Levensverhalen (pagina 317)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Waar moet ik beginnen...

In 2011 was ik zwanger van mijn eerste kindje. Tijdens deze zwangerschap kreeg mijn mama te horen dat ze borstkanker had, ze wilde vechten en gezond worden om haar kleinkinderen te zien opgroeien. Ik beviel van een zoon, en mama raakte in het ziekenhuis. Twee weken later stierf ze. Mijn pa zei meteen dat hij op zoek was na een nieuwe vriendin en werd verliefd op de zus van mijn ma. Dit alles kwam over me heen en 8 weken na de beavlling was ik weer zwanger. Mijn partner wilde perse abortus. Dit kon ik emotioneel niet aan. Hij stond erop maar ik zei dat ik het niet kon en voor mijn kids wilde vechten. Hij heeft het geaccepteerd en we gingen ervoor. Mijn pa kijk niet meer naar me om en was al aan zijn tweede vriendin bezig na vier maanden. Toen ik in het ziekenhuis geraakte in de zwangerschap was zijn vriendin belangrijker en hij melde zich niet meer. Toen mama een jaar dood was vond hij het relevant me voor de voeten te gooien dat ik nooit van haar en zij nooit van mij heeft gehouden. En als klap op de vuurpijl krijgt mijn partner diagnose ms en valt in een zware depressie. Het word me allemaal te veel als hij zo doorslaat dat hij agressief word en elke dag zegt dat ik alles schuld ben. Ik moet sterk blijven maar stond daarstraks met een mes in de keuken tegen mijn pols aan en mijn hoofd zei doe het nu maar dan word alles rustig en ben je overal vanaf niemand zal je meer kwetsen en alle zorgen zijn voorbij. Weet niet meer wat ik moet doen word gek in mijn hoofd kan het niet meer aan....
Datum:
25-02-2013
Naam:
Carolina
Leeftijd:
27
Provincie:
Limburg

Als de hoop een cirkel wordt

Hoe begin je hieraan, na een tiranieke moeder een afwezige vader een verongelukte broer is heel mijn leven al een hel geweest, de woorden stelen mijn pijn, na een mislukte relaties dankzij de steun van mijn dominante moeder , dacht in mijn laatste relatie een droom man gevonden te hebben , wist ik veel dat 3 jaar nadien ik zou mishandeld zijn op alle vlakken en uiteindelijk mindervalide ben en als troostprijs een constante onafgebroken afschuwelijke pijn , dit alles drijft mij soms tot zelfmoord maar ik ben te laf en de hoop eindigt in een cirkel daar ik weer bij mijn extreem dominante moeder woon.
Datum:
25-02-2013
Naam:
anna
Leeftijd:
35
Provincie:
Friesland

ik wil een einde aan mijn leven

ik hoop dat hier mensen me kunnen helpen, ik ben nog maar 19 jaar maar wil het liefst niet meer leven, ik heb 3 jaar een vriendin gehad het is al eens uit geweest maar we kregen weer wat, eerst waren we gelukkig maar ik weet niet waarom ik ben paar x vreemdgeweest en heb het nooit gezegt, ik smakte naar andere vrouwen maar wou haar niet kwijt, op een gegeven moment is het uit gegaan, eerst denk ik er makkelijk over maar nu ben ik verdrietig bang, denk bijna hele dag aan haar voel me down, en zij gaat gewoon makkelijk door, ik weet gewoon dat ik hier nooit meer overheen kan komen, ik wil gewoon een einde aan me leven maken, ben nog hartstikkene jong maar heb nu al schulden. ik wil dit gewoon niet meer :( en er is gewoon geen andere oplossing denk ik
Datum:
24-02-2013
Naam:
anoniemejongen
Leeftijd:
19
Provincie:
Friesland

kut leven

al van jongs af aan ging het verkeerd. mijn vader deed rare dingen, ook bij ons. sindsdien ben ik nog best bang voor mannen, ik weet niet waarom, maar als ik er eentje zie ga ik gelijk rare dingen verzinnen. m'n ouders hebben een poosje geleden ook besloten om te scheiden, het is best een opluchting vanwege de ruzie's maar ook heel erg naar. ze wonen nu nog steeds bij elkaar, en mijn moeder kan maar geen baan of huis vinden. ze maken elke dag ruzie. dat gaat ook heel vaak over mij, omdat we nog niet precies weten wanneer ik bij me vader ben en bij mijn moeder moet zijn. ik vind dat best eng, want ik weet niet of mijn vader echt is verandert..
2 jaar geleden kreeg ik ook te horen dat mijn broer aan de drugs was, hij word echt heel erg agressief en eet weinig. ik heb een keer een mes tegen me keel gehad, omdat hij zo agressief is. ik ben echt heel erg bang dat zoiets weer gaat gebeuren.
eerst had ik een uitweg van dit gezeur: school. gewoon even met me vrienden zijn en andere dingen doen. maar door een leugen word ik heel erg gepest. een klasgenoot had gezegt dat ik aan de drank was, en iedereen schelde me er mee uit. sommige zeiden: let maar op dat je niet zoals je broer eindigt' of 'wat zullen je ouders trots op je zijn' het word me de laatste tijd echt te veel. ik kan er gewoon niet meer tegen. de kinderen op school hebben altijd wat tegen me, ik kan nooit iets goed doen, en thuis is het ook al zo naar. ik denk heel vaak 'heeft mijn leven nog wel zin?' maar ik moet meestal weer denken aan mijn vriendin, die overleden is aan kanker, zij gaf niet op, maar ging door. ik heb al een aantal keer proberen zelf moord proberen te plegen zonder dat iemand het wist, maar door de littekens werd ik weer gepest, ze zeiden dat ik niet zo zielig moest doen, terwijl ik helemaal niks gezegt had. ik weet het echt niet meer, het lieft zou ik nu gewoon een 'on'pijnlijke dood willen. want dan is dit tenminste voorbij, en zijn al die kinderen ook blij.
Datum:
24-02-2013
Naam:
anoniem
Leeftijd:
13
Provincie:
Anders

optijd

hoi ik ben 20 jaar ik schrijf dit om jullie over te halen, om geen zelf moord te plegen.

ik heb een verkering met een meisje nu al 7 maanden. bij de 5 maand gebeurde iets ergs wij kregen ruzie zoals elk stelletje dat wel eens heeft. door een vergissing dacht mijn meisje dat ik het uit ging maken omdat ik tegen haar zei dat ik wat tijd nodig heb voor me zelf.

door meerderen situatie van het verleden kon mijn meisje het op het moment niet meer aan en wist zich geen nood.

ik was aan het sporten toen me telefoon af ging dat ik met nood naar me vriendin moest komen. in de auto had ik had ik haar aan de telefoon ik vertelde haar dat ik er aan kwam ik trof haar aan in haar bed en er lag over al bloed.

ze heeft het over leeft en nu twee maanden later zijn we samen heel gelukkig zij heeft geleerd dat er vanzelf goeie momenten komen.

ik wil vragen voor de mensen die die zelf moord willen plegen denk er goed over na want er zijn altijd mensen die geen afscheid willen nemen van u

groetjes sjaggie

ps het schrijven van de brief doet heel veel pijn.
Datum:
23-02-2013
Naam:
sjaggie
Leeftijd:
20
Provincie:
Utrecht

Zelfdoding

Al een tijdje loop ik serieus met de gedachten,om na het overlijden van mijn moeder zelfmoord te plegen,mijn moeder is redelijk gezond,mijn vader en stiefvader zijn kort geleden vlak na elkaar overleden.Ik heb altijd voor hen klaar gestaan omdat ze hulpbehoevende waren.Nu is mijn moeder gelukkig nog in leven,maar krijg steeds meer het gevoel om daarna een eind aan dit leven te maken.Zelf heb ik sterk het gevoel dat ik een taak te volbrengen heb en dat deze bijna volbracht is.Ik zal niemand met mijn gedachten opzadelen,maar ben in mijn hoofd er al uit hoe ik het zal gaan doen.Zonder dat ik andere mensen een trauma wil bezorgen door bijv voor een trein te springen of mij te verhangen dat zal niet gebeuren.Maar om even terug te komen op mijn gevoelens is dat ik na de dood van mijn moeder straks totaal niets meer te zoeken heb.
Datum:
23-02-2013
Naam:
Rick
Leeftijd:
45
Provincie:
Zuid-holland

klaar

beste mensen, ik ben klaar met het leven. ik heb gereisd en liefgehad en weet dat ik niks meer kan toevoegen. graag maak ik plaats voor een ander. ben aan het einde van mijn krachten en leid enorme mentale pijn in deze situatie. kan en wil niet meer deelnemen aan allerlei sociale en economische initiatieven, en heb de hoop op maatschappelijke verandering allang opgegeven. Graag een pil van DRION.
Datum:
23-02-2013
Naam:
anoni3m
Leeftijd:
46
Provincie:
Limburg

Blijft me achtervolgen

Altijd gelukkig geweest tot ik een auto-ongeval heb gehad. Nadien een leven met veel pijnen en niet meer kunnen wat kon. Oneerlijke mensen die op geld uit waren hebben het mijn leven nog erger verpest. Ziekenhuis arts die faalt, zich verdedigd door leugen om zich niet verantwoordelijk te stellen voor de dood van mijn vader dat slechts 60 jaar was geworden. Mijn moeder enige jaren later dood aangetroffen, hartaanval. Getrouwd maar leven als broer en zuster. En sinds mijn ongeval spookte er iets in mijn hoofd om hier niet meer te willen zijn. Het is bijna ooit zover geweest, het is ook eens verbeterd, vond ergens een doel, zin, het beterde...toch blijft het in mijn hoofd spoken en het gevoel nu om er niet meer te willen zijn is sterk.....wel moeilijk om te ondernemen, hoop dat het me toch eens de sterkte geeft voor wat ik voel!
Datum:
22-02-2013
Naam:
Niemand
Leeftijd:
45
Provincie:
Anders

ik zie het niet meer zitten

ik heb veel mee gemaakt een zieket en het ergst een vuurwerk ongeluk gehad dat heeft veel inpakt op mij gehad nu nog steeds ik zie het leven niet meer zitten ik voel me allen en ik denk dat niemand naar mij wil luisteren.
Datum:
22-02-2013
Naam:
richard
Leeftijd:
14
Provincie:
Friesland

Klaar

Ik ben klaar met leven. Ik ben bijna mijn hele leven misbruikt. Mijn moeder had een aparte manier van opvoeden die verre van normaal is. En nu ik voor het allereerst voor mezelf opkom sta ik er bijna alleen voor. Mijn vader hoef ik niet meer te zien, mijn moeder neemt het niet voor me op, mijn zus vind het makkelijker om haar kop in het zand te steken en mijn broertje staat achter iedereen behalve mij. En nu heb ik ook nog afscheid moeten nemen van mijn laatste dierbare: mijn hond. Elf jaar lang was ze alles voor mij, maar sinds ik op mezelf woon verbleef ze bij mijn ouders omdat ze niet alleen thuis kon blijven. En nu, omdat ik voor mezelf op kom, moest ze weg. Verschrikkelijk! En het is mijn schuld. Ik word verscheurd door woede, verdriet, eenzaamheid en schuldgevoel. Waarom zou ik nog verder gaan met leven als iedereen er alles aan doet om me onderuit te trappen... steeds weer opnieuw. Ik kan dit niet meer, ik ben op...
Datum:
22-02-2013
Naam:
Suzanne
Leeftijd:
23
Provincie:
Drenthe

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.