Levensverhalen (pagina 359)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Ik wil niet meer

Ik ben een meisje van 16jaar, en ik heb geen zin meer om in leven te zijn. Ik mis mijn vorig 'stiefpapa' zo hard hij heeft op een nacht ook zelfmoord gepleegt heel die avond en volgende morgend en week herriner ik me alsof het vandaag gebeurde ik (het is al zo'n 5jaar geleden) ik begin terug aan hem te denke en elke avond ween ik mezelf in slaap. Ik vraag me af waarom ikk nog leef niemand vraagt naar me als ik schrijf dat het niet meer hoeft voor mij. en toch is het raar ik zat zo'n 9maand te 'zagen' voor een hondje en die heb ik 5dagen gelede gekregen en nog heb ik geen zin meer in het leven. ik wil er niet meer zijn. ik wil niet meer iedereen zijn problemen aanhoren. ik wil gewoon kunnen rusten daarboven. en hopelijk men vorige 'stiefpapa' weer zien. overlaatst ben ik men beste vriendin ook verloren ook zij hoop ik daar terug te zien ik wil gewoon niet meer in leven zijn. Maar toch lukt het met niet om te sterven...
ik heb al enkele dingens geprobeert maar het lukt niet..
Datum:
10-10-2012
Naam:
Rania
Leeftijd:
16
Provincie:
België

mijn verhaal

ik denk soms ( en dat overvalt me opeens) wel eens van en nu maak ik er een eind aan, ik heb 2 kinderen die ik dit niet aan kan doen, maar wat moet ik doen???
Datum:
10-10-2012
Naam:
Monique
Leeftijd:
27
Provincie:
België

zelfmoord

ik ga zelfmoord plegen ik heb toch niemand meer eind deze maand ben ik ook nog mijn huis kwijt en ook kan ik geen werk vinden en de mensen die ik nog heb die hebben alleen tijd waneer het hun uitkomt om naar mijn probleemen te luisteren . ik kots van dit leven en zal blij zijn als ik er niet meer ben
Datum:
09-10-2012
Naam:
jan
Leeftijd:
52
Provincie:
Zuid-holland

Ik weet het niet meer.

ik zie het allemaal niet meer zo zitten, omdat ik vroeger van mijn ouders heb gejat en van een juffrouw daar denk ik nog vaak over na, ik word heel vaak gepest van kleins afaan al omdat ik dik ben. ik doe leren werken en zit op het vmbo, en dat trek ik zelfs niet * andere woorden ik ben heel dom, ik heb heel vaak ruzie met mijn vader omdat hij wil dat ik ga leren, daarom bedreigt mijn vader me vaak. Ik hoop dat ik reactie krijg van deze site.

Vaarwel .
Datum:
09-10-2012
Naam:
Danny
Leeftijd:
16
Provincie:
Noord-holland

Desondanks alles

Ik kan me in vele verhalen hier terugvinden. Ik ben nu 22 maar heb een enorm bewogen jeugd achter de rug, en heb vaak aan zelfmoord gedacht, ik durfde nooit, maar daar ben ik nu wel blij om.

Al van toen ik klein was werd ik regelmatig gepest op school, zo erg dat ik zelf werd achtervolgd na schooltijd. Toen ik groter werd werden deze pesterijen minder kinderachtig, maar des te meer pijnlijker. Ik ben verschillende keren van school veranderd, ik bleef thuis omdat ik niet meer naar school wou. In de liefde was ik ook ontzettend naief. Ik werd snel verliefd maar daarom ook snel verdrietig en wanhopig. Dit waren ontzettend moeilijke tijden, kut op school, kut in de liefde, ik had het gevoel dat ik er beter niet was. En de psycholoog en psychiater vond ik maar geldverdienerij.
Mijn hogere studies hebben wel mijn leven veranderd, andere mentaliteit onder de klasgenoten, meer begrip en aanvaarding. En net toen ik dacht dat ik het beter met me ging zijn mijn ouders snel na elkaar overleden. Ik wou ook gewoon dood, om bij mijn ouders te zijn. Goede vrienden deden ineens zo anders tegen mij, bang om iets verkeerd te zeggen... Dit is nu bijna 3 jaar geleden, en hé ik leef nog. Iedere dag doet het verlies van mijn ouders nog pijn en sleur ik mijn jeugdtraumas mee. Maar dat zijn soms de dingen waar ik mij aan optrek. Desondanks alles leef ik, adem ik, kan ik nog altijd geluk vinden in de kleinste dingen. Ik wil hier dan ook een kleine noot van steun posten, een beetje helder licht.
Datum:
09-10-2012
Naam:
Vanessa
Leeftijd:
22
Provincie:
Utrecht

ik wil uit mijn dagelijkse sleur stappen

hoi,

ik ben het zat...mijn hele leven sinds mijn huwelijk ben ik voor alles verantwoordelijk, en als ik het niet doe, dan gebeurt er niets...mijn man is tevreden met een hele da achter de pc te zitten, de kinderen denken aan niets anders dan spelen en nemen geen enkele verantwoordelijkheid op............
ik ben het beu, kan het niet meer aan, ziet het niet meer zitten, wil volledig verdwijnen
aan de andere kant zie ik ze wel graag, hou ik van hen en ben ik bang hoe ze verder zouden evolueren zonder mij
maar ik zie geen antwoord op mijn wensen...........
ik werk me te pletter.......en 't is nog niet genoeg
pfffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffff
Datum:
08-10-2012
Naam:
anoniempje
Leeftijd:
39
Provincie:
België

waarom

waarom kan een mens zoveel problemen hebben? hoe kan een mens er een puinhoop van maken zoals ik dat momenteel gedaan heb.
waarom gaat alles mis in mijn leven, zelfs zelfmoord pogingen lukken me niet...heb er inmiddels al meerdere achter de rug.
weet het allemaal niet meer recht te lullen wat ik krom heb geluld...
waarom kan een mens zoveel pijn blijven houden over dingen uit het verleden, waarom!!....wat is daar de reden van dat een mens zoveel pijn heeft? wat is daar het doel van ? liefst zou ik nu nog van 3 hoog naar beneden springen maar weet gewoon dat ik dan de pech heb dat ik zelfs dat overleef...
Datum:
08-10-2012
Naam:
anonimus
Leeftijd:
36
Provincie:
Noord-brabant

Ik kan niet meer.

Ik voel een intense haat voor mezelf. Ik heb pas geleden abortus laten plegen en voel me daar heel slecht door. In juni is mijn moeder overleden aan kanker. De tante bij wie ik nu toont totaal geen medelijden en heeft geen enkel inlevingsvermogen. Ik ben al een hele tijd depressief en het is niet de eerste keer.
Van m'n 10e tot 16e levensjaar heb ik een aantal keer zelfmoordpogingen gedaan, en heb lang bij een psycholoog gelopen.
Als ik nu doodga, zijn er een aantal mensen verdrietig, maar na een jaar zijn ze me vergeten en is alles beter.
Ik voel me zo moe.
Datum:
08-10-2012
Naam:
Sam.
Leeftijd:
19
Provincie:
Noord-holland

ik ben het allemaal zo zat

ik voel me veel vaker slecht dan goed, ik wil niet werken want dat vind ik eng ik ben autistisch kan geen vriendschappen aangaan en nog veel meer, heb er geen zin meer in :( dit speelt echt al jaren
Datum:
07-10-2012
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
28
Provincie:
Zuid-holland

Ik kan niet meer

Ik voel me in de steek gelaten. Ik voel me onderschat door mijn eigen ouders en het dragen van pijn vanuit het verleden is vermoeiend.
Een paar jaar geleden ben ik een tijd lang betast door mijn stiefvader en het feit dat ik hem nog elke dag in de ogen moet kijken is zo verschrikkelijk slopend.
Als mensen zeggen dat ik mooi ben kan ik het niet geloven, als ik in de spiegel kijk zie ik niemand. Ik ben maar 1 van de zoveel mensen op aarde. Ik ben moe en ik kan niet meer.
Datum:
07-10-2012
Naam:
-
Leeftijd:
15
Provincie:
Flevoland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.