Levensverhalen (pagina 374)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Het waard zijn..

Just read this..,
Ik heb vele malen nagedacht over zelfmoord en ben er ook vele malen voor geholpen, nadat ik verschillende verhalen op deze site heb doorgelezen, raakt me dat.
Ik hoop dat de mensen die hier een bericht op hebben gezet er wat langer over nadenken en wéten dat ze bijzonder en perfect zijn om hun eigen manier.., jullie zijn het waard om te leven, écht waar..
God bless you.
Datum:
10-08-2012
Naam:
J
Leeftijd:
16
Provincie:
Gelderland

Mijn leven

Ik heb mezelf moeten opvoeden. Mijn moeder had borderline en was manupulatief, vader had een verrslavingsprobleem. Thuis werd ik uitgelachen en gekleineerd op school en middelbare school vreselijk gepest. Ik kreeg anorexia, boulimia. Kon er niet uikomen door de angsten van mijn vader wilde me in de inrichting houden mijn moeder wilde me niet meer zien. Terwijl ik alles goed wilde doen voor iedereen. Eetproblemen voorbij..maar toch nog in de intichting, vader praatte met mijn hulpverrlener ipv ikzelf, ik hoorde daar niet. Werd lichamelijk, geestelijk en sexsueel misbruikt door mannen. Mensen geloofde me niet zelfs mijn eigen ouders lachtte me uit en werden boos op mij. Gevlucht met een man..tsja kon alleen maar de verrkeerde zijn. Zwanger gevlucht naar een blijf van mijn lijf huis. Mijn ex stalkte mij en bleef mij lastig vallen. Bang voor mijn dochter en mij, hij was niet alleen gevaarlijk voor mij..na aantal jaren relatie met een vrouw, weer in de steek gelaten, ze loopt over me heen bedoeld of onbedoeld, ze begrijpt me niet, geeft mij van alles de schuld en treitert mij met belangrijke dingen bv de financien, daardoor flinke schulden. Mesen luistereren niet naar mijn echte verrhaal hebben etikketten en diagnoses en die plakken ze op je hoofd, je bent een nummer. Ik wil vooruit al mijn hele leven maar het gaat niet, dan is er nog maar een oplossing..ik wil het niet kan het niet maken, maar het zit zo diep..ik zou wel iemand willen ontmoeten die echt van me hield voor me ging..ik voel me zo eenzaam zo alleen. Ik ben zo bang..ik kan dit niet meer, niet nog een keer..
Datum:
09-08-2012
Naam:
Isa
Leeftijd:
43
Provincie:
Noord-brabant

ik snap het wel maar begrijpen kan ik het niet

na bijna 30 jaar samen te zijn geweest is de beslissing genomen door mijn ex-vrouw om te gaan scheiden ik wilde dit niet maar heb wel ingestemd om alles voor haar gemakkelijker te laten verlopen veel van de ergenissen die zijn ontstaan zijn mijn schuld ik zit sinds 6jaar thuis na een bedrijfsongeval en ben daarna overspannen geraakt even later mijn ex ontslagen ze werkte bij de zelfde baas die heeft haar toen weggetreiterd ook zij raakte overspannen soms ging het hele tijden goed mijn ex is gaan studeren en heeft zelf en daar was en ben ik nog steeds zeer trots op nu een eigen pedicurebedrijf aan overgehouden ze werkte veel en lang en ik zat maar thuis en deet eigenlijk weinig thuis wel hield ik het huis schoon dus als ze thuis kwam moest ze ook nog koken wassen en boodschappen doen ze was dit op een gegeven moment beu we zijn daarna een paar keer opnieuw begonnen maar hoe eigenwijs kan je zijn ik veranderde niet met het gevolg dat we gingen scheiden op de dag dat ons eerste kleinkind geboren werd dat word ons ook kwalijk genomen het was niet gepland want de kleine was te vroeg geboren na dat we uit elkaar gingen is mijn ex voorlopig op een camping gaan wonen ik mocht en mag nog steeds niet weten waar het is ik vind dit zo klote ik heb ze nog nooit geslagen of wat dan ook moet het dan op deze manier er zijn ook een paar gevallen geweest dat ik gehoord had dat ze iets met een ander gehad zou hebben ik heb nooit gedacht dat het waar was maar als ik er om vroeg was het je vertrouwd me niet etc etc nu zag ik mijn ex pas want we moesten even samen iets regelen stel ik haar een vraag waar ik eigenlijk geen antwoord op had willen krijgen maar ik kreeg deze toch ik vroeg en hoe is het met de liefde ze zij me er is iemand die mij heel leuk vind en ik vind hem ook heel leuk we kunnen samen goed praten we hebben geen relatie maar mocht hij scheiden dan kan het misschien wel iets worden ik zei wat hij is nog getrouwd kan ik hem en ja hoor weer een klap in mijn gezicht ja het is -----de man van----dat was iemand die veel voor haar gedaan had mijn ex is 46 en hij is 64 smerig ik walg er van in mijn ogen is het een echte pedofiel hij heeft kinderen kleinkinderen en is 43jaar getrouwd hij kwam ook wel eens bij ons thuis en dan zag ik hem altijd wel naar mijn ex gluren maar dit had ik nooit verwacht ik dacht dat mijn ex heel wat meer eigenwaarde had ik zag en zie het niet meer zitten ik heb zitten dubben zal ik mijn polsen doorsnijden of zal ik alle medicijnen die ik heb innemen ik ben bij de dokter geweest en heb zware medicijnen gekregen hij zei kijk de pijn die je nou hebt is de ergste die er is want voor alles is wel een pilletje te regelen maar voor liefdesverdriet niet ik heb veel fouten gemaakt maar dit is mijn grootste en stomste fout die ik ooit gemaakt heb om haar te laten gaan het is over en voorbij ik ben 47 en moet ik nou nog opnieuw beginnen ik weet het niet meer ik heb geweldige ouders prachtige kinderen en een super kleinzoon maar ik weet het niet meer alles doet zo verschrikkelijk veel pijn
Datum:
09-08-2012
Naam:
peer
Leeftijd:
47
Provincie:
Noord-brabant

Ik heb geen leven meer.

Mijn leven is begonnen als een hel.
Ik ben van groep 2 tot 8 heel erg gepest geworden. In groep 7 heb ik geprobeert om zelfnoord te plegen door veel pillen te slikken maar dat is mislukt. ik heb het nog eens geprobeert toen ik in de eerste zat maar toen heeft mijn vriendje mij tegengehouden.
Nu ga ik inmiddels naar de 3de en heb bijna geen vrienden. maar er is niemand in mijn leven die dit vehaal weet.
Mensen die dit verhaal lezen, probeer nooit zelf moord te plegen later hen je er hele erge last van en op begevenmoment ga je niet meer van jezelf houden en dat moet je dus vooral niet doen.
Veel liefde Jinke.
Datum:
08-08-2012
Naam:
Jinke
Leeftijd:
14
Provincie:
Limburg

...

Maandag 6 augustus heeft mijn vriend het met me uitgemaakt.
Is een half jaar geleden begonnen toen hij er dacht achter te komen bi te zijn iets miste in zijn leven wat hij al zijn hele leven mist.
We hadden erover gepraat en oplossingen gevonden, hij had weer hoop.
Maar die is blijkbaar het laatste half jaar weer weg gegaan langzamerhand.
Nu heet hij het toch echt uitgemaakt en is het 100% zeker dat hij me niet meer terug wilt.
Misschien ooit egt hij, maar waarschijnlijk niet.
Hij houdt nu nog wel van me en vind het zelf ook best moeilijk.
Als we elkaar zien moet ik huilen en hij dus ook.
Heb het gevoel alsof ik me zo heb bloot gegeven maar wordt toch aan de kant gegooid.
Ben wel blij dat hij eerlijk tegen me was en dat hij het persoonlijk heeft gedaan.
Maar heb toch ieder uur de neiging mezelf iets aan te doen.
Zou niet weten hoe, maar ik wil zo niet leven.
Er zijn toch weinig mensen die me missen.
Heb geprobeerd mezelf te snijden maar dat lukt me niet.
Ik weet niet wat ik moet doen, we zijn 3,5 jaar samen geweest, waren verloofd enz.
Ik ga kappot.
Datum:
08-08-2012
Naam:
A
Leeftijd:
21
Provincie:
Noord-brabant

Heb het wel gezien

Heb zelf een einde gemaakt aan mijn relatie maar dat wou ik niet...

Ben mijn goede baan verloren maar dat wou ik niet...

Heb een kind gekregen maar dat wou ik niet...

Als ik lees over de dood word ik blij...

Als ik lees over blije dingen voel ik me dood...

Wie gaat er steeds met een staafmixer door mijn hoofd?

Ik wil graag mijn zoon zien opgroeien maar kan het niet opbrengen daar 18 jaar op te wachten...

Ik heb nog een piepklein waakvlammetje dat brandt en ik hoop dat de psychiater er weer een olympisch vuur van kan maken...

Ik hoop het een heel klein beetje...


Datum:
08-08-2012
Naam:
Maikel
Leeftijd:
37
Provincie:
Gelderland

Mislukt

Voor de zoveelste keer heb ik nu zelfmoordgedachten. Al jaren eigenlijk. De eerste keer was toen ik 12 was. Mijn leven is niet echt beter geworden.

Ik voel me zo verschrikkelijk alleen. Mijn familie heeft allemaal morele standaarden waar ik niet aan kan voldoen, wat zij dan slecht vinden. Ja, ik ben homo. Nou en?

Ik voel me te lelijk en onhandig om uit te gaan dus sluit ik me in mijn huis op. Ik voel me te slecht voor mijn familie, dus die begin ik (na alle negatieve feedback) ook te vermijden.

Ik wil wel anders, maar wat moet ik dan? Ik heb alles geprobeerd om niet meer homo te zij, om studeren leuk te gaan vinden, om een baan te zoeken en te behouden, om leuk uit te gaan en met Jan alleman te praten.

Maar het lukt me niet. Het lukt me maar niet om aan al die verwachtingen te voldoen. Ik ben niet zo sterk als zij. Zij schudden andermans verwachtingen zomaar van hen af. Waarom kan ik dat niet? Waarom isoleer ik mijzelf? Waarom kan ik gewoon niet toegeven hoe ik ben?

Ik voel me mislukt. Mislukt op maatschappelijk gebied omdat ik geen werk heb en geen opleiding afgemaakt. Mislukt omdat niet heel veel vrienden heb, mislukt omdat ik nog nooit een vriend heb gehad. Mislukt omdat ik geen normaal leven kan hebben.

Misschien doe ik iedereen in mijn familie een lol als ik gewoon doodga. Dan hoeven ze niet op me neer te kijken, niet mijzelf te vinden, niet me hun advies te geven die ik toch allang ken, me niet onder druk te zetten, mij niet vies te vinden.

Ik ben er gewoon moe van.
Datum:
08-08-2012
Naam:
Joon
Leeftijd:
23
Provincie:
Zuid-holland

ik weet t allemaal niet meer

Hallo . Na lang aarzelen ben ik zover en wil ik ook graag me verhaal kwijt. Ik heb t gevoel alsof iedereen me haat.. t begon allemaak als 3 jarige. Toeb ben ik misbruikt. Daardoor he ik erbstige beschadigingen opgelpen en had ik een erg zwakke blaas gekregen. Op de bassischool mocht ik nooit snel naaar de wc van de juffrouw waardoor het gepest behon. De hele school staakte tegen me op omsat ik een pisseved was omdat ik altijd in me broek plaste.. wat ik dus niet met opzet deed. Vervolgens groep 8 waarin mijn nlaas problemen een stuk meer onder controlle had gjng ik door naar de 1e klas van de groen school. Ik dacht dat ik hier helemaal me plekje ging vinden maar helaas omdat ik het erg moeilijk vind om contract te leggen met vreende kinderen werd ik al snel afgestoot door de klas waar vervolgens het gepest vrolijk verder ging. In die tijd had ik het erg moeilikk wilde ik graag door maar had mijn paardje waarvoor ik in leven bleef. Elke dag en elk tussen uur was ik bij me paard te vinden. Vaak spjnbelde ik hele middagen zodat ik bij hem kon zijn. Bij hem vind ik me steun liefde warmte en troost. Sat paard was mijn trots. Vervolgens had ik eindeljjk een goede vriendin gevonden. We gingen vaak saneb naar minn paardje en samen ander eleuke dingeb doen. Maar toen begonnen me iuders ook nog tegen me te werken. Elke keer kreeg ik een maand straf waardoor ik een maand zonder me vriendin mosst.. dat vond ik rrg moeilijk. Nu ben ik natuurlijk jaren verder. Tijd lang geen straf meer gehad .. ik dacht me leven eindelijk weer een beetje fijn opgepakt te hebben had een vriend en voelde me enorm gelukkig. Maarja helaas kan me moeder dit niet warderen . Het likt wel alsof ze niet wil dat ik gelukkig ben. Me moeder is nogal een ruzie maker. Dag in dag uit vefzint ze dingen om ruzieover te krijgen. Ze heeft het zelfs al zover dat die jongen hier niet eens vwelkom meer is. Ik mag iniet meer met hem omgaan. En ik moet t uitmaken. Maaar ik kan niet zobder hem ik hiu van hem en er is niks lliever dat ik bij hem wil zijn ondnks dat ik vaak lles op hem afereageer. Ik vind het zoo moeilijk om hier mee om te gaan om dag in dag uit maar ruzie te hebben omdt ik wordt uitgekotst. Ik ben erg sterk vn geest. Maaar helaas niet sterk genoeg om zelfmoort te plegen. Natuurlijk is dit lang niet alles en is er nog veeeeel meer. Ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen.. ben nog nooit bij het ggz geweest om te praten. Of bij een psychiater. Zou dit een oplossing zin? Andere misschien een oplissing hoe ik mijn dingen kan verwerken? Alles blijft me maar achtervolgen. Ik slaap niet ik eet bijna niet. Ik weet t gewoon niet meer heb helemaal nergens meer zin in...
Datum:
08-08-2012
Naam:
smurfin
Leeftijd:
20
Provincie:
Noord-holland

Ik

Ik heb al zelfmoordgedachten van mijn 13e en ik denk er dikwijls aan.
Op school gaat het erg lastig, ik heb wel vrienden, maar mijn punten zijn slecht waardoor er een constant conflict is thuis.
Ik word dikwijls boos omdat ik vind dat er gigantisch veel onrecht is bij mij thuis.
Mijn ouders zijn overbezorgt voor mij.
Ik ben nu 15 en onlangs was ik van een feest zat thuisgekomen en mijn ouders dachten dat ik verslaafd was aan bier.
ze stuurden me naar een psycholoog enkel voor die ene keer het was nog nooit eerder gebeurt.
Mijn ouders geven me nu ook dikwijls huisarrest zonder afleiding.
Op een bepaald moment was ik het zo beu want mijn ouders dachten dat ik gek was en ben ik weggelopen van huis, de politie heeft me gevonden.
sindsdien vertrouwen mijn ouders me voor niets meer en denken ze dat ik altijd lieg.
Ik heb nu al maanden ruzie met mijn vader en het doet zo gigantisch veel pijn hoe hij soms doet tegen mij.
Mijn moeder scheld me ook dikwijls uit met het weglopen van huis en mijn vader doet niets anders dan schreeuwen tegen me en soms slaat ie me zelf.
Ik zit dan soms op mijn kamer gewoon door mijn venster te kijken denkend over zelfmoord.
Ik heb het ook 1 geprobeerd met pillen maar het was mislukt en men ouders zijn er nooit achter gekomen
Datum:
07-08-2012
Naam:
anoniem
Leeftijd:
15
Provincie:
België

Verloren

Lieve mensen,

Ik heb dit eigenlijk opgezocht omdat ik pas een goeie vriend heb verloren die zelfmoord heeft gepleegd.
Iedereen voelt zich wel eens kut verloren en eenzaam.
Ik heb periodes gehad dat ik het ook allemaal niet meer wist en ook aan deze gedachtes had gedacht maar dat helpt je niks. PROBEER het positieve uit het leven te halen en leef voor de mensen die wel van je houden. Je denkt mischien dat niemand van je houd? maar dat is zeker wel zo. Als is het er maar 1? De rest verdiend jou liefde niet want jij bent te goed voor deze wereld alleen denken anderen daar mischien anders over die denken dus alleen aan zichzelf. Ik zeg niet dat je iedereen aardig moet vinden maar stel je doet niks en ze vinden je niet aardig is er iets mis met hun zelf. Heb je vervelende dingen mee gemaakt? Schrijf dat op zodat je je gevoel kan opschrijven dat helpt bij mij heel erg... Geloof me ik ben een vriend kwijt geraakt en dat is het verschrikkelijkste wat je kan mee maken... iemand die zelfmoord pleegt.. en waarom? omdat je het niet meer ziet zitten? maar je laat een hele hoop mensen achter met heel heel heel veel pijn en verdriet die niet kunnen slapen door zoveel verdriet.. Je hebt in het leven een heuvel die je op en af moet. Veel liefs
Datum:
07-08-2012
Naam:
Babbette
Leeftijd:
17
Provincie:
Noord-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.