Levensverhalen (pagina 360)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

waarom

waarom kan een mens zoveel problemen hebben? hoe kan een mens er een puinhoop van maken zoals ik dat momenteel gedaan heb.
waarom gaat alles mis in mijn leven, zelfs zelfmoord pogingen lukken me niet...heb er inmiddels al meerdere achter de rug.
weet het allemaal niet meer recht te lullen wat ik krom heb geluld...
waarom kan een mens zoveel pijn blijven houden over dingen uit het verleden, waarom!!....wat is daar de reden van dat een mens zoveel pijn heeft? wat is daar het doel van ? liefst zou ik nu nog van 3 hoog naar beneden springen maar weet gewoon dat ik dan de pech heb dat ik zelfs dat overleef...
Datum:
08-10-2012
Naam:
anonimus
Leeftijd:
36
Provincie:
Noord-brabant

Ik kan niet meer.

Ik voel een intense haat voor mezelf. Ik heb pas geleden abortus laten plegen en voel me daar heel slecht door. In juni is mijn moeder overleden aan kanker. De tante bij wie ik nu toont totaal geen medelijden en heeft geen enkel inlevingsvermogen. Ik ben al een hele tijd depressief en het is niet de eerste keer.
Van m'n 10e tot 16e levensjaar heb ik een aantal keer zelfmoordpogingen gedaan, en heb lang bij een psycholoog gelopen.
Als ik nu doodga, zijn er een aantal mensen verdrietig, maar na een jaar zijn ze me vergeten en is alles beter.
Ik voel me zo moe.
Datum:
08-10-2012
Naam:
Sam.
Leeftijd:
19
Provincie:
Noord-holland

ik ben het allemaal zo zat

ik voel me veel vaker slecht dan goed, ik wil niet werken want dat vind ik eng ik ben autistisch kan geen vriendschappen aangaan en nog veel meer, heb er geen zin meer in :( dit speelt echt al jaren
Datum:
07-10-2012
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
28
Provincie:
Zuid-holland

Ik kan niet meer

Ik voel me in de steek gelaten. Ik voel me onderschat door mijn eigen ouders en het dragen van pijn vanuit het verleden is vermoeiend.
Een paar jaar geleden ben ik een tijd lang betast door mijn stiefvader en het feit dat ik hem nog elke dag in de ogen moet kijken is zo verschrikkelijk slopend.
Als mensen zeggen dat ik mooi ben kan ik het niet geloven, als ik in de spiegel kijk zie ik niemand. Ik ben maar 1 van de zoveel mensen op aarde. Ik ben moe en ik kan niet meer.
Datum:
07-10-2012
Naam:
-
Leeftijd:
15
Provincie:
Flevoland

Het leven is kut

Het leven is kut. Ik ben 14 jaar en snij mezelf al een jaar. ik kan er niet mee stoppen, ik ben verslaafd. ik heb wel vrienden maar geen echte, die echt om me geven. mn ouders weten dat ik mezelf snij, maar het kan ze echt niks schelen. ze hebben een keer met me erover gepraat, misschien 5 minuten. Ik denk vaak genoeg 'ik wil dood'. Maar de kans dat ik het echt doe is heel klein. Ik zou wel willen dat ik het kon. dat het me niks zou kunnen schelen. Maar het boeit me wel, jammer genoeg. Ik wil gewoon dood, is dat zo moeilijk?
Datum:
07-10-2012
Naam:
Daphne
Leeftijd:
14
Provincie:
Anders

eenzaam

Moeilijk hoe te beginnen. Als ik de verhalen zo lees schrik ik hoeveel jonge mensen er tussen staan. Dan vraag ik me af wat doe ik hier? Ik heb toch alles? Waarom voel ik me dan zo ongelukkig?
Zaterdagavond; kamer alle licht uit; lig op de bank onder dekentje mezelf ellendig te voelen; mijn echtgenoot die de laatste jaren steeds meer apatisch begint te zijn neemt niet eens de moeite om heel even bij me te kijken. 2 dagen geleden nog een soort van ruzie met m gehad. Zoals zo vaak de afgelopen 10 jaar. Maar mag dat ruzie genoemd worden. Hij zegt helemaal niets, al jaren niet. Zucht alleen en zegt af en toe eens ja en kijkt als een hond die geslagen wordt.
Ooit 27 jaar geleden hebben we elkaar verklaard door dik en dun altijd voor elkaar er te zijn. Waar is hij dan nu?
Ik doe mn best.
Financiele problemen; ik maar praten en praten en oplossingen zoeken; al jaren.
Ook voel ik continue het gemis aan aandacht zoals dat in een huwelijk hoort te zijn.
Altijd vraag ik naar hem of z.n werk. Nooit vraagt iemand naar mij of hoe ik me voel. Nooit nooit nooit.
Heb 2 kinderen (23 en 20). Ze houden van me, maar zij gaan ook hun eigen weg.
Ik ben zo moe. Van t vechten om alles nog te redden: mn huwelijk, de financien, de relatie vader-zoon. Echt het zijn schatten van kinderen. Eigenlijk ben ik super trots op ze, want ze doen hun best en bewandelen altijd het rechte pad.
Maar waarom wil ik dan elke dag gewoon niet meer wakker worden de andere dag? Waarom denk ik dan elke dag over hoe netjes hier op aarde te stoppen? Eigelijk kan ik het niet maken om er uit te stappen. Voor mn man niet, want die heeft hulp nodig en zeker voor mn kinderen niet. Maar waarom wil ik dan dood? Waarom? Kan ik niet gewoon een hartinfarct krijgen? Dat is voor iedereen het beste.
Ik ben zo verdomd eenzaam in mijn strijd en heb zoveel vrienden. Waarom ben ik dan nu alleen? Waarom?
Waar kan ik nu hulp vinden? Ik jank wat af. Onvoorstelbaar dat ik nog zo functioneer. Ben zo moe maar kan niet slapen. Heb een eigen zaak (net als mijn man die zijn eigen zaak heeft).
Op mn eigen zaak daar ben ik gelukkig. Daar wordt ik gewaardeerd voor wie ik ben en wat ik doe. Maar ik ben zo moe zo moe dat ook dat heel zwaar begint te worden.
Ik wil hulp.
Van mijn kinderen mag ik dat niet vragen; mijn man is niet in staat me te helpen en verder hang ik mn vuile was niet buiten. Heb echt een paar hele goede vriendinnen maar toch schaam ik me om hulp te vragen.
Nee gewoon hartstilstand. Dat zou het beste zijn.
Ik wil niet meer.....
Datum:
06-10-2012
Naam:
Lonely
Leeftijd:
50
Provincie:
Zuid-holland

i dont care anymore

Ik ben het meisje verloren waar ik voor het eerst echt gevoelens voor had. Ik hou zoveel van haar en ze denkt dat ik haar alleen maar heb gehad om sex met haar te hebben ze denkt dat ik haar altijd naaide en altijd met andere meisjes ging. nu heeft ze het uitgemaakt en ze wil me kapot maken. terwijl ik alleen maar vecht om haar terug te krijgen. alles wat ik zeg negeert ze en word ze weer boos. ze zegt dat ze met andere jongens gaat doen whatever weet ik niet. nu gat ze vanavond op stap en ik wil niet weten wat er gaat gebeuren.. ik doe alles voor dit meisje altijd gedaan. ik durfde niet eens meer gedag te zeggen tegen vriendinnen van mij. vriendinnen die me nooit iets hebben geboeid. Maar zij boeit me wel wat en ik krijg haar niet terug. alels wat ik probeer. ik ga iedere avond de kroeg in en zuip me helemaal klem. met steeds de gedachte ik wil dood ik wil dood ik wil dood. Ik ben 20 for fucks sake! probeer wat volwassener te denken maar et blijft hangen. dit meisje was de liefde van me leven. en ze denkt datk haar altijd pijn heb gedaan terwijl ik niks lievers wou dan een lach op haar gezicht. ik dacht ik deel het maar even voor het geval ik er echt niks meer uithaal. school lukt me niet me moeder snauwt me af. k kan niks. alles wat ik ooit probeerde mislukte. nu ik bijna naar school ga en het leven weer wat zin kreeg verloor ik haar. zij is de reden voor alles wat ik doe. en ja miss betekend dit dat ik alleen maar op haar focus en niet op mezelf en misschien is dat de grootste fout.. maar ik kan er niks aan doen.. zo zit mijn hoofd in mekaar. Ik stond vanmiddag al naar de vuurtoren te staren met de gedachte "die moet toch hoog genoeg zijn" heb er 3kwartier naar lopen staren.. kan niks verzinnen wardoor ik zou moeten blijven.. ik wil haar terug thats all i want...
Datum:
05-10-2012
Naam:
Jelle
Leeftijd:
20
Provincie:
Friesland

Het kleeft als te slap deeg

Het gaat redelijk goed met mij. Ik heb weer een leven en werk aan een toekomst, maar nog te weinig aan het heden. Het gaat redelijk goed, maar toch ben ik hier beland op dit onbewaakt moment. De gedachten raak je niet snel kwijt. Het leven is me zwaar, ondanks de vreugde die er ook bij hoort. Hier schrijf ik nu in stilte een bericht.

Mijn verdriet kleeft zwaar aan mij, als deeg, te slap en kleverig aan de toppen van mijn vingers. Als je je ene hand vrij hebt, zit je andere er onder. Ik kan er over praten, maar het niet delen. Mijn leven is zo anders gelopen dan zou moeten volgens velen, mensen vallen stil als ze luisteren, weten zich geen raad. Ik had niet een rotjeugd, maar kende wel eenzaamheid en werd daarnaast seksueel misbruikt. Heb ik eigenlijk ooit echt de aandluiting met dit leven aangedurfd? Als je deeg te slap is bedenk je je toch ook twee maal voordat je je handen er in steekt? Nee, dan liever eerst meer bloem erbij, ook al worden het dan steenharde koekjes na het bakken.
Datum:
05-10-2012
Naam:
Wouter
Leeftijd:
30
Provincie:
Gelderland

alleen ben ik verdrietig

Alleen word ik weer wakker,samen met wat zonnestralen. De zonnestralen schijnen door het gordijn en geven me een gevoel van energie en bleidschap om de dag te beginnen. Vol goeie moed sta ik weer op en kleed me aan , langzaam een gevoel van honger maar er niks daar om het te stoppen...de energie word al minder. Daar zit ik dan aangekleed opgemaakt haren gedaan en wel, maar net zoals gister en de dag ervoor is er niemand die dat wil zien. Niemand om mee om te gaan maar het ergste niemand om iets mee te delen, en dat terwijl ik dacht dat ik wel aardig was, altijd vriendelijk voor anderen. Ik hou mezelf maar voor och misschien wordt je wel gestraft voor iets, maar kan niet op t antwoord komen waarom dan? In de steek gelaten en familie blijft mij maar door slechte ogen zien, waarom...Ik leg me er maar weer bij neer jah wat wil ik anders. Tot het weer langzaam donker wordt en iik weer alleen kan gaan slapen. Heel vaak droom ik dan voor me uit dat ik in een nachtmerrie zit ...maar de dag erna word ik gewoon weer wakker , alleen met de zonnestralen...dat is pas ff balen!!!
Datum:
05-10-2012
Naam:
eenzaam
Leeftijd:
27
Provincie:
Limburg

ik kan niet meer

Ik kan het niet meer, heb geen enkele energie meer om door te gaan. Heb werkelijk niemand. Heb een vriend die me mishandelt en me de grond in boort. Hij heeft net nog me voordeur kapot geslagen omdat ik niet meer aankon dat hij hier binnen kwam na wat hij allemaal heeft gedaan. Heb de politie gebeld (voor de zoveelste keer) Hij doet me vaak pijn en ik heb ze vaak gebeld. Ik heb zelfs me moeder gebeld, en zij hing zelfs op bij mij omdat ze ging zin had in mij. Ik heb helemaal geen vrienden, heb erg veel moeite met sociaal contact, al heel me leven. Toen ik jong was ben ik verkracht door een groep jongens en sindsdien gaat het steeds slechter met me. Niemand geloofde me, en ik werd ontzettend gepest en de jongens vrijgesproken. Klote recht systeem hier. Ik heb op het moment niemand meer om naar toe te reiken. Ik ben zelfs naar een psychiater gegaan en zelfs die zei dat hij mij niet kon helpen. Ik kan niet meer en wil dood. Elke dag opstaan is een nachtmerrie omdat ik me realiseer dat de realiteit vreselijk is, en elke nacht dat ik moet slapen, huil ik, omdat ik weer zo'n afschuwelijke nacht en toekomst op. Ben zo eenzaam en ga er echt aan onderdoor.
Datum:
05-10-2012
Naam:
Amber
Leeftijd:
22
Provincie:
Noord-brabant

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.