Mijn naam is Guido. Ben 24 jaar. Woon in Limburg. Het verhaal begint al ver in mijn jeugd terug. Toen ik nog een kind was heb ik al veel meegemaakt en gezien. Mijn vader heeft ons verlaten toen ik klein was. Hertrouwd en heeft een zoon gekregen. In deze jaren ging ik iedere zondag naar in vader. Daar moesten wij week na week aanzien hoe mijn stiefmoeder vernederd werd en geslagen. Ik was 5 en mijn broertje 2. Wij moesten wegduiken onder detail omdat alles om de oren vloog. Ging zover dat ie waar wij bij stonden het gips van haar been sloeg. Hij keek totaal niet naar ons om. Op een dag ging mijn moeder even weg en mijn vader zou me komen halen. Ik stond met een mes omdat ik bang voor hem was. Nu heb ik inmiddels al 13 jaar geen contact meer. Ik heb een nieuw vader figuur gekregen. Mijn opa. Het was mijn alles. Een man met 2functies. Hij overleed toen ik 10 was plotseling van de ene op de andere minuut. Zonder voorteken. Gewoon weg voorgoed. Dit heb en kan ik nooit van mijn leven verwerken. Ik ben veel gepest op school. Volgens andere was ik anders geaard als hun. Ik werd uitgescholden opgewacht in elkaargeslagen vernederd tot op het bod. Dit heeft faalangst bij mij veroorzaakt en ervoor gezorgd dat mijn zelfvertrouwen op nul is komen te staan. Ik kreeg vriendinnen. Mooie relaties. Super vrienden en schoonfamilie. Ik kwam er al op tijd achter dat ik inderdaad homoseksueel was. Ik had geen vaderfiguur. Leerde geen jongensdingen. Mijn idee was daar groei je wel overheen. Na een relatie van 3.5 jaar met een super lieve meid ben ik een jongen tegengekomen op mijn werk. Dat was een spiegel voor mij. Het deed pijn. Ik zag mijzelf precies in hem. Wij kregen een relatie. Inmiddels had ik al 7 jaar een dubbelleven achter de rug. Vanaf dit moment ging alles fout. Ik werd belogen en bedrogen in relaties. Bedreigd psychisch en lichamelijk. Ben 2 banen verloren. Kortom ben met de grond gelijk gemaakt. Kreeg steeds meer lichamelijke klachten. Deze klachten verdwenen niet meer en werden alleen maar erger. Erger en erger. Ik heb nu inmiddels al 2 burn outs gehad. De laatste met lichaamsuitval en gedachtestoornissen. De levensvreugde is verdwenen. Alles wat straalde en kleurde is zwart wit. Ben met crisisdienst in contact gekomen. Zijhebben me erdoorheen geholpen. Ben veel dierbaren mensen verloren afgelopen 1,5 jaar. Dit heeft een extra zetje gegeen aan mijn inzinking op 1 januari 2012. Het leek beter te gaan. Zit nog volop in therapie. Echter was dit voor korte duur. Ik kan niet werken. Mijn lichame
Ijle klachten nemen toe. Moeheid is extreem. Iedere keer als ik in de put zit kom ik erboven op alleen deze keer is het anders. Ik vecht al 8jaar tegen mijzelf maar ik kan niet meer. Ik ben op en verlang na rust. Mijn geest mijn lichaam en mijn levens zin zijn op. De wil is er maar de kracht ontbreekt..................
Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.
113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.