Levensverhalen (pagina 390)

mijn lief nu ex , ging weekend naar zee en hij begon anders te doen tege mij op sms enzo ... en een meisje die hij al een jaar kent zij tege em ik ben op u en zij eeft em gekust en hij eeft haar late doen en hij ging kieze tusse mij en haar en hij eeft voor haar gekoze en mij in de steek gelate

ik ben 13 kom uit een klein dorpje ben stevig of terwijl ze noemen me dik tijdje terug is me vriendin vreemd gegaag me ouders bijna uit elkaar familie kapot.ik heb een vriend hij si niet hellemaal goed maar die trek ik of pijp ik af en toe. maar ben bang om dat te zeggen werd op school in me kaar geslagen maar, heb vriendin, zij wordt thuis mishandeld en ziet het neit meer zitten. vrienden heb ik neit meer daar ken ik niks meer me opschieten schiet voor al met meidne op ze zeggen ben er voor je als heb je iets ben er voor je komen ze niet zijn ze er dan voor je . toen ik klein was 6 7 jaar oud kwam ik vrolijk de school uit lopen werd ik uitgescholden voor dikke zij ik wat terug sloegen ze me in me kaar en alles. ze zeggen met zelfmoord los je niks op . met pillen wel wil je zeggen . ze zeggen dat helpt tegen depressie . maar het maakt je lichaam kapot.dit is een best raar verhaal maar niet verzonen . die hmo trekjes zij moeilijk te onderdrukken ken er ook neit me me pa en ma over praten maar deze tijd van het jaar tref ik het niet. ik scheld met kanker maar daar meot ik mee stoppen dat lukt niet een 2 a 3 maanden terug was er een dier baar iemand overleden aan kanker en ik shceld ermee het blijft ,me dwars zitte familie heb ik bijna niet meer dus wat zoe ik hier.

Heb al een heel leven achter de rug.Voor ik geboren werd had m'n beide families al ruzie. Wanneer ik naar de basischschool ging werd ik samen mijn zus gepest en verwaarloosd door de andere kinderen en leraren.We veranderden van school en hadden veel vrienden tot plots een paar van die vriendinnen omkwamen in een verkeersongeval,sindsdien verandere m'n leven opnieuw.Sindsdien had ik al depressies en soms ging het beter.Mijn beste vriend werd vorig haar verliefd op me en we waren min of meer samen,ik had eindelijk het geluk gevonden ,tot hij me bedroog.Daarna leerde ik een andere jongen kennen, maar ook dat liep mis.Hij schaamde zich voor mij omdat hij populair is en ik maar het seutje.Ik heb al jaren zelfmoordgedachten.Dit jaar werd het erger mijn oma overleed en m'n opa was blij dat ze dood was.Ik had een periode waarin de dokters dachten dat ik kanker had,een hersentumor,toen ging alles goed in m'n leven en wou ik niet dood,nu weer wel.Ik heb geen leven...niemand begrijpt hoe ik me voel, enkel de persoon in mij...Hij begrijpt mij want ondanks ik mensen om me heen heb voel ik me steeds eenzaam.Ik bezorg mezelf lichaamlijke letsels en daar ben ik blij om.Ik heb zelfmoord proberen plegen,maar m'n mama heeft me betrapt.Ik zie maar 1uitweg en dat is dien van de persoon in mij.

Ik ben geboren met autisme waardoor het voor mij moeilijk is met mensen contact te maken, de afgelopen is jaren is het veel beter gegaan en heb best veel vrienden. Rond de zomer van vorig jaar werd ik verliefd op een collega. Maar helaas het was niet wederzijds. Ik voelde me zo ellendig en alleen in de tijd die volgde en ik durfde hierover niemand te vertellen (ook zij heeft het nooit geweten en weet het nog niet). Toen ging het weer een tijd goed ik leerde een ander meisje kennen op school (ook autisme) waar ik verliefd op werd alleen durf ik het haar niet te vertellen en ik ben zo bang voor herhaling van de vorige keer dat ik nu weer met zelfmoordneigingen zit.

Ik heb elke dag wel ruzie met mijn familie op school gaat het slecht en ik moet ook nog kosten van mijn ouders betalen. als mijn leven er verder ook zo uitziet heb ik dus echt geen zin meer om door te leven, denk er ook aan om gewoon zo uit het raam te springen en als dat nog niet werkt voor de trein ofzo, dan zullen ze wel denken wat ze me aandeden want dat doen ze niet. 't zijn een stelletje asoscialen die denken dat ze alles kunnen.

Ik heb sinds de dood van mijn vrouw vier weken geleden geen zin meer om verder te leven ik heb de laatste drie jaar alles verloren wat ik had het begon drie jaar geleden toen ik na 38 jaar mijn werk door een faillisement verloor direct daarna kreeg mijn vrouw een bedrijfs ongeval dat na 11 maanden revalideren (en heel veel onbegrip van haar werkgevever) weer een beetje op orde was gekomen, drie maanden later kreeg mijn vrouw een steek in haar linkerzij direct naar de huisarts gegaan deze meende dat ze nierstenen had gelijk een spuit voor de pijn gezet maat hij stuurde haar toch voor alle zekerheid voor een echo naar het ziekenhuis deze echo bleek toch niet goed te zijn dus werd er een scan van gemaakt met de conclusie mijn vrouw links nierkanker had en de rechterbijnier bleek ook niet in orde te zijn maar volgens de oncoloog was de rechterbijnier rustig maar volgens de neuroloog moest de linkernier zo snel mogelijk operatief verwijderd worden dus deze werd verwijderd en de conclusie van de neuroloog was na enkele cotroles bij hem de nier is werwijderd en de kanker was ook weg maar niets is minder waar mijn vrouw was moe en bleef moe als wij s'morgens opstonden was mijn vrouw moe als mijn vrouw s"middags gerust en geslapen had was mijn vrouw moe en als wij s"avonds naar bed gingen was mijn vrouw nog altijd moe maar ondertussn begonnen ook de controles bij de bedrijfs arts ( en werd de werkgever heel vervelend deze had geen begrip voor haar vermoeidheid) als de bedrijfsarts bij een cotrole zij dat de verwachting was voor een bepaalde datum om het werk te hervatten zij de werkgever vol onbegrip dat ze dan moest beginnen en als de bedrijfsarts bij de volgende cotrole zijn mening bijstelde (omdat mijn vrouw maar steeds vermoeit bleef )was de bedrijfsarts niet kundig genoeg volgens de werkgever dus na enkele bezoeken bij de werkgever raakte mijn vrouw helemaal overstuur en werd nog steeds vermoeider en werd er een psycholoog ingeschakeld omdat mijn vrouw helemaal in de put raakte maar volgens de psycholoog zat het allemaal tussen de oren en moest ze maar met de werkgever en de artsen gaan praten maar omdat ik in de WW zat had ik mij bij het UVW ziek gemeld om mijn vrouw helemaal bij te kunnen staan en omdat het hele gezin er onder begon te lijden maar omdat de werkgever vervelend bleef doen en mijn vrouw nog vermoeider bleek te worden werd er een revalidatie traject opgestart bij TOP CARE door de bedrijfarts en werkgevever en maar ondertussen moest ik zelf ook op controle bij het UVW tijdens deze contoles praatte de arts van het UVW vijf minuten met mij en een half uur met mijn vouw tot deze tijdens een van mijn cotroles tegen mijn vrouw zij mens dat is toch niet normaal dat je zo moe bent en blijft en zij deze je moet eens naar een nefroloog gaan wij wisten toen nog niet wat een nefroloog was dus gingen wij naar de huisarts voor een verwijskaart voor een nefroloog ( waar deze het gelijk mee eens was )dus wij naar een nefroloog gegaan maar ondertussen was mijn vrouw ook met het revalidatie traject gestart bij TOP CARE daar was ook helemaal geen begrip voor haar vermoeidheid en zat het maar tussen haar oren mijn vrouw zakte psychies helemaal weg ondertussen waren wij naar de nefroloog gegaan en deze zij ook dat haar vermoeidheid niet normaal was mijn vrouw kon toen nog amper lopen zo moe was ze tijdens haar controle bij de nefroloog zij deze dat ze gelijk moest stoppen met haar revalidatie traject bij TOP CARE want deze maakte nog meer kapot als als heel de nefroloog had onder tussen een scan laten maken en deze bleek niet goed te zijn er zaten twee zwarte vlekken een in de elfde ruggewervel en een in de het rechter bekken dus werd hier een punctie van genomen en bleek ze uitzaaingen van de nierkanker in de ruggewervel en in het rechter bekken te hebben maar onder tussen had de wergever en de bedrijfsarts mediation voor gesleld want ze moest kost wat kost haar werk gaan hervatten en toen wij s'morgens naar de werkgever gingen voor mediation zat daar de de directeur van de arbodients en de werkgever ik was hier zelf ook bij aanwezig dit gesprek was geen mediation maar op en top intimidatie voor mijn vrouw welke helemaal overstuur raakte tijdens dit gesprek en stelde de directeur van de arbodienst haar voor de keus om dag erop het werk te hervatten of er werd een deskundig oordeel bij het UVW aangevraagt en omdat mijn vrouw niet meer kon antwoorden zij ik als het niet anders kon dan moesten ze maar een deskundig oordeel maar aanvragen en zij ik nog omdat wij s'middags voor de uislag van de punctie naar de nefroloog moesten wanneer deze uitslag niet goed was dat dan alles stopte en kreeg ik als antwoord dat hun dat geen 'CLOTE' interreseerde maar deze uitslag bleek dus ook niet goed te zijn een paar weken later moesten wij voor het deskundig oordeel naar het UVW en tijdens het deskundig oordeel zij deze arts dat hij er alleen maar was om te arbitreren tussen werkgever en werknemer bij een griepje en toen vroeg deze aan mijn vrouw wat ze eigenlijk had want hier had hij amper gegevens over toen mijn vrouw zij dat ze nierkanker had met uitzaaingen in de ruggewervel en in het bekken toen sloeg de arts van het UVW zijn klapper dicht en zij ga maar naar huis want dat vond hij niet meer normaal en merkte nog op dat dergelijke werkgevers in de oorlog kamp artsen waren dus gingen we naar huis en vonden wij dat een kleine overwinning en bevestiging (maar daar hadden weinig aan) ondertussen werd mijn vrouw slechter terbeen en moest ik haar met een rolstoel verplaatsen kote tijd later moest mijn vrouw op controle bij de arboarts want deze was in de tussen tijd door arts van het UVW ingelicht tijdens de controle had de arbo arts zich helemaal verontschuldigt want van de uizaaingen in de ruggewervel en in het bekken wist hij niks van ik had nog aan de arboarts gevraagd of we nog op vacantie mochten gaan want onze zoon had een kleine cruise op de middelandse zee geregelt ( DIT WILDE MIJN VROUW HAAR HELE AL EENS DOEN)toen zij de arboarts dat dit wat hem betrof wel mocht korte tijd daarna zijn mijn vrouw en ik en onze zoon en zijn vriendin op cruise geweest mijn zoon had een mini scootmobiel geregeld en met dit hulpmiddel was dat goed verlopen maar een week nadat wij thuis waren kreeg mijn vrouw veel pijn en zijn wij naar de oncoloog terug gegaan en zij deze het kan snel gaan of laagzaam en snel betekende dat zij direct werd opgenomen in het ziekenhuis tijdens deze opname ging mijn vrouw van het ene naar het andere probleem en na vijf weken verblijf in het ziekenhuis kwam mijn vrouw naar huis voor te sterven en met hele zware pijnstilling maar ze krabbelde thuis toch weer op en werd de pijnstilling van een morfinepomp en ketanestpomp omgezet naar methadon tabletten dan was ze weer wat mobieler dit ging een tijdtje met vallen en opstaan weer goed maar na een korte tijd moest de methadon steeds meer worden verhoogd omdat de pijnen erger werden tot ze een dag na haar eigen verjaardag pij in haar zij kreeg en wij door de huisarts voor een scan naar het ziekenhuis zijn gegaan en bleken de uitzaaingen veel groter te zijn geworden en de ruggewervel instabiel te zijn wat inhield dat deze zomaar spontaan kon breken van die tijd kon mijn vrouw niet meer lopen in januarie is mijn vrouw no in de WIA terecht gekomen omdat de twee jaar van de ziekte om waren vanaf januarie ging het met mijn vrouw maar slechter en slechter en ze kreeg ontzetend veel pijn met name de laatste twee weken tot ze op twee mei 2012 s'morgens om 04uur20 in mijn aanwezigheid is gestorven
VOOR EEN DING BEN IK BLIJ DAT IK IK HAAR DIE HELE PERIODE HEB KUNNEN EN HEB MOGEN VERZORGEN HIER BEN IK DANKBAAR VOOR MAAR DAAR HEB TOCH OOK ZO WEING AAN

KUNNEN JULLIE JE VOORSTELLEN DAT HET LEVEN VOOR MIJ GEEN INHOUD MEER HEEFT


NICO

deze week kreeg ik van ex zoals altijd heel veel berichten. ben er blij om want ik zie haar nog altijd graag en dan vroeg ze aan mij kan je mij wakker belle de dag erna . ik doe da en dan plots hoor ik haar niet meer en blijkbaar heeft een andere jongen zijn liefde verklaart tegen haar en laat ze mij valle als een bak steen ze zegt niks meer en doet niks meer . de dag erna zie ik haar en vrag ik wat is het probleem en het blijkt dat maten van mij zijn gan vertellen da ik haar heb bedrogen enal wat niet zo is en vandaag bel ik haar en vraag waarom doeje nu zo ja gewoon zegt ze . en blijkbaar zat die jonhen naast haar en was ze er mee al bezeg terwijl ze nog met mij was en het was een maat van ... ik kan het echt niet meer weet echt niet wat ik doen mijn hart is gebroken ...

Ik heb niks meer om voor te leven...mijn vriend waar ik al bijna 2 jaar mee had heeft het uitgemaakt omdat hij een ander meisje leuker vond...mn wereld stortte toen echt in ik wilde al eerder zelfmoord plegen maar ik bleef leven voor hem...ik heb nooit gesnapt waarom hij me leuk vond, hij kan veel leukere meisjes krijgen...nouja dat heeft hij nu ook.. hij zegt dat het hem spijt en dat hij me geen pijn wilde doen.ik probeer blij voor hem te zijn dat hij nu gelukkig is maar dat lukt niet...hij was alles voor me en dat is hij nog steeds...die 'fake smile' op mn gezicht kan ik niet veel langer volhouden....elke dag opstaan, naar school, sporten en dan thuiskomen en huilend op mn bed neervallen...het kan mn ouders niks schelen. mn vader heb ik al 3 jaar niet meer gezien, omdat hij te bezig was met zijn nieuwe vriendin en dus geen tijd voor me had...mn moeder en haar nieuwe vriend hebben nu een baby en ze kijken nooit meer na me om...op school gaat het ook slecht ik heb veel te slechte cijfers voor de havo...het is mensen blijkbaar ook opgevallen dat ik bijna niet meer eet...ik krijg gewoon geen hap meer door mn keel...een leeraar zei gisteren dat ik wel erg mager werd...en weer anderen vroegen of het wel ging, omdat ik helemaal alleen en zielig achterin de klas zat, heel bleek was en niets zei.. ik heb al eerder geprobeerd zelfmoord te plegen maar dat is nooit gelukt...er is nog veel meer maar ik heb nu al zoveel geschreven...

Excuseer voor fouten. Nederlands is geen me moederspraak maar ik wol om me zorg aan jullie te praten. Het is ja heel gelukkige gevoel om verliefd the zijn. Ik had niet zo lang zo gelukkig geweest maar ik heb ook problemen ermee - me voeten en handen huiveren en ik kan niet eten. Ik maar drink om mezelf te stabiliseren. Het duurt schoon vijf maand. Wan het gaat niet voorbij, ik zal sterven. En ik kan niet zeen dat het voorbij gaat...

hallo k ben s.

mijn hele leve llang heb ik nognooit de zon gezien, toen ik 2 was waren mijn ouders gescheiden. ik zag mijn vader om de 2 weken ik had alleen me moeder.ze betekende alles voor me toen ik 8jaar was werd mijn moeder ernstig ziek. een paar maanden later stierf ze, (mijn moeder is een nederlander. mijn vader turk. ik moest verhuizen naar mijn vader. een heel ander cultuur. turks moslims stiefmoieder stoef broertje. ik heb geen hulp gehad moest alles zelf doorbijten. had veel pijn. mijn moeder die had me verlaten ik was alleen voeldeme nixmeer. toen ik 17was gingen we op vakantie naar turkije. moest verloven met een neef van me. had niemand in me leven dus boeide me niet was tog al half dood. toen ik trug in nederland was ontmoette ik een jongen. een turkse jongen. ik werd verliefd op hem. maar was al verlooft, we raakte bevriend. en onz vriendschap ging steeds verder. uiteindelijk heb ik em verteld dat ik velooft was en het niet meer wou. in het begin was die boos opme, maar daarna wer goed. we kregen een relatie. k moest na turkije om te zeggen dat ik niet meer wou trouwen met mijn neef. toen ik het zei sloeg me vader me in elkaar mijn ooms die lagte me uit geen een van de familie hielp me. alleen me stief moeder en broertjes. ik ging stuk maar togh het was voor de jongen waar ik heeeeeeeel veel van hou. toen we in nederland waren moest ik me vader vertellen dat ik met hem wou trouwen. het liep weer fout af. maar uiteindelijk ben ik met hem getrouwd. maar het lijkt alsof hij niet van me houd ik doe egt alles voor een glimlag van hem. heb heeel veeel meegemaakt voor hem. maar geen dank terug. we maken veel ruzie. heeel veeel. hij slaat me afentoe. hoe kan hij dat als je van iemand houd kan je tog niet eens je arm omhoog doen.. ik heb dr genoeg van ik wil dood. ik leef voor hem. maar als hij niet zo denk wil ik naar mijn mamie toe. ik mis haar heel erg.. maar ik houw van hem wat moet ik doen?? ik word heel erg ziek omdat ik niks kan ik heb hulp nodig of wil dood.. ik kan het niet meer aan... ik houw van hem maar mis mijn mamie heel erg.........