Levensverhalen (pagina 373)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Afgevlakt..

Dit is voor mij de eerste keer dat ik iets openbaar maak over mijn zelfmoordgedachtes.
Ik bevind me nu net weer in een fase waarin mijn gedachtes en stemmen de overhand beginnen te nemen.
Ik heb een behoorlijke kutjeugd gehad.. Ik heb van jongs af aan al te kampen gehad met een vreselijk dominante en gedrachtsgestoorde broer. Hij is de reden geweest dat mijn ouders alleen maar oog voor hem hadden en niet voor mij.
Zo heb ik nooit ruimte gehad om mijn ideen, problemen maar ook leuke ervaringen te kunnen delen met mijn gezin. Ik ben hierdoor een behoorlijk introvert persoon geworden.
Toen ik 11 was en mijn broer 13 begon er vanuit zijn kant een drugsprobleem te ontstaan dat ongeveer 8 jaar lang het huishouden tijsterde.
Jaren lang kon ik alleen maar toezien hoe vreselijk kut alles was, en ik kon het er met niemand over hebben. Nu mijn broer zijn verslaving gekickt heeft en de rust in het gezin min of meer wedergekeerd is zit ik nog in de knel over het "monster" dat ik door alle ellende geworden ben. Ik heb schizofrene trekjes en zie achter elke boom een vijand. Echte vrienden heb ik niet meer en genieten kan ik niet meer. Mijn ouders weten niet hoe ze met me moeten communiceren en zijn op het punt gekomen dat ze me volledig negeren en liever weglopen als ze zich met me in 1 ruimte bevinden. Ik heb helemaal niemand en ookal zou ik 1 iemand hebben, dan nog zou ik niet open en hartelijk tegen die persoon kunnen spreken, puur omdat ik niet weet hoe dit moet. Ik ben een geestelijk wrak die het licht niet meer ziet!
Ik ben 20 en wil graag in deze jaren toch nog veel beleven en vooral genieten van het leven. HELP!
Datum:
18-08-2012
Naam:
DownieMcbrownie
Leeftijd:
20
Provincie:
Drenthe

Heeft het leven nog zin?

Hallo allemaal,

Ben een jongen van 28 uit Zwolle en heb het eigenlijk het grootste gedeelte van mijn leven al moeilijk.

Ik heb hier veel verhalen van anderen gelezen maar tot nu toe nooit gedurfd om zelf iets te plaatsen.

Heb altijd het gevoel gehad dat ik anders was dan anderen. Vanaf mijn 14e wist ik eindelijk waarom, ik val op mannen, en niet op vrouwen.

Van mijn 14e t/m mijn 18e heb ik het hier best moeilijk mee gehad. Na allerlei verhalen op internet te hebben gelezen, over hoe andere jongens uit huis gezet werden door hun ouders omdat ze homo waren kon ik niet meer. Ik besloot tijdens de vakantie van mijn ouders zelfmoord te plegen. Ik ben op bed gaan liggen en heb flink wat pillen genomen.

Na een dag of 2 kwam ik toch weer bij, het was niet gelukt. Na een gesprek met een goede vriendin besloot ik het toch maar aan mijn ouders te vertellen, wat er ook zou gebeuren.

Na alle moed bij elkaar geraapt te hebben heb ik het aan mijn moeder verteld, ze barste in tranen uit, maar zei dat ze alleen maar wil dat ik gelukkig ben. Het enige dat mijn vader zei: Oh, dat wist ik al lang.

Dat was dus mijn coming out, en niet veel later wist de hele familie en mijn hele omgeving hoe het zat. Niemand deed raar en niemand had er een probleem mee. Wat een opluchting.

In de laatste 2 maanden van mijn 18e levensjaar leerde ik een jongen van 20 kennen. Op mijn 19e ben ik met hem gaan samenwonen en hebben we 7 jaar lang een relatie gehad. Tijdens deze relatie heb ik 2 zelfmoord gedaan, steeds na ruzie met mijn partner.

Inmiddels zijn we nu 2 jaar uit elkaar en nog steeds mis ik hem. we zijn niet echt als vrienden uit elkaar gegaan.

In de afgelopen 2 jaar ben ik ontslagen van mijn werk, heb ik een auto ongeluk gehad en voel ik me eenzaam. En heb ik 3 zelfmoordpogingen gedaan. De laatste was deze week.

Inmiddels heb ik weer een goede baan, en een eigen huis. Maar de gevolgen van het auto ongeluk zijn nog dagelijks aanwezig. Heb hier een whiplash aan over gehouden. En het schijnt dus dat veel mensen daar depressief van kunnen worden. Fijn, kon er dus ook nog wel bij.

Psychologen en psychiaters heb ik allemaal al gehad, en steeds denk ik weer dat het de goede kant op gaat. Dan gebeurd er weer wat en val ik weer helemaal terug

Misschien dat sommigen van jullie nu denken: Als je dood wil, dan is dat toch niet zo moeilijk?

En waarschijnlijk hebben jullie daar ook gelijk in. Ik wil ook niet dood, ben bang voor de dood. Maar soms zie ik helaas geen uitweg meer.

Ik ben bang voor mezelf, voor de volgende keer dat het weer gebeurd.


Datum:
18-08-2012
Naam:
MD
Leeftijd:
28
Provincie:
Overijssel

Mijn verhaal

Sinds een paar jaar lijdt ik aan depressies, tot
6 maanden geleden waren ze niet zo erg, mijn leven ging beter. Ik had eindelijk vrienden, ging af en toe uit en had het gezellig. De laatste tijd ging het bergafwaarts, ik begon veel te drinken, te roken, te blowen on erbij te blijven horen. Ik raakte verslaafd en toe. Ik dit alledrie afzwoor werden mijn depressies erger. Nu valt ook de vriendengroep, de eerste sinds mijn geboorte die uit meer bestaat dan een vriend volledig uit elkaar en door oa mijn besluiteloosheid, deprimerende gedachten enzo val ik net overal buiten. Mijn leven is dus weer terug bij af en mijn depressies zijn heel hevig heb ik t gevoel, ik heb ze nu dagelijks. Als dit alles echt doorzet en mijn leven weer veranderd naar de hel die hij vroeger was, ben ik bang dat ik dat echt niet aan kan. Ik zou er kapot aan gaan en dan zal ik waarschijnlijk een einde aan mijn leven maken, waar ik overigens ook nu al bijna dagelijks aan denk.
Datum:
17-08-2012
Naam:
Vince
Leeftijd:
16
Provincie:
Zuid-holland

zelfmoord gedachtes

ik heb aan venlafaxine gezetten eerst aan 37,5 mg toen aan 75mg en toen heb ik zelf moordgedachtes gekregen omdat ze mij toen van die pillen af hebben gehaalt terwijl ik diep van binnen hellemaal niet dood wil ik zit nu door een psygiahter aan honderd 50 mg en die slaan nog niet aan die andere pillen die ik eerst slikte heb ik ook van een psygiahter gehadt ik blijf maar gedachtes houden dat ik voor een trein moet springen wat kan ik hier aan doen die pillen die ik slkik krijg je ook zelf moord gedachtes ik hoop dat jullie mij kunnen vertellen wat ik moet doen gr esmeralda bloos
Datum:
16-08-2012
Naam:
esmeralda
Leeftijd:
22
Provincie:
Noord-holland

suicide thoughts

Hello
I watched videos on youtube about suicidal stories.
You probably know why..
My story started when my parents divorced.
It’s not their fault. It happens. But when people aren’t ready for it, it comes hard.
I guess i just wasn’t ready for it. My behavior started to change.
I was always a small shy boy from when i was little. I didn’t had problems with anyone.
But after they divorced i just was to scared to do stuff.
On that moment I’ve said to my family i was okay and it didn’t bother me at all.
It did, Alot. I cried many times, i was still young. I couldn’t let it behind me.
I saw them yelling and fighting for stupid things. It does something to you.
It made me think: Why live in this world when people that once loved eachother so much (over 25years) just fight with eachother for some stupid stuff they can rebuy. The thought is still floating in my head. Not a day passes without that one thought. I went completely down. It’s just so weird when your depressed in your childhood without somebody that noticed it. It’s like your just there to cheer some memories up from people. They just don’t love you enough to see that something is wrong. I went from shy to Mega shy; When there were people that i didn’t knew i just wasn’t myself. I couldn’t be myself anymore. I was scared to be that person. So yeah, like many people i have changed. Since that time i’ve been through alot of other stuff. The time passes, every second, but the memories stay. Now i’m still that one shy person thats just too shy to be somebody i once was. I forgot how I actually was, how I could be myself and have fun again on that one way only you can understand. I miss the old times. I used to be skinny, Now I got fat. I started to eat much because it felt better when i was eating. But now i regret the time that i’ve ate too much. I try to lose weight. It works but it goes so slowly. I’m ashamed of my weight and i’m also ashamed cause i’m gay. I grew up between the wrong people I guess. I’ve always heard people disliked gay people. I know it’s not all people. But I just can’t come up for it. I’ve always had a weak personality. It’s hard to get one problem after the other one without enough time to think about one problem. If i could accept those facts it would make my life more live-able. I’ve grewn up with negative thoughts which didn’t turn out good.
But i’m just another awkward person. The time passes and more and more i’m thinking of suicide. People are telling it’s an solution for a temporary problem. That might be true, but you have to have the will to believe in it. I don’t have the will and thats why i’m making this letter. I’m just explaining some stuff thats bothering me (where i can’t live with). I’m sorry for all these troubles. I hoped it could end another way. Sometimes your life is just complete different than the life you imagine/dream off. Sometimes that doesn’t turn in the right way.
Datum:
16-08-2012
Naam:
Al
Leeftijd:
17
Provincie:
België

mijn leven tot nu toe en het is genoeg geweest

Mijn verhaal begint met mijn jeugd .
Toen ik 12 jaar werdt moest ik naar een kinderthuis omdat ik zogenaamd moeilijk opvoedbaar was ik heb tot ik 18 was in kindertehuizen rond gezworven van de ene naar de andere kindertehuis en toen ik 18 werdt moest ik maar naar een psygiatrische ziekenhuis daar heb gezeten tot mijn 21ste jaar en toen mocht op kamers wonen begeleid zoals ze dat noemen daar heb ik toen ik 23 was mijn eerst vrouw leren kennen ben met haar gaan samen wonen en twee jaar later ook met haar getrouwd we kregen samen 2 zoons binnen een jaar ze zijn nu 27 en 28 jaar oud ik had intussen ook een baan tot ik op een geven moment thuis kwam van mijn werk en het huis leeg aantrof en geen vrouw en kinderen de bankrekening leeg en de spaar rekening geplundert en een huurschuld van een half jaar ik kreeg 3 weken later te horen van mijn zus dat ze ervandoor was met mijn broer de uitspraak van de scheiding heeft een jaar op zich laten wachten en nog geen maand na de scheiding is ze met mijn broer getrouwd maar ze had nog wel even een uitnodiging naar me gestuurd van hun bruiloft ik heb mijn zoons na hun huwelijk niet meer gezien terwijl er een bezoek regeling was maar ze waren verhuist naar duitsland waar mijn broer een nieuwe baan had gevonden maar hadden geen adres of wat dan ook achtergelaten vier jaar later leerde ik mijn tweede vrouw kennen na een jaar hebben samen gewoond zijn we getrouwd een jaar later werdt mijn derde zoon geboren hij is nu 18 .
in 2005 was ons huwelijk eigelijk al voorbij we leefden als broer en zus naast elkaar mijn vrouw sliep niet meer bij me een jaar later raakte ik mijn baan nog eens kwijt en dat verergerde alles nog eens ze had intussen een affaire met een ander en in 2009 kon ik vertreken de scheiding was binnen een halfjaar erdoor.
En toen begon het kreeg de ene deurwaarder na de andere aan de deur nu moet je weten dat ik en mijn tweede vrouw op huwelijkse voorwaarden waren getrouwd dat betekend dat alles wat op mijn naam stond voor mijn rekening was dus ook eventuele schulden en ze had op naam spullen besteld leningen afgesloten maar nooit een cent betaald en ik bemoeide me nooit met geld zaken dat deed zij en gezien de situatie nu heb ik daar wel spijt van want ik zit nu met een torenhoge schuld en dat was voor mij wel de klap twee zoons die ik nooit heb zien opgroeien en ook niet weet waar ze zijn een schuld en mede daardoor ook geen nieuwe relatie meer durf aan te gaan want dat doe een ander niet aan met het gevolg als je thuis komt er niemand is die begroet en je vraagt hoe je dag is geweest nooit een arm om je heen als je het even moeilijk hebt s'morgens wakker worden en draai je om en er ligt niemand naast je die even kan vast houden en zeggen dat je van haar hou en ook niemand die naar je luisterd wat je te vertellen hebt .
En ik vind het genoeg geweest het hoeft niet meer van mij ben het zat meer dan zat zo wil ik niet meer leven ik denk tegen de tijd jullie dit hebben geplaats ik er ook wel niet meer zal zijn het is genoeg geweest.
Datum:
16-08-2012
Naam:
Hendrik
Leeftijd:
54
Provincie:
Zuid-holland

Dood

Hallo,
ik ben een meisje van 14 jaar oud,
ik zit erg in de put, ik ben heel veel gepest en heb een hele zware jeugd.
geen vader, sexueelmisbruikt en dat soort dingen,
ik heb zoveel aan mijn hoofd dat ik niet meer weet wat ik aan moet.. hier op deze kut planeet ik wil dood, ik snijd mezelf al omdat ik ongelukkig ben maar voor je t weet ben ik er niet meer

Gedichtje

soms denk ik dat het beter is als ik ga maar als ik ga wat gebeurd er dan hier,
hier waar ik nu ben,
hier waar ik straks weg ben,
als ik weg ben heb ik dan geen spijt kan ik wel spijt hebben,
spijt van wat ik heb gedaan,
spijt over hoe t is gegaan,
ik heb een moeilijk leven net als veel hier op de site,
ik wil er wat van maken,
en dat lukt niet altijd,
ik snijd,
ik snijd in mijn arm om pijn te vergeten,
en daar rinkelt alweer dat alarm
ik denk wat gebeurd er als ik ga,
ze zijn nu al vergeten dat ik besta.
Datum:
15-08-2012
Naam:
anoniem
Leeftijd:
14
Provincie:
Zuid-holland

Tijd om te gaan

Mijn leven in het kort. Kloten jeugt gehad. Misbruikt door mijn buurman van mijn 4e tot mijn 11e jaar. Heb een ziekte de clusterhoofdpijn heet! Hier alleen is al niet mee te leven. 21 maart is mijn vriendin vertrokken met de mededeling : ik ga een tijdje weg om na te denken of ik wel verder wil met jou. We zijn 13 jaar bij elkaar geweest! 2 weken later krijg ik een email waar in staat, ik wil niet verder met jou! Verder geen reden gewoon ze wil niet meer met mij verder! Een week later krijgbik een sms'jes van mijn beste maatje. Hij wil niks meer met mij te maken hebben. Een aantal dagen later hoor ik dat hij van zijn vrouw en 3 kinderen gaat scheiden! Hij gaat nu met mij ex vriendin. Ze blijken al veel langer met elkaar te rotzooien! Ik kan nooit meer iemand vertrouwen, Nooit meer. Heb hierdoor problemen op het werk. En wegebben samen ook nog een huis! Ik verdien te weinig dus ik moet voor 1 oktober uitbuit huis zijn! Hier bij de woningstichting is een wacht tijd van 4 jaar!!! Hoe moet ik in godennaam een woonruimte vinden in een paar maanden tijd? Ik sta op straat met mijn tasje kleding! Ik ben zo moe dat ik wel 20 uur per dag kan slapen! Ik ben kapot, moe en ik ben er klaar mee! De mazzel allemaal!
Datum:
15-08-2012
Naam:
Dennis
Leeftijd:
35
Provincie:
Drenthe

LEES DIT

elk huisje heeft zijn kruisje
de ene heeft t super zwaar als haar/zijn hondje overlijd. De ander heeft het super zwaar als haar moeder overlijdt.
2 totaal verschillende dingen maar het is dezelfde pijn wat je deelt.
bij het leven hoort verschillende gevoelens en daar hoort ook bij dat het net lijkt dat je kapot gaat van binnen door kwaad,verdriet en pijn en het allemaal te veel wordt en het net meer aan kan.en dat het lijkt dat de enige uitweg lijkt ZELFMOORD TE PLEGEN.
Maar vergeet niet dat er altijd in welke situatie dan ook en welke duister zwart gat je zit.
er altijd nog een lichtje brandt hoe moeilijk en zwaar de tocht ook is probeer dat lichtje te volgen en je zult zien en merken dat aan van de tocht het lichtje is uitgegroeid tot de zon die weer met je lacht . zorg dat je nooit opgeeft het leven is nou emaal niet makkelijk zelfmoord is het leven alleen maar ontvluchten en dat mag je niet doen je moet er tegen in gaan en bestrijden door je problemen op te lossen of als je iets erstig heb mee gemaakt een plekje leert te geven in je hart. hoe moeilijk t ook is je zult zien dat je het kan en er beter en sterker uitkomt. en je hoef je nergens voor te schamen vertel het aan iemand hoe je je voelt !!! het helpt echt



jullie zullen meschien denken wat een vaag verhaal is dit.
ik heb het zelf ook niet makkelijk gehad

een vriend van mij wordt waarschijnlijk op genomen in gekke huis,
ik had erge schuld problemen,mijn moeder is een alcoholiste en is weggegaan van mijn vader en een week later met een andere alcholist getrouwd, ik heb mijn laatste jaar school niet af gemaakt, ik heb het nooit breed gehad met mijn ouders en broer zo erg dat het gas en licht afwas gesloten en dat ik stinkend en in oude kleren naar school moest en dat iedereen me pesten,
ik ben zwanger geweest en mijn keus was om het weg te laten halen omdat ik er nog niet klaar voor was , ik heb een vriendje gehad die bijna 10 jaar ouder was, en het ergste dat ik gewoon tijdje niet meer naar huis durfde omdat mijn vader altijd met zijn hart en ziel voor mijn en me broers (en destijds dat mijn moeder er ook nog was) heeft gevochten om een goed bestaan te geven aan ons .
hij werkte zich kapot voor ons en hij krijg altijd stank voor dank mijn moeder heeft super veel dingen naar zijn hoofd gegooid en met een mes voor hem gestaan en zij is gewoon vreemd gegaan en weggelopen van hem en ik die altijd zeurde en moeilijk tegen hem deed maar dat hij gewoon met bijdoe benen op de grond bleef staan en ik niet dat deed me het ergste pijn zooo pijn dat ik gewoon niet meer naar huis durfde maar ik heb geleerd en kijk nu tegen mijn vader op en ik werk nu hard om een goed bestaan op te bouwen voor de toekomst en is dat zwaar en hard maar ik geef nooit meer op nooit meer ik heb mijn motivatie gekregen en ik hoop dat jullie door dit verhaal het oook krijgen en blijf niet met je gevoel zitten ga met iemand praten!!!!!!!!!!!!
Datum:
14-08-2012
Naam:
dorenroosje
Leeftijd:
21
Provincie:
Zuid-holland

zelfmoordgedachten nemen toe!

Nu ik naast aandoening aan de nek met ondragelijke pijn getiteld TORTI SPASMA TORTICOLLES heb ik net te horen gekregen dat ik misschien kanter heb. Uitslag begin september na een scan eind augustus 2011. Ik ben al hartpatient. Met ONTZETTEND veeel moeite moet ik nui vroeg uit bed want de zorgboerderij zorgt voor afleiding. Maar thuis is het(hoewel ik samenwoon met vriend) ben ik DIREKT weer down. Ben ook al opgenomen geweest op psychiatrie. Hielp niet. De vele onzekerheden dwingen me NU zelfdoding te plegen. Maar mijn partner en huisdier alleen achterlaten doe je ook zomaar niet. Ik voel me diep in gat vallen. Zeer diep!! Dit alles is zeker niet bedoeld als afscheidsbrief ofzo maar een kreet voor mij en anderen die in nood zijn. GROTE NOOD.
Datum:
12-08-2012
Naam:
nico
Leeftijd:
63
Provincie:
Groningen
Praat erover!
Logo Stichting 113 Zelfmoordpreventie
0800-0113
Chat: www.113.nl

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.