Levensverhalen (pagina 310)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

noodgeval

hallo, ik heb liefdes verdriet dat ik mijzelf heb laten aanrijden maar die l zelfmoordpoging is mislukt anders was ik al dood maar ik wil nog steeds zelfmoord poging doen en daar heb ik snel hulp bij nodig.
Datum:
21-03-2013
Naam:
naomi
Leeftijd:
12
Provincie:
Zuid-holland

..

Hoi,
Ik ben Mathias en ben 11 jaar,
ik ben echt jong en heb geen zin meer in leven, ik word altijd gepest op school en alles loopt fout, mijn rapport is altijd slecht op school, mijn ouders maken altijd super hard ruzie en zijn gescheiden, er is gewoon super veel druk. Soms zit ik echt met zelfmoord gedachten, vrienden heb ik ook niet.

Ik weet het niet meer
groetjes
Datum:
21-03-2013
Naam:
Mathias
Leeftijd:
11
Provincie:
België

geen zin meer

mijn eigenwaarde is weg ik voeg niets toe aan deze maatschappij alles wat ik probeer mislukt en erger nog krijg ik ook nog eens een rekening voor gepresenteert ik zou zo graag eruit willen eindelijk vrij en geen gezeik meer.......
Datum:
21-03-2013
Naam:
j
Leeftijd:
41
Provincie:
Noord-holland

hallo

Ik ben een gevoelige jongen van 20jaar.
het is gedaan met men vriendinneke het wa mijn eerste grote liefde. ik heb na 2weken dat het gedaan is nog altijd super veel pijn en heb al 2keer mijn polsen willen oversnijden :( thuis zit het ook al niet echt mee :( ik wil af van al die ellende ik ben het beu om mij te moeten opsluiten op mijn kamer omdat ik altijd maar moet wenen van ongeluk. het leven stelt voor mij niets voor. ik ben heel mijn leven al gekwetst geweest en het moet stoppen want ik kn het niet meer aan.
groetjes
Datum:
20-03-2013
Naam:
anoniem
Leeftijd:
20
Provincie:
België

mijn leven.

Onzekerheid is het grootste deel van mijn karakter of nee, dat is gewoon mijn karakter. Zolang ik me kan herinneren heb ik een sociale fobie, ik durf niet buitenkomen, telefoon opnemen, etc Ik ga ook nietmeer naar school. Dit jaar werd het alleen maar erger, het begin van de hel, mijn depressie, dit word alleen maar erger en erger aangezien ik ook met men fobie zit, sinds maanden uit ik men pijn vanbuiten, elke dag snij ik mezelf kapot, en het probleem is dat ik WIL geholpen worden, maar dat psychiaters me niet kunnen helpen, ik sta al maanden op wachtlijsten in verschillende psychiatrische instellingen, we hebben er de media bijgehaald etc, maar dit alles heeft geen goed einde gebracht, het lijkt wel of ze me gewoon niet willen helpen, Ik verlang maar naar één ding, dat is de dood.
Datum:
20-03-2013
Naam:
B.
Leeftijd:
16
Provincie:
België

Zonder mijn grote liefde hoeft het voor mij niet meer

Op 18 februari 2013 is mijn grote liefde geheel onverwacht overleden.
We waren de dag er voor nog zo druk bezig met de voorbereidingen van ons huwelijk en een dag later moest ik, samen met zijn familie, ineens zijn uitvaart regelen. Natuurlijk moest ik ook alle plannen voor ons huwelijk stop zetten.
Ik mis mijn allergrootste schat enorm. We hadden het samen zo fantastisch. Het is zo onwerkelijk dat ik nu ineens met lege handen sta. Ik begrijp gewoon niet waarom hij ons zo ineens moest ontvallen. Ik doe mijn uiterste best om het leven weer op te pakken, maar het lukt niet. Ik wil graag dat hij trots op me is, maar tegelijkertijd vraag ik mij af waarom? Waarom zou ik? Het leven heeft mij echt niets meer te bieden, als hij niet aan mijn zijde staat. We hebben allebei geen makkelijk leven gehad, maar toen we elkaar hadden gevonden... verdween al het verdriet dat we ooit hadden gevoeld. De toekomst lachtte ons letterlijk toe. We waren gelukkig. Intens gelukkig.
Dit had niet mogen gebeuren!! Maar één ding weet ik heel erg zeker. I will be his bride... no matter what. I belong to him and him alone... We will be together again.
Waarom toch? Waarom moest mijn prachtige mannetje, mijn schitterende Amsterdammertje sterven? Ik begrijp het gewoon niet. Ik mis je, lieverd. Ik wou dat je was gebleven. Maar ik kom... ik kom...
Datum:
20-03-2013
Naam:
GwillloveMforever
Leeftijd:
35
Provincie:
Noord-holland

verdrietig

zo voel ik me, keer op keer, teleurstelling op teleurstelling. doe ik het zelf? roep ik het op mezelf af? ik ging twijfelen aan mezelf en kreeg de aloude gedachten terug: ik wil niet meer, ik wil niet meer, ik wil niet meer..... lang geleden dat ik ze had, maar hardnekkig dat ze zijn. niet leuk. en toen ging ik hier lezen, de verhalen, zo verdrietig. ik wil niet jullie verdriet teniet doen en ook niet mijn eigen, maar wat zit het soms toch krom in elkaar. gevoel is zo iets ongrijpbaars, leegte ook (logisch, want dat is ook een gevoel). toch maar niet opgeven denk ik nu.... het leven biedt toch ook heel veel moois. het spijt me jullie verhalen hier te lezen, het raakt me en ik vind het in en intriest dat mensen zo door anderen teniet worden gedaan. maar lieve mensen, je waarde bepaal je zelf, dat moet je niet een ander voor je laten doen. wat weten zij nou. sorry dat ik dit verhaal begon met verdriet, ook al was ik wel echt even verdrietig, dat is toch niet wat het leven maakt. de dingen die vreugde geven wel. sterkte aan allen die met zoveel moeilijkheden te kampen krijgen.
Datum:
20-03-2013
Naam:
verdrietig
Leeftijd:
35
Provincie:
Groningen

het leven is niet altijd fijn

mijn problemen begonnen al toen ik 7 was, ik was misbruikt door mijn buurman. ik had geen idee dat naakt bij hem in bed liggen fout was. thuis had ik vaak ruzie met me broer (oudste). ik zat onder de blauwe plekken. en vaak hield hij me keel dichtgeknepen. ik kreeg altijd de schuld en voelde me alleen dus vond de aandacht van me buurman fijn ook al weet ik nu dat het fout was. toen ik 9 was werd het tussen me broer(oudste) en mij beter. maar me andere broer(jongste) kreeg problemen, hij werd agressief tegen mij , me moeder en me andere broer. maar vooral tegen mij. ik werd veel geslagen, kreeg kandelaren naar me toe gegooid en van alles wat hij te pakken kreeg. rond me tiende kreeg ik zoveel stress dat ik heel veel ging eten. en daarom bleef ik aankomen in gewicht. jaren heeft me broer mij geslagen en geterroriseerd. toen ik naar de middelbareschool ging kreeg ik 4 goede vriendinnen, die me hielpen om door te gaan ondanks dat het thuis een hel was. als ik van school naar huis moest vond ik het afschuwelijk want eenmaal thuis , ruzie, geschreeuw, en pijn. met veel plezier had ik de eerste klas doorstaan met me vriendinnen aan mijn zijde. de tweede werdt al moeilijker. kon me niet concentreren en dacht vaak aan thuis en voelde me niet happy. tweede haalde ik ook. maar in de derde klas kon ik het niet meer. thuis was me oudste broer uit huis gegaan omdat hij het niet meer aankon dus waren ik, me moeder en me jongste broer er nog. me broer was bij me vader gaan wonen. hij had een ontzettend goede band met onze vader en ik, ik niet. ik had altijd het gevoel dat hij mij in de steek had gelaten. hij was weggegaan nadat ik geboren was. in de derde kwam ik erachter dat me vader een relatie met me zus had toen ik net geboren was. me zus was 14 en hij was volwassen. me vader ging uit huis, liet mij in de steek en ging samen met me zus wonen. uiteindelijk toen ze 16 was kwam ze terug bij ons. dus mijn vader was voor mij doen een pedo. ik was ontzettend van slag en mijn thuis situatie maakte het ook niet beter.ik raakte aan de alcohol en slikte pillen. waar ik maanden verslaafd aan was. ik stopte met school, maar kwam later weer terug nadat ik gedwongen werd te stoppen met alcohol en pillen door altrecht jeugd. en terug moest naar school. thuis ging het nog even slecht. sinds groep 8 was ik zoveel aangekomen dat ik 120 kilo woog in de derde klas. door mijn vele afwezig zijn op school , bleef ik zitten en toen nog een keer. me vriendinnen waren van lieve meiden veranderd naar bitches en lieten me vallen. vanaf toen werd het op school ook geen plezier meer voor mij , ik woog 120 kilo had geen vriendinnen meer, en thuis ging het steeds slechter. me broer stopte met mij slaan. dat vond ik fijn maar toen was me moeder het slachtoffer. elke dag werd ze opnieuw in elkaar getrapt en uitgescholden. ondanks dat ik bang was voor mijn broer probeerde ik me moeder te beschermen door erop in te gaan. maar het hielp niet veel en werd ie nog kwader. ik werd niet meer elke dag geslagen maar als ik wel werd geslagen was het afschuwelijk en pijnlijk, hij was namelijk groter en sterker geworden. hij ging weg naar een inrichting omdat hij onder geen omstandigheden thuis mocht wonen. ik was weer op school, het ging goed en was fijn( maar ergens voelde ik me ook verschrikkelijk omdat ik zo zwaar was geworden) en toen... toen werd het weer een hel thuis. me broer had iets gedaan op de inrichting en mocht niet terug komen. dus moest ie naar huis, bij ons. het begon weer opnieuw maar dit keer hadden ik en me broer weer elke dag ruzie ,op sommige dagen pakte hij ijzere kandelaren van de tafel en gooide die tegen me hoofd. op een dag kregen we zo een ruzie dat hij naar de keuken ging, een broodmes uit de la pakte en op me af kwam gestormd. me moeder die sprong ertussen om mij te beschermen en werd in haar buik gestoken. gelukkig was het niet diep. hij heeft vanaf het moment dat hij weer thuis was langer dan een half jaar bij ons gewoond. ik was weer gestopt met school. hij is nu sinds een maand weg. en het gaat goed met hem in een inrichting, hij wordt er goed geholpen. ik ben nu 17 ben 140 kilo, me school niet afgemaakt en omdat ik zo ben aangekomen haat ik mezelf , ik durf niet meer naar buiten omdat ik het me ontzettend schaam, ook weet ik hoe mensen zijn, er zijn niet veel mensen die het geen probleem vinden om met mij om te gaan en dat is mijn familie. ik heb meerdere keren geprobeerd af te vallen maar het lukte niet. en veel mensen denken dat het zo makkelijk is maar dat valt reuze tegen. ik voel me alleen, heb geen vrienden. heb meerdere keren zelfmoordneigingen gehad. door mijn zelfhaat ben ik in mijn arm gaan snijden. ik kan toch niet lelijker worden. en ik weet dat er mensen zijn met ergere problemen maar dat veranderd mijn gevoelens niet.
Datum:
19-03-2013
Naam:
celine
Leeftijd:
17
Provincie:
Utrecht

ik wil niet meer

ik ben vroeger misbruikt door mijn biologische vader ook sloeg ik mij en mijn zusje,
ik heb een vreslijke jeugd gehad,
mijn moeder werd ziek ,
ik werd keer op keer gebruikt door jongens.
ik wordt gepspest op school elke dag omdat ik lelijk ben.

iedereen is tegen mijn iedereen haat mij
Datum:
19-03-2013
Naam:
klaasje
Leeftijd:
18
Provincie:
Groningen

zoveel teleurstellingen

Op veel momenten in m'n leven heb ik gedacht: ik trek de stekker eruit. Dat was zo rond m'n 17de, m'n 22ste, m'n 29ste, m'n 36ste en nu ben ik 43 en ik wil weer de stekker eruit trekken. Ik ben er door heen, kapot door alle teleurstellingen zowel prive als ook op m'n werk. Ik ben zo gevoelig voor dingen. Ik heb boeken gelezen over overgevoelige mensen en hoe je er mee om kan gaan. Maar mijn emoties zijn niet te stoppen. Niet door boeken of door meditatie. Het gebeurt gewoon. Ik heb nu weer therapie maar dat is alleen maar praten en wat tips, maar echt veranderd ben ik niet, alleen veel moeier en vaker geen zin in dingen. Het kost me veel moeite om door te gaan. In juli vorig jaar is het weer begonnen tot en met december. Nu een paar maanden later ben ik weer kapot van binnen. Eruit stappen, ik weet het niet. Ik woon alleen, kan geen ruzie hier met anderen maken maar ook niet even praten, m'n tranen met iemand delen. Telefonisch met m'n zussen kan wel, maar die kunnen geen arm om me heen leggen en ze hebben hun eigen gezin of wonen te ver weg. Zoveel struikelblokken en ze blijven maar komen.
Datum:
18-03-2013
Naam:
mat
Leeftijd:
43
Provincie:
Zuid-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.