Levensverhalen (pagina 371)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Zelfmoord...?

Ik ben een meisje van 19 jaar. Al 5 jaar lang ga ik met een jongen waar ik zielsveel van hou en altijd alles voor doe en over heb. Helaas is hij niet altijd de jongen die hij vroeger was toen ik verliefd op hem werd. Hij scheld me vaak uit, schreeuwt tegen me en vernederd me op de meest pijnlijke manieren die je je kunt bedenken. Ik weet wat je nu denkt: 'Uhm, juist, waarom maak je het niet gewoon uit..?!'. Hoe graag ik dat ook zou willen doen, ik kan het niet... Vaak zat huil ik mezelf in slaap en probeer ik de moed te verzamelen om er een punt achter te zetten, maar ik hou te veel van hem om hem los te laten, we hebben de eerste 2 jaar een super relatie gehad en ontzettend veel meegemaakt... Vorig jaar heeft er een incident plaatsgevonden dat alles nog eens veel erger maakte... Mijn vriend liep stage op een judoschool en had een hele goede band met een van zijn stagebegeleiders, ik durf zelfs te zeggen dat het beste vrienden waren. Op een avond was ik uit met een toenmalige vriendin en kwam ik zijn twee stagebegeleiders tegen (ze zijn allebei tegen de 30 jaar oud). Ik maakte een praatje want de een kende ik al en de ander praatte altijd slecht over mij dus besloot ik hem andere gedachten over mij te laten krijgen. Mijn vriendin wou toen ik naar huis moest niet meefietsen (ze is nu ook geen vriendin meer dus) en zei dat ik maar alleen maar huis moest. De twee sb's zeiden dat ze wel een stukje mee zouden lopen met me. Die avond had ik veel te veel gedronken, dus ik had het allemaal niet helemaal door. We liepen naar buiten en ee van de 2 pakte mijn fiets, volgens zijn zeggen zodat ik er niet mee hoefde te zeulen. Na een paar meter verder te zijn gelopen kwamen we bij een speeltuintje, daar zette ze mijn fiets op slot tegen een boom en stopte mijn sleutels weg. In dat speeltuintje hebben zij die avond tegen mijn zin in seks met me gehad. Toen ze klaar waren kreeg ik mijn sleutels terug en liepen ze doodleuk weg. Ik pakte mijn fiets en fietste huilend naar huis terwijl ik mijn vriend probeerde te bellen. Toen hij me hoorde huilen kwam hij meteen naar me toe. Ik vertelde hem alles en hij reed meteen naar het huis van zijn vriend. Die deed open, zei dat ik gek was en dat hij me die avond helemaal niet gezien had... De volgende dag heb ik aangifte gedaan. De officier van justitie vond dat er niet genoeg bewijs was om er iets mee te kunnen doen dus zijn ze overal mee weggekomen. Deze gebeurtenis maakte alles nog net iets erger, ik wou er niet over praten en mijn vriend maakte verwijten naar mijn kant. Om het moment van schrijven wacht ik tot hij eindelijk een keer opdaagt, hij zou hier 12u zijn en het is nu half 2. Dat soort dingen doet hij ALTIJD. Hij houdt nooit rekening met mijn gevoelens. Daarnaast heb ik door een slechte jeugd ook heel weinig zelfvertrouwen. Mijn vader en ik hadden altijd ruzie, ik kon volgens hem niets nuttigs doen en hij sloeg en schopte me vaak. Toen ik 18 werd moest ik van hem bij mijn moeder en stiefvader gaan wonen. Daar heb ik thuis altijd gezeur omdat ik ook volgens hen niets goed kan doen, dom ben en nooit wat van mijn leven zal maken. Ze zeggen vaak dat ik maar gewoon op moet rotten en op mezelf moet gaan, maar helaas heb ik daar geen geld voor. Ik studeer Biologie en Medisch Laboratorium onderwijs dat veel tijd en geld vraagt. Ook op het gebied van vriendinnen wordt er altijd over me heen gelopen. Mijn vriendinnen betalen nooit en laten mij voor alles dokken en als ik er wat van zeg krijg ik ruzie. De laatste tijd denk ik elke dag meerdere keren en steeds vaker aan zelfmoord. Het gevoel om het écht te doen wordt steeds sterker en ik word bijna bang van mijn eigen gedachten. Waarom ik het nog niet gedaan heb? Ik weet dat mijn familie wel van me houdt. En ik wil niemand kwetsen, het is alleen dat elke keer als ik me iets beter voel ik weer gekwetst wordt en dieper in dat zwarte gat val. Ook ben ik erg depressief de laatste tijd, ik geniet nergens meer van en lach niet meer... Daarnaast zijn de manieren om jezelf van het leven te beroven niet allemaal waterdicht en ik wil het pijnloos doen maar er ook zeker van zijn dat ik dan ook echt niet meer wakker wordt...

Datum:
26-08-2012
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
19
Provincie:
Noord-holland

Ik weet het niet meer.

Ik Ben nu 15 en ik ban al een tijdje depresief, ik heb onlangs een vriendin verteld dat ik men pols had overgesneden maar dat het mislukt was, zij vertelde het door aan mn 'beste' vriendin, toen zij het te weten kwam werd ze boos nu.. zijn we geen vroenden meer ik heb al vaak sorry gezegt maar ik weet dat dat niet genoeg is, ze zei da ik haar moest vergeten, dus ik stuurde geen smsjes meer naar haar, vandaag kreeg ik een bericht van haar dat ik haar negeerde en dat ik al heer spullen moest weggooien, ik wist niet meer wat te doen dus ik haar spullen gewoon weg gelegt maar ik heb haar gekwetst en zei mij nu ook, nu denk ik 'k hb ook gevoelens denk dara ook eens aan' maar het is te laat ik was te ver gegaan en ik kan de tijd niet meer terug draaien, ik mis mijn ex- beste vriendin.. want ik mogt niet meer sturen tt ik hulp had gevonden, maar ik wil op een manier geen hulp want ik denk dat ze mij tog niet kunnen helpen, nu heeft ze ook mijn nummer verwijdert, dus ik geef het gewoon op zonder haar kan ik niet verder leven, ze was mijn alles, ik stuurde haar nog een liedje 'Breez. E - I'm sorry' ze zei dat ze geen schuldgevoelens wilde dus ze zei dat ik niet meer mogt sturen.. ik laat haar nu gerust want ze haat me, maar ik weet het gewoon niet meer..
Datum:
25-08-2012
Naam:
NowayBack
Leeftijd:
15
Provincie:
België

help mij toch

vandaag wil mijn man terug dat ik mij zelfmoord en zelf wil ik dat ook want zo gaat het niet meer : elke dag opnieuw probeer ik te overleven en met hem te praten maar hij wil niet luisteren : ik haat hem daarvoor en eigenlijk wil ik niet verder : ik wou dat ik de wil had om daar een einde aan te maken en opnieuw te starten :helemaal opnieuw zonder bagage uit het verleden : is dit mogelijk?
Datum:
24-08-2012
Naam:
sapaul
Leeftijd:
57
Provincie:
Noord-brabant

Mijn mama maakt mij ongelukkig

Ik ben altijd heel stil en verlegen geweest. Ik was altijd volwassener dan mijn leeftijd genoten. Maar het belangrijkste van al, ik was doodongelukkig. 4 jaar geleden ging ik voor het eerst naar een therapeute. Na enkele beurten wou ze een gesprek met mijn ouders. Ze zei tegen hen dat mijn mama mij ongelukkig maakte. Dat ze haar stress op iemand moest kunnen uitwerken en dat ik dat was omdat ik de zwakste, makkelijkste prooi was. Ik moest direct stoppen bij de therapeute, mijn mama was razend. Maar ik bleef ongelukkig. Daarom ben ik een 2tal jaren later terug begonnen met therapie bij een andere therapeute. Met haar praatte ik over de moeilijke studiekeuze. Maar eigenlijk was het voor mij een dekmantel om over thuis te kunnen praten. Ze hielp me en ze luisterde. Ik ben haar enorm dankbaar. Maar nu ik een goede studiekeuze heb gemaakt, heb ik geen reden meer voor mijn ouders om naar haar toe te gaan. Nu ben ik terug alleen. Ik zit altijd op mijn kamer. Daar ben ik alleen en kan ik niks slechts doen voor mijn mama of papa. Maar wat nu? Ik kan toch niet mijn hele leven lang mijn blijven opsluiten! Ik kan niet in een tijdsmachine gaan staan en mij een volwassenen vrouw maken die haar eigen huis heeft. Over 2 jaar krijg ik een kot in Antwerpen, dat zal even een verlossing zijn. Maar hoe overleef ik mijn 2 volgende jaren nog? Ik hoop dat ik iemand tegenkom die naar mijn wil luisteren, die mij terug kan proberen te doen lachen. Zodat ik weer gelukkig kan worden.
Datum:
24-08-2012
Naam:
anoniem
Leeftijd:
16
Provincie:
België

eenzaam en onbegrepen

Ik (58) kamp al mijn hele leven met de allesverterende dominantie van mijn moeder (82). Geen enkele vriendin (en later vriend en/of partner) kon haar goedkeuring wegdragen. Als kind heeft mijn vader me enkele malen tot sexuele daden gedwongen (geen penetratie). Ik was altijd een goede snelle studente en zeer succesvol in mijn carriere. Een aantal prive relaties zijn echter steeds dramatisch afgelopen. De relatie mijn mijn huidige echtgenoot is 13 van de 15 jaren uitstekend geweest, we waren echte boddies en hebben ruim 13 jaren ook voor zelfde werkgever gewerkt. Daar kwam 2 jaren geleden de klad in. Uit economische noodzaak is mijn echtgenoot toen in een ontwikkelingsland gaan werken en komt 1 x per 5 weken voor een week naar huis. Sedert ca. 1 jaar voelt de relatie ongemakkelijk, alsof het vertrouwen geschaad is. Ik heb geprobeerd er over te praten, maar hij zegt dat er met mij niet te praten valt. Als ik toespelingen maak op het gebrek aan intimiteit en de vele telefoonnummer van zeer jonge meiskes daar in het verre Vietnam, word ik afgesnauwd en voor gek verklaard. Op advies therapeut ben ik nu in Vietnam om te bezien of ik daardoor uit de enorme depressie kan geraken. Op de 2e dag zocht hij sokken en aangezien hij net in zijn nieuwe appartement was ingetrokken keek ik of de sokken wellicht in een van zijn koffers terecht waren gekomen. Ik zocht sokken en vond Viagra. Eenzelfde potje had ik ook al eerder in zijn bagage thuis aangetroffen, maar toen niet stilgestaan bij dit.... Als verklaring geeft hij, dat hij deze voor een tevens reizende collega bewaard en dreigt dan vervolgens, dat hij nooit meer met met praat indien ik hierover praat. Hij maakt me uit voor spion....en ik ben in mijn eenzaamheid en onzekerheid hierheen gekomen voor onze relatie. Voor de derde keer in korte tijd bekroop me afgelopen woensdag het gevoel, dat ik er beter een einde aan kan maken, ik heb geen zin meer in dit leven vol leegte, bedrog en onzekerheid. Ik opende het raam van het appartement op de 10e verdieping en wurmde mijn benen naar buiten. Hij heeft me toen teruggetrokken en alleen maar gezegd: "Oma" (mijn moeder dus). Vervolgens gilt hij, dat die therapie van mij toch niet zal werken, etc. etc. Ik loop hier nu al 2 dagen als een zombie rond. Ik denk dat ik het weekend zo niet doorkom.
Datum:
24-08-2012
Naam:
vietnammeesje
Leeftijd:
58
Provincie:
Limburg

genoeg van het leven

na jaren van tegenslagen en over het geen wat er in mijn jeugd is gebeurd hoeft het voor mij allemaal niet meer na jaren van behandeling opnames kom ik niets verder voor drie weken terug overdosis medicijnen genomen was er beroerd aan toe gevonden door iemand van ggnet die voor bezoek bij mij thuis kwam heb een paar dagen in het ziekenhuis gelegen ook op de hart bewaking het is me deze keer niet gelukt maar mijn tijd komt nog wel dat zal niet lang meer duren want ik zie gewoon geen licht puntje er is me zoveel ontnomen dat het echt niet meer hoeft voor mij mijn afscheidsbrief voor man en kinderen ligt klaar ik hoop dat ik de rust vind en dat er rust in mijn gezin terug komt ik bedank iedereen die er voor mij zijn geweest maar ik zie geen andere oplossing hoop gauw met mijn ouders herrenigd te zijn
Datum:
23-08-2012
Naam:
josje
Leeftijd:
46
Provincie:
Gelderland

Stemmetjes in me hoofd.

Hallo al een tijdje door heel veel decepties in me leven wil ik er liefst een einde aan maken maar toen ontmoette ik de vrouw van mijn dromen we zijn nu al drie maanden bij elkaar en wonen apart. Alleen ik ben er achter gekomen dat ze in prostitutie zit mijn hele wereld stortte in maar toch heb ik niet opgegeven voor onze liefde alleen laatste tijd merk ik dat ze me niet echt wilt. voor dat ik haar leerde kennen bezocht ik regelmatig prostitutie met tegen wil er was gewoon iets mis in me hoofd dat ik daar heen ging en achter af dacht ik altijd waarom doe ik dit nou. Zij is dus mijn enige redding uit dat wereldje maar als ze weg gaat stort alles in ik ga liever dood dan weer elke week prostitutie bezoeken ik word er gek van maakt je leven kapot me studie loopt als 2 jaar vertraging. voel me een nutte loze persoon die niks meer kan. zo was ik nooit zo ben ik niet en toch gebeurt het.
Zo wil ik niet meer leven, ik hallucineer wel eens een lange man met zwarte mantel kleding met capuchon als hij dat er af haalt is niks alleen maar zwart.
IK bid elke dag om me te vergeven maar god is wellicht ver weg van mijn na mijn zondes in me leven, ik probeer positief te blijven en met neppe lach bij me vrienden te vertonen dat is niet leuk ben me zelf niet... Niemand wil of kan zo leven...
GOD help mij en help mij
Datum:
22-08-2012
Naam:
Carlo
Leeftijd:
26
Provincie:
Gelderland

Waarom zou ik nog leven

Kort samengevat mijn leven: Al jarenlang geen vrienden, vroeger flink gepest geweest op school, altijd alles alleen moeten doen. geen familie hebben behalve een arrogante oom die alleen zijn eigen kinderen ophemelt en op de rest neerkijkt, gescheiden ouders, een vader waar je geen of weinig contact mee hebt en een moeder die je alleen maar neerhaalt. Jarenlang voor een geestelijk gehandicapt zusje moeten zorgen, het slecht doen op school: geen studie (meer) en geen werk Gevolg: dwangneuroses, depressies, anorexia, woedeaanvallen, suicidale gedachten, sociale angst, faalangst.... ben ik wat vergeten??? whatever, ik ben wel klaar met dit KUTleven.
Datum:
22-08-2012
Naam:
dood
Leeftijd:
21
Provincie:
Overijssel

klaar punt uit.

ik ben een meisje van 17 jaar en ik leef in een moslim gezin. sinds ik 12 ben veranders er elk jaar wat in me leven. Me moeder scheld me elke keer uit en heeft weleens woede aanvallen waardoor ze dingen kapot maakt van mijzelf en me pa zorgt er elk jaar voor dat ik me steeds niet mezelf kan zijn. omdat schaamte een heel groot probleem in ons familie volgens me ouders mag ik niks meer. ik word elke dag uitgescholden voor de kleinste dingen en als ik er iets van zeg ben ik meteen brutaal en dan krijg ik allemaal geschreeuw op me kop. ik ben al een tijdje bang dat mijn vader me gaat slaan omdat hij vroeger vaak me broers heeft geslagen. en gister was het de druppel ik kwam thuis van een vriendin die zij al jaren kennen en ik kreeg op me kop dat ik loog en de slechte dochter ben die iemand kan wensen. ik heb uren zitten huilen en ze vinden dat ik overdrijf. als mijn leven vooraltijd zo moet zijn zonder contact van buiten af wil ik zo niet leven meer... de hoop die ik had om een vand te krijgen met me ouders is weg en ik denk dat ik ze ook eennplezier zou doen als ik er niet meer was. zijn ze tenminste van 1 proble af.......
Datum:
21-08-2012
Naam:
anoniem
Leeftijd:
17
Provincie:
Zuid-holland

HULP NODIG!!!

Ik zit al een tijdje met de gedachte voor zelfmoord. Ik heb steeds ruzie met m'n ouders en alles zit me tegen en niemand begrijpt me! Ik probeer al een tijdje te zorgen dat iemand het opvalt dat ik hulp nodig heb, maar niemand ziet het. Hierdoor heb ik nog meer de neiging om het te doen. Ik hoop echt dat iemand me wil helpen maar niemand wil dat. Thuis krijg ik altijd overal de schuld van en dat trek ik gewoon niet meer!!! Alsjeblief ik hoop echt dat iemand me wil helpen!!!
Datum:
21-08-2012
Naam:
iemand
Leeftijd:
13
Provincie:
Limburg
Praat erover!
Logo Stichting 113 Zelfmoordpreventie
0800-0113
Chat: www.113.nl

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.