Levensverhalen (pagina 309)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

angst

sinds een tijdje word ik bekeken als speelgoed, ze raken me aan op allerlei plaatsen waar ik het niet wil, ze bedreigen me met van alles en nog wat. Ik zit gewoon niet goed in mijn vel hierdoor, maar eigenlijk is het daar niet echt mee begonnen het begon allemaal vorig jaar toen ik in een klas zat waar iedereen profiteerde van me en toen op het einde van het jaar was ik niet s meer nul komma nul. Ik bestond niet meer, ik was lucht. ik dacht ze vrienden waren maar niet dus. dat was een moeilijke periode en toen zijn ook alle problemen begonnen met dat bepotelen en betasten. ik durf amper nog naar school. ik heb altijd gedroomd om iets moois van mijn leven te maken maar met die angst en die pijn valt bijna niet meer te leven. ik wil er gewoon vanaf in een straat kunnen lopen zonder te moeten waken en bang te zijn, het heeft geen zin meer.
Datum:
25-03-2013
Naam:
anoniem
Leeftijd:
15
Provincie:
België

mijn verhaal

hey , dit is de eerste keer dat ik mijn verhaal doe voor iedereen van het internet maar ik denk dat het me wel zelf deugd doen omdat mischien andere zig hier in herkennen. Dit is mijn verhaal : op mijn 14de had ik een jongen leren kennen die een loverboy leek te zijn en de onmogelijkste dingen met mij heeft gedaan waaronder verkrachting en slagen en verwondingen heb daar nu 2 rechtzaken voor lopen , daardoor heb ik de stap gezet en naar het holebi mileu getrokken nu ben ik 18 en al 4 jaar lesbisch waar men ouders niet om kunnen lachen heb zware maanden gehad maar alles is nu 'goed' , toen men ouders het begonnen te accepteren na die moeilijke tijd en maanden wenen heeft men beste vriendin zelfmoord gepleegd omwille mij en die klap ben ik nog altijd niet te boven gekomen , sinds toen was men eerste zelfmoord poging en dat was een resultaat van hersenschudding en gekneusde ribben en ik heb ook al geen goede band met men ouders zeker op gevoelensvlak wij praten hier nooit over gevoelens wat eigelijk zeer lastig is voor mij want ik krop al heel men leven alles voor mezelf op dus hebben we altijd heel felle ruzie's , tot op een dag ik het weer niet meer zag zitten poging 2 dus ik had weken op voorhand gepland welke dag ik zelfmoord zou plegen hoe , waar , ... ik had alles op papier geschreven wie er mocht zijn op men begrafenis hoe ik wou begraven worden en alles daar rond , ik had ook voor iedereen een afscheidsbrief ik vertelde dit tegen mijn allesbeste vriendin want ik ging haar zo hard pijn moest ik dit niet vertellen , ik vertelde het haar en ze ging mee ze wou ook zelfmoord plegen dus , na enkele dagen weken te praten was het besloten we gingen het met 2 doen , de dag was aangekomen dan besef je pas dat alles zo dierbaar is zelf een boom die je voor de laatste keer ziet koester je , ik en men beste vriendin hadden een supper mooie dag het was al rap avond met zonsondergang we praten er stil over het was heerlijk dat gevoel om te weten straks ben ik van alles echt verlost , het was 1u snachts men ouders belde mij 50 keren al men vrienden zochten ons de poltitie zocht ons dus we vonden het tijd dat HET moest gebeuren we stonden klaar klaar om te gaan :) maar men beste vriendin was toen in shock ze viel op de grond ze beefde haar ogen waren wit , ik moest toen wel hulp gaan halen het zou zeer egoistisch zijn om ons plan dan alleen verder te doen en haar daar aan haar lot over laten want we gingen dit samen doen , hulp was onderweg naar het ziekenhuis gegaan en hebben heel het verhaal moeten vertellen aan de politie dus werden we alle twee naar een therapeut gestuurd en daarna een psychiater met medicatie , men ouders en vrienden waren kapot en ik voelde me nu echt schuldig want ik zag hoe een verdriet ik hun aandeed maar dit was iets wat ik zo graag wou , niemand snapt dit , na maanden lang therapie was ik nog geen stap verder want ik kan niet over gevoelens praten omdat ik niet zo opgevoed ben , dus heb ik gezegd dat alles perfect met me ging en niemand nog zorgen moet maken ( wat dus gelogen was ) want tot de dag van vandaag loop ik er nog altijd mee rond , als ik thuis ruzie heb met men ouders halen ze dat altijd terug boven hoe hard ik hun heb wel gekwetst , en dat ik bijna haar dood was , en men papa zegt regelmatig dat hij wenste dat het slecht as afgelopen en allemaal van die zinnen wat men hart gewoon scheurt :) ik zie het leven nog steeds niet zitten sinds toen ik 14- 15 jaar was en ben nu al 18 en ik denk eerlijk gezegd dat het vroeg of laat toch er gaat van komen , het deed erg deugd om voor de eerste keer heel men verhaal te vertellen dus kwil zeggen tegen de mensen met de zelfde gedachten hou zo lang mogelijk je hoofd omhoog en denk goed na over je keuzes x
Datum:
24-03-2013
Naam:
naomi
Leeftijd:
18
Provincie:
België

geen zin meer

hallo mensen ik ben een jongen van 14
en mij ouders hebben een drukke horeca zaak en mij jonger broer is gehandicapt dit heeft een grote invloed op mijn leven mijn ouders zijn er nooit voor mij geweest als ik iets moest vertellen fzo ik ben altyd alleen thuis alleen opgegroeid ik moest alles zelf doen en dan kreeg ik nog eens de schuld van alles en het begon slechter te gaan met mij ik kreeg zelfmoord gedachte
maar toen ik 13 was werd ik echt verliefd op een meisje wat ik nooit meer zal vergete ik vertelde alles aan haar tot het gedaan was ze zei het tegen iedereen ik schaamde me echt kapot ik begon me zelf te snijden en ze zette iedereen tegen me op ik word elke dag uit gelachen uitgescholden ik was zo kapot ik zat zo diep tot ik iemand anders leerde kenne we ware eerst vrienden ik vertrouwde haar meteen we werde ook beste vrienden maar ze is een heel populair, mooi meisje ik word op haar verliefd en zij op mij maar wat ik allemaal al mee gemaakt had was het echt moeilijk om alles aan haar te vertelle maar ze begreep me dacht ik toch ze hielp mij ze had ook iets gelijkaardige mee gemaakt met haar papa die haar in de steek heeft gelaten en ze zei dat ze zelf ook zelfmoord wou plege en tijd gelede we hielpen elkaar echt we ware zo gelukkig ik hield echt van haar zoals ik van nooit niemand zal houde tot we ruzie krege en dat raaakte maar niet opgelost we gingen natuurlijk uit elkaar ik was er zo kapot van maar we krege ruzie over vanalles en ze liet me bedreigen door haar vrienden en schold me uit ze heeft zelfs gezegt dat ze niet eens echt van mij hield dat ze gewoon met mij was en ik benecht kapot e-van het heeft gewoon geen zin meer zonder haar ik snij mij sinds een tijdje het is echt zo moeilijk zonder haar ik kon alles vertelle en da kan ik nu nimmer en dan scheld ze mij ook nog eens uit ik word echt gepest niemand houd van mij het heeft echt geen zin meer :(
Datum:
24-03-2013
Naam:
yannick
Leeftijd:
14
Provincie:
België

waarom nog

ben nu 71 ben in mijn leven drie maal getrouwd geweest hebt drie zoons en een dochter en bij mijn weten twee kleindochters,maar hebt helemaal niets.
ben nu al ruim drie jaar alleen en weet eigenlijk niet waarom,het word hoe langer hoe moeilijker om alleen te zijn.
Elke dag komt die eenzaamheid op me af en zou willen dat ik een medicijn had zodat ik heerlijk in kon slapen en niet meer wakker worden.
Dat lijkt me heerlijk om er zo uit te kunnen stappen,want voor mij hoeft het allemaal niet meer ben echt moe en uit geblust.
Datum:
23-03-2013
Naam:
adrianus
Leeftijd:
71
Provincie:
Utrecht

liever dood (deel 2)

ook al zorgde ze goed voor mij, ik was gelukkiger bij mama. ik sloot mij op in mijn kamer, alleen voor het eten kwam ik nog naar beneden. ik sprak niet met hun, het was een ongemakkelijke stilte. ik was depressief, verdrietig, boos,... allemaal gevoelens en ik kon het nergens kwijt. ik zat dag en nacht in mijn kamer, naar buiten te kijken... mijn huistaken waren nooit in orde, ik vergat altijd iets, mijn punten waren verschrikkelijk,... mijn leerkrachten merkten dat ook, ze spraken met papa en mama. papa wou niet geloven dat het aan hem lag, of aan zijn vrouw die me die dingen had aangedaan... toen ik 12 werd, mocht ik bij mama gaan wonen, ik dacht dat alles toen beter zou gaan maar dat was dus niet zo. mama werkte niet, ze was altijd boos ze schreeuwde om het minste en ik zat altijd in het geruzie. toen ging mama altijd naar het café, ze werkte uiteindelijk in het zwart... ik had vrienden op de laptop, via rabbo-hotel.nl enzo... ik ga geen andere hotels meer vernoemen, door dat kan alles uit de hand lopen. maar ja, ik heb dus vrienden op de laptop, ze zijn er wel altijd voor mij maar ik zou ze nooit in het echt kunnen zien. ik begon wat de googlen en kwam terrecht bij zelfmoord. het begon bij pillen slikken, waardoor ik heel ziek werd. nu is het snijden... mijn arm staat al helemaal vol met littekens, ik weet ook dat het niet goed is en dat ik mensen pijn doe hiermee... maar ik zie het gewoon als een oplossing, een wereld zonder problemen... aangezien ik vaak alleen thuis ben, heb ik kansen genoeg om zelfmoord te plegen. de meesten denken nu vast 'dat kind is nog maar 12, ze weet niet wat ze zegt' maar mensen toch, ik weet precies wat ik zeg, ik ben er met mijn volle verstand bij. niemand begrijpt mij, ik zoek mensen die mij begrijpen, mensen die van mij houden om wie ik ben... mijn leven is één grote puinhoop, ik zit altijd in de ruzie en ik wil het niet meer. ook op school loopt het helemaal mis, de leerkrachten zijn dan boos op mij maar ze snappen niet waar ik in zit. zelfmoord is dus de enigste oplossing,
Datum:
23-03-2013
Naam:
rania
Leeftijd:
12
Provincie:
België

liever dood (deel 1)

hallo iedereen,
ik ben rania, ik ben 12 jaar oud
mijn ouders waren op mijn 2 jaar gescheiden,
ik wou niet bij mijn papa gaan.
in het begin was het gewoon het gedacht dat het er saai was en dat ik er niks kon doen. later hertrouwde papa, hij had een vrouw leren kennen die mij niet mocht.
ze kon mij niet uitstaan, als ik bij papa ging werd ze boos op me.
ze sloeg mij, schopte mij, ...
toen ik het papa vertelde, geloofde hij mij niet.
het had dus helemaal geen zin...
vanaf mijn 8 jaar tot mijn 11 jaar werd ik mishandeld door mijn stiefmama.
op mijn 11 jaar woonde ik niet meer bij papa zelf, maar in die tijd dat ik bij papa moest gaan woonde ik bij mijn tante, zij en mijn nonkel zorgde goed voor me.
Datum:
23-03-2013
Naam:
rania
Leeftijd:
12
Provincie:
België

denk aan..

ik denk vaak aan een pogin tot, maar wil er niemand tot lastig mee zijn, in januari 2010 is mijn bioologische oom (70 jaar)overleden aan hartstilstand, en in dat zelfde jaar is mijn bioologische vader overleden aan een herseninfarct (60 jaar) nu in 2013, wil ik er regelmatig niet meer zijn, vrienden praten soms raar, maar ik wil niemand iets aandoen, door dat ik dit doe, dus zoek toch een manier om ver van deze wereld te zijn. ik vraag me af komt er nog een ligt punt, 2 weken geleden een goede kennis overleden aan de ziekte kanker. kan er gewoon niet meer tegen, hoeveel moeten er nog komen, ik zoek iemand die mail contact wil. liefts een vrouw. iser nog een uitweg?
Datum:
23-03-2013
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
25
Provincie:
Limburg

DENK GOED NA!!!!

Op 6 Maart ben ik mijn grote liefde verloren door zelfmoord... Een prachtige jongeman van nog maar 29 jaar jong, 27 Maart zou hij 30 zijn geworden... Net als jullie dacht hij dat niemand om hem gaf, en dat iedereen beter af zou zijn zonder hem... Hij had eens moeten weten hoeveel verdriet iedereen om hem heen heeft door zijn heengaan, en hoezeer hij wordt gemist... Lieve mensen, bedenk goed wat je doet, en geloof me, ik heb meer leed in mijn leven gekend dan een gemiddeld mens in 80 jaar... Hoe eenzaam ik me vaak ook voel, er is altijd wel iemand die wél écht om je geeft!!! Desnoods spreken jullie mij maar aan, ik zal naar je luisteren, en ik kan je vertellen hoe het ongeveer voelt voor een nabestaande als iemand wie je lief heeft zijn leven beeindigt! Heel veel sterkte voor jullie allemaal, en denk alsjeblieft goed na!
Datum:
22-03-2013
Naam:
Ikkes
Leeftijd:
37
Provincie:
Noord-brabant

2 gezichten

Voor mijn omgeving ben ik altijd de clown, de lolbroek. Getrouwd, een baan en geen geldzorgen. Alles goed voor elkaar zou je zeggen. Achter de glimlach gaat een depressief mens schuil. Ik voel mij mislukt. Van jongs af aan heb ik door faalangst nog nooit een diploma of examen in één keer gehaald. ik had 2 zussen die altijd zeer goed presteerden. Hierdoor kreeg ik altijd te horen dat ik dom was, niets kon. Door mijn onzekerheid ben ik vaak doelwit geweest van pesterijen en mishandelingen. Zowel vroeger op school, als later op mijn werk. Uiteindelijk ben ik nog in een burn-out belandt en raakte mijn vrouw erg ziek. Ik heb hulp gehad van diverse instanties, maar ik blijf het ellendige gevoel houden. Ik wil dat het ophoud, maar weet niet hoe.
Datum:
21-03-2013
Naam:
Marco
Leeftijd:
30
Provincie:
Zuid-holland

start een leven na je dood

als je dood wil, prik dan een datum waarop je wilt sterven .
doe dan vanaf dat moment als of je dood was, maar leef door.
ga bijvoorbeeld zeilen, als je een beetje bang bent voor water, ga parachute springen, ga een klooster bezoeken, vezin taakjes , schrijf ze op, en voer ze uit. wel positieve taakjes. van kleine zaken , iemand groeten, tot grotere dingen, zoals vrijwilligerswerk doen. waarom niet, je bent toch dood? nou als er dan geen pijn en ziekte is kan dit de weg zijn om er weer een beertje uit te krabbelen.
als je gaat slapen zeg dat je gelukkig bent. omdat je Ademt omdat je kan zien. doen doen doen niet bang zijn voor het leven, elk mens is prachtig, ook in zijn of haar melancholie. kijk eens hoe bijzonder je bent ! je leeft !!!!
Datum:
21-03-2013
Naam:
maria
Leeftijd:
45
Provincie:
Gelderland
Praat erover!
Logo Stichting 113 Zelfmoordpreventie
0800-0113
Chat: www.113.nl

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.