Levensverhalen (pagina 369)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

ik kan echt ni meer

ik ben mijn leven echt beu
ik word vaak uit gescholden door mijn eige moeder als hoer en trut en zwerver
ik kan daar helemaal niet tegen het doet pijn als ik het hoor
mijn vader die praat gwn niet tegen mij alleen als die iets moet hebben mij moeder zegt ook altij dat mijn vader me haat en ik geloof dat ook want hij kijkt me altij vies aan en zegt geen woord alleen als iets wil weten of iets wil hebben
ik kan dees niet meer aan, ik ruim op voor mijn moeder maar ze vidnhet nooit niet goed nooit is ze content me iets altij is het slecht ook als ik kleren koop zegt ze altij wat zijn dat voor kleren percies ne junkie ik vind dit helemaal niet leuk, ooit gingen we is op vakantie maar zij zat in de auto bij mijn nonkel en bij mijn vader en mijn briertje en mijn zus wij waren verdaawlt en ze maakte zich alleen maar zorge om mijn broertje en om mijn zus maar om niet en dat vond gemeen want toen we ze hadden gevonden zat mijn nicht de heletijd te vertellen hoe ze deed en toen zijn mijn nicht ze was de heltij over die andere 1 bezig want om hun maakte zich zorge maar mij niet ik kan dat niet geloven wat ik hoorde ik wou huilen maar houde mijn tranen tegen maar het lukte niet !! ze behandelen ons niet eerlijk mijn broertje krijgt alles en ik niet als ik iets vraag bijten ze bijna mijn neus er af !! kweet niet wat ik moet doen ben het leven zo beu en doe mijn eige zelf pijn ik snij mij eige ik pakke pille in die ik niet moet in pakke en de laatste tijd beging ik met braken ! ik wil dit niet meer doen want het doet allemaal îjn, kpraat er wel over met een leerkracht op school en ze begrijpt me supper en geeft me tips en ze begrijpt me enkan altij be haar te recht maar ik kan ni blijve vechten, elke dag zit ik me tevragen hoe de dag zou verlopen en elke dag heb ik bang voor de volgende dag. ik had een dagboek waar ik alles in schreef maar die hebben ze open gekregen en nu is mijn E-mail mijn dagboek, de laatste tijd zit nog alleen zelfmoord in mijn hooft maar ik wil dit ik wil vechten ma het lukt niet !! mssn kunnen jullie mij helpen !
Datum:
04-09-2012
Naam:
Lynn
Leeftijd:
16
Provincie:
België

Zware rugzak

Zal maar bij het begin beginnen.
Mijn ouders zijn toen ik 6 was gescheiden.
Vader manisch depressief, moeder ook steekje los maar goed bleef bij mijn moeder wonen samen met mijn 3 jaar jongere zusje. Ouders wisselden vaak van relaties waar ik slecht tegen kon.

In de eerste klas begon ik met snijden. Spijbelen deed ik veel en verpeste zo me hele schooljaar. Hulpverlening gehad, dachten aan borderline maar kan pas worden vastgesteld op je 18e. Paar jaar me hoofd boven water proberen te houden, diploma gehaald, vriendje maar veel ruzie thuis. 3 dagen voor kerst het huis uitgevlucht en bij me (ex) vriend en zijn ouders gaan wonen. We waren toen 16 jaar. Verkering ging helaas uit maar mocht er nog blijven. Helaas liet ik me vaak verleiden en gebruikte hij mij voor sex.

Vorig jaar ruzie gekregen met mijn vader, contact verbroken wat mijn keuze was.
Eind september was ik bij vrienden toen mijn pleegvader mij kwam halen. Vader had zelfmoord gepleegd.
Ben direct naar mijn zusje gegaan, die hem had gevonden.
Ik heb de hele crematie geregeld en deel van de erfenis ook. Zware taak maar het voelde als het laatste wat ik kon doen.
Daarna werd het slechter, ruzie met moeder, ruzie met zusje, erfenis kon niet geregeld worden, baan kwijt en opleiding kon ik ook vergeten.

We zijn een jaar verder, heb een nieuwe vriend, borderline is inderdaad vastgesteld, woon nog altijd bij mijn ex, zusje gaat inrichting in en uit maar contact is stabiel ook met mijn moeder, erfenis is er niet vanwege de grote schulden en ik moet maanden in therapie in plaats van een opleiding.

Wat ik probeer te zeggen is dat zelfmoord niks oplost, iedereen word er slechter van.
Tuurlijk wil ik ook wel is uit het leven stappen maar ik kan dat niet maken tegenover me zusje en de rest van me familie om zoiets weer mee te maken.
Het is heel makkelijk om te zeggen ik stop ermee maar het is het meest egoistische wat je kan doen!
Datum:
04-09-2012
Naam:
Mies
Leeftijd:
18
Provincie:
Anders

Hallo

Ik zie het al een tijdje niet meer zitten. Heb 8 jaar geleden een abortus laten doen waar ik tot de dag van vandaag nog steeds spijt van heb. Het enige wat ik nog steeds voor me ziet is de echo van 2 prachtige kindjes waar alles op en aan Zat.ik mis ze zo erg en het spijt me zo voor wat ik ze heb aangedaan. Ik ben er ook van overtuigd dat ik nog steeds gestraft word voor mijn daden. Ben nu 8jaar alleen en ik heb al een aantal dates gehad maar mannen willen mij alleen voor de sex en niemand neemt de moeite om van mij te houden.ik vraag me af waarom ik op de wereld ben gezet want ik weet dat ik voor altijd alleen zal zijn. Laat me naar mijn kinderen gaan dat word ik pas gelukkig
Datum:
03-09-2012
Naam:
An
Leeftijd:
38
Provincie:
Zuid-holland

...

Ik ben leonie en ben 18 jaar, een jaar geleden heb ik heel wat meegemaakt. Toen dacht ik al na over zelfmoord... Ik heb nu een vriend, alleen door een akkefietje vertrouw ik hem niet meer zo, ik probeer hem uit het uitgaansleven te houden, maar alleen uit eigen belang... Dit wil ik niet meer ik gun hem genoeg maar wil hem niet kwijt... Daarom denk ik dat het beter is als hij mij kwijt raakt. Dan kan hij verder en ik heb rust.

Leonie
Datum:
03-09-2012
Naam:
Leonie
Leeftijd:
18
Provincie:
Drenthe

03.09.2012

Wauw, ik ben gewoon overal slecht in. Hoe heeft het ooit zo ver kunnen komen...
Ik haat mezelf, heb geen vrienden, geen werk, geen opleiding binnen mijn interesse gebied, ben niet mooi en kan niet duidelijk praten.
Datum:
03-09-2012
Naam:
Magreet
Leeftijd:
20
Provincie:
Overijssel

Mijn leven is een droom

Ik ben niet zo lang geleden naar het buiteland verhuist, dat is niet de eerste keer. Toen ik immidels gewent was aan mijn leven verhuiste we ( moeder, broer en ik ) naar het buiteland. Altijd nieuwen vrienden maaken een de oude achterlaten, het werd mij te veel, met 12 jaar sned ik mijn pols door maar het was niet diep genoeg om de ader te raken.

Mijn moeder kwam er achter, een heeft mij laten beloven dat ik dat nooit meer zou doen, maar ik kon haar dat niet beloven.

Nu in de buiteland heb ik nieuwe vrienden gemaakt, maar het is moelijk want ik mis mijn oude leven in Nederland. Ik heb hier familie die van mij houd, maar ze maken mijn leven ook niet makelijker.

Vandag heb ik een uitstorting van jaren weggedrukt emoties gehad, een heb weer zelfmoord overwogen, maar iets weerhoud mij, mischien de liefde van mijn familie of wat ik nog allemal zou kunnen doen in mijn leven.

Mijn leven is een droom, een droom die begon toen ik voor het eerst naar het buiteland ben verhuist, 6 jaar geleden, nog steeds wacht ik tot ik ontwaak! Mischien is de dood de manier om te ontwaken.


PS: ik gaa weer verhuisen.
Datum:
03-09-2012
Naam:
Majaira
Leeftijd:
15
Provincie:
Flevoland

zie het niet meer zitten

ik ben 15 jaar en ben gebuisd op me school voor de 2de maal me ouders zijn superboos en nu moet ik een richting doen die ik echt niet wil ook word ik al lang gepest omdat ik wat dikker ben dan de rest en heb wel veel vrienden maar geen echte vrienden die je helpen als je in de shit zit ik zou graag zelfmoord plegen maar ik zit in met de na bestaanden
Datum:
02-09-2012
Naam:
kevin
Leeftijd:
15
Provincie:
België

my story...

Kben een meisje, van 13 jaar, kwoon samen met mijn zus en moeder. Maar we moeten verhuisen, omdat me vader ons heeft achter gelaten. hij heeft veel geflikt, en nu heb ik geen contact meer met hem.. ik mis een vader figuur in me leven..
het klinkt heel simpel allemaal, 'gescheiden ouders'
maar dat is het niet. de scheiding heeft 2,5 jaar geduurt voordat het eindelyk klaar was. het begon vanaf me 10e, en ditt heeft veel problemen voor mij gegeven.

Het begon eigelyk ook met "dat ik klaar was met het leven. want zelfs me eigen vader wil me niet, dus watt doe ik hier "
van kwaad tot erger, na een tijd werd ik naar me huisarts gebracht, en voor de 3e keer naar een psyg gestuurt. dat hielp me op zich wel, maa rniet goed genoeg. Er werd vastgesteld dat ik een matige depressie had. Maar mijn gevoel werd er echt niet minder op.. en na een tijd, ben ik zwaar depressief geraakt en ook ergere dingen qua zelfmoord pogingen gaan doen..
ik ben onder andere 36 melotanine slaappillen gaan slikken met 24 valdispert en 16 andere pillen(?!?)
dat is natuurlyk niet goed afgelopen.. maar ik durfte het tegen niemand te zeggen.. dus heb ik het toch maar geprobeerd te zeggen bij me psycholoog. dat deed ik omdat me moeder en de psycholoog samen met mij er ook nog bij een gesprek hadden en zeiden dat het erop leek dat het goed begon te gaan.
toen kreeg ik 10 minuten om nog even appart te gaan praten met haar. en toen heb ik het maar gezzegt.. haar gezichtsuittdrukking vergeet ik niet meer, en me moeder werd er gelyk bij gehaald, we moesten naarr de dokter.. ik voelde me zwaar klote om daarna met me ma in 1 auto te zitten.. kwist niet wat ik moest zeggen en me ma huilde vreselykk.. ik kan er niet tegen om te zien dat iemand pijn heeft, en het door mij komt.
die pillen slikken is natuurlyk niet zonder gevolg.. mijn maagvlies is bijna kapot, en me darm en blaas werken niet 100% meer.. echt een kut gevoel als je die dag daarna weer wakker word..

een tijdje daarna dacht ik met mijn stomme kop dat het misschien een 2e keer wel zou lukken, omdat me lichaam al kapot was. maar nee.. dit helpt niet. (((dus probeer het dan ook zelf niet! want je bereikt er blijkbaar niks mee.. en doe jezelf dat niet aan.)))
die 2e keer werd ik meteen kotskotskotskots misselyk, en mijn lichaam gooide alle troep en pillen er weer uit. maar kwerd er wel weer ziek van.. :S was wel me eigenschuld maarach..

in totaal heb ik 16 zelfmoordpogingen.. en hier stopte het bij.. tot nu toe, wnat me ma heef tme nnaar een electro accupetuur gestuurt.. het hielp mee ENORM in het begin.. vooral omdat ze op mijn 12 jarige leeftijd al dachten dat ik bordeline had..
Maar tot deze week bleef het goedgaan.. ik ben nu weer super down enzo.. maar ik durf het niemand te vertellen omdat me ma dan maybe weer denkt.. Oownejj niet weer al dat gezeik en gedoe..

maar als het zo doorgaat is het al telaat.. wat doe ikhier nog...
Datum:
02-09-2012
Naam:
Marissa
Leeftijd:
13
Provincie:
Noord-holland

Ik weet het niet meer ...

Ik heb echt geen idee wat ik hier nog doe ...
Ik heb geen zin om naar school te gaan omdat ik niet echt goede vriendinnen heb waarbij ik terecht kan hoe ik me voel .
Mijn broer word alleen maar boos op me , hij heeft altijd een reden om me te kleineren of om boos op me te worden. En ik weet waarom maar ik kan er niks aan doen. Omdat ik Havo en misschien vwo ga doen en hij gezakt is naar TL , oftewel jaloezie . Mijn ouders zeggen altijd dat ik met ze kan praten maar ik weet dat als ik ze zeg hoe ik me voel , ze me niet zullen begrijpen , en waarschijnlijk boos worden .
Vroeger hebben ze me geslagen maar ik ik heb toen de school ingelicht , als ik dat niet had gedaan werden we nu waarschijnlijk nog steeds geslagen
Ze denken niet aan mijn gevoelens .
Er is 1 vriendin die ik al heel lang ken , maar we groeien uit elkaar dus ook haar raak ik kwijt.
Ik heb fouten gemaakt , en ik wou dat ik de tijd terug kon draaien.
Ik zal het altijd voor mezelf moeten houden wat ik denk niet dat er iemand is die die fout ooit zal accepteren of begrijpen, ik weet niet of er ooit een persoon komt die ik het kan vertellen.
Datum:
01-09-2012
Naam:
BC
Leeftijd:
12
Provincie:
Anders

ik wil voor een snelle vrachtwagen oversteken

Na een lange tijd van veel ellende en bijna persoonlijk failliet te zijn geraakt wil ik eruit en GAUW. Medicijnen heb ik zat in huis maar niet de juisten op dood aan te gaan enkel gaan dan mijn nieren en lever naar de filistijnen. Finacieel probeert mijn 83 jarige moeder wat bij te staan maar die komt ook haast niet meer rond. Dus eindig ik op straat. Ja, de Hoofdweg hier in Rotterdam me voor een aansnellende vrachtwagen; dan ben ik zeker dood!! En dat is momenteel nog het enige wat ik wil...ik zie geen uitweg meer en als ik dan toch naar de verdoemenis ga, dan neem ik het heft zelf in handen al lijkt het me voor de vrachtwagenchauffeur verschrikkelijk......
Maar een andere weg weet ik niet die net zo resoluut en effectief is als deze "sprong in het duister"....
Mijn donorcodicil zal helaas dan waardeloos zijn geworden want veel zal er niet van me overblijven na zo'n klap......
Elke dag die verstrijkt en ik naar mijn bankrekening kijk, wordt de drang alsmaar groter...Ik vind het werkelijk verschrikkelijk voor mijn moeder maar die weet al een poos dat het verkeerd met me gaat al neemt dat haar verdriet nooit weg......
Als ik nou weer wat geld op mijn rekening zou hebben dan zouden de zorgen en dr drang een stuk minder zijn maar dat is niet zo dus als ik dood moet, dan kies ik zelf dat moment in plaats van uit huis gezet te worden en ik op straat moet gaan bivakkeren.....dan dood, en wel zo snel mogelijk! Life sucks en ik hoop dat die fraudeurs die me beroofd hebben, hun portie nog wel krijgen!
Datum:
01-09-2012
Naam:
ruud
Leeftijd:
53
Provincie:
Zuid-holland
Praat erover!
Logo Stichting 113 Zelfmoordpreventie
0800-0113
Chat: www.113.nl

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.