Levensverhalen (pagina 318)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

zelfmoord

hoii allemaal...
ik heb heel vaak pogingen gewoon omdat ik op school meeloper ben en er niet echt bij hoort... en ik mis mijn vader heeeeel erg die toen ik 9 was is overleden aan kk. ik huil elke dag om hem... weet iemand raad?
xx
Datum:
20-02-2013
Naam:
hanneke
Leeftijd:
13
Provincie:
Limburg

waar leef ik voor?/

ja inderdaad, waar leef ik voor... toen ik klein was, was ik goed gelovig in iedereen..
Ik zat onder voetbal, en mijn voetbaltrainer merkte dat. Deze heeft hier misbruik van gemaakt, hij heeft mij overgehaald om een keer met hem mee naar huis te gaan, zogenaamd om de wedstrijd te analyseren (toen wist ik nog niet eens wat dat betekende, dacht zal wel iets belangrijks zijn). Maar nee dat was het niet, hij had dit gebruikt als smoes om mij samen met zijn vrouw te kunnen misbruiken..
Dit hebben ze 4 jaar kunnen doen, totdat ze bij een auto-ongeluk om het leven zijn gekomen. Maar zoals je wel kunt snappen is dit voor een kind dat vanaf zijn 7e zo misbruikt is, een trauma voor zijn leven.
Tegelijkertijd met deze periode is het pesten begonnen, ik ben op de basisschool van groep 3 t/m het eind gepest, en niet een beetje, nee vanaf de eerste minuut op school totdat ik huilen thuis de deur dicht deed. het pesten is nu nog steeds bezig, dus dat is als zo`n 13 jaar, ik kom voor mijzelf op, maar het heeft geen nut.
nu blijkt dat ik manisch-depressief ben, en hebben de vrienden die k had mij laten vallen, net als mijn vriendin, ik heb niemand meer over.
ja mijn familie. maar mijn ouders zijn mij liever kwijt dan rijk, mijn broer en broertje zijn alles, maar ik ben niks waar volgens hun.
de rest van mijn familie wil niks met mij te maken hebben..
ik zit maar op school, wat niet goed gaat, loop nu stage waar ik iedereen teleurstellen. Doordat ik manisch-depressief ben zegt mijn therapeut dat ik moeilijk aan werk zal komen straks, ik ben anders dan andere, ik heb nooit iets fout gedaan, altijd iedereen proberen te helpen, en wat krijg ik ervoor terug? juist, de wens om dood te willen.
Ik heb het al meerdere keren geprobeerd, maar elke keer kwam mijn ex op tijd, maar nu is mijn ex er niet meer, dus zal niemand mij meer tegenhouden. diep van binnen wil ik niet dood, wil ik een normaal leven, maar dat gaat niet lukken, ik zal altijd alleen blijven, altijd die mislukte jongen blijven, wat moet ik doen? ik weet het echt niet meer, ik wil dood, ik wil weg van deze wereld, dan heeft eindelijk iedereen geen last meer van mij, ben ik geen blok meer aan iemands ben, dan wordt ik een steen op het kerkhof, of een pot met as die uitgestrooid wordt, niemand meer last van mij, dat is mijn keus. Maar ik kan het niet, steeds speelt de gedachte op dat ik nog een heel leven voor mij hebt, en leven dat goed kan zijn, of een leven dat slecht kan zijn..
ik weet het allemaal niet meer, ik kan er niet mee omgaan dat ik manisch depressief ben. HELP wat moet ik doen..
Datum:
20-02-2013
Naam:
mark
Leeftijd:
20
Provincie:
Noord-brabant

Een gevecht

Een gevecht met pijn.
Een gevecht met goede doktoren
Een gevecht met ouders, zus en broer
Een gevecht dat niemand die je begrijpt.

Gevecht met pijn, zoals eb en vloed. Weg or not. Snijdens, messteken, pijn door ziektes.

Wil je dood, ja heen pijn, je laat alles los.
Nee het moment is er nu nog niet, wil eerst naar mijn droomvakantie andere kant van de wereld, en daarna ja ofcourse mijn tijd. Zal op jonge leeftijd zijn midden in mijn leven. Over paar jaren.



Datum:
19-02-2013
Naam:
Ikke
Leeftijd:
19
Provincie:
Zuid-holland

me leven is zo vervelend dat ik alleen maar denk om me zelf pijn

Ik maak vaak ruzie met me vriendin maar gister avond rond 22:00 was de ruzie zo erg dat het vriendschap zelfs is afgelopen en zo is het met al mij exen gegaan kan iemand me misschien een tip geven? Stuur me dan aub een e-mail
Datum:
19-02-2013
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
17
Provincie:
Zuid-holland

En nog steeds is het taboe.

Al jaren geleden ben ik, door omstandigheden, in een depressie geleden en daar nooit weer uitgeraakt. Sinds een jaar of acht heb ik fysieke problemen waardoor werken niet meer mogelijk is en sinds vrij recent een ernstige vorm van complex post traumatisch stress syndroom t.g.v. seksueel misbruik in mijn jeugd, aanrandingen en een huwelijk vol huiselijk geweld van bijna twee decennia. In al die jaren is er geen moment geweest dat ik serieus heb overwogen het leven terug te geven. Mijn taak om mijn kinderen groot te brengen was veel en veel te belangrijk.

Maar inmiddels zijn ze alle drie jong volwassen en is het huis leeg. Door financiële omstandigheden in combinatie met de complexe ptss is het leven van elke dag een dagelijks gevecht tegen paniek aanvallen en de diepe wens om te sterven.

Zou het werkelijk zo egoïstisch zijn om er dan een einde aan te maken? Wat is de zin van MIJN leven als het alleen maar lijden is?

Uiteraard, mijn kinderen hebben ook nu nog een moeder nodig maar hoe hoog mag die prijs zijn?

Het is werkelijk pijnlijk te lezen dat suïcide nog steeds als een daad van egoïsme wordt gezien. Als iets wat wel weer overgaat. Vaak zal dat zeker het geval zijn. Maar niet altijd.
Datum:
18-02-2013
Naam:
Ienris
Leeftijd:
48
Provincie:
Friesland

Wel of niet doen ???

Ik twijfel elke dag, wil ik dood of sukkel ik verder.Ik leef voor mijn kinderen en kleinkinderen...verder heb ik niet het gevoel dat er iemand is die echt om me geeft.
Ik heb meerdere relatie's achter de rug welke me verdrietig gemaakt hebben,en ook mijn huidige relatie lijkt wel broer/zus relatie.
In het begin was het fantastisch, maar na enkele jaren werd het een sleur.Werken,slapen , meer is er niet.Vrienden zijn afgehaakt,en ik mis vrienden terwijl mijn partner geen vrienden nodig heeft.Is dit het leven?Doe ik het hier allemaal voor?Ik wil leven, maar word geremd...heeft het dan nog zin????
Datum:
18-02-2013
Naam:
anomiempje
Leeftijd:
50
Provincie:
Noord-brabant

Er is altijd iemand die van je houdt!

Bij toeval kwam ik op deze site terecht, ik ben bezig met een afstudeer opdracht voor school met als onderwerp pesten.

Ik weet dat pesten ernstige gevolgen kan hebben, zelfs de dood. En ik verafschuw mensen die een ander zo een pijn kunnen doen!

Ik was op zoek naar wat informatie, maar zag de verhalen staan en kon niet stoppen met lezen. Mijn hart versheurt gewoon na al deze verhalen, zulke jongen mensen die nog zoveel goeds aan deze wereld kunnen bieden. Ik weet dat het moeilijk is en dat je nu in een periode zit, waarvan het lijkt nooit een einde aan te komen. Maar ik geloof ook dat iedereen hier op aarde is gezet met een reden en soms moet je door een moeilijke periode.

Verlies alsjeblieft niet de hoop! Er zijn vele instanties en instellingen die je willen en kunnen helpen. Vergeet niet dat je ouders er nog zijn en voor hen is het ergste wat er kan gebeuren hun eigen kind verliezen. Ik heb zelf ook een kind en de gedachte dat er iets met mijn kind zou gebeuren kan ik niet aan.

Laat zelfmoord alsjeblieft niet de oplossing zijn, denk aan je ouders, familie, vrienden en denk aan de toekomst, het vinden van je droom vrouw/man, kinderen krijgen en opvoeden, zo kan jij hen het goede voorbeeld geven, hen laten zien hoe het wel hoort en behoeden voor de dingen die jou zijn overkomen.

Geef jezelf alsjeblieft nog een kans en probeer positief te denken. Wissel van school, baan, confronteer je ouders of ga naar een vertrouwenspersoon.

Heel veel sterkte en succes en ik hoop uit de grond van mijn hart, dat alles goed komt!
Datum:
18-02-2013
Naam:
anoniem
Leeftijd:
27
Provincie:
Zuid-holland

Ben ik echt de enige? NEE.

Ik weet dat ik niet de enige ben met dit gevoel/probleem, het is alleen jammer dat er voor mijn gevoel niet wordt geluisterd. Heb het in mijn jeugd niet makkelijk gehad, veel gepest, vervelende broer(s). Voor domoor aangezien, heb dyslexie, ben niet dom, een vriend, 11 jaar bij elkaar en wilde kinderen, ik eigenlijk niet, maar door omstandigheden, was het toen doen of het kan niet meer, toch maar gedaan, even nog getrouwd, kind veel te vroeg geboren, man na 2,5 jaar huwelijk weg, ik met kind uit het huis gezet, na 1 jaar, bij vriend hebben gewoond, weer een eigen woning, weer een vriend, hij ging veel drinken en kreeg losse handjes, dus weg ermee, zoon blijkt een autistise afwijking te hebben, moest naar speciaal onderwijs,
na een jaar klagen te hebben zijn ze er achter gekomen dat ik reuma heb. Met mijn zoon gaat het goed, heeft werk en vriendin, woont op zichzelf. daar ben ik heel blij mee. Ik kan mezelf niet vinden, weet niet meer hoe, na al die jaren weet ik het echt niet meer. heb al veel hulp gehad, weet hoe ik het wil, weet dat het kan, maar het lukt me niet, ik ben het vechten zoooooo zat, ik wil het niet meer. Ik wil rust. help.
Datum:
17-02-2013
Naam:
Roos
Leeftijd:
51
Provincie:
Utrecht

zelfmoord

hee,
ik heb al ander half jaar het idee in me hoofd om zelfmoord te gaan plegen
ik heb al een paar keer me keel dicht geknepen, een keer opgehangen maar me lamp brak af en ik schijf bijna iedere week een afschijdsbrief

ik ben bij een psygoloog geweest, school heeft me geholpen, me vriendinnen proberen dit iedee uit me hoofd te halen maar niks werk ik blijf er aan denken

ik weet dat als ik zelfmoors pleeg heel veel mensen pijn doe maar nu huil ik me zelf iedere avond in slaap, kan ik nier meer blij denken en moet ik tegen vrienden en familie liegen dat ik moe ben of me niet lekker voel omdat ik hun geen pijn wil doen

hebben jullie misschien nog een oplossing voor mij?
Datum:
17-02-2013
Naam:
lisanne
Leeftijd:
15
Provincie:
Noord-brabant

ik weet het niet meer

Ik hat ooit aan een vriend verteld dat ik verlieft ben op iemand en ik zij dat hij het gehuim moest houden maar hij heeft het door verteld nu weet iedereen van school het iedereen daagde me uit ik werd vernedert en het grootst probleem is dat waar ik op verliefd ben mijn besten vrindin is.we hielden het vol met zijn tweetje we deeden alles samen maar nu hebben we ruzzie en met de meester praaten helpt niet of met mijn ouders ik ga meschien verhuizen naar mijn papamaar ik wil die eene niet kwijt waar ik op ben help en nog een ding normaal gaat een liefdesmeeter tot 100 bij mij tot 200
Datum:
17-02-2013
Naam:
nowah
Leeftijd:
12
Provincie:
België

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.