Levensverhalen (pagina 372)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Alles loopt kapot

Ik ben inmiddels 30. Al sinds mijn 18e heb ik schulden. Ik had toen een vriendin en voor haar en haar familie was ik alleen goed genoeg met geld. Blind als ik was gaf ik geleend geld uit. Tot het geld op was. Toen was ze weg. Tot zo'n 3 jaar geleden, toen was ik na al die jaren bijna schuldenvrij, alleen mijn ex wist me weer zo gek te krijgen. Op afbetaling noem maar op. Nu heb ik een lieve vriendin die me steunt maar ik kan en wil het allemaal niet meer. Ik heb 4000 euro huurschuld en moet binnenkort het huis uit. Ik weet zeker dat ik mijn vriendin dan kwijt raak. Er staat nu weer totaal zo'n 11000 euro schuld op me te wachten. Ik wil en kan het gewoon echt niet meer aan. Ik voel me alleen schuldig over de pijn die ik mijn nabestaanden aan zal doen. Dat is het enige wat me tegenhoudt. Maar de andere gevoelend beginnen dat te over stijgen. Ik wil gewoon dat de problemen weg zijn. Ik ben 31... wat heb ik al bereikt in mijn kven... Helemaal niets... Sorry mensen.. maar moest dit gewoon even kwijt... Mijn vriendin is nu een weekje weg... misschien is dit het beste moment om er tussen uit te stappen. Briefje op de deur dat ze niet verder het huis in moet gaan, maar de politie moet bellen... Mu alleen nog iets pijnloos en effectiefs zien te vinden... ik denk aan drugs of medicijnen, misschien iets chemisch... Sorry allemaal, maar ik kan het gewoon niet meer...
Datum:
21-08-2012
Naam:
Einzelganger
Leeftijd:
30
Provincie:
Noord-holland

ZM

Ik ben 12jaar en heb een broer die 2jaar ouder is. Hij pest me iedere dag en doet me pijn. Hij krijgt alles van mijn ouders en ik niets. Hij is egoïstisch en ik ben het zat. Ik kan niets goed doen en werd gepest op school omdat ik goede punten haalde. Ik ben zelf met mijn hoofd tegen de muur geslagen. Nu haal ik nog altijd goede punten en ik hou van school en mijn goede vriendin. Maar ik ben het leven helemaal beu. Heb al sinds mijn 9jaar ZM neigingen maar ik doe het niet. Weet iemand een oplossing????
Datum:
21-08-2012
Naam:
/
Leeftijd:
12
Provincie:
België

Ik kan het niet meer.

Allemaal,

Ik ben zelf 5 jaar gepest, die jaren waren echt een hele grote hel voor mij. Ik zit nu op een nieuwe school, heb nieuwe vrienden, en ik zou het naar me zin moeten hebben, zou je denken.

Niet dus.

Door al die jaren ben ik depressief geworden, ik wil gewoon slapen en nooit meer wakker worden. Ik wil weg hier en ik kan het gewoon allemaal niet meer aan. Ik voel me dik en lelijk en niemand wil me.

Ik wil gewoon nooit meer mijn ogen open doen.
Datum:
19-08-2012
Naam:
Anouk
Leeftijd:
14
Provincie:
Gelderland

De Grote Ontsnapping(The Great Escape.)

Lieve mensen.

Hier mijn verhaal een om te lezen zoals alle andere, mischien komt er ooit iets wat mijn leven zal veranderen.

Eigelijk voel ik mezelf al heel mijn leven alleen, niet compleet niet af. Gelukkig bleef dat ik mijn jeugd binnen de perken en ging het pas goed mis nadat mijn vader overleed, studie mislukte raakte aan drank en drugs en werd tijdens een gestrand huwelijk fincieel compleet leeg getrokken. verloor daarna mijn baan en werd voor de eerste keer depressief. Hierop heb ik twee keer door ophanging geprobeerd zelfmoord te plegen, helaas is dit niet gelukt. ik ben nu twee jaar verder heb inmiddels weer werk en ben finacieel aan het opkrabbelen. Inmiddels ben ik voor de tweede keer depressief en kan door paniekaanvallen amper functioneren.
ook wil ik zo graag dood, heb geen vrienden of vriendin word gepest op mijn werk maar durf niks meer te ondernemen.
Op mijn goede dagen kan ik de wereld aan op mijn slechte wil ik hier zo ver vandaan. Onstappen aan het leven Het beetje hoop is aan het vervagen, moelijk kom ik door de dagen.
Mischien binnekort op inmoriam of toch niet.

Liefs mij

Datum:
19-08-2012
Naam:
Erik
Leeftijd:
33
Provincie:
Noord-brabant

Geef niet op!!

Ik begrijp alle verhalen omdat ik een sterke inlevingsvermogen heb.
Maar als jij je leven beeindigt hier op aarde wordt je gemist door je omgeving mensen zullen verdrietig zijn en ook deprisief kunnen worden door zo een gebeurtenis.
Wat ik wil zeggen is alles op aarde is een kettingreactie van elkaar. Sta op en maak nu een wandeling in de natuur of ga zwemmen. Probeer als je huilt erdoorheen te lachen zodat je om jezelf kan lachen.
Als je omgeving niet goed is moet juist die contacten beeindigen en niet jezelf. Desnoods ga je van je spaargeld 1 nacht in hotel aan zee logeren en die lucht vandaar inademen schelpen zoeken eraan ruiken. Ik spreek ook uit ervaring heb ook teveel meegemaakt niet normaal gewoon. Maar hoe moeilijk ik het soms ook vindt ik moet erdoorheen vechten en sterker en wijzer worden zodat ik andere mensen kan helpen met mijn verhaal.
Sta nu op en koop en ga fietsen in de natuur. Ik ben ook alleen heb ook geen vrienden meer, maar liever kwijt dan rijk hoor. Ik heb geen shit aan vrienden die mij een kutgevoel geven of mijn energy willen opzuigen. Ik kom vanzelf wel goede mensen tegen, maar ik forceer nix.
Als je echt wilt ontsnappen aan de negatieve spiraal moet je mediteren en visualiseren dat je op een hele mooie plek bent.
Geloof mij ik heb ook egt geen makkelijk leven, maar we moeten er met zn alle doorheen.

Veel liefde en positieve energy
Datum:
19-08-2012
Naam:
Ster
Leeftijd:
25
Provincie:
Zeeland

En nu?

4 weken geleden is mijn (nu ex) vriendin vreemdgegaan met haar ex, en hij is weer bij haar ingetrokken, ik kwam daar achter omdat ze niets meer van zich liet horen, zondag sliep ze nog bij me, zei dat ze van me hield, 2 dagen later is ze naar haar ex terug gegaan, ik ben er heen gegaan omdat ik niets meer hoorde, en toen kwam ik erachter.op een berichtje van haar na, of ik haar spullen bij haar moeder neer wilde zetten, heb ik geen contact meer gehad. ze heeft ook een dochtertje van 3 die mis ik heel erg, zit elke dag te janken omdat ik ze zo mis...ik kan het niet loslaten, bij alles wat ik doe denk ik aan haar, de kleine..hoe fijn we t hadden...zit nu aan de citalopram en de pipamperon...drinken doe ik sinds een week niet meer blowen ook niet...ik dacht als ik daarmee zou stoppen, dat m'n gedachten ook rustiger zouden worden, m'n verdriet minder zou worden...maar t helpt niet..ik zat net te denken om alle pillen maar op te vreten, en lekker weg te glijden naar het niets...nu ik dit getyped heb, voel ik me wat rustiger, ik wil ook niet in m'n eigen huis doodgaan, dan wordt ik gevonden door m'n zusje, de enige familie die ik nog heb..dat wil ik haar niet aan doen.
Datum:
19-08-2012
Naam:
Mario
Leeftijd:
37
Provincie:
Gelderland

Afgevlakt..

Dit is voor mij de eerste keer dat ik iets openbaar maak over mijn zelfmoordgedachtes.
Ik bevind me nu net weer in een fase waarin mijn gedachtes en stemmen de overhand beginnen te nemen.
Ik heb een behoorlijke kutjeugd gehad.. Ik heb van jongs af aan al te kampen gehad met een vreselijk dominante en gedrachtsgestoorde broer. Hij is de reden geweest dat mijn ouders alleen maar oog voor hem hadden en niet voor mij.
Zo heb ik nooit ruimte gehad om mijn ideen, problemen maar ook leuke ervaringen te kunnen delen met mijn gezin. Ik ben hierdoor een behoorlijk introvert persoon geworden.
Toen ik 11 was en mijn broer 13 begon er vanuit zijn kant een drugsprobleem te ontstaan dat ongeveer 8 jaar lang het huishouden tijsterde.
Jaren lang kon ik alleen maar toezien hoe vreselijk kut alles was, en ik kon het er met niemand over hebben. Nu mijn broer zijn verslaving gekickt heeft en de rust in het gezin min of meer wedergekeerd is zit ik nog in de knel over het "monster" dat ik door alle ellende geworden ben. Ik heb schizofrene trekjes en zie achter elke boom een vijand. Echte vrienden heb ik niet meer en genieten kan ik niet meer. Mijn ouders weten niet hoe ze met me moeten communiceren en zijn op het punt gekomen dat ze me volledig negeren en liever weglopen als ze zich met me in 1 ruimte bevinden. Ik heb helemaal niemand en ookal zou ik 1 iemand hebben, dan nog zou ik niet open en hartelijk tegen die persoon kunnen spreken, puur omdat ik niet weet hoe dit moet. Ik ben een geestelijk wrak die het licht niet meer ziet!
Ik ben 20 en wil graag in deze jaren toch nog veel beleven en vooral genieten van het leven. HELP!
Datum:
18-08-2012
Naam:
DownieMcbrownie
Leeftijd:
20
Provincie:
Drenthe

Heeft het leven nog zin?

Hallo allemaal,

Ben een jongen van 28 uit Zwolle en heb het eigenlijk het grootste gedeelte van mijn leven al moeilijk.

Ik heb hier veel verhalen van anderen gelezen maar tot nu toe nooit gedurfd om zelf iets te plaatsen.

Heb altijd het gevoel gehad dat ik anders was dan anderen. Vanaf mijn 14e wist ik eindelijk waarom, ik val op mannen, en niet op vrouwen.

Van mijn 14e t/m mijn 18e heb ik het hier best moeilijk mee gehad. Na allerlei verhalen op internet te hebben gelezen, over hoe andere jongens uit huis gezet werden door hun ouders omdat ze homo waren kon ik niet meer. Ik besloot tijdens de vakantie van mijn ouders zelfmoord te plegen. Ik ben op bed gaan liggen en heb flink wat pillen genomen.

Na een dag of 2 kwam ik toch weer bij, het was niet gelukt. Na een gesprek met een goede vriendin besloot ik het toch maar aan mijn ouders te vertellen, wat er ook zou gebeuren.

Na alle moed bij elkaar geraapt te hebben heb ik het aan mijn moeder verteld, ze barste in tranen uit, maar zei dat ze alleen maar wil dat ik gelukkig ben. Het enige dat mijn vader zei: Oh, dat wist ik al lang.

Dat was dus mijn coming out, en niet veel later wist de hele familie en mijn hele omgeving hoe het zat. Niemand deed raar en niemand had er een probleem mee. Wat een opluchting.

In de laatste 2 maanden van mijn 18e levensjaar leerde ik een jongen van 20 kennen. Op mijn 19e ben ik met hem gaan samenwonen en hebben we 7 jaar lang een relatie gehad. Tijdens deze relatie heb ik 2 zelfmoord gedaan, steeds na ruzie met mijn partner.

Inmiddels zijn we nu 2 jaar uit elkaar en nog steeds mis ik hem. we zijn niet echt als vrienden uit elkaar gegaan.

In de afgelopen 2 jaar ben ik ontslagen van mijn werk, heb ik een auto ongeluk gehad en voel ik me eenzaam. En heb ik 3 zelfmoordpogingen gedaan. De laatste was deze week.

Inmiddels heb ik weer een goede baan, en een eigen huis. Maar de gevolgen van het auto ongeluk zijn nog dagelijks aanwezig. Heb hier een whiplash aan over gehouden. En het schijnt dus dat veel mensen daar depressief van kunnen worden. Fijn, kon er dus ook nog wel bij.

Psychologen en psychiaters heb ik allemaal al gehad, en steeds denk ik weer dat het de goede kant op gaat. Dan gebeurd er weer wat en val ik weer helemaal terug

Misschien dat sommigen van jullie nu denken: Als je dood wil, dan is dat toch niet zo moeilijk?

En waarschijnlijk hebben jullie daar ook gelijk in. Ik wil ook niet dood, ben bang voor de dood. Maar soms zie ik helaas geen uitweg meer.

Ik ben bang voor mezelf, voor de volgende keer dat het weer gebeurd.


Datum:
18-08-2012
Naam:
MD
Leeftijd:
28
Provincie:
Overijssel

Mijn verhaal

Sinds een paar jaar lijdt ik aan depressies, tot
6 maanden geleden waren ze niet zo erg, mijn leven ging beter. Ik had eindelijk vrienden, ging af en toe uit en had het gezellig. De laatste tijd ging het bergafwaarts, ik begon veel te drinken, te roken, te blowen on erbij te blijven horen. Ik raakte verslaafd en toe. Ik dit alledrie afzwoor werden mijn depressies erger. Nu valt ook de vriendengroep, de eerste sinds mijn geboorte die uit meer bestaat dan een vriend volledig uit elkaar en door oa mijn besluiteloosheid, deprimerende gedachten enzo val ik net overal buiten. Mijn leven is dus weer terug bij af en mijn depressies zijn heel hevig heb ik t gevoel, ik heb ze nu dagelijks. Als dit alles echt doorzet en mijn leven weer veranderd naar de hel die hij vroeger was, ben ik bang dat ik dat echt niet aan kan. Ik zou er kapot aan gaan en dan zal ik waarschijnlijk een einde aan mijn leven maken, waar ik overigens ook nu al bijna dagelijks aan denk.
Datum:
17-08-2012
Naam:
Vince
Leeftijd:
16
Provincie:
Zuid-holland

zelfmoord gedachtes

ik heb aan venlafaxine gezetten eerst aan 37,5 mg toen aan 75mg en toen heb ik zelf moordgedachtes gekregen omdat ze mij toen van die pillen af hebben gehaalt terwijl ik diep van binnen hellemaal niet dood wil ik zit nu door een psygiahter aan honderd 50 mg en die slaan nog niet aan die andere pillen die ik eerst slikte heb ik ook van een psygiahter gehadt ik blijf maar gedachtes houden dat ik voor een trein moet springen wat kan ik hier aan doen die pillen die ik slkik krijg je ook zelf moord gedachtes ik hoop dat jullie mij kunnen vertellen wat ik moet doen gr esmeralda bloos
Datum:
16-08-2012
Naam:
esmeralda
Leeftijd:
22
Provincie:
Noord-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.