Levensverhalen (pagina 263)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Z

Ik wil zelfmoord plegen omdat ik in een christelijk gezin ben opgevoed, waar je veel negatiefs over je heen krijgt. Het lijkt niet er maar je gaat er op den duur kapot aan. Daarom denk ik aan zelfmoord
Datum:
21-10-2013
Naam:
Geert
Leeftijd:
16
Provincie:
Zuid-holland

geen zin om te leven

ik ben een meisje en doe basis,en heb geen vrienden. maar thuis heb ik hed ook niet altijd best. ik wil mijn best doen om vrienden tekrijgen maar dat lukt mj nooit. wat ze vinden mij lelijk en stom. en zeggen dat ik niet goede kleeding draag en dat kan ik niet meer aan
Datum:
21-10-2013
Naam:
anoniem
Leeftijd:
14
Provincie:
Gelderland

Mijn verhaal.

Ik was altijd al een meisje die te veel in me gedachtes zat en ik wist dat ik anders dan andere was.
In groep 3 gingen mijn ouders scheiden sinds dien werd ik gepest. Ik was lelijk en dik.
In groep 8 ging me vader trouwen met iemand die mij niet mocht. Volgens haar was ik lelijk kon ik beter weg gaan ik hoorde hier niet en me vader stemde daar in mee. Dat was de dag dat ik begon te snijden.
Het was een hel bij me vader. Me stiefbroertjes scholden me elke dag uit voor emo en ze sloegen mij. Me vader dee niks want hij was bang voor zn vrouw. Een jaar later gingen ze scheiden en ik dacht dat alles voorbij was maar ik had het fout. Me gedachtes keerde zich tegen me. Me moeder keerde zich tegen me. Volgens mijn moeder klopte mijn gevoel niet. Ik moest blij zijn van der maar ik was dat niet. Ze kwamen der achter dat ik bordeline persoonlijkheid stoornis heb en een depressie. Me moeder accepteerde het niet. Ik ben opgenomen omdat ik zelfmoord wou plegen.
Toen wouden me ze laten testen op psychose maar dat was te druppel voor der ze werd steeds bozer omdat ik niet normaal ben en toen ze der achter kwam dat ik me dagelijks snee brak de hell los. Ik was niet goed bij me hoofd volgens haar. Uiteindelijk heeft ze me op straat gezet. Ik kon geen kant op dus ben ik tegen me zin in bij me pa gaan wonen.
Ondertussen ben ik van school gehaald het pesten werd te veel me gedachtes werkte niet mee. Ik had te veel stemmingswisselingen en mensen begonnen me littekens te zien. Over et schoolplein werd dood leuk geschreeuwd dat ik in het gekkenhuis zat.
Ik ging dus niet meer naar school en zat elke dag bij me vader en zijn vriendin thuis. En ook dit is een hell.
We werden onverwachts uit huis gezet omdat de vriendin van me vader de huur niet betaalde. Mijn vader had zijn eigen huis nog maar het was nog een bouw val dus we zijn met spoed verhuisd. Ik heb 2stiefbroertjes van 4 en 6. Opeens zijn er 3politie agenten voor de deur en mensen van jeugdzorg. Mijn kleine broertje werden letterlijk uit me armen getrokken. Ze werden uit huis geplaats. Toen ging het nog slechter met me ik kon niet werken niks.
En nu?
Ik ben nog steeds depressief me bordeline word erger ik zit aan het begin van een eetstoornis ik heb trekjes van psychose ik snij dagelijks en ik wil dood.
Maar ik ben der nog.
Ik vecht nog steeds maar het word met de dag zwaarder.
Ik ben moe heel moe.
Maar wat doe je er aan?
Ik leeg voor andere maar voor me gevoel ben ik al lang dood.
Wat ik mee maak en wat ik voel gun ik niemand.
Iedereen die dit lees weet dat je niet alleen ben en er alleen voor sta.

Datum:
21-10-2013
Naam:
Demi
Leeftijd:
16
Provincie:
Zuid-holland

Geen zin in het leven

iedereen zegt dat je puberteit leuk is ik vind van niet ik haat school daardoor wil ik ook zelfmoord plegen ik me mezelf al iets van 3 keer gesneden met een mes alleen het lukt niet mijn moeder zegt dat ik geen motivatie heb alleen ik snap niks van school. ik doe er ook moeite voor en heb geen tijd voor mezelf dus is een optie voor mij en ook de beste van deze wereld af
Datum:
21-10-2013
Naam:
Hessel
Leeftijd:
13
Provincie:
Gelderland

niet langer meer willen leven

Hoi ik ben een meisje van 13
ik ben heel lang gepest...ik kon er niet meer tegen ik heb het tegen leraren gezegt maar die negeerde het ze vonden dat ik me aanstelde me ouders zijn naar de directeur gegaan maar zelfs hij zei dat hij niks kon doen nu zit ik op de middelbare ik heb het heel moeilijk elke dag sta ik op en denk ik waarom leef ik nog? Kan ik niet gewoon weg zijn voor altijd.... Me ouders zijn gescheiden en me broer heeft veel problemen ik word thuis en overal genegeerd ik wil gewoon weg voor altijd....wat heb ik nog op deze wereld? Helemaal niks..... Wie kan me helpen??
Datum:
20-10-2013
Naam:
vera
Leeftijd:
13
Provincie:
Noord-brabant

Haat

Ik ben nu 12 jaar en heb sinds ik 11 ben last van eetproblemen, snijden en het denken aan zelfmoord. Soms wil ik het liefste gewoon voor de trein springen. Op school gaat het namelijk niet zo goed. Ik doe tweetalig havo/vwo. Het is heel moeilijk, en van de 24 cijfers heb ik 4 onvoldoendes. Ik vind dit heel erg, want ik wil graag dokter worden, en dan heb je vwo nodig. Maar dat is niet de reden waarom ik dood wil. Ik wil dood omdat het thuis en op school niet zo goed gaat. Ik heb veel ruzie met mijn ouders, en het doet me heel veel pijn om ze te zien huilen. Ik ben niet het soort dochter dat ze zouden willen hebben. Ze doen super veel voor me en ik weet dat ze van me houden, maar toch kan ik niet stoppen met boos zijn op ze. Ik huil mezelf iedere nacht in slaap.
Mijn vriendinnen begrijpen me niet heel erg goed. Ik vertel ze niet van mijn problemen thuis. Maar ze zien wel dat ik niks eet en dat ik mezelf snijd. Ze zeggen dan dingen zoals :'Je moet dat niet doen, je bent niet dik, je bent niet lelijk.' Dat is heel lief en zo, maar het helpt niet. Ze kunnen niet mijn gedachtes veranderen.
Ik heb eetproblemen omdat ik niet tevreden ben over mijn lichaam. Daarom train ik iedere dag minstens een uur, ontbijt en lunch ik niet, snack ik niks en eet ik maar een heel klein beetje avondeten.


ik haat mijn leven. Maar een vriend van mij heeft al zelfmoord gepleegd, en ik weet gewoon hoeveel pijn je anderen daarmee doet. En dat wil ik niet. Daarom snijd ik.
Datum:
20-10-2013
Naam:
Lotte
Leeftijd:
12
Provincie:
Gelderland

geen motivatie meer voor leven

hallo ik ben een jongen met diagnose aperger-add. ik merkte heel jong al dat ik anders was als de mensen om mij heen. ik was niet zoals de meeste kinderen ik had niks met speelgoed en was heel serieus voor mn leeftijd, ik was namelijk al jong bezig in mn gedachte met de dood en met de natuur en (vooral) wat de mensen de natuur aandeden en kon niet begrijpen waarom. ik heb ook tot een leeftijd van 12 verschrikkelijke nachtmerries waarvan ik daarna niet meer kon/durvde te slapen. hoewel ik nooit gepest ben voelde ik me wel altijd anders behandeld als de rest en ik was niet zoals de meeste jongens helemaal niet van het voetballen en bleef daar ik liever uit de buurt. ik speelde vaak alleen in mn hoofd in 'mijn wereld' als ik thuis was. thuis had ik het heel moeilijk nadat mn broertje was geboren omdat de aandacht vooral naar hem ging. naarmate hij wat ouder was speelde ik vaak met hem spelletjes die meestal uitliep tot stoeien. het probleem was dat mijn ouders mij niet in de buurt van hem wilde hebben en als ik met hem aant stoeien was dan flipte ze tegen mij (mijn moeder) ik kreeg dan vaak klappen. vanaf dat ik me kan herinneren is zij constant aan het proberen mij te veranderen door continue op elke beweging, of actie die ik deed. hoe ik liep hoe ik mn vork vosthoude hoe ik niks deed hoe ik speelde alles ik kon niet bij haar in de buurt zijn anders was het non stop oorlog. ik was doodsbang van haar ze sloeg me krijste tegen me heeft me aan mn haren naar kamer gesleept (zo jong als 8 dat ik me kan herinneren.) dit resulteerde uiteindelijk in dat ik vanaf mn 11-12 niks meer met mn ouders ging doen alles wat zij als gezin wilde doen wilde ik onderuit. ik voelde me toen al zo slecht dat ik vaak dacht dat ik beter af was als ik dood was. na de basischool raakte het contact met mn oude vrienden kwijt. en ik had moeite om nieuwe te maken. ik had wel contacten op school zelf waaronder een jongen waar ik later bevriend mee werd. hij was grappig en konde goed met elkaar vinden . er zat een vriend van hem die ook bij mij in de klas zat die zo knap was dat alle meisjes hem leuk vonden maar ik ook!! dat was de eerste keer dat ik me verliefd voelde en twas niet op een meisje?!?!? ik kon mezelf niet begrijpen. en schaamte durvde ik nooit met iemand van school af te spreken. ik had alleen mn beste vriend die ik al mn hele leve kende. maar die zag ik ook altijd maar zelden. met hem ben ik samen gaan roken op een geven moment en werd ik wat zelf verzekerder. maar ik was nog steeds veel alleen tot ik een jaar of 15 was en ik met die jongen uit mn klas (die ik al vanaf klas 1 wel kende en goed mee op kon schieten) en mijn beste vriend ging blowe. vanaf toen veranderde ik en mn leven heel erg. en had ik vrienden en veel sociale contacten. maar uiteindelijk na al die feestjes en uitgaan enzo kwam ik er weer achter hoe anders ik was. ik werd verliefd op een van mn vrienden. ik ging er aan onderdoor ik werd gek. en mn vrienden merkte het volgens mij maar zeide er nooit iets van. ik werd stiller en stiller. mensen die ik kende van vroeger keeke me raar aan en zegge niks tegen me ik raakte me school me werk alles kwijt en uiteindelijk ook mn vrienden. ik voel me verloren. ik voel me niet thuis meer nergens ik zit nu al weken zonder enig sociaal contact ( zelfs niet van mn ouders behalve gezeik) thuis. ook geen social media. ben verslaafd geraakt aan het kijke van wazigge documentaires over complotten en eindeloze zoektochten naar betekenis en oorsprong van het leven op internet. ik heb nergens motivatie meer voor. voel me zo ellendig dat ik vaak hoop dat ik niet meer wakker word uit mn slaap en voor eeuwig droom. zelfmoord is nog steeds een constante optie in mn hoofd al jaren. ik wil het niet. ik wil leven maar niet zo. ik voel me zo gehaat door iedereen. ik voel me waardeloos. ik wil gewoon een beetje liefde das alles wat ik ooit nodig heb gehad. maar van binne zegt altijd iets tegen me dat ik dit verdien dat ik het niet waard ben om te leven dat ik dood hoor te zijn.
Datum:
19-10-2013
Naam:
ano
Leeftijd:
19
Provincie:
Noord-brabant

geen motivatie meer voor leven

hallo ik ben een jongen met diagnose aperger-add. ik merkte heel jong al dat ik anders was als de mensen om mij heen. ik was niet zoals de meeste kinderen ik had niks met speelgoed en was heel serieus voor mn leeftijd, ik was namelijk al jong bezig in mn gedachte met de dood en met de natuur en (vooral) wat de mensen de natuur aandeden en kon niet begrijpen waarom. ik heb ook tot een leeftijd van 12 verschrikkelijke nachtmerries waarvan ik daarna niet meer kon/durvde te slapen. hoewel ik nooit gepest ben voelde ik me wel altijd anders behandeld als de rest en ik was niet zoals de meeste jongens helemaal niet van het voetballen en bleef daar ik liever uit de buurt. ik speelde vaak alleen in mn hoofd in 'mijn wereld' als ik thuis was. thuis had ik het heel moeilijk nadat mn broertje was geboren omdat de aandacht vooral naar hem ging. naarmate hij wat ouder was speelde ik vaak met hem spelletjes die meestal uitliep tot stoeien. het probleem was dat mijn ouders mij niet in de buurt van hem wilde hebben en als ik met hem aant stoeien was dan flipte ze tegen mij (mijn moeder) ik kreeg dan vaak klappen. vanaf dat ik me kan herinneren is zij constant aan het proberen mij te veranderen door continue op elke beweging, of actie die ik deed. hoe ik liep hoe ik mn vork vosthoude hoe ik niks deed hoe ik speelde alles ik kon niet bij haar in de buurt zijn anders was het non stop oorlog. ik was doodsbang van haar ze sloeg me krijste tegen me heeft me aan mn haren naar kamer gesleept (zo jong als 8 dat ik me kan herinneren.) dit resulteerde uiteindelijk in dat ik vanaf mn 11-12 niks meer met mn ouders ging doen alles wat zij als gezin wilde doen wilde ik onderuit. ik voelde me toen al zo slecht dat ik vaak dacht dat ik beter af was als ik dood was. na de basischool raakte het contact met mn oude vrienden kwijt. en ik had moeite om nieuwe te maken. ik had wel contacten op school zelf waaronder een jongen waar ik later bevriend mee werd. hij was grappig en konde goed met elkaar vinden . er zat een vriend van hem die ook bij mij in de klas zat die zo knap was dat alle meisjes hem leuk vonden maar ik ook!! dat was de eerste keer dat ik me verliefd voelde en twas niet op een meisje?!?!? ik kon mezelf niet begrijpen. en schaamte durvde ik nooit met iemand van school af te spreken. ik had alleen mn beste vriend die ik al mn hele leve kende. maar die zag ik ook altijd maar zelden. met hem ben ik samen gaan roken op een geven moment en werd ik wat zelf verzekerder. maar ik was nog steeds veel alleen tot ik een jaar of 15 was en ik met die jongen uit mn klas (die ik al vanaf klas 1 wel kende en goed mee op kon schieten) en mijn beste vriend ging blowe. vanaf toen veranderde ik en mn leven heel erg. en had ik vrienden en veel sociale contacten. maar uiteindelijk na al die feestjes en uitgaan enzo kwam ik er weer achter hoe anders ik was. ik werd verliefd op een van mn vrienden. ik ging er aan onderdoor ik werd gek. en mn vrienden merkte het volgens mij maar zeide er nooit iets van. ik werd stiller en stiller. mensen die ik kende van vroeger keeke me raar aan en zegge niks tegen me ik raakte me school me werk alles kwijt en uiteindelijk ook mn vrienden. ik voel me verloren. ik voel me niet thuis meer nergens ik zit nu al weken zonder enig sociaal contact ( zelfs niet van mn ouders behalve gezeik) thuis. ook geen social media. ben verslaafd geraakt aan het kijke van wazigge documentaires over complotten en eindeloze zoektochten naar betekenis en oorsprong van het leven op internet. ik heb nergens motivatie meer voor. voel me zo ellendig dat ik vaak hoop dat ik niet meer wakker word uit mn slaap en voor eeuwig droom. zelfmoord is nog steeds een constante optie in mn hoofd al jaren. ik wil het niet. ik wil leven maar niet zo. ik voel me zo gehaat door iedereen. ik voel me waardeloos. ik wil gewoon een beetje liefde das alles wat ik ooit nodig heb gehad. maar van binne zegt altijd iets tegen me dat ik dit verdien dat ik het niet waard ben om te leven dat ik dood hoor te zijn.
Datum:
19-10-2013
Naam:
ano
Leeftijd:
19
Provincie:
Noord-brabant

Ik weet het niet meer!

Na 42 jaar samen zijn met mij man..morgen 37 jaar getrouwd!!
Heeft hij aangegeven niet langer met mij door het leven wil.
Oke, ik heb een probleem, als ik meer als 2 wijntjes neem, dan lig ik onder de tafel?
Ik kan er niet goed tegen!..
Maar erover praten heeft geen zin, want hij heeft al een andere vriendin..en dat doet mij dus zoooo..veeeell..pijn!
Het hoeft van mij dus niet meer..ik heb twee schatten van kinderen..maar ik ben dus nu op dit moment zo in de war..wat moet ik!
Me zelf voor de trein gooien..NEE dat wil ik een machinist niet aandoen..maar een andere snelle DOOD!..?
Datum:
19-10-2013
Naam:
Corry
Leeftijd:
57
Provincie:
Noord-holland

Zelfmoord

Hallo,

Mijn reden dat ik zelfmoord wil doen is dat ik constant geruzie is thuis en maar overal te schuld van krijg en geschreeuwd word.
Ik heb een broertje die nooit wat doet en hem maar geloven.
Ik moet ook bijna altijd alles doen.
Ik heb geen moeder meer die is overleden aan Beenmergkanker en daar zit ik ook mee, dit is 2 jaar terug.
Op dit moment voel ik me heel erg kut en weet ik niet wat ik moet doen.
Op school word ik ook maar gepest maar ik haal wel goede punten op school.
Af en toe heb ik gedachte om een zelfmoord te doen, maar ik durf het niet zo.

Groeten Ralph
Datum:
19-10-2013
Naam:
Ralph
Leeftijd:
18
Provincie:
Limburg

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.