Levensverhalen (pagina 320)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Pff...

Ik weet het vaak ook niet meer. Zit heel erg met mezelf in de knoop. Wil geen aansteller zijn of iemand die aandacht loopt te vragen, daarom speel ik altijd een toneelstukje voor de buitenwereld, niemand heeft het door.. gelukkig maar... dat gezeur van anderen hoef ik ook niet aan te horen. Heel vaak denk ik eraan om een einde aan mijn leven te maken, zelfs in m'n dromen achtervolgd het me. Wil helemaal niet zo denken, voel me echt een idioot!! Kijk de mensen eens die ernstig ziek zijn en ik heb die rare gedachten.. Voel me mislukt, ik zou nooit tevreden zijn met mezelf, geen vriend vinden.. ( vertrouw ze niet en walg van mannen) ik heb gewoon geen toekomst. Ben bijna altijd moe, nergens zin aan.. kom het laatste jaar de deur bijna niet meer uit omdat ik er gewoon geen zin meer aan heb en me kloten voel. Kan nergens meer echt plezier uit halen, ik wil genieten van m'n leven maar kan het gewoon niet! Heb gewoon heel veel dingen waar ik mee zit. Bah voel me echt een triest eenzaam persoon.. zou nog bijna zelfmedelijden krijgen.
Datum:
17-02-2013
Naam:
Anna
Leeftijd:
24
Provincie:
Overijssel

ik kan niet meer

hey,
ik ben al jaren depressief
en het hou maar niet op ik snij mezelf en denk bijna elke dag aan zelfmoord mijn familie begrijpt me niet en willen me het liefst slaan als ze er achter komen dat ik mezelf weer heb gesneden ook sla ik mezelf vaak of ik trek haren uit me hoofd niemand voel hoe ik me voel en als ik er over praten wil krijg ik een grote bek dat ik me aan stel en dat ik het moet laten gaan.
Datum:
16-02-2013
Naam:
bibbel
Leeftijd:
23
Provincie:
Anders

eenzaam

Hoe kan het dat ook de mensen met de meeste vrienden zo eenzaam zijn? Dat vraag ik dus al een tijdje af want ik heb altijd al vrienden gehad en meestal nog supergoede vrienden ook. Dus hoe kan het dat ik me zo eenzaam voel? Niemand weet wat ik denk en niemand weet wat ik voel... Maar dat is mijn eigen schuld want ik heb bijna nooit iemand de kans gegeven om even een kijkje te nemen binnen. De paar keren dat ik het heb geprobeerd ben ik teleurgesteld dus heb ik het nooit meer gedaan. Wel vreemd... Het is alsof ik met al mijn vrienden op een eiland zit maar binnen dat eiland nog een eilandje is en daar zit ik terwijl de rest op dat andere eiland eromheen zit. Soms lukt het een van mijn vrienden om een bootje te maken en naar me toe te komen maar de stroming is meestal te sterk waardoor ze onderweg moeten opgeven. Je zou kunnen zeggen dat ik bepaal hoe sterk de stroming is daarom ben ik dus zo eenzaam. Die eenzaamheid heeft er altijd al gezeten, van kleins af aan maar soms lukte het me om het ter verdrijven. Misschien dat dat niet zo'n slim idee was want iedere keer kwam het nog erger terug... Ik... Ik denk dat dit de laatste keer wordt... Ik kan geen licht meer zien aan het einde van de tunnel...
Datum:
16-02-2013
Naam:
niemand
Leeftijd:
16
Provincie:
Zuid-holland

Aandacht van jongens loopt alleen maar slecht af ..

Hye, ik ben isabel ;) ongeveer een jaar geleden had ik men eerste liefje. Hij was heel aardig, supervriendelijk, maar aan ieder sprookje komt een einde .. Aldus ook aan het mijne. In een vlaag van woede en gebrek aan aandacht stuurde ik een sms'je met ''het is uit''. Ik dacht: ach die houdt van mij, morgen is het weer aan.
Niet dus. Een week of 2 later was het zomervakantie.
Ik had geen enkel contact meer met hem.
Het deed zo veel pijn, echt ik ging eraan kapot.
Ik begon al stilaan te twijfelen aan de zin van het leven, fase 1 ..
Het voelde aan alsof men vrienden me in de steek lieten, niemand zocht nog contact met mij ..
Ik viel steeds dieper in de put van depressie ..
Toen het terug school was, ging het weer een beetje beter, maar ik was nog steeds verliefd op hem, SMOORverliefd..
Al snel bleek dat hij totaal geen interesse meer in mij had, dus kreeg ik weer een depressieaanval.
Ik kon wel wenen, maar er kwamen geen tranen uit mijn ogen.
Ik voelde me samen met mijn gevoelens opgesloten in mijn eigen lichaam.
Maar het ging terug beter, het was herfst, en dat is mijn favoriete seizoen :)
Mijn vriendinnen hadden meer interesse in mij en mijn beste vriendin had de ruzie bijgelegd, eindelijk, want ik had haar op dat moment hard nodig.
Uiteindelijk dacht ik dat ik over hem was geraakt, dat ik geen gevoelens meer had.
Maar na een tijdje werd dat helemaal van de baan geschoven, ik dacht na over zelfmoord..
Van de vraag of ik het wel zou doen, ging het over naar de vraag: hoe zou ik het doen? Fase 2..
Weken gingen voorbij, ik voelde me weer beter (: ik probeerde gwn minder aadacht te geven aan hem op school ;)
En het lukte, ik had geen gevoelens meer voor hem :)
Uiteindelijk kwas het januari, of ik aandacht kreeg van men vrienden kon me uiteindelijk niets meer schelen.
Bij ons op school zitten er vele populaire jongens, alsook Dries ..
Hij zit een jaartje hoger als mij en is zowet gekend door de hele stad.
Omdat het tegenwoordig zo'n rage is om een account te hebben op een website genaamd 'Ask', maakte hij het ook aan.
Mensen stuurden hem anoniem liefdesberichtjes, en om de éen of andere reden moet hij gedacht hebben dat ik die persoon was die achter de liefdesberichten zat.
Hij noemde mij zijn stalker ..
Iemand vroeg hoe zijn stalker noemde, en plots stond men hele naam op internet.
Fijn gevoel geeft dat, als de hele stad denkt dat je jongens letterlijk stalkt.
Dagen heb ik mezelf gewoon in slaap gehuild, ik was er zo kapot van om altijd nagekeken te worden op de bus, op school, in de stad, overal ..
Dat bracht me tot fase 3: wanneer zou ik het doen?
En dan had ik tumblr, ik postte al mijn gevoelens door middel van foto's online.
Ik deelde gewoon mijn gevoelens met andere mensen, had ik de indruk.
Want er waren velen die me volgden, en ze hadden allemaal dezelfde foto's op hun blog.
Ik voelde mij tenminste niet meer alleen, het voelde alsof ik niet de enige was die zo diep zat.
Niets is betere 'therapie' dan communiceren met lotgenoten, dus ik praatte met hen over wat ik had meegemaakt.
Ondertussen kraste ik men armen wel iedere keer open als ik me douchte, mijn hele arm staat nu vol met littekens.
Ze zullen er mijn hele leven staan ..
Maar ik heb er geen spijt van, ieder litteken staat voor een overwinning in mijn leven.
Nu zijn we bij het heden gekomen.
ik voel me nu veel beter, ik laat me niet zo makkelijk meer kwetsen.
En dat zal ik ook nooit laten gebeuren.
Mijn beste vriendin heb ik laten vallen, zij was de grootste reden voor mijn depressie..
Toen we ruzie hadden voelde ik me alleen, maar toen we bevriend waren voeldde ik me lelijk (zij is megapopulair en krijgt elke jongen vast, door haar krijg ik het gevoel dat ik lelijk ben en asociaal ben).
Ondertussen ga ik met de juiste mensen om, zij geven mij een goed gevoel.
Dus girls, laat liefdesverdiret je niet vloeren.
Zoek uw geluk op, blijf niet bij de pakken zitten zoals ik deed..
Mijn grootste tip is TUMBLR, en ik ben zeker dat het gaat werken, ik ben er 100% van.

Succes
Datum:
14-02-2013
Naam:
Isabelle
Leeftijd:
15
Provincie:
België

niet doen

pleeg geen zelfmoord, je doet mensen pijn die wel van je houden. een vriend van mij heeft het gedaan en heb het verdriet gezien en gevoeld. meiden mail me ik kan en wil helpen als je geholpen wil worden kan je bij mij terecht. stuur maar een berichtje naar mijn mail.
Datum:
13-02-2013
Naam:
anoniem
Leeftijd:
41
Provincie:
Zuid-holland

ikwil zelfmoord plegen

hallo ,
ik heb vandaag 3fouten gemaakt met men pony maar ik rij voor iemand en ik was op bassiscursus en heb hoger gesprongen dan dat het mag en ben er af gevallen de mensen zijn nu heel boos op mij en schrijven berichten naar mij die echt heel hard aan komen ik weet niet voor wie dat ik nog moet leven en durf morge niet naar die mensen te gaan voor de pony te gaan hale want dan krijg ik nog ne pik erbij ik blijf graag anoniem maar help mij alstublieft ik wil echt weg hier ik heb al een poging gedaan maar die is mislukt spijtig genoeg
Datum:
13-02-2013
Naam:
*fouten*
Leeftijd:
13
Provincie:
België

Als alles maar heel erg simpel zou kunnen zijn

Ik weet niet of ik zelfmoord zou willen plegen? Maar als ik langs de autostrade naar mijn werk rijd, kan ik er heel erg naar verlangen dat ik gewoonweg zou kunnen blijven doorrijden zonder ooit nog te hoeven stoppen. Zoals een film waarvan het einde is dat je nog enkel de wagen ziet rijden. Eigenlijk zou ik dus willen dat er niets meer hoefde. Dat niemand nog ooit iets van me zou verlangen, dat ik nergens nog voor zou verantwoordelijk zijn, dat ik me niets nog zou hoeven af te vragen, niets om te regelen, niets beslissen, niets. Ik zou willen dat alles kon stoppen zonder dat ik er zelfs maar iets voor zou moeten doen.
Ach, wat is alles toch moeilijk.
Dien
Datum:
13-02-2013
Naam:
Dien
Leeftijd:
46
Provincie:
België

help me

Ik word gepest op school ik durf niet meer naar school mijn ouders begrijpen er niets van en ze hebben de hele tijd ruzie
Mijn zus is gemeen en pest mij ook
Mijn peter heeft ook zelfmoord gepleegt

Ik kan er niet meer tegen

Maar ik wil mijn familie niet kwetsen
Datum:
13-02-2013
Naam:
femke
Leeftijd:
10
Provincie:
België

Nabestaanden

Jeetje waar moet ik beginnen.

Op zoek naar hulp om om te gaan met de zelfdoding van mijn vader kom ik op deze site uit. Op zoek naar begrip voor zijn daad en voor zijn gevoelens voorafgaand aan die daad.

Ik lees hartverscheurende verhalen van tieners die diep ongelukkig zijn, van volwassenen die zo vaak teleurgesteld zijn etc.

Mijn vader zag waarschijnlijk ook geen andere weg. Zijn vrouw heeft hem gevonden en die zal dat beeld de rest van haar leven bij zich dragen. Er is altijd nog een andere weg! Deel je verdriet met iemand die je vertrouwd, op school een mentor, je kinderen, je beste vriendin of de ouders daarvan, 113online.nl. Er zijn mensen die je willen en kunnen helpen.

Als nabestaande blijf je met vragen over die nooit beantwoord gaan worden. Ik kan jullie niet eens uitleggen hoe dat voelt. De wens om jullie te helpen is zo groot maar mogelijkheden heb ik niet. Het leven is mooi en vol liefde en prachtige energie. Soms lijkt dat onbereikbaar maar staat het recht voor je neus.

Zeker de tieners op deze pagina, zoek hulp asjeblieft. Je hersenen en hormonen doen rare dingen met je die je nog niet kunt begrijpen maar er zoveel mensen die je kunnen helpen.

Gr. Een nabestaande.
Datum:
13-02-2013
Naam:
Sascha
Leeftijd:
36
Provincie:
Noord-holland

ooit..

Haay, ik ben een meisje van 13, en ik zag het leven niet meer zitten. was drie vrienden verloren aan zelfmoord. Het was zo onbeschrijvelijk moeilijk. Me hart was letterlijk gebroken. ik had niks meer, echt niks. Maar zelfmoord noway.. dat durfde ik niet. ik sneed mezelf wel, en deed veel zelfmoordpogingen die altijd mislukte. Intussen had ik 1 meisje leren kennen. ze had bijzondere gaven. Sinds toen veranderde mijn leven . Het meisje wist precies wat ik voelde. we leken op elkaar.en samen konden we alles aan. maarja ik heb het er soms nog heel moeilijk mee , en ik snijd mezelf nog steeds. Maar dankzij dat meisje , wil ik leven. En toekomst hebben. Dus mensen bedenk altijd, als je zelfmoord wil plegen, je doet andere mensen zo kapot veel pijn, je breekt hun hart, en toch houden er meer mensen van je dan je denkt. En je berijkt er niks mee. je had een super toekomst kunnen hebben. Groetjes : anorosa.
Datum:
12-02-2013
Naam:
Rosa
Leeftijd:
13
Provincie:
Noord-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.