Levensverhalen (pagina 388)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

te droef

In 1963 eerste TS nadat moeder mij vertelde dat mijn vader mij nooit gewild had. At groot stuk zeep, zo vies, daar moest je wel aan doodgaan. Later dagelijks mishandeld en uiteindelijk uit huis geplaatst. Nu 54 jaar en kreeg van psychiater te horen dat het geen psychiatrisch probleem is maar een fact of life, waarmee hij zeker mijn TS wens serieus nam. In 2009 al door prof Tholen naar dr, *** gezonden die legitimiteit onderschreef doch zelf geen hulp wilde/kon leveren. Zal nu papieren opsturen naar psychiater die er wel mee aan de gang wil gaan, wil geen trein of sprong maar menswaardig einde. PS ben zelf arts en weet hoe ontzettend moeilijk is om aan de geëigende medicamenten te komen.
Datum:
07-06-2012
Naam:
Alexander
Leeftijd:
54
Provincie:
Noord-holland

alleen zijn en geen rust hebben in de kop

Voel me de laatste tijd erg alleen.Wil eens rust.Altijd maar jagen. Als ik drank drink wordt ik al wat rustiger en dan kan ik de wereld aan. Plannen maken niet zo depri denken. De volgende dag komt die realiteit weer terug, pfff wil rust.
Ik woon hier al weer een tijdje, familie en de meeste vrienden wonen in noordholland, mijn roets dus. dat mis ik heel erg.
En weet niet zo goed meer hoe ik dat allemaal moet doen, wil graag rust. en dat alles in een keer opgelost is!!!! er rest me op het moment nog maar een ding:(
Ben ook al een tijdje bezig met mijn eigen gevoelens ben ik bi homo, allemaal hele moeilijke vraagstukken. soms denk ik aan die ene oplossing:(
Datum:
07-06-2012
Naam:
les
Leeftijd:
40
Provincie:
Limburg

geen zin meer

ik word elke dag gepest, word uitgescholden voor turk.en voor klein pleuris ventje
Datum:
07-06-2012
Naam:
sjaak
Leeftijd:
16
Provincie:
Zuid-holland

Mijn mislukte pogingen

In mijn puberteit de eerste 2 pogingen.
De eerste alle medicijnen qua aspirine ingenomen.Niemand iets gemerkt alles overgegeven.Voelde me alleen,lelijk,dik,niets waard.
2de poging ook puberteit,polsen proberen door te snijden,niet genoeg durf.Werd wel ontdekt door mijn ouders.Die gaven elkaar de schuld terwijl ik dacht he halo het gaat toch over mij.Waarschijnlijk een vorm van aandacht willen trekken jammerlijk mislukt.
3de x op leeftijd 26 slecht huwelijk althans zo voelde het voor mij.Auto aangezet in de garage erin gaan zitten alleen mijn man kwam eerder thuis,naar het ziekenhuis en aan de zuurstof.Gescheiden.Altijd omgang met mensen die mijn eigenwaarde onder drukten.
Ik voelde me niet geliefd dat heeft eigenlijk mijn hele leven bepaald en nog.
2de x getrouwd tot dat mijn ex gewoon vertelde na 17 jaar huwelijk ik hou niet zoveel meer van je.
Naar het GGZ nadat ik hulp vroeg aan de dokter.Ik ben erachter gekomen dat je jezelf op de rails moet zetten.En van jezelf moet gaan houden,en jezelf accepteren zoals je bent.Ben er nog lang niet maar er wel achter gekomen dat niemand het waard is om jezelf van het leven te beroven.
Probeer tegen jezelf te zeggen als het tegen zit wie is die ander die het durft mij zo neer te halen,of verdriet te doen.Kom op voor jezelf want ondanks dat je misschien een ander hebt of ouders die lief voor je zijn of je hebt een goede baan.Je moet alles toch alleen doen.We komen alleen en we gaan alleen.Klinkt niet leuk maar zo is het wel je bent zelf je beste vriend,en laat die vriend je toespreken zoals jij een beste vriend zou behandelen.Zou jij daar tegen zeggen goh het zit je zo tegen ik zou er maar een eind aan maken als ik jou was.Nee toch zeker die probeer je op alle mogelijke manieren te helpen en te zorgen dat hij of zij dat niet doe.
En te vertellen dat er goede tijden komen.
Ga zo met jezelf om ik weet het is niet makkelijk.Denk aan de mensen die er ik weet niet wat voor over hebben om te kunnen blijven leven.Ook al zit het nu flink tegen er is altijd een lichtpuntje.En dat lichtpuntje zit voornamelij voor het grootste deel in jezelf.
Ik wens iedereen sterkte en heel veel gezondheid,liefde en geluk in zijn/haar verdere leven.Liefs
Datum:
05-06-2012
Naam:
Wilhelmina
Leeftijd:
54
Provincie:
Zuid-holland

Het word me teveel

Ik zit de laatste tijd op het randje van wel doen of toch niet doen.. Het begon voor mij allemaal op de basisschool waar ik erg gepest, geschopt en geslagen werd door klasgenoten die allemaal voetbalden waardoor er 2 groepen onder de jongens ontstonden: de voetballers en de niet voetballers. Ik was vrijwel de enige uit de tweede groep en werd vaak na schooltijd geslagen waneer ik naar huis liep. Ik heb op de basisschool dus een verschikkelijke tijd achter de rug.

Toen ging ik naar de middelbare school, 1ste jaar ging super en ik had al snel wat vrienden. Het tweede jaar daarintegen (dit jaar dus) heb ik de eerste helf veel te weinig aan huiswerk gedaan waardoor ik nu keihard word onderdrukt door mijn ouders. Daarnaast heb ik een vriendinnetje gekregen, super natuurlijk maar we praatten niet. Een paar dagen geleden heeft ze via sms (onze enige manier van praten) gezegd dat ze even een time out wilde in onze relatie, ik vond het natuurlijk goed want het is haar keuze maar op dit moment denk ik terug aan alles wat ik heb doorstaan en ik heb eigenlijk gewoon geen zin om nog meer te moeten doorstaan, ik heb wel eerder aan zelfmoord gedacht maar op dit moment zit ik er recht tegenaan.
Datum:
05-06-2012
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
14
Provincie:
Gelderland

Een leven die word beheerst door angst en onzekerheid

Hallo mensen,

Ik ben 22 jaar en in de bloei van het leven, zou je zeggen... Mijn leven moet nog beginnen en ben nu al helemaal opgebrand. Ik heb een burn-out opgelopen begin dit jaar en werkte bij een kinderopvangorganisatie als inval. Ik heb dat werk nooit leuk gevonden, maar ik moest toch iets kiezen. Ik ging uiteindelijk kotsend, jankend, moe en verlangend naar mijn huis naar mijn werk. De emoties van verdrietige kinderen werden mij echt teveel, vooral kinderen die hun moeder miste. Dat heeft een reden. Sinds ik op mijn 4e wist dat mijn opa dood was en wist dat hij nooit meer terug zou komen werd ik bang mijn mama te verliezen. Deze angsten werden met de jaren erger en erger en heb uiteindelijk een extreme vorm van verlatingsangst ontwikkeld. Zo erg dat ik op mijn 7e mijn mama achtervolgde op straat zodra ze 's avonds de deur uitging met de hond. Bang dat ze nooit meer terug zou keren. Zelfs in de winter met -10 trok ik mijn zomerjurkje aan, en zodra mijn mama weg was, sprintte ik die achterdeur uit, door de steeg, en daar zag ik ze lopen. Dit ging jaren door. Of mijn moeder zei dat als ze groter wijzer op de 12 staat ben ik terug. Het wijzertje hoefde er maar 1 minuur overheen te zijn en ik raakte volslagen in paniek ''mijn mama is dood, ze komt niet meer terug''. In paniek rende ik naar de telefoon en wist het telefoonnummer van mijn opa en oma toen al keurig uit mijn hoofd en belde ze in paniek op. Mijn opa en oma wisten gelukkig al een lange tijd wat er allemaal met mij aan de hand was. Mijn opa leidde mij altijd af door aan de telefoon rekensommetjes te doen, als afleiding tot mijn moeder thuis kwam. En daar zat ik dan verslagen, vertelde mijn moeder. Helemaal in elkaar gedoken van verdriet en een rode kop. Dit heb ik jaren gehad. Op mijn 10e gingen ze scheiden, mijn vader ging vreemd. Toen werden de angsten weer erger en heb ik stemmen in mijn hoofd gehad. Mijn kinderpsychiater dacht aan schizofrenie, en op die leeftijd komt dat niet veel voor. Ik hing en hang nog steeds erg aan mijn moeder. Dat ik naar de VMBO in het eerste jaar ging ik ook kotsend erheen, en dat terwijl ik helemaal niet gepest werd ofzo. Er was eigenlijk niks aan de hand zou je zeggen, en toch vond ik het vreselijk. Ik miste mijn thuis, mijn moeder, ik wilde bij haar zijn. Met mijn echte vader heb ik op dit moment geen contact meer en mijn moeder is gelukkig weer getrouwd met mijn stiefvader met wie ik wel een goede band heb. En toch ben ik niet gelukkig, wel voor hun. Ik zit nu in de ziektewet uitkering en vraag me telkens weer af of ik werken wel weer aankan/durf. Crisistijd op dit moment, we hebben er allemaal last van, maar de één kan dat beter verdragen als de ander. Het komt erop neer dat mensen om mij heen het zinloos vinden om een positieve draai aan je leven te geven als het een kuttijd is. Terwijl ik zo aan mezelf aan het werken ben om het goed te doen. Heeft mijn leven een toekomst of bestaat mijn leven straks uit alleen nog maar werken, werken en nog eens werken, althans daar ben ik bang voor. Dat mijn vrijheid me afgenomen word door dit land. Dat de regering mij wel even verteld hoe ik moet leven en hoe lang ik moet werken. Ik vind het geen wonder dat het aantal zelfmoord is toegenomen, we worden ook tot wanhoop gedreven. Ik vind van wel, want ik merk het aan mezelf dat ik me erger aan die politiek die het voor ons bepalen en de prijzen zo hoog maken dat we dat onmogelijk kunnen betalen. Het enige wat mij een beetje op de been houd om proberen door te gaan is mijn familie. En ik zou mijn moeder al helemaal niet voor de 3e x met verdriet achter laten. Eerst belazerd door mijn vader, toen is mijn zusje ineens weggegaan bij ons en bij haar vader gaan wonen, terwijl mijn lieve moeder alles voor haar/ons gedaan heeft. Zij was altijd aan het rennen en vliegen voor ons, en mijn vader? Die deed geen ene REET! Snap van mijn zusje ook niet dat ze daar dan wil wonen, terwijl je heb gezien hoeveel verdriet mijn moeder ervan heeft gehad. Ik heb er ook geen zin meer in, en toch ben ik ook bang om dood te gaan... Leven is eng, maar doodgaan ook. Ik weet het ook allemaal niet meer zo goed. Ik hou van mijn geliefde en daar leef ik nog voor. Ik hoef niet oud te worden, niet in deze afgrijselijke wereld vol woede en wreedheden.
Datum:
04-06-2012
Naam:
Tam
Leeftijd:
22
Provincie:
Noord-holland

leeven voelt leeg en heb bij niemand steun help??

hoi :p ik ben 17 heel mijn leeven is anders dan bij andere mensen mijn familie kan je maffia zech niet wat voor dingen maar denk dat je me zo wel begrijpt dus ja toen ik klein was d8 ik gwn nouja zo leek ut dan van aardige mensen alemaal maar toen ik ouder werd en dingen begreep maaken ze elkaar nog af voor n paar duizend eurotjes maarja efe om t op t punt tebrengen ik heb vaak veel probleemen gehad met mijn familie ze zijn alemaal fake maarja toen ik klein was tot nu word ik opschool altijd gepest gaan ze je spullen inde fik steeken enzo me vrienden zie ik nooit meer want die zijn verslaaft geraakt aan drugs dus ja jeugtzorg heeft ze alemaal mee genomen me ouders zijn gescheiden was alemaal kkr moeilijk dus ijgelijk niemand om steun bij tekunnen haalen laatst d8 ik n leuk meisje tegen gekomen te zijn maar die zat aleenmaar teplayen dus ja das pijnlijk alemaal bijelkaar ben ik nu al zoon 3 maanden helemaal psyco kan amper slaapen lich aleen maar tejanken en probeer me zo makelijk mogelijk zelfmoord tepleegen aleen t is moeilijker dan k d8 dus ja wat moet ik doen ongelukig blijven leeven met n kkr familie geen vrienden aan me ouders heb ik niks me zus heb ik ook niks aan ik heb dus gwn niemand ijgelijk of blijven probeeren dat ut toch gelukt is om zelfmoord tepleegen ik weet het echt niet meer help? als je kan of goed kan praaten ofzo
o en is utr normaal als je zoon depri aanval krijg gaat lachen als je pijn lijd ??
Datum:
04-06-2012
Naam:
R
Leeftijd:
17
Provincie:
Noord-holland

word helemaal gek

mij leven is gewoon niet meer te begrijpen ik word er helemaal gek van heb ruzie met al mijn vriendinnen en vrienden mijn moeder en ik hebben ook constant ruzie en ik word gewoon helemaal gek.

Moet weer naar school maar durf niet en wil niet en ik ben gewoon bang dat iedereen mij gaat pesten omdat ik mijn ex heb gezoend terwijl hij met iemand anders heeft. Dat was mijn vriendin maar ik ben slecht voor alles waarom leef ik nu nog??
Datum:
03-06-2012
Naam:
sam
Leeftijd:
11
Provincie:
Noord-holland

diepe pijn depressi enzo...

hallo.
ik ben een meisje van 12 jaar en ik ben depressief en ik voel me altijd in de steek gelaten niemand die achtermij kijkt deze lijkt niet waar te zijn maar het is wel waar de hele dag door lach ik en maak ik grapjes op school dan is het 4 uur dan moet ik naar huis ik zit in de auto mijn moeder begint direct te roepen naar mij
dan zijn we thuis en dan doe ik mijn huiswerk en dan eten we ik heb een eetstoornis zeg maar en men ouders dwingen me om te eten maar als ik kei veel eet krijg ik buik pijn moet ik overgeven en na eten doe ik oefeningen om calorien te verbranden en om dunner te zijn.
mijn ouders roepen alleen naar mij ook mijn zus van 18 alle zij kijkt al helemaal niet meer achtermij alleen als ze iets nodig heeft van mij en altijd staan ze aan haar kant en 1 fout dingetje beginnen ze te schelden en slaan ze me en mijn mama is alleen trots op mij als ik goede punten haal soms zeg ik in me eigen houd zij dan niet van mij als ik net de helft heb ..
en al onze prive dingen zegt zij tegen mijn juf by oudercontact bv kamer rommel koppig
ma ja koppig door wat zou dat komen door dat ze altijd naar mij roepen heb ik geen zin om te antwoorden en dan slaat zij mij of begint ze luider te roepen maar mijn mama kan nie stil praten thuis alleen by andere mensen
en als ik moet slapen dan ga ik naar mijn kamer doe ik de deur toe lichten uit gordijnen toe dan kruip ik in me dekens en dan pak ik mijn gsm en dan open ik youtube en op een dag heb ik vanzelf anorexia ingetikt en ik zag hoe mooi zij waren die meisjes en daarom heb ik besloten om ook zo dun te worden en dagen later heb ik self harm ingetikt en ik zag al die sneeen en ik leesde de zinnen waarom ze het ook deden en ze pasten perfect by mij en daarom heb ik het ook gedaan met een schaar voor 1 maand en dan ben ik gestopt en 'savonds begint eigenlijk mijn echte leven
elke keer als ik iets fout doe dan word ik geslaan word er geroepen naar mij en niemand kijkt achter mij en mijn eigen moeder zegt tegen mij jij ben ziek inerlijk ziek kmoe je naar de pscigoloog brengen omda je zoooo ziek ben dan loop ik naar mijn kamer begin ik te wenen en zeg ik welke moeder zegt da nu tegen haar kind dan heb ik de neiging om een mes te pakken en in me hart te steken of doe ik het raam open en spring ik of hang me zelf op
en dan denk ik zou iemand nog om mij geven ? dood gaan is het beste voor mij ik ben net een shaduw je kan door mij lopen gelijk da ik nieks ben je kan me een boks geven gelijk da ik een pop ben maar NIEMAND kan zeggen dat ik een GOEDE leven lijd want dat is pure ZEVER het is niet waar.
danku om te lezen en misschien kunnen jullie mij helpen of zo...
Datum:
03-06-2012
Naam:
zara
Leeftijd:
12
Provincie:
België

Zelfmoord

Ik ben een meisje van 14, en heb zelfmoordneigingen. Ik zie het helemaal niet meer zitten.
Dat komt door school. Ik doe havo/vwo en het gaat slecht. Zo slecht dat ik naar een andere school moet. Ik wil dit echt niet! Nu moet ik mijn vrienden missen! En de enige reden dat ik leef is voor hun.
Maar ook thuis gaat het niet goed. Mijn moeder kan niet lopen, en ik en mijn zusje moeten alles in huis doen. Ik word er gek van!
En daar komt ook nog een bij dat ik een eetprobleem heb. Ik ben heel dik. Ik kost mijn eten uit. Het gaat niet goed. Ik val niks meer af.

Ik zie het compleet niet meer zitten! En mijn ouder weten het niet, alleen een paar hele lieve vrienden.
Ik ben gewoon niet normaal!
Datum:
03-06-2012
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
14
Provincie:
Utrecht

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.