Levensverhalen (pagina 265)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

mn opa

Ik ben lelijk; ik heb pukkels en flaporen ...
Maar ik wil mn opa(want daar ben ik heel close mee) geen pijn doen en mn andere familie ook niet hoor!
Maar dit is zo kut!!! Ik wil gwn DOOD!!!!!!! Help me....
Datum:
22-09-2013
Naam:
kutkind
Leeftijd:
11
Provincie:
Noord-holland

zlelf dod dihg

ik heb een lukken vrouw ze is goed voor me ik heb hijgen huis twee lieve honden naar ik niet veder leven ik ben moe ik zit de heel dag te denken aan de dood naar ik kan dit mijn vrouw niet aan doen naar ik heb geen zin zo te leven naar ik durf ook niet ik heb paar keer bij de boon ge staan met kort naar dan ik een stem die zij dan niet doe dan ik weer huis want het een ge voel dat er met mij liep enzegen niet doe naar zo gaat het ook niet al naar denk aan de dood wat moet ik doen geef me raad
Datum:
20-09-2013
Naam:
jacob
Leeftijd:
54
Provincie:
Drenthe

ik wil dood

Hey, ik ben 15 jaar en ik wil dood. Klink nogal als een rechtstreekse beslissing en dat is het ook. Ik kan het gewoon niet meer aan en ik wil het niet meer ik wil rust ik wil slapen en nooit meer wakker worden mijn hard is gebroken in 1000 stukjes en dat allemaal omdat ik er alleen voor sta en het is te zwaar... Het lukt me niet meer.
Datum:
20-09-2013
Naam:
dominique
Leeftijd:
15
Provincie:
Drenthe

geen succes

Ik probeer het al sinds m'n 18e, inmiddels ben ik al 23. Ik heb regelmatig woorden met m'n moeder die zelf heel erg ziek is. Doordat ik tijd aan haar moet schenken is het onmogelijk geweest tot nu toe om mijn HBO diploma op tijd te halen. Ondanks alles geeft mijn moeder mij overal de schuld van, ze gebruikt de meest vreselijke woorden om mij op m'n plek te zetten, ze treitert mij er iedere dag mee dat het wel aan mij zal liggen dat ik geen succes heb in het leven. Zodra ik hier op in ga, haalt ze de buren of haar vriendinnen erbij om mij zwart te maken.
Ik wil iedere keer een eind maken hieraan, maar ik zit er ook mee dat ik niets heb bereikt in het leven. Ik weet niet wat ik moet.
Datum:
20-09-2013
Naam:
AJ
Leeftijd:
23
Provincie:
Noord-holland

verkeerde keuzes

ik ben een twijfelgeval. niet het een, niet het ander. mijn keuzes draag ik mee, ik leer er mee leven. deze wereld is mooi, maar we maken hem kapot. we worden gebrainwashed. ik maak mezelf kapot, traag. waarom wil ik niet in deze wereld leven? ik weet het antwoord.. maar ik zet door, ik probeer. ik leef er op los en zo moet het. dood gaan we toch, dus dan maar beter van de rit genieten, niet? ik voel me belachelijk terwijl ik dit schrijf, wat zit ik toch te klagen? ik doe m'n best, maar het voelt aan als niets.. wat is de zin? er is geen zin. dat is ok. het maakt het er alleen niet gemakkelijker op..
Datum:
20-09-2013
Naam:
nix
Leeftijd:
32
Provincie:
België

Dood de oplossing??

Zou een beeindiging van mijn leven echt de oplossing zijn? En hoe zou ik het doen. Als ik het al durf, ik wil het wel, maar durf het niet, stel dat het mislukt. En ergens diep in mijn hart weet ik dat mijn ouders en zus, me zullen missen. En mijn vriendinnen ook. Maar het is soms zo uitzichtloos. Een geest die niet wil, en lijf wat niet wil, aankomen, terwijl ik af moet vallen. Het is zo'n stomme cirkel.
Datum:
19-09-2013
Naam:
Tina
Leeftijd:
42
Provincie:
Overijssel

ik wou dat ik dood was

ik wou dat ik dood was.
een titel die ik echt voel.
ik heb veel mee gemaakt in mijn leven. de laatste 4 jaar is dit gevoel heel erg geworden, dit gevoel van dood gaan, vrij zijn.
ik deed meerdere pogingen. en zit nu opgesloten in een spychische kliniek.
ze hebben mijn 2 weken terug voor de trein weggehaald.
ik ben voor zover ik dat zeggen kan, best een aardig mens, maar zit mezelf nogal in de weg, eenzaamheid is daar ook erg aanwezig.
ik veloor toen ik bijna 16 was mijn enige broertje, hij was 13 en had duchene, een spierziekte. ik wist niet dat hij daar aan kon sterven. ik miste hem heel erg, want onze band was erg hecht.
ik ging trouwen toen ik 28 was, na lang alleen te zijn geweest, want vrienden had ik niet, nu ook niet.
mijn huwelijk was niet echt super, maar we bleven samen, helaas kon ik geen kinderen krijgen, iets wat voor mijn van levensbelang was.
ik was als baby bestraald voor huidtumors. en in de jaren 60 was er weing over bekent. mijn eierstokken zijn teveel aan getast.
we kregen eerst 1 daarna 2 meisjes uit Berlijn, vakantie meisjes, 3 weken.
dat gaf zo'n fijn goed gevoel. we deden dit 5 jaar.
ook waren we ondrtussen met adoptie bezig. wat om niet duidelijke reden werd afgewezen. in 1997, ik ging er kapot aan. veloor een paar maanden erna mijn vader, hij was net 78. mijn moeder 66 toen, wilde niet veder meer.
ze werd depresief verwaarloosde zich zelf, en ik had amper kracht om haar te helpen. ze werd dement en stierf in 2002.
ik was zo kapot ervan, mijn huwelijk ging ook steeds minder.
ik wilde weer wat , vrolijkheid, weer. dus beslotte we ons weer op te geven als gast ouder voor 2 vakantie kinderen.
maar we werden zo afgewezen, omdat onze adoptie was afgewezen.
ik was zo kapot, trok het niet meer. mijn huwelijk was zogoed als niks, we leefde langs elkaar heen.
ik werd zo depresief dat ik in februari 2010 naar de trein ging, dit leven moest stoppen. er was iemand die mijn zag, totaal verward, en belde de politie.
zo kwam ik in de hulpverlening terecht.
maar het ging niet beter, alleen slechter, ik wilde (nog steeds nu) niet meer veder.
na de nodige opnames, en een hulpvelener die ik na lang in vertrouwe nam, ( ik praat heel moeilijk) heeft mijn zo gekwetst dat ik nu niemand meer geloof, dus alles word nog zwaarder. ik weet niet waar dit eindigt. zit nu opgeslotte.
moet nog heel hard werken eraan, maar of het gaat lukken, ik weet het echt niet. voel me zo in en in leeg triest eenzaam en heb heel veel pijn en verdriet.
dit is zo'n klein beetje mijn verhaal. het was moeilijk dit opte tikken, maar ben blij dat ik het gedaan heb. Joke.
Datum:
19-09-2013
Naam:
Joke
Leeftijd:
53
Provincie:
Overijssel

Ik zie t niet meer zitten

Ik ben een man van 34 en heb mijn leven in handen van God gelegd. Ik ben ervan overtuigd dat ik de juiste religie had. Nu heb ik een overtreding van Gods wetten gedaan, en alhoewel ik er verschrikkelijk veel spijt van heb en met enorme schuldgevoelens zit, hebben ze me uit de religie geplaatst.
Ik wil daar graag terug omdat dat een belangrijk deel van me leven is en wil me graag aan gods wetten houden.
Nu ik niet meer het vooruitzicht heb terug te kunnen keren, omdat ze me blijven wijgeren. Zie ik het nut van mijn leven niet meer in. T hoeft niet meer van mij. Wat me tegenhoud om er echt een eind aan te maken is de pijn die ik dan mijn vrouw aandoe, van wie ik zielsveel houd. Maar uitendelijk zou zij er ook wel overheenkomen en wellicht wel veel gelukkiger worden met iemand anders.
Al mijn vrienden delen hetzelfde geloof en mijden omgang met mij, omdat ik een gevaar voor hun geloof zou kunnen zijn.
Datum:
19-09-2013
Naam:
Fred
Leeftijd:
34
Provincie:
Limburg

zelfmoord gedachtes

Het is begonnen toen ik juist was geboren , moeder en vader die uit een zijn door ruzies vechtpartijen en noem maar op. Aan mijn 8 jaar had ik voor de eerste keer mijn vader gezien in een winkelcentrum , dat moment was ik vastbevroren aan de grond ook al wist ik niet wie mijn vader was op dat moment vroeg mijn moeder wat is er ? Ze keek naar waar ik keek en zag mijn vader ze greep mij vast en gingen door die zag ons niet. Paar weken later was ik onderweg in een straat op gegeven moment werd ik meegesleurd In een kamionet toen ik wakker werd was ik nog met 3 jongeren wat er daar gebeurde vertel ik niet (sorry) 3 weken na een gruwelijk gebeuren konden we met drie ontsnappen eentje bleef achter ik ben te voet naar huis geweest na 1week zoeken geeft politie mij meegenomen. En thuis afgezet . Erna kreeg ik problemen op school en werd ik gebracht naar een psychiatrie voor kinderen waar ik 6maand bleef voor onderzoeken naar adhd. Erna verbleef ik op een internaat waar ik 2x verkracht ben door een begeleider. Mijn moeder was samen met verschillende vriendjes 4 in mijn leven waaronder alcoholiekers 1x heb ik op een avond moeten horen hoe mijn moeder verkracht werd heb moeten zien hoe ze in elkaar geslagen werd en mijn moeder moest kijken hoe ik aangevallen werd en meer vertel ik liever niet over dit. 1maand voor mijn 18 is mijn moeder overleden aan longkanker ik zat toen al 3jaar in een jeugdgevangenis aan mijn 18 verliet ik de instelling en stond ik letterlijk op straat toen heb ik verbleven in een daklozencentrum waar een medebewoner alles steelde en vertrok erna was ik daar vertrokken en heb ik iemand ontmoet die redelijk hard aan de drugs zat toen ben ik daar gaan wonen samen met nog 6 andere we gingen snachts om 2 uur om elk 3g speed smorgens vertrokken we om heroine en in de namiddag om coke pillen en iets om te smoren ik verbleef daar 2 weken tot ik bijna een overdosis had nu na nog meer 3 jaar ongeluk heb ik weer zin om zelfmoord te plegen en ik weet geen raad :(
Datum:
18-09-2013
Naam:
kevin
Leeftijd:
21
Provincie:
België

teveel in eens

Mense schelde me uit
Na zoveel keren kank niet meer by mijn lief zijn ze betekent alles voor me maar ze durft het niet meer tege iem te zegge niets helpt drinke, snijde
Niets helpt
Kheb het gevoel alosfk niem heb en helemaal alleen achter blijf help me aub
Datum:
18-09-2013
Naam:
jef
Leeftijd:
14
Provincie:
België

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.