Geen enkele meid. Ik KAN gewoon niet meer van iemand houden. Ik ben daartoe niet meer in staat. Soort verdediginsmechanisme. Je wordt toch gedumpt vroeg of laat. Het is nooit goed genoeg. Te vaak ben ik vernederd. Te vaak hebben mensen mij geprobeerd kapot te maken. Laatste jaren achter mijn rug om. Waarschijnlijk omdat ze het niet meer recht in mijn gezicht durven te roepen. Ik heb een bepaalde blik in mijn ogen. Een muur om me heen gebouwd. Wat mensen afschrikt. Ik haat mensen. Mensen denken alleen aan zichzelf. Voor 5 euro kunnen ze je al vermoorden. En er zal altijd oorlog blijven bestaan. Dat zit gewoon in de mens. Krijg je er niet uit.
Het liefst zou ik in een hutje op de hei gaan wonen, ver weg van iedereen. Ben een natuurmens. Maar zelfs dat kan al niet meer. Onbetaalbaar. En je krijgt toch geen hypotheek meer.
Mijn haat jegens mensen begon al op de basisschool.
Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.
113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.