Levensverhalen (pagina 376)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

verdriet

hoi, ik heb een zeer lange tijd voor mijn moeder gezorgt als mantelzorger.
op 2 maart j.l. is zij overleden, na een flinke lijdensweg te hebben gehad.
door omstandigheden moest ik uit haar huisje, en zit zodoende nu alweer ruim 3 maanden in een crisis opvang centrum, waar ik steeds depressiever wordt.

Ik zie er geen heil meer in, en ben vastbesloten uit het leven te stappen, temeer omdat ECHTE vrienden het laten afweten als je weer eens in de shit zit.

ik weet ook al hoe ik het ga doen, zekerheid voor alles, en je zult het gaan beleven:
straks wordt er gezegd: " en toch was het een goede vent", gek dat zoiets pas gezegd gaat worden als je der niet meer bent, of zou dat liggen aan de materiele spullen die je achterlaat???

Het gaat iedereen goed, hoop dat ik straks de rust vind die ik zo graag wil vinden, rust in me hoofd, rust om me heen.
Datum:
02-08-2012
Naam:
Hans
Leeftijd:
51
Provincie:
Noord-brabant

zelfmoord

ik zie het leven vaak niet meer zitten. dit komt door meerdere problemen. mijn ouders zijn nooit getrouwd geweest, en daardoor heb ik nooit echt een goeie relatie met me vader gehad. dit komt ook doordat hij marokkaans is en dus in een andere cultuur leeft. vanaf kleins af aan ben ik er eigenlijk aan gewend om weinig tot geen contact te hebben met mijn vader. meestal kwam dit door ruzies. mijn vader is opnieuw getrouwd met een andere vrouw en heeft daar 3 kinderen mee. de vrouw van mijn vader mocht my nooit omdat ik geen moslim zou zijn. ze heeft het vaak geprobeerd om mij het leven zuur te maken. zo een 4 jaar terug heeft mijn stiefmoeder mij aangevallen en heeft ze me geslagen en geschopt. vervolgens bedreigde ze me met een mes. door dit conflict kon ik mijn broertje en zusjes niet meer zien. mijn vader was niet bij het incident. hij was boos op zijn vrouw maar deed verder niks. ik was erg teleurgesteld in mijn vader omdat hij haar kant koos en niet die van zijn dochter. ik heb dagen lang gehuild om die kinderen. mijn vader zit regelmatig vast in de gevangenis. de laatste keer dat hij was opgepakt is mijn stiefmoeder vertrokken omdat hij vreemd was geweest en een kind had bij een andere vrouw. die vrouw had hij mishandeld en bedreigt omdat hij het kind niet meer mocht zien. mijn stiefmoeder kwam daar achter en is toen van hem gaan scheiden. mijn stiefmoeder woont nu met me broertje en zusjes aan de andere kant van het land. mijn vader is intussen vrij. maar heeft geen huis of geld meer. hij woont nu bij een oude vriendin. de kinderen en me vader zie ik af en toe nog. verder woon ik nog bij mijn moeder. mijn moeder en ik hebben veel problemen. me moeder slikt medicijnen voor haar gezondheid omdat ze kanker heeft gehad. door die medicijnen wordt ze snel agressief en is ze snel opgefokt. daardoor hebben we veel ruzies (vaak om niets) deze ruzies lijden soms ook uit tot een vechtpartij. ik wil graag het huis uit maar de gemeente vind dit geen goeie reden om mij sneller een huis te geven. kamershuren is ook niet echt een optie want dit is veelste duur aangezien ik nog studeer. in het verleden heb ik vaker geprobeerd om zelfmoord te plegen. dit was helaas mislukt. vroeger had ik ook al vaak problemen met mijn moeder en sloeg ze mij ook vaak. ik kwam op school vaak met een blauw oog aan en ik werd daardoor ook gepest. mijn eerste zelfmoord poging was toen ik ongeveer 8 jaar was. en tot de dag van vandaag overweeg ik nog steeds zelfmoord. mijn enige reden om het niet te doen is voor mijn kleine broertje en zusjes. en voor mijn vriend.
Datum:
02-08-2012
Naam:
anoniem
Leeftijd:
19
Provincie:
Noord-holland

Hey

Dit is dus mijn verhaal. Alles is begonnen met liegen en stoer proberen te zijn. Ik wou altijd dat mensen bang waren van mij en dat ik van iedereen respect kreeg. En het was aan het lukken. Iedereen dacht dat ik veel geld had en dat ik iedereen en alles aankon. Zelfs mijn vriendin. Ik loog de hele tijd. Op een duur begon ik zelf mijn leugens geloven en dacht ook dat ik alles aankan en dat ik veel geld zou maken met drugs. Ik woon nu 1 maand al allen en ik zit zonder geld, alles begint intestorten, ik heb al 2 dagen niet kunnen eten alleen omdat ik geen geld heb. En met vriendin gaat het ook niet goed. ik ben alles gewoon beu en vandaag is mijn laatste dag. ik kan het gewoon niet meer aan...
Datum:
02-08-2012
Naam:
Taps
Leeftijd:
19
Provincie:
België

stoornis

Hallo,

ik ben eigenlijk niet heel erg depressief zoals de meesten dat hier zijn denk ik. Het probleem is ook niet dat ik zo ongelukkig ben. toch wil ik dood.

ik heb namelijk al een lange tijd last van een of andere psychische stoornis. ik ga tegenwoordig naar een psycholoog. die zegt dat het een dissociatieve stoornis is. dat wil zeggen dat ik angsten en andere negatieve gevoelens verdring tot ik er niet meer bij kan. hierdoor voel ik ze niet bewust. maar onbewust dus wel.

die angsten en negativiteit komen door wat ik heb meegemaakt. ik heb wel een idee wat deze gebeurtenissen kunnen zijn, maar ik kan er dus niet meer bij..
de details herinner ik me niet meer en de gevoelens die ik er bij had al helemaal niet. ik ben wel op de middelbare school gepest. ik heb zelf ook een poging gedaan om positiever te denken over mezelf ed. maar dit heeft het misschien alleen maar erger gemaakt. ik weet niet meer wat ik voel, maar het zal niet veel goed zijn.

ik heb erg veel last van hoofdpijn en andere spanningen in mijn lichaam. contact maken met anderen is lastig. het gaat alleen goed wanneer ik vertrouwt ben. ik heb verder vaak extreme verlegenheid. maar dit gevoel lijkt niet meer van mij(dissociatie). ik heb er geen vat op.

hoe ik met mijn emoties om ga is waarschijnlijk vreselijk verkeerd. ik denk niet dat het ooit nog goed zal komen

kortom ik zit er aan te denken om er een einde aan te maken.

groeten M.
Datum:
02-08-2012
Naam:
M.
Leeftijd:
19
Provincie:
Zuid-holland

Mijn verhaaltje

Ik weet niet of ik het nog heel lang vol ga houden denk 24/7 aan zelfmoord hoe ik het ga doen wanneer laat ik een brief en flimpje achter of alleen een brief.

Als de poging mislukt is hoe ga ik er op reageren geef ik het op of blijf ik net zo lang door gaan tot het wel lukt ik weet het allemaal niet meer het brengt me zo in de war
Datum:
01-08-2012
Naam:
Emy
Leeftijd:
24
Provincie:
Limburg

zelfmoord plannen

Hallo allemaal, ik heb het heel zwaar. Ben 1,5 jaar geleden bij mijn vrouw weggeaan en inmiddels gescheiden. De reden ze was zeer agressfief en ik was uitgeput vermoedelijk heeft en had zij borderline. Wat vriendinnen gehad was altijd el leuk nu niets, nu in de put mijn kids zijn 3 weken met haar op vakantie en ik voel mij zo alleen hou het niet meer vol. Heb nu echt de gedachte ik maak er een eind aan. Eigenlijk hou ik ook nog van mijn ex ergens tegen beter weten in maar kom niet echt los. Help!!! Anders ben ik klaar.
Datum:
01-08-2012
Naam:
E
Leeftijd:
44
Provincie:
Noord-holland

iedereen beter af zonder mij

al op mijn 10de begon de ellende. nu 22 jr later is er niks veranderd. ik voel me nog uitgekotst door iedereen maar ik kots mezelf nog harder uit. ik wil mijn zoontje niet meer opvoeden omdat ik te depri ben om hem positief op te voeden. hoe mooi een kind ook is.. ik wordt niet gelukkig. hoe erg is dat om te zeggen. en ja de schaamte is me te groot. ik kan niets leuks meer verzinnen en nergens van genieten. ik sluit me af van alles en iedereen, want ik ben blijkbaar toch maar gemeen. denken dat je toch wel een goed persoon bent en een goede mama.. tot dat moment dat iemand de waarheid zegt en t laatste van je ontneemt waar jij dacht goed in te zijn. tis ondraaglijk, onhoudbaar. en dan nog leven met de frustratie dat mijn poging tot dus niet is geslaagd. het had moeten slagen.. maar rara ik ben er nog. alles van binnen kapot maar ze overleeft. ik wil er geen zooi van maken voor diegene die ik achter laat. maar er is geen pil meer in huis omdat ik die een week geleden allemaal geslikt heb. balen van een zelfmoordpoging die niet is gelukt. ik hoor t mezelf zeggen. ik vindt het heel erg.. maar als je zo diep ongelukkig bent dat je anderen (zonder besef) pijn doet en ongelukkig maakt.. het voelt alsof er al een mes in mijn hart steekt maar dat ik hem niet door kan duwen. dus nu een lange weg naar nog meer medicatie incl anti braak middel te sparen. of ik ga t bij een ander halen. als er niets meer is om voor te leven.. of niets waar jij een positief onderdeel van je kunt zijn.. tja waarom dan nog. de waakhonden om mij heen.. die kan ik wel missen. de kleine man van mij eigenlijk niet. maar een moeder ben je als je je kind ook met je leven beschermd. miss ben ik nu dan toch een goede moeder dat ik de beslissing neem om als slechte invloed uit zijn leven te vertrekken en mijn ex een nieuw leven te gunnen met een leuke lieve vrouw en tevens een nieuwe moeder voor mijn zoontje. ik zal mijn dieren missen maar ook die zijn niet meer van mij afhankelijk. je begint met nog genoeg reden en verantwoordelijkheden om te blijven op deze kut aarde... als het maar donker genoeg wordt.. en je ziet andere opties dan ga je toch. ik wens ieder een oplossing of een reden om door te gaan. ik gun niemand zelfdoding.. behalve diegene die na zoveel jaren weloverwogen toch doodongelukkig door moeten gaan. ziekte, psychisch of wat dan ook de reden mag zijn. je hebt er zelf niet om gevraagd om geboren te worden, maar je bent wel baas over jezelf. en alleen jijzelf kan zien hoe ernstig je situatie is. en bespreek je dit met iemand dan stuit je op een hoop onbegrip. mijn psycholoog (zoveelste) kan mij begrijpen en oordeelt niet. dat is fijn, blijft de keuze in mijn handen. het is wel de eerste die t begrijpt. ik ben geen kind uit een oorlogsland. ik kom wel uit een oorlogsgebied.. wat je thuis had moeten heten.. ik ben nooit thuis.. ik woon in een HUIS..thuis is rust en vrede.. en die is hier niet meer voor mij te vinden. ik zeg vaarwel tegen ieder.. het beste. en bij twijfel niet doen..ik twijfel geen seconde al langere tijd. dus t is mijn tijd.
Datum:
01-08-2012
Naam:
mama
Leeftijd:
32
Provincie:
Noord-brabant

nu al bijna 4 jaar depressief

Nu ben ik al bijna 4 jaar achter elkaar depressief. Vreemd genoeg is de impact hiervan vele malen groter dan de 21 jaar daarvoor die wél vol geluk en vrolijkheid zaten.... 1 ding weet ik zeker, ik zal niet oud worden. Er komt een moment dat ik wél voor mezelf zal kiezen.... maar tot die tijd blijf je proberen.
Datum:
01-08-2012
Naam:
D
Leeftijd:
25
Provincie:
Limburg

moe.

ben 17 en vanaf me 9e gaat me leven slecht
op me 9e me moeder verloren sinds dien gaat het thuis slecht veel ruzie volgens me pa doe ik nooit wat goed me broer zegt alleen maar dat ik zijn zusje niet ben en hij slaat me alleen maar
op me 11e me oma dood gevonden
ik ben mezelf gaan snijden
heb al meerdere poginge gedaan om zelfmoord te plegen maar was te zwak omdat er mensen zijn die wel om me geven
lichaamelijk ben ik echt helemaal op.
maar ben vanmezelf wel een doorvechter
en ik weet dat me moeder dit niet zou willen
ik denk heel veel aan.zelfmoord.

maar mensen die aan zelfmoord denken hier een tip
geef niet op er komt een tijd dat het beter gaat het is moeilijk om te gelove maar je bent hier op de wereld gekomen voor een reden denk aan je toekomst nu gaat het slecht maar er zullen momenten.komen dat het weer goed gaat verlies je hoop nooit !mensen die je willen breken.zullen lachen als je opgeeft dan hebben ze bereikt wat ze wille.dus wees sterk en ga er boven staan !

gr meisjee
Datum:
31-07-2012
Naam:
meisjee
Leeftijd:
17
Provincie:
Gelderland

Zelfmoord pogingen

Toen ik 7 was werd ik altijd gepest op school. Ik werd nooit geholpen. En ik kon bij niemand terecht. Mijn moeder verwaarloosde me, en mijn vader woonde al 6 jaar in Spanje, en had mij en mijn moeder in de steek gelaten. Kort daarna kreeg ik een stiefvader. Hij en mijn moeder kregen een jongetje. Hij is nu 7. En ik voelde me altijd een buitenbeentje. Mijn moeder gaf mijn broertje altijd meer aandacht en liefde. Ik was daardoor ook vaak jaloers. Toen las ik een verhaal in de Tina over een meisje dat zelfmoord wou plegen door heel weinig te gaan eten (eigenlijk anorexia). Ik ben het zelf ook gaan proberen. Alleen mijn vriendinnen begonnen zich zorgen om mij te maken, en hebben me meegenomen naar de huisarts. Dat is nu 2 jaar geleden. 2 maanden geleden is mijn moeder overleden aan kanker. Mijn stiefpa is voor de trein gesprongen, omdat hij ruzie had met mij en mijn moeder. Nu wonen ik en mijn broertje bij een pleeggezin. Alleen achter volgt de gedachte dat dit door mij komt, me nog steeds.
Datum:
31-07-2012
Naam:
Oembaloemba
Leeftijd:
13
Provincie:
Overijssel

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.