Levensverhalen (pagina 311)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

het gevoel is er altijd

ik wil nog zoveel beleven maar wat heeft dat voor zin als je je continue slecht voelt
Datum:
18-03-2013
Naam:
anoniem
Leeftijd:
15
Provincie:
Overijssel

leeftijd

Ik lees hier verhalen van jongeren onder de 20, zelfs onder de 15.
Let er op dat er heel veel veranderd in jullie manier van denken als je boven de 20 komt. Wat eerst heel belangrijk lijkt als je jong bent, daar kijk je als volwassene heel anders tegenaan. Ik heb als jongere altijd gedacht : "later als ik groot ben ben ik wijs en sterk". Het was voor mij ook geen makkelijke tijd. Maar als volwassene sta je tegenover heel andere beslissingen en problemen en sommige dingen zijn helaas vanzelfsprekend en je komt erachter dat het leven niet altijd feest is..dat hoort bij het leven. Dingen als de dood van anderen of dieren hoort bij het leven. Iedereen in de wereld moet de dood van een bekende verwerken. Iedereen wilt niet dat hun hond of kat of paard doodgaat. Het hoort bij het leven. Wat leeft, gaat een keer dood. Pas als je veel van het leven weet als gezond mens weet je waar je het over hebt.
Zelfmoord plegen omdat kinderen op school raar doen? Niet doen ! Andere kinderen op school zijn ook maar kinderen die zichzelf proberen te redden, die weten ook nog niks van het leven. Probeer je niet te vergelijken met hun. Denk ook niet dat jij niks waard bent omdat zij jou niet zien staan. Kinderen zijn nog niet zo ontwikkeld om een realistische denkwijze over een ander te vormen. Bij tieners word er vaak in vooroordelen gedacht. Volwassenen weten meer van het leven en zullen vooroordelen niet zo snel uiten, of pesten, zoals kinderen dat doen. Kinderen geloven in andere kinderen, zien een voorbeeld, zien populairiteit.. Als dit voor jou in het nadeel is en je denkt dat andere kinderen jou niet zien staan, jammer dan ! Blijf jezelf, als je ouder bent kan je hier veel beter op terugkijken en dan zal je weten dat die kinderen ook maar kinderen waren, en zelfs dat die kinderen zelf problemen hadden en zich daarom zo gedroegen.
Zelf denk ik ook wel eens, wat doe ik op deze wereld.. maar iedereen heeft het er even moeilijk mee. Iedereen moet hard werken, iedereen moet verwerken, kinderen grootbrengen, noem maar op. Niet denken dat je de enige bent. Problemen horen bij het leven en daarnaast moet je het zelf leuk maken en jouw plezier niet af te laten hangen van een ander.
Ik kan nog wel een hoop schrijven maar wil het even hierbij laten.
Datum:
17-03-2013
Naam:
Peter
Leeftijd:
37
Provincie:
Flevoland

verdriet pijn en ruzie

hey ik ben yamilé ik ben 14 jaar en moet vaak huilen als ik ruzie heb. mijn vader heeft 8 jaar geleden zelfmoord gepleegt nu pakt mijn oma als ons geld af we kunnen nauwlijks leven en ik wordt hier gek van laatst was de voor verkoop van justin bieber en daar kan ik dus niet heen omdat we daar geen geld voor hebben ik heb al vaker voor de hart medicijnen van mn moeder gestaan en dacht waar leef ik nog voor meestal was dat als ik ruzie heb met vriendinnen en/of met familie nu heb ik weer hele erge ruzie en ik wordt gek van mezelf ik huil de hele dag en wil niks eten..... ik heb ook al vaker in het raam gestaan maar ik wou niet springen omdat ik wist dat ik het dan niet zou overleven en dan zou ik nooit succesvol modeontwerpster worden ik heb heel vaak het gevoel dat niemand in me gelooft en geen vrienden heb ofzoo ik heb me ook heel vaak gesneden ik durf dit niet aan iemand te vertellen want dan worden ze misschien boos wat moet ik doen vertellen of niet? xx yamilé (14)
Datum:
17-03-2013
Naam:
yamilé
Leeftijd:
14
Provincie:
Overijssel

Long way to go

Ik ben een meisje van 19 jaar. Ik heb een redelijk onbezorgde basisschool tijd gehad. Alleen er was een probleem: sinds ik klein ben heb ik last van een angststoornis. Ik was bang voor harde geluiden zoals bijvoorbeeld een stofzuiger of een grasmaaier. Ik raakte compleet in paniek als iemand zo'n ding aanzette en daarom durfde ik ook niet goed bij vriendjes of vriendinnetjes te gaan spelen. Ik ben toen onder behandeling geweest bij een privé instelling alleen dat hielp niet. Maar goed dat heb ik uiteindelijk wel overwonnen toen ik een jaar of 8 was.

Ik was een slimme meid en dus heb ik eerst 3 jaar atheneum gedaan. In het 4de jaar ging het compleet mis. Ik kon de berg huiswerk niet overzien. Ik ontwikkelde zo een angst voor school. Ik kreeg lichamelijke klachten en ben hierdoor 9 maanden thuis geweest. Ik werd hartstikke depressief. Ik kreeg wel medicatie maar werd hier heel moe van en wilde alleen nog maar in bed blijven liggen. Gelukkig zijn een paar goede vrienden me blijven steunen.

Uiteindelijk werd ik opgenomen bij de GGZ voor dagbehandeling. Ik bloeide weer helemaal op en was heel gelukkig. Uiteindelijk moest weer weer terug naar school en mocht daar nog vwo proberen af te maken. Dit lukte niet en ik liet me terugzakken naar de havo.

Ik was heel teleurgesteld in mezelf. Ik was 2 keer blijven zitten en ging nu havo 4 doen. Ik dacht dat het echt een verschrikkelijk jaar zou worden en heb op de eerste schooldag bijna staan te janken bij de klassenindeling. Ik moest weer opnieuw beginnen. School had voor de introductie "over de streep" geregeld. Hier kon je al gevoelens en ervaringen kwijt tegenover medeleerlingen. Ik vond het ontzettend heftig en heb alleen gestaan toen ze vroegen wie homo, bi of lesbisch was. Ik ben bi dus wilde eerlijk zijn. Ik kreeg enorm veel respect. Ik heb een beetje wantrouwen tegen jongens, omdat mijn ex misbruik van me heeft gemaakt en heel gemeen tegen me werd.

Na de introductie werd havo 4 een top jaar! Een vriendin liet zich terugzakken van vwo 5 naar havo 4 en ik heb met een andere vriendin lekker kunnen experimenteren op seksueel gebied.

Maar nu in havo 5 gaat het slecht. Heel slecht. Heb een week in het ziekenhuis gelegen en moest 3 maanden herstellen. Ik heb weer een achterstand en de examens staan bijna voor de deur. Ik heb nog steeds die lieve vriendinnen, maar ik heb trekjes van borderline waardoor ik me heel eenzaam kan voelen en mijn emoties totaal om kunnen slaan. Het is altijd alles of niets: intens geluk/ genot of intense woede en verdriet. Ik kan er totaal niet mee omgaan en heb ook nog medicatie. Ik sta nu op de lijst voor schema therapie wat 2 jaar kan gaan duren maar aangezien mijn stemming in een keer om kan slaan heb ik veel last van zelfmoordneigingen. Ik wil rust en niet meer die storm van gedachtes in mijn kop hebben. Ik voel me mislukt en onbegrepen door iedereen eigenlijk. Ik probeer op dit moment in leven te blijven voor mijn familie, beste vrienden en superlieve mentor en mijn afdelingsleider die mij proberen toch nog door het jaar heen te slepen zodat ik mijn diploma haal. Helaas wil ik nog steeds voor een trein springen of met de auto ergens tegenaan botsen.

Ik hoop dat er voor andere mensen hier en voor mezelf snel hulp komt...




Datum:
17-03-2013
Naam:
Roomijs
Leeftijd:
19
Provincie:
Noord-brabant

hoop

Een groot deel van deze berichten hebben veel impact bij mij gemaakt.
Ik heb heel veel medelijden en respect voor wat bepaalde mensen hier doorstaan.

Ondanks alles wat ik hier lees, smeek ik jullie lieve mensen, in het diepste van mijn hart, om er GEEN eind aan te maken. Hoe zwaar het ook is. En dit is misschien makkelijk gezegd, het spijt me daarvoor. Het klinkt altijd simpel gezegd door diegene die dit zelf niet doorstaan (er geen voorstelling van kunnen maken). Maar als je diep graaft, zul je van jezelf te horen krijgen dat je helemaal niet dood wil. De mens wil hoe dan ook, altijd in staat zijn om te leven. En dit is niet voor niets.

Weet je dan wel 100% zeker dat je die rust krijgt als je zelfmoord pleegt?
Stel je krijgt die rust niet, er is dan geen terugweg meer! Waarom zou je deze kans wagen? Waarom zou je naar je gedachten van zelfmoord luisteren? Terwijl de tegenpool juist wil leven!

Zelf ben ik enorm veel gepest geworden op school. Op elke school was wel iets. Alles zat me tegen. En zoals velen van jullie weten kan dit heel erg veel schade toebrengen. Gevoelens, letterlijk onbeschrijfelijk. Meerdere malen bestolen worden. Als je ze een hand aanbiedt, nemen ze je hele arm. Ruzie onder de familie. Ziekten, Continue depressies, geen motivatie om überhaupt wat te doen. Alle emoties en gevoelen in je zelf proppen. Oceanen aan tranen, altijd alleen door het leven, je hart nergens kunnen luchten.

Ik ben als christen opgevoed, en heb er nooit veel meegedaan. Ik zat op een dag te huilen buiten omdat ik zo eenzaam was en me zo depressief voelde. Ik weet niet hoe ik er bij kwam maar riep: god waarom ben ik zo alleen. En of je het nu gelooft of niet, maar op dit moment komt er uitgerekend een WITTE duif naar me toegevlogen, zo dichtbij, zo onvoorstelbaar. De duif kwam gewoon op mij af. Ik hoorde een zeer duidelijke stem in mijn hoofd zeggen: ‘Je hebt mij toch’. Dit moment is gewoon zo onbeschrijfelijk, zo uniek, het kon gewoon niet anders, dit was geen toeval meer. Al het verdriet werd omgezet in blijdschap. Heel erg moeilijk om uit te leggen. Het heeft echt iets met mijn leven gedaan, dit vergeet ik nooit. Ook al heb ik tot heden nog altijd geen vrienden. Vanaf dat moment wist ik dat ik nooit alleen was en dat god bestaat, ook al zie je hem niet. Toch praat ik tegen hem vanaf dat moment, ik lucht mijn hart. En ik bid. En heb vertrouwen. Het heeft mij nog nooit in de steek gelaten. Het heeft mij geholpen. En ik weet zeker dat het allen van jullie ook kan helpen. Al is het een beetje, heb vertrouwen. Voelt het niet alleen al fijn om jou hart te luchten door je verhaal op deze site neer te zetten? En te zien dat je niet de enige bent? Ergens, ook al is het niet veel, geeft het hoop! Heel veel sterkte aan iedereen!

Tot slot, mijn motto: zolang je iemand gelukkig maakt, heeft het leven nog zin.

Datum:
17-03-2013
Naam:
anoniem
Leeftijd:
26
Provincie:
Utrecht

het is op

jaren heb ik gevochten na de moord op mijn man in 1988...mijn drie kids groot gebracht en inmiddels oma van een kleindochter en over twee weken hopelijk van een kleinzoon.ook al zijn dat leuke vooruitzichten ik ben moe uitgeblust heb geen levensvreugde meer...als er een pil was zou ik zeggen geef me die ...ik heb gedaan wat ik kon maar ben nu zo moe en alles wat ik al die jaren heb gegeven dat breekt me nu op begrijp me niet verkeerd ik ben niet ongelukkig ik heb gewoon geen zin meer in het leven
Datum:
16-03-2013
Naam:
conny
Leeftijd:
52
Provincie:
Friesland

waarom

waarom heeft het leven nog zin?
het idee dat niemand je accepteerd zoals jij bent. momenteel voel ik gewoon dat k niet verder wil leven alles komt op me af en wil alleen zijn. het idee dat niemand van je houdt ik voel me zo alleen op deze wereld terwijl k veel vrienden&collega's heb waar ik goed mee omga en toch het idee dat je niet geaceppeteerd worsdt als je bent. ik ben homo en wordt vaak teleurgsteld door andere homo"s ze zeggen dat ze komen maar op het laatste moment komen ze niet. ik doe me best voor hun. ik doe alles voor iedereen. maar wat krig ik er voor terug helemaal niks:( ik wil een eind maken aan me leven wat heeft het leven nog vooor nut als je zo moet leven :( het idee dat niemand je accepteerd zoals je bent is toch vreselijk!
ik hoop dat er snel een lichtje in mijn leven komt die me van het idee zal afhelpen en ik me enorm gelukkig zal voelen! iemand ideeen wat ik zou kunnen doen nu? help me ajb!:(
Datum:
16-03-2013
Naam:
gefrodc
Leeftijd:
20
Provincie:
Zuid-holland

-

Niemand is Trots op me.
Mijn moeder is niet trots op me terwijl ik goed mijn best doe enzo.
Kvind het allemaal kut hoe het gaat op school enzo maar ik doe echt mijn best.
Iedereen haar me en ik heb geen zin in problemen.
Zelfmoord is de enige keus die ik heb.
Datum:
16-03-2013
Naam:
Louisa
Leeftijd:
13
Provincie:
Utrecht

ben moe

Sinds enkele jaren, problemen op het werk, voel me na 30 jaar in de zorg niet zo gelukkig meer.
Werken voor mensen is leuk, maar het heeft zijn tol. Als je zelf er-onder-door aan het gaan bent en vragen stel waar ben ik nu mee bezig, is het dat en je geen luisterend oor vind, doordat je misschien niet duidelijk bent of men niet goed geluisterd heeft, ik weet het niet.
Dan ga je nadenken over het leven, heeft het nog wel zin, je wikt af en gaat therapeutische hulp zoeken, maar je blijft in je doos zitten, waardoor je met de buitenwereld geen contact meer hebt, je niet bereikbaar bent. Soms gaat het beter en maak je plannen, en dan wat de reden ook moge zijn, gaat het terug bergaf.
Er zullen altijd dingen zijn om iets uit te stellen.
Ga binnenkort trouwen met mijn vriend, na 30 jaar samenzijn. Iedereen is ermee bezig, maar voor mij is het moeilijk. Ik zoek een weg om rust te vinden, maar hoe vind je die. Soms is het leven heel mooi en even later somber zwart.Moet straks gaan werken,voel me rot en alleen, terwijl onze lieve hond zijn hoofd op mijn benen laat rusten.
Datum:
16-03-2013
Naam:
C.J.
Leeftijd:
55
Provincie:
Anders

weet het niet meer

Ik loop al een tijdje lang met het gevoel dat er niets meer uit het leven te halen valt, na 3 pogingen waaronder 1 keer in het ziekenhuis wakker te worden loop ik nogsteeds met het gevoel rond dat het allemaal geen zin meer heeft, alles maar dan ook echt alles loopt tegen, financieel lukt het niet, relaties zijn er niet, vrienden heb ik niet, er is niemand die naar me wilt luisteren , van me ouders krijg ik te horen dat ik maar eens normaal moet doen.... ik ben gediagnoseerd Borderline met manisch depresiviteit, maar aan die benamingen heb je niets, niets wat helpt niets wat het beter maakt, professionele hulp laat je in de steek of geven niet de juiste behandelingen, al die dingen geven nog maar 1 uikomst..... zelfmoord
Datum:
16-03-2013
Naam:
Roger
Leeftijd:
27
Provincie:
Zeeland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.