Levensverhalen (pagina 370)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

zie het niet meer zitten

ik ben 15 jaar en ben gebuisd op me school voor de 2de maal me ouders zijn superboos en nu moet ik een richting doen die ik echt niet wil ook word ik al lang gepest omdat ik wat dikker ben dan de rest en heb wel veel vrienden maar geen echte vrienden die je helpen als je in de shit zit ik zou graag zelfmoord plegen maar ik zit in met de na bestaanden
Datum:
02-09-2012
Naam:
kevin
Leeftijd:
15
Provincie:
België

my story...

Kben een meisje, van 13 jaar, kwoon samen met mijn zus en moeder. Maar we moeten verhuisen, omdat me vader ons heeft achter gelaten. hij heeft veel geflikt, en nu heb ik geen contact meer met hem.. ik mis een vader figuur in me leven..
het klinkt heel simpel allemaal, 'gescheiden ouders'
maar dat is het niet. de scheiding heeft 2,5 jaar geduurt voordat het eindelyk klaar was. het begon vanaf me 10e, en ditt heeft veel problemen voor mij gegeven.

Het begon eigelyk ook met "dat ik klaar was met het leven. want zelfs me eigen vader wil me niet, dus watt doe ik hier "
van kwaad tot erger, na een tijd werd ik naar me huisarts gebracht, en voor de 3e keer naar een psyg gestuurt. dat hielp me op zich wel, maa rniet goed genoeg. Er werd vastgesteld dat ik een matige depressie had. Maar mijn gevoel werd er echt niet minder op.. en na een tijd, ben ik zwaar depressief geraakt en ook ergere dingen qua zelfmoord pogingen gaan doen..
ik ben onder andere 36 melotanine slaappillen gaan slikken met 24 valdispert en 16 andere pillen(?!?)
dat is natuurlyk niet goed afgelopen.. maar ik durfte het tegen niemand te zeggen.. dus heb ik het toch maar geprobeerd te zeggen bij me psycholoog. dat deed ik omdat me moeder en de psycholoog samen met mij er ook nog bij een gesprek hadden en zeiden dat het erop leek dat het goed begon te gaan.
toen kreeg ik 10 minuten om nog even appart te gaan praten met haar. en toen heb ik het maar gezzegt.. haar gezichtsuittdrukking vergeet ik niet meer, en me moeder werd er gelyk bij gehaald, we moesten naarr de dokter.. ik voelde me zwaar klote om daarna met me ma in 1 auto te zitten.. kwist niet wat ik moest zeggen en me ma huilde vreselykk.. ik kan er niet tegen om te zien dat iemand pijn heeft, en het door mij komt.
die pillen slikken is natuurlyk niet zonder gevolg.. mijn maagvlies is bijna kapot, en me darm en blaas werken niet 100% meer.. echt een kut gevoel als je die dag daarna weer wakker word..

een tijdje daarna dacht ik met mijn stomme kop dat het misschien een 2e keer wel zou lukken, omdat me lichaam al kapot was. maar nee.. dit helpt niet. (((dus probeer het dan ook zelf niet! want je bereikt er blijkbaar niks mee.. en doe jezelf dat niet aan.)))
die 2e keer werd ik meteen kotskotskotskots misselyk, en mijn lichaam gooide alle troep en pillen er weer uit. maar kwerd er wel weer ziek van.. :S was wel me eigenschuld maarach..

in totaal heb ik 16 zelfmoordpogingen.. en hier stopte het bij.. tot nu toe, wnat me ma heef tme nnaar een electro accupetuur gestuurt.. het hielp mee ENORM in het begin.. vooral omdat ze op mijn 12 jarige leeftijd al dachten dat ik bordeline had..
Maar tot deze week bleef het goedgaan.. ik ben nu weer super down enzo.. maar ik durf het niemand te vertellen omdat me ma dan maybe weer denkt.. Oownejj niet weer al dat gezeik en gedoe..

maar als het zo doorgaat is het al telaat.. wat doe ikhier nog...
Datum:
02-09-2012
Naam:
Marissa
Leeftijd:
13
Provincie:
Noord-holland

Ik weet het niet meer ...

Ik heb echt geen idee wat ik hier nog doe ...
Ik heb geen zin om naar school te gaan omdat ik niet echt goede vriendinnen heb waarbij ik terecht kan hoe ik me voel .
Mijn broer word alleen maar boos op me , hij heeft altijd een reden om me te kleineren of om boos op me te worden. En ik weet waarom maar ik kan er niks aan doen. Omdat ik Havo en misschien vwo ga doen en hij gezakt is naar TL , oftewel jaloezie . Mijn ouders zeggen altijd dat ik met ze kan praten maar ik weet dat als ik ze zeg hoe ik me voel , ze me niet zullen begrijpen , en waarschijnlijk boos worden .
Vroeger hebben ze me geslagen maar ik ik heb toen de school ingelicht , als ik dat niet had gedaan werden we nu waarschijnlijk nog steeds geslagen
Ze denken niet aan mijn gevoelens .
Er is 1 vriendin die ik al heel lang ken , maar we groeien uit elkaar dus ook haar raak ik kwijt.
Ik heb fouten gemaakt , en ik wou dat ik de tijd terug kon draaien.
Ik zal het altijd voor mezelf moeten houden wat ik denk niet dat er iemand is die die fout ooit zal accepteren of begrijpen, ik weet niet of er ooit een persoon komt die ik het kan vertellen.
Datum:
01-09-2012
Naam:
BC
Leeftijd:
12
Provincie:
Anders

ik wil voor een snelle vrachtwagen oversteken

Na een lange tijd van veel ellende en bijna persoonlijk failliet te zijn geraakt wil ik eruit en GAUW. Medicijnen heb ik zat in huis maar niet de juisten op dood aan te gaan enkel gaan dan mijn nieren en lever naar de filistijnen. Finacieel probeert mijn 83 jarige moeder wat bij te staan maar die komt ook haast niet meer rond. Dus eindig ik op straat. Ja, de Hoofdweg hier in Rotterdam me voor een aansnellende vrachtwagen; dan ben ik zeker dood!! En dat is momenteel nog het enige wat ik wil...ik zie geen uitweg meer en als ik dan toch naar de verdoemenis ga, dan neem ik het heft zelf in handen al lijkt het me voor de vrachtwagenchauffeur verschrikkelijk......
Maar een andere weg weet ik niet die net zo resoluut en effectief is als deze "sprong in het duister"....
Mijn donorcodicil zal helaas dan waardeloos zijn geworden want veel zal er niet van me overblijven na zo'n klap......
Elke dag die verstrijkt en ik naar mijn bankrekening kijk, wordt de drang alsmaar groter...Ik vind het werkelijk verschrikkelijk voor mijn moeder maar die weet al een poos dat het verkeerd met me gaat al neemt dat haar verdriet nooit weg......
Als ik nou weer wat geld op mijn rekening zou hebben dan zouden de zorgen en dr drang een stuk minder zijn maar dat is niet zo dus als ik dood moet, dan kies ik zelf dat moment in plaats van uit huis gezet te worden en ik op straat moet gaan bivakkeren.....dan dood, en wel zo snel mogelijk! Life sucks en ik hoop dat die fraudeurs die me beroofd hebben, hun portie nog wel krijgen!
Datum:
01-09-2012
Naam:
ruud
Leeftijd:
53
Provincie:
Zuid-holland

zelfmoord

Hoi ik ben iemand die regelmatig aan zelfmoord denkt. ik weet niet wat ik moet doen niemand doet er wat aan en geven ook niks om mij kan iemand me helpen ik wil gewoon ontvoert worden en nooit meer terug komen naar huis en ik wil ook nooit meer gepest worden
Datum:
01-09-2012
Naam:
lucy
Leeftijd:
15
Provincie:
Noord-brabant

wat heeft het voor zin

hoi , ik inge 14 jaar oud en ik wil dit niet meer . ik heb 3 zussen en 1 daarvan zit te helle tijd te liegen en niet over kleinen dingen maar over haar studie over cijvers die ze heeft gehaalt , ze doet een studie voor het 1 jaar ze is al van een school getrapt omdat ze niet gonoeg studiepunten had enze zij tegen ons dat dat niet zo was maar ze heeft het uitijndelijk wel tegegeven dat ze had gelogen maar goed dat is niet het ergste , me ouders hebben het allen maar over haar en laaten mij daardoor stiken terwel ik het aan heb gegeven dat het niet goed met me ging , ik ben op de basisschool gepest maar er komt steeds een beelt naar vooren dat iemant met een mes voor me staat en dat dreiget naar me uitsteekt de rest weet ik niet meer ik heb dit ook aan me ouders vertelt maar die laten me gewoon in de steek , ik heul me zelf in slaap en heb laats een keer toen ik zo verdrietig was een potje nagelak remover gepakt en de dop er af gedraaid op dat moment klopten een zus bij me aan om te zeggen dat we gingen eten , ik vraag me iederen dag af wat doe ik hier nog als iedereen me toch in de steek laat niemant zou me toch missen het kan ze nieks schellen
meschien willen ze ook wel dat ik dood ga
en ik wil ook niet meer voor het leven hoeven te vechten ik wordt daar gewoon zo moe van

groetjes inge
Datum:
31-08-2012
Naam:
inge
Leeftijd:
14
Provincie:
Groningen

zelfmoord

ik ben beginnen gokken en veel geld verloren ik ben enige dochter en heb volmacht gekregen van mijn moeder daar mijn vader ook zelfmoord heeft gepleegd
nu heb ik veel geld van mij mama haar spaarrekening genomen waar zij nog niets van weet ik kan nu niet leven met die schuldgevoelens tegenover mij moeder en durf haar ook nie te vertellen
ik denk zelf dat zij haar dan iets zou aandoen ik ben de enige wie ze nog heeft dat zal een enorme teleurstelling zijn voor haar ik weet echt nie wa te doen
Datum:
31-08-2012
Naam:
judith
Leeftijd:
52
Provincie:
België

Geen liefde is geen leven

Hallo. Ik ben Ibby. Ik ben 14 jaar en heb al m'n hele leven een hekel aan 't leven. M'n vader zit alleen maar aan de drank, hij geeft echt om me maar als hij drink doet hij me echt pijn (mentaal).

Ik heb een (half)broer van 33, hij is echt de beste broer die iemand kan wensen, hij heeft het meerdere malen opgenomen tegen onze moeder en zo mijn leven gered. Hij en zijn vrouw zijn echt, te cool, ze kopen dingen voor me, we gaan samen soms naar 't strand, bios (ik ben best een no-lifer dus ik zit de hele dag binnen), ze gaan voor mij door 't vuur. Ik zit daar heel erg mee want ik weet niet hoe ik ze ooit terug kan betalen.

Op school ben ik voor sommigen een nerd en voor andere een grote badass. Veel vrienden heb ik niet, en met de vrienden die ik heb heb ik niet zo'n sterke band mee. Ik werd ook voor vele korte periodes gepest, ik wou toen serieus een eind maken aan m'n leven. Ik durf geen hulp te zoeken bij docenten want ik ben bang dat iedereen het dan weet en dat ik dan nog meer gepest word en m'n reputatie verpest.

Nu komt het; mijn moeder. Mijn moeder, een harde, koppige vrouw. Ze wordt ouder (rond 50) en wordt sneller moe. M'n hele leven sta ik in haar schaduw, we zijn nog nooit lang van elkaar weg geweest. Ook hebben we altijd ruzies, om de meest stomzinnigste dingen (teveel om op te noemen). Daar gaat het niet om, het gaat om dat je dan de echte Katy (roepnaam van m'n ma) ziet. Alleen omdat zij alles regelt, alleen omdat zij alles bezit, alleen omdat zij de portomonnee meedraagt kan ze alles met mij doen wat ze wil (slaan, schoppen, uitschelden, uit huis zetten), en dat doet ze ook.

Vandaag gebeurde het... Ik en m'n moeder hadden weer ruzie. We zitten in een geldcrisis, we moeten een boete betalen, nieuwe vesten, schoenen, boeken en een agenda kopen. Maar we hebben niet zoveel. Vandaag deed m'n OV-Chipkaart het niet meer, er zat een barst in. Dat ding kostte 60 euro en er zat ook nog eens een abo op van 30 euro die ik maar 1 dag heb gebruikt. Zij helemaal boos enzo, grote ruzie gehad. Dus nu moet ik met de fiets (ik ben niet zo sportief, maarja, 't moet maar...). Zij en m'n pa hadden eem gesprek op de telefoon. Dit is het stuk waar het 't meest pijn deed; "He can't ride bicycle! He will drive into water or something! He could kill himself, I don't care!" Toen, precies op dat moment barste m'n tranen uit, kreeg ik hoofdpijn en ik dacht; "Al die kusjes... Al die knuffels en lieve woorden... Het was allemaal een leugen..."

Ik heb dit kort geleden meegemaakt met m'n tante, maar dat is informatie die ik niet mag, en niet wil vrijgeven.

Het is niet dat ik een eind wil maken aan m'n leven, want daar ben ik bang voor. Bang voor het zielige psychopaat beeld dat ik dan zou krijgen... Bang dat mijn moeder mij nooit meer zal herinneren als "zoon"... Bang dat ik mensen pijn doe die misschien wel van me houden... Bang voor de geruchten over vast blijven zitten in je lichaam na zelfmoord... M'n broer blijft altijd zeggen dat als ik ooit zou denken "Waarom ben ik hier?" dat ik hier was voor hem. Maar de mentale pijn die ik heb is sterken dan die gedachte.

Ik heb nooit gewild dat ik een eind moest maken aan m'n leven, maar dat ik op een dag gewoon dood neer zou vallen, dat verkeerde dingen zoals drugs me 't leven zou kosten, of mijn grootste droom; gaan slapen, en nooit meer wakker worden...

I love everyone, why don't they love me?
Datum:
29-08-2012
Naam:
Ibby
Leeftijd:
14
Provincie:
Zuid-holland

mijn leven is een heel ook al probber je het goed te maken

weet je 3 jaar geleden kwam ik naar nederland omdat mijn vader ook in nederland woont en mijn moeder in eritrea dat licht in afrika ik heb al met mijn moeder 10 jaar gewoont maar toen zijn mijn vader dat ik naar nederland moest komen als ik later een betere toekomst wil ik dacht toen oke ik dacht dat het echt beter was maar toen ik heer was miste ik mijn moeder ik probberde haar te vergeten maar dat lukt het niet als ik naar haar foto kijk moest ik de hele tijd huilen s nachts als ik als ik allen was in mijjn kamer en weet je toen ik ook heer kwam wist ik niet dat ik een stiefmoeder had maar dat was wel waar mijn moeder wist het ook niet als mijn moeder dat weet dan word ze heel erg boos en wilt dat ik treug ga naar haar maar ik wilt dat niet want als ik daar ga dan moet ik naar een militeren kamp en dan moet je daar als militeer gaan werken heel veel vrouwen niet daar heen gaan want het is heel erg gevaarlijk daar voor meisjes en vrouwen. maar ja toen ik heer was na 2 maanden sloeg mijn vader mijn en hij zijn niet waaroem hij mijn slat ik dacht gewoon maar aan niks toen deed hij het nog een keer en nog een keer een keer hab ik een vollybal toerne toen ik thuis kwam ging hij mijn naar mijn kamer stuuren en hij stamte met hem schoen op mijn hoofd toen wist ik niet wat ik heb geddan die dag ik wist het niet meer echt niks meer maar toen ik hij maar door en door met slaan 1 lang maar toen kom het iet meer op een dag ging hij met hem riem op mijn kilen toen kom ik amber admen toen opeens ging de riem kapot toen ging mijn vader weg toen zij hij dat ik moest schoon maken maar toen hij weg ging belde ik de plicie toen kwam de polick toen moest ik mee met de policie beuro met mijn juf omdat mijn wist wat er was geboert toen ik daar was mocht ik niet trug naar mijn vader maar ik wilde toen naar mijn tante toen ging ik ook naar mijn tante na een week moest ik wel treug komen omdat hij had belovd dat hij niet meer ging slaan en mijn schoel was in Amsterdam en mijn tante woont in Utrecht en dat was niet haandig maar vaandag belde hij naar mijn moeder en hij vertelde leugens dat ik niet eens heb gedaan naar haar toen hij mijn naar mijn moeder gaf hoorde ik mijn moedert huilen toen moest ik ook huilen toen gaaf ik het treug naar mijn vader toen ging hij nog meer leugens vertelen toen geloofde mijn moeder mijn vader omdat zijn niet weet wat er s geduurt met mijn in nederland ze bleef maar huilen maar vader was toen klaar met de telefoon maar toen rende ik heel hard naar de doch en huilde daar heel erg veel ik kon er niet tegen toen zijn mijn vader tegen mijn jij bent een duivel toen dacht ik waaroem leef ik nog in deze werold ik wil nu dood nu naar ik weet niet hoe ik dood kan gaan. dood
Datum:
29-08-2012
Naam:
lala
Leeftijd:
13
Provincie:
Noord-holland

wat moet ik nu nog

laatst nam ik een vriend mee naar mijn vrienden en het ging allemaal goed enzo maar nu word ik gezien als oud vuil voor ze. ik word vaak geslagen op school alleen om wie ik ben niet om wat ik doe ofzo. en nu ik zoek het allemaal niet meer en ik weet het zefmoord is geen goede keuze maar het lijkt of niemand om me geeft zo lijkt het teminsten
Datum:
28-08-2012
Naam:
janno
Leeftijd:
14
Provincie:
Noord-brabant

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.