Levensverhalen (pagina 312)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

nooit goed genoeg

ik kan nooit iets goed doen. ik doe het altijd fout. iedereen haat me en waarschijnlijk merkt niemand het als ik weg ben. zo wel dan krijgen ze spijt voor alles wat ze me aan doen, maar waarom zien ze dat nu niet in? waarom ga ik niet gewoon weg, puur en alleen om mensen te laten zien dat ik ook gevoelens heb. dat ik ook een mens ben, dan heb ik ook geen zorgen en geen problemen meer
Datum:
14-03-2013
Naam:
ik
Leeftijd:
14
Provincie:
Noord-brabant

just life

heej,
ik heb het laatste jaar zeer veel ongeluk gehad teveel om te zeggen. mijn ex-bestvriendin heeft me laten vallen voor een jongen ze begon te roddelen heeft geheimen van me door verteld en heel mijn klas bij me weg getrokken. Ik loop meestal alleen en ben helemaal veranderd op korte tijd, van een vrolijke opgewekte meid is enkel het omhulsel nog over. Mensen zien mij lachen maar van binnen huil ik aan 1 stuk door. Het is zo versschrikkelijk als mensen naar je kijken alsof je een vuile besmettelijke ziekt hebt, tijdens groepswerken blijf je over en wordt je ergens bij gedropt, krijg je de moeilijkste dingen voor gelegt en als er 1 foutje in staat ben je de schulldige van alles. Ik hoor mensen zo over mij praten. leerkrachten maken het er ook niet beter op en beschouwen het als normaal dat ik altijd alleen loop. Soms is het beter in de groep en durf ik soms wel eens mee praten maar, 1 fout wordt en ik ben weer satan.
door mijn verandering op school ben ik ook thuis veranderd, en dat brengt daar weer problemen met zich mee, mijn moeder is de enige persoon die ik vertrouw en die egt luisterd. mijn vader is een eerstrijder, hij doet er alles aan om boven iedereen te staan en toe gejuicht te worden en dat is dan weer nadelig voor mij en mijn mama.
Ik had elke 2de vrijdag iets om naar uit te kijken, mijn beste vriend/crush kwam naar mijn hobby waar we altijd zalige lange gesprekken nu moet je weten dat ik er al een 17 maand verliefd op ben. ik heb hem dit ook gezegt onlangs, hij zei dat hij nog steeds op hetzelfde meisje verliefd is (hij heeft me verteld wie toen hij dacht dat ik een vriendin was) toen brak er echt iets in mij, en ik was bang hem te verliezen.
gelukkig blijven we dat maar toch is het veranderd geen smsn meer geen filmpjes meer kijkn niets het maakt me gewoon kapot die jongen heeft mij van mijn eerste zelfmoord gedachten bevrijd maar deze kom langzaam terug ik zie niets meer positief.
mijn vriendinnen zie ik slechts 2 keer per maand ofzo dus heel weinig, het is niet genoeg om mijn leed met hen te delen; zij vragen mij altijd raad en verwachten een glimlach ik doe dit ook ik lach en speel heel de dag toneel enkel savonds haal ik mijn masker van mijn gezicht. velen denken dat ze mij kennen maar enkel de spiegel toont wie ik echt ben.
ik heb me al regelmatig gesneden en kan er niet me stoppen het is een bewijs dat ik nog leef.
ik wil hier weg maar mijn grootouders en oeder houden me toch hier. ze zijn de enige dingen die het leven waart zijn.
Datum:
13-03-2013
Naam:
sonja
Leeftijd:
17
Provincie:
België

het leven is hard

ik denk er soms aan om het te doen ik heb ook wel een paar keer gesneden
maar nu mijn verhaal vroeger ben ik vaak geslagen en geschopt door mijn vader en ik moest vaak vluchten omdat hij zo gewelddadig is
later ging hij vreemd mijn moeder was er kapot van en begon ze zuipen zuipen en zuipen later toen ik op de middelbaren school ging heeft me bio leraar me aangeraakt ( ongewenste contact)
mijn vader stalkt me en me moeder ziupt zich kapot op school denken ze dat ik me kapot maak omdat ik niet eet en niet slaap ze maken zorgen over me ik moet soms ook erg huilen om al die dingen ik heb gewoon geen leven
het leven is hard maar ik wen er nooit aan en dat gaat ook nooit meer gebeurden
Datum:
13-03-2013
Naam:
alleen
Leeftijd:
14
Provincie:
Overijssel

falend

Op momenten als nu heb ik het gevoel dat ik ontzettend faal in mijn leven. Ik ben weggelopen van huis, ik heb geen band meer met mijn familie. Ik ben gezakt voor mijn middelbare school, en al mijn contacten zijn verwaterd toen ze wel slaagden. En gisteren heb ik voor het eerst mijn vriend geslagen. Ik heb er zo spijt van.

Ik zou niet weten wat ik zonder hem zou moeten doen in dit leven. Ik heb nooit zo oud willen worden als nu. Ik had al ruim een jaar geleden zelfmoord willen plegen, maar hij kwam toen in mijn leven. Hij maakte mij gelukkig, en ik kan hem maar niet gelukkig maken.

Nog steeds denk ik aan het beïndigen van mijn leven. Want ja, wat heeft het leven eigenlijk voor zin, als je de persoon van wie je het meest houdt pijn doet?
Datum:
13-03-2013
Naam:
Jessica
Leeftijd:
18
Provincie:
Noord-brabant

Geen ruimte voor zelfmoord

Dit is niet het leven die mij voorgeschoteld werd als klein kind. In plaats van het bouwen van een maatschappij waarin we voor elkaar werken en leven, worden andere belangen centraal gesteld en moeten daar mensen voor sterven.

Ik ben zwaar teleurgesteld in het leven. Ik ben verloren. Ik ben verzwakt. Om eerlijk te zijn wil ik niet meer sterk zijn. Ik voel me overmeesterd aan het kwaad in de wereld. Ik ben niet zielig. Mijn wil om te leven is niet groot. Ik ga er geen einde aan maken. Mijn dood voegt niets toe en ik heb mijn tijd uit te zitten. Ik heb er immers zelf voor gekozen om deel uit te maken van het leven hier. Momenteel heb ik een vriendin. Zij is suïcidaal en erg verward. In plaats van kracht hieruit putten om het leven te omarmen voel ik me steeds meer onttrokken van het leven hier. Ik verlies mijn grip op het realisme. Ik voel me spiritueel en wil graag naar de spirituele wereld. Ik ga het niet redden. Ik ben ziek in mijn hoofd. Ik ben intelligent, dit houdt mijn hoofd boven water. Ondanks dat voel ik me zeer machteloos.
Mijn vriendin is mentaal en fysiek zwak. Ik wil haar mijn gezondheid geven.

Wat ik wil is aandacht. Aandacht voor mensen in de wereld. Krankzinnig is wat de wereld is. Mijn leiders en vertegenwoordigers willen geen harmonieuze samenleving. Ik voel me overbodig in deze slavernij. Ik heb nog strijdlust. Ik laat me er nog niet onder doorgaan. Nu de rest nog..
Datum:
12-03-2013
Naam:
Maarten
Leeftijd:
27
Provincie:
Gelderland

veel pijn en verdriet!!!! :(

ik ben pas 15 jaar en al veel meegemaakt... het begon allemaal een jaar geleden. veel mensen gaven me nummer aan veel mensen en met een paar kreeg ik wat mee maar die deden het maar om 1 ding: naaktfoto's en sex. Ik zag dat fout er niet in om naaktfoto's te maken. totdat ik bedreigt werd.. het had me zo veel pijn gedaan dat ik niet meer verder wilde leven. Thuis ging het ook al niet goed. elke dag werd ik uitgescholden dat ik niets deed. Die bedreiging was eindelijk gestopt en toen kwam het volgende probleem. ik werd aangerand.... het gebeurde in een parkje en gelukkig kwamen er mensen aangelopen anders was ik misschien verkracht. ik voelde me echt een slet. Ik had zo veel stomme dingen gedaan waar ik nu nog steeds veel spijt van heb gehad. ik ben in totaal 4 keer gebruikt. ik was daar echt kapot van. had zo veel pijn en verdriet ervan. kon het gewoon niet meer aan. ik kon aan niemand me verhaal vertellen want dan vond iedereen me een hoer. een maand erna toen dacht ik niet meer aan zelfmoord en ging het heel goed. tot 2 weken geleden. Ik ging weer met iemand naar bed. Heel dom van me.. maar ik ben daar dus misschien zwanger van. ik had een morning-afterpil ingeslikt maar volgens mij helpt die niet. al zou ik zwanger zijn dan pleeg ik echt zelfmoord... als me ouders van alles erachter komen mag ik nooit meer weg en word het thuis echt een hel. wat moet ik nou doen:(
Datum:
11-03-2013
Naam:
anoniem
Leeftijd:
15
Provincie:
Zuid-holland

Ik voel me niet bereeper

Ik ben homo en met de mens waar ik het meest met leeft de berijder me niet ze willen nog steeds dat ik met een
Meisje thuis kom maar ik kan erg tog niks aan doen daarom wil ik dood ik heb 2 keer een poging gedaan
Datum:
11-03-2013
Naam:
Alex
Leeftijd:
15
Provincie:
Gelderland

Ik ben er klaar voor

Mijn ouders zijn gescheiden en zijn al jaren en jaren in gevecht om geld waar iedereen hier thuis kapot aan gaat, de ene naar de andere raakt in de depressie. Mij kan inmiddels al een lange tijd niets meer schelen. Zelf heb ik ook gelproblemen en ondanks dat ik overal al heb gesolliciteerd ben ik nog steeds werkloos en raak dieper in de schulden, wat begon met 120 euro werd in een half jaar door betalingsregelingen die ik niet kon betalen meer en meer. Ik loop ook met een gebit dat helemaal behandeld moet worden en omdat de rekeningen hoog zijn moest ik een duurdere verzekering die ik dit jaar nog geen 1x betaald heb. Ik voel me waardeloos, nutteloos en die zogenaamde instanties kunnen NIETS voor mij of m'n familie doen. Ik ben al eerder suïcidaal geweest maar denk de laatste tijd er toch aan te denken om of toch de prostitutie in te gaan of om mijzelf op te hangen. Ik ben 21, in de schulden, woon thuis en zal voorlopig geen geld hebben om op mijzelf te gaan wonen. Ik slaap al een half jaar nog geen 4 uur per nacht en de gedachte om er een eind aan te maken stelt mij steeds meer gerust.
Datum:
11-03-2013
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
21
Provincie:
Anders

Bestaat er wel een oplossing?

Ik ben een meisje van 18, en voel me diep ongelukkig. Ik zou niet uit kunnen leggen waarom. het is gewoon een gevoel. veel mensen zeggen dan ook, wat heb je nu te klagen? niemand zal ooit begrijpen wat ik voel. mijn gevoel is mijn gevoel, en je kan zo je best doen maar je zal er nooit achter komen wat ik precies voel. Ik heb heel me leven al problemen met mezelf, ik kan mezelf maar moeilijk accepteren, de havo niet gehaald en daar enorm mee gezeten omdat ik het gevoel had dat ik faalde. Daarnaast nooit echte vrienden in me leven gehad, en als ik telkens het vertrouwen had opgebouwd om iemand als een echte vriendin te zien, kreeg ik als het waren een mes steek in me hart en werd ik in de steek gelaten. Zo is het het afgelopen jaar alleen maar erger geworden. na het stoppen met de havo ben ik aan een studie in Utrecht begonnen, een heel nieuwe begin dacht ik maar dat lag anders. Ik kan heel me leven al moeilijk tegen veranderingen en ook deze verandering was dan ook een moeilijke voor me. Ik kreeg last van stemmingswisselingen, hele erge en begon zelfmoordneigingen te krijgen. Vrienden wisten niet hoe ze hier mee om moesten gaan, dat is logisch. Ik heb een goede band met me moeder, en daar praat ik dan ook veel mee. Me moeder had me dagboek gelezen waar alleen maar zelfmoordverhalen instaan, daarom moest ik hulp gaan zoeken. Dat heb ik ook gedaan, huisarts, ziekenhuis, ggz. overal 6x je verhaal vertellen. Ik ben nu aan het begin van een traject bij de ggz. maar ik heb er geen vertrouwen in. ik had alle moet bijelkaar gegrepen om me vrienden in vertrouwen te nemen en gedeeltelijk mijn verhaal te vertellen, Dan zit je huilend en proestend voor hun ogen en wordt er niks gezegt. vervolgens word je zwaar in de steek gelaten terwijl je in zon situatie mensen nodig hebt. Dit ligt heel zwaar voor me, ik heb in heel me leven nog nooit een goede vriend of vriendin gehad. in deze periode voel me dan ook ziels maar dan ook ziels alleen. Ik voel elke seconde pijn. Ik wil het liefst helemaal niet meer naar buiten, en gewoon heel de dag in me bed blijven. geen mensen om me heen, die me pijn kunnen doen. Daarnast heb ik een ontzettende leuke vriend, die me hier wel heel erg in steunt. als ik bij hem ben kan ik gelukkig even alles vergeten. maar dit kan niet altijd. Ik voel constant pijn en verdriet en weet gewoon niet meer hoe ik het moet hendels. ik denk elke seconde over veel te veel na. Ik weet niet meer hoe ik het op moet lossen. Ik wil dat die pijn die ik heb over is. maar hoe? Is er überhaupt wel een oplossing? Soms denk ik er een hele dag niet aan, maar soms alleen maar, en kan ik wel 24/7 huilen. Eigenlijk wil ik het helemaal niet, maar ik zei geen uitweg meer. Ik voel me zo ongelukkig. Mezelf snijden doe ik niet, omdat ik dat niet durf. Ik weet niet of het ooit zo ver zou komen dat ik het durf, maar stiekem is het wel een diep droom van me. Ik dagdroom over hoe ik het zou kunnen doen. Ik schrijf dit verhaal alleen om het even kwijt te kunnen. daarom schrijf ik ook veel in me dagboek. het lucht een klein beetje op dat je het van je eigen kan afschrijven. Ik wou alleen dat ik een oplossing kon vinden. ik wil zo graag gelukkig verderleven maar ik zou echt niet meer weten hoe. Soms weet ik niet eens een reden meer te verzinnen waarom ik zou blijven leven? tuurlijk zijn er mensen die me missen, maar die voelen niet die ondraaglijke pijn die ik voel. Ik haat dit gewoon zo. Ik wou dat er een oplossing was...
Datum:
10-03-2013
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
18
Provincie:
Noord-brabant

help me !?

hoi,
ik heb al sinds een half jaar last van zelfmoord gedachten en ik weet niet wat ik moet doen de band met me beste vriendin is weg ik en me vriendje zijn uit elkaar gezeik thuis en op school ik heb nu vaker dan eerst zelfmoord gedachten en ik heb soms ook de neiging om mezelf wat aan te doen ik heb me al gesneden en luchte op ik ben weggelopen van huis en dat luchte ook op het ging een tijdje goed maar nu ben ik er slecht aantoe ik ben heel vaak down huil vaak en ik doe mezelf weer pijn. ik weet gewoon niet wat ik moet doen help me !?
Datum:
10-03-2013
Naam:
Paola
Leeftijd:
14
Provincie:
Gelderland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.