Levensverhalen (pagina 357)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

waarom???? Kan het dan nooit anders

Mijn papa slaat mij en doet me pijn niet alleen van buiten maar ook van binnen hij maakt me kappot waarom heb ik zo'n vader??? M'n moeder doet er niets aan het zal nooit veranderen ooit ben ik misbruikt waar niemand iets aan doet ik moet er maar mee leven. Mijn broer is autistisch en ik krijg een groot deel van de zorg op mij maar ik ben nog maar 14! Omdat ik volgens mijn papa vaak onbeleeft reageer heeft hij me nu ook verboden om naar de harmonie te gaan de plaats waar al mn vrienden zijn Mag ik niet eens gewoon een puber zijn?! Thuis kan dat niet op school kan dat niet maar waar dan wel? Daarom reageer ik vaak onbeleeft maar mijn ouders begrijpen dat niet
Datum:
21-10-2012
Naam:
ashley
Leeftijd:
14
Provincie:
Zeeland

zelfmoord geen zin meer

ik zoek geen help, ik wil dat jullie dit weet dat ik zelfmoord doe een van deze dag.....er is veel onzin in mij leven vanaf mij 25jaar tot nu ....ik doe mij best voor mij 3 kid's maar op is op ...... mij angel w.j.l.d is 30-12-2011 overleden ... dus ik heb ook geen zin meer
.......
Datum:
21-10-2012
Naam:
k.a.a
Leeftijd:
42
Provincie:
Zuid-holland

Verdriet

Ik vind het leven erg moeilijk. Eigenlijk voel ik me nooit gelukkig. Altijd zit er die diepe pijn in mijn hart. Mijn ex heeft me erg gekwetst en beschadigd. Mijn huidige vriend wil geen vastigheid in zijn leven. Ik wil graag verder en aan een toekomst bouwen. Het voelt als lood in mijn hart. Ik slaap slecht en zie er slecht uit. Heel vaak verlang ik terug naar vroeger. Dat doet me heel veel verdriet. Ik zou graag sterker willen zijn, maar het lukt me niet. Alleen op mijn werk kan ik iets betekenen, alleen wordt het moeilijk om iedere dag dat vrolijke masker op te blijven doen. Niemand weet van mijn verdriet. Alleen mijn vriend. Ik heb echt het gevoel dat ik voor niemand meer goed genoeg ben. Ik heb huisdieren en dat geeft me nog de meeste liefde. Ik vind het zo'n zonde van mijn leven, want voor je het weet, ben je oud. Ik zou zo graag gelukkig willen zijn.
Datum:
21-10-2012
Naam:
Verdriet
Leeftijd:
34
Provincie:
Drenthe

/

Ik ben het zat.. Mijn ouders zijn lang geleden gescheiden en ik en mij zus hadden problemen met onze stiefvader vandaar dat we bij onze vader wonen. Maar sinds hij een nieuwe vriendin heeft veranderd hij compleet. Ik en mijn zus zijn om ste beurt het haasje om afgezeken te worden of al je nadelen benoemd te krijgen door onze stiefmoeder. Je hoeft maar een ding te zeggen en je krijgt de volle laag. Ik had gisteren een beetje ruzie met mijn stiefmoeder en ik was toen weg gegaan. (gewoon laten weten dat ik weg was) Kom ik de ochtend erna thuis ligt er een brief op mijn bed van mijn vader, met daarin al mijn negatieve punten en wat ik allemaal niet fout doe ik huis. Loop ik naar beneden om te vragen wat dit is krijgen we meteen weer ruzie en vertel ik dat ik graag het huis uit zou willen maar er geen geld voor hem, zegt hij terug... dat hij me ook graag het huis uit wil.. je wil niet weten hoe graag. Nu ben ik helemaal verward en radeloos..
Datum:
21-10-2012
Naam:
Anon
Leeftijd:
17
Provincie:
Noord-brabant

.

ik heb altijd ruzie met mijn ouders, ik ben ook ni mooi en daarom hebk ook geen lief :'( en ik snij mijn eige om alles te vergete , help , kwil gwn dood :'(
Datum:
20-10-2012
Naam:
anoniem
Leeftijd:
13
Provincie:
Anders

ik...

mijn mama is vaak werke, ik heb nog 2 zusse en als mama werke is en papa ook zorg ik altyd dat ze geen ruzi make , dat ze ete kryge ,dat het huis proper blijft enzo van di dinge k doe egt heeel veel dan... als mama thuis komt dan heb ik mss 1 ding vergete opteruime ofzo en dan wordt di egt suuuuper kwaad op mij en dan zijn mijn zusse weer de beste... ze zegt dan altijd dat ik nooit iets doe en dat ik een irritant kind ben enzo... tege mijn zusse (een tweeling allebij tien) zegt ze altijd lieve dinge en tege mij nooit... als ik een goede toets bij heb wat meestal wel is dan zegt ze doodgewoon ... ah.... als k dan eens een slegte bij heb ( onder de 8 is slegt volgens haar) dan begint ze te schreeuwe tege mij en van di prul... ik vind da egt nimeer tof... di plaagt mij ook altijd... di zegt zo van di dinge; jha toen ik zo oud was als u was ik veel dunner en veel mooier... da s egt ni leuk k voel mij hier egt ni thuis.... toen ik 11 jaar was ben ik een keer uit het raam gesprongen bij mijn thuis ( 2de verdiep ) mijn been was toen gebroke... de rede was omdat ze mij egt de heletijd uitschelde... ik heb toen gewwon terug gezegt dat ik da nimr tof vind en zij heeft my dan in mijne nek vast gepakt en heeft mij op de wc gegooid... papa is mij dr toen kome uithale en di heeft mij dan op mijn kamer gezet... toen ben ik uit het raam gespronge... k moest van mama zegge da k van het speelhuisje ben afgevalle... nu ben ik 13 en k snij mezelf... in school heb ik heel veel vriende, k ben 1van de 'populairste' kindere daar ... in school voel ik me egt goed ma as ik thuis kom is da direkt een heel ander gevoel... xx
Datum:
20-10-2012
Naam:
annelies
Leeftijd:
13
Provincie:
België

ik weet het gewoon niet meer...

Waar zal ik beginnen? M'n leven is een puinhoop en ik heb t allemaal aan mezelf te danken.
Ik ben als puber seksueel misbruik, zwanger geraakt en enorm in de war geraakt. Ik ging lijnen om me beter te voelen, met als gevolg dat ik de stempel 'Anorexia' kreeg.
Toen ik mijn man leerde kennen op m'n 16e ging het beter met me. En de afgelopen jaren leidde ik een gelukkig leven. Ondanks dat mijn ouders gingen scheiden en mijn vader me nooit meer wil zien...
Tot ik te horen kreeg dat ik ziek ben. Een chronische aandoening, die dus nooit meer over gaat. Ik ben beperkt in wat ik kan en het kost me veel energie om gewone dagelijkse dingen te doen. Ik ben 27 met het lijf van een 70 jarige...
Nu willen we graag kinderen. Maar na 2 jaar staan we nog altijd met lege handen. Mijn lijf doet niet waarvoor het gemaakt is. Steeds weer gaat het mis... Mijn lijf laat me keer op keer weer in de steek!
Een paar weken geleden kreeg ik weer een miskraam. Emotioneel hakt dat er zo enorm in. Van superblij dat ik zwanger was, naar superverdrietig omdat het weer mis gaat...
Vorige week liet het ziekenhuis weten dat ze ons niet verder kunnen helpen vanwege bezuinigingen. De afdeling houdt op te bestaan. We moeten het dus verder zelf maar uitzoeken.
Alsof het allemaal nog niet erg genoeg was, is mijn man er achter gekomen dat ik stiekem chatte met een andere vent. Meer dan chatten is het niet, maar hij is vreselijk kwaad en teleurgesteld. Hij vertrouwt me niet meer. En terecht!
Het lijkt wel of ik alles alleen maar fout kan doen in het leven! En op zulke momenten wenste ik dat ik 's morgens niet meer wakker werd. Ik ben te laf om zelfmoord te plegen. Ik ben bang voor de pijn. En bang dat het zou mislukken en mijn lijf er nog slechter uit komt dan het nu al is. Maar diep van binnen... Wil ik het liefste dood...
Datum:
20-10-2012
Naam:
vH
Leeftijd:
27
Provincie:
Friesland

1leven 1 gevecht 1 dood

Wat een hel is mijn leven.

Pestenrijen, autisme (pdd-nos), spierziekte, onbekende diagnoses lichamelijke klachten, vervolgens dit jaar erbij huidkanker agressiefste vorm. Met uitzaaiing.
Fack it!! Weleens vaker gedacht wil hier weg, wil dood. Komt weer terug.

Ik doe het niet, ik doe het niet. Never give up.
Ga toch ooit keer dood aan deze ziekte (kanker)
Vechten tegen pijn jongs af aan, geen medicijnen helpen. Fack it!!

Vechten, vechten, vechten en anders pad volgen naar de dood niet zelfmoord of nouja...
Weer terugvallen als vroeger veel stress krijgen.


Datum:
20-10-2012
Naam:
Viv
Leeftijd:
19
Provincie:
Noord-brabant

Onrealistisch

Joepie, morgen weer een dag. Wat moet ik ermee? Mijn bevredigen met een geluksgevoel? Daar is toch alles op gebaseerd? Het stukje chemie in de hersenen wat vrolijk maakt? Helaas, al jaren voel ik me apart van de rest. Relativeren lukt al bijna niet, omdat mijn gevoel in de weg zit, omdat ik weet dat iedereen maar gestuurd wordt door de maatschappij. Helaas is mijn "broer" in 2002 overleden. Hij was iemand die ook hetzelfde zicht en gevoel als ik had. Het is echt een gekkenwereld, met al die hunker naar gadgets en roem.........etc Vele dagen denk ik eraan, mij ophangen en gaan. Overleven in het nu, is zinloos, vooral met al die onzin wat de maatschappij bied. Damm wordt wakker allemaal!!
Datum:
18-10-2012
Naam:
Pascal
Leeftijd:
28
Provincie:
Zuid-holland

ik kan nie meer!!!

ik ben evi ben 12jaar
ik hou het nie meer uit my broer scheld me uit slaat me schopt me hy is 15 ik kan hem nie aan!!! ik heb egt geen ups and downs aleen downs erst was ik rijk mr toen de crisis kwamm gingen me ouders scheiden toen begon een zware deprsie tyd vr my moest op scheidingscursus 1 x flipte ik hem helemaal uit gooide keihard een stoel tege me juf moest toen op gesprek kome na da gesprek sneed ik me erg vaak 1x liet ik mezelf van de trap valle toen er niemand thuis was in de hoop ofdat myn leven kon eindigen maar ik brak aleen me been en een rib ok sla ik mezelf vaak met een hamer paar dagen geleden liet ik een metale hamer op me voet vallen nu heel me voet dik is moet ik opassen da niemand da merkt ik kom zowa me schoen niet in
hoe kan ik nouw zelfmoordplegen!!!!!
Datum:
18-10-2012
Naam:
evi
Leeftijd:
12
Provincie:
Noord-brabant

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.