Levensverhalen (pagina 26)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

ik ben moe

toen ik 11 was verhuisde ik van noord holland naar brabant en ging ik naar de brugklas vwo. ik vond het destijds leuk en spannend omdat ik eindelijk een eigen kamer kreeg en nieuwe vrienden kon maken. maar al na een halfjaar ging het mis en voelde ik me steeds slechter. ik voelde me eenzaam omdat ik niemand kende, terwijl iedereen elkaar kenden. ik voelde me buitengesloten en begon steeds verdrietiger te worden. ik was pas 12 toen mijn depressie begon en ik aan zelfmoord dacht. ik vond dat ik me aanstelde dus deelde dit met niemand en bleef altijd vrolijk. de tweede klas startte en ik begon slechter te presteren. niet dramatisch slecht, maar mijn werkhouding was niet bepaald goed. ik ben wel over gegaan naar vwo 3, omdat ik goed in de 1e klas had gepresteerd. vwo ging nog slechter. ik kreeg familie problemen en maakte me veel zorgen over de toekomst, omdat ik totaal niet wist wat ik later wilde studeren. ik haalde slechte punten, maar ging over naar vwo4 door de corona crisis. vwo 4 was de druppel en ik raakte zo depressief dat ik mezelf begon te snijden en ik alleen nog maar in het donker in mn kamer wilde zitten. ik heb nooit echt een poging tot zelfmoord gedaan, omdat ik dat mijn familie niet aan kan doen. aan t einde van vwo 4 leek het erop dat ik zou blijven zitten, en ik wilde naar havo 4 gaan, omdat vwo vreselijk is. maar dat mocht weer niet van mn ouders. ze willen dat ik het hoogste blijf doen ookal heb ik er zoveel moeite mee. dus nu moet ik vwo 4 opnieuw doen. en ik wil het echt niet. ik wil geen nieuwe vrienden maken want het kost me gewoon teveel energie. maar anders ga ik me nog eenzamer voelen. echt ik weet niet wat ik moet doen. zelfmoord is geen optie ik kan mn familie dat niet aandoen
Datum:
23-07-2021
Naam:
emma
Leeftijd:
15
Provincie:
Noord-brabant

Wat heeft het nut om nog in leven te zijn?

Hallo goeiedag,
Ik ben 14 jaar oud zit op de middelbare en ben blijve zitten. Ik heb veel vrienden en een geweldige familie. Toch heb ik het gevoel dat ik niet goed genoeg ben. Mijn vader&mijn broertje de vader hebben mijn moeder verkracht, mishandeld, gemanipuleerd en nog veel meer dat heeft mij trauma’s achter gelaten. Nu ik er eindelijk mee kan omgaan is er wat aan de hand. Ik ben niet blij met mezelf, ik vraag me vaak af waarom ik hier ben-Ik wil hier niet eens zijn, iedereen irriteert mij en ik huil om de kleinste dingen. Ik had al eerder over zelfmoord nagedacht, maar nooit gedacht dat ik het ook zou doen. Ik ben nu op het punt om het wel te doen alleen zou ik mezelf nooit vergeven hoeveel pijn ik mijn familie en vrienden zou doen. Op dit moment ben ik begonnen met het snijden van mezelf. Er is nog een kans dat ik blij en gelukkig kan zijn in het leven en om mijn leven te leven, maar die kans is klein.
Datum:
08-07-2021
Naam:
EM
Leeftijd:
14
Provincie:
Zuid-holland

eenzaamheid en leegte

ik voel alleen maar leegte, alsof ik leef zonder dat ik leef. ik heb niemand die echt om me geeft, uiteindelijk verlaat iedereen me wel weer. ik maak steeds dezelfde fout om "close" te worden met iemand, want het eindigd altijd op dat die persoon niks meer met mij te maken wilt. ben ik echt zo slecht? ben ik toxic? wat is de reden dat mensen mij altijd verlaten? ik wil dit gevoel niet meer hebben en gewoon zelfmoord plegen. dat is voor de enige optie. mensen kunnen wel zeggen dat het goed zal komen, maar wat heeft het nut om nog door te gaan terwijl niemand om je geeft. wat heeft het voor nut als je maar onzichtbaar bent, niemand die door heeft dat jij bestaat. waarom zou ik dan nog in leven blijven. niemand zal mij missen. niemand mist me nu, dus waarom zou iemand mij dan nog missen als ik voor altijd weg ben? niemand heeft door hoe ik me voel, niemand heeft door dat ik al gepland heb om zelfmoord te plegen. uiteindelijk zou niemand het door hebben dat ik dan al dood ben, het heeft geen verschil met als ik nu nog blijf leven want ik heb niemand en iedereen heeft betere mensen om zich heen. ik doe slechte dingen in de hoop dat ik karma krijg en ik dan eindelijk dood zal gaan, maar het werkt jammer genoeg niet. dus dan neem ik de stap door het zelf te doen. niemand zal ooit van een trans persoon houden, het is of blijven leven als hoe ik geboren ben en ik die niet gelukkig ben en sws zelfmoord wil plegen of leven als hoe ik wil en iedereen die mij verlaat, iedereen die mij haat, niemand die ooit van mij zal houden. allebei geven beiden de optie om zelfmoord te geven. ik weet zelf niet meer wat ik moet met mezelf.
Datum:
14-06-2021
Naam:
J
Leeftijd:
23
Provincie:
Zuid-holland

Ik kan gewoon niet meer

Ik ben 15 (lekker jong weer) en ik heb net mijn mavo examens afgerond. Ik word als sinds groep 3 lastig gevallen en ik ben al suicidaal sinds groep 6. Als ik mijn ouders iets vertel over het pesten of suicidale gedachten, zeggen ze dat ik me aanstel of worden overagressief en staan ze op het punt iemand te vermoorden. (Alsof ze zelf zoveel beter zijn)

Laatst zag ik een filmpje van een klasgenoot waarin ze haar voorspellingen van haar cijfers neerzette. Bij duits stond er: "ik hoop dat die ene emo chick dan al zelfmoord heeft gepleegd zodat ik het examen niet hoef te maken". Waaronder haar vriendinnen zeiden: "Artemis mag wel. Die is de enige emo chick".

Ik zit al een tijdje bij een psycholoog (waar ik ook gediagnosticeerd ben met autisme en adhd) omdat ik traumas en "trust issues" heb door mijn ervaringen op scholen en daarbuiten. Hebben ze enig idee hoe het voelt om constant dood te willen en dan ook nog belachelijk gemaakt te worden?

Ik probeer al ruim 7 jaar niet dood te willen. Ik denk niet dat ik dit nog veel langer vol houd. Ik kan niet meer.
Datum:
14-06-2021
Naam:
Artemis
Leeftijd:
15
Provincie:
Anders

Rondjes

Elke keer weer, elk jaar weer
Even voel ik me goed
Maar alles slaat neer
Niks voelt goed
En ik ben nooit genoeg
Niks geeft meer licht
En alles maakt me moe
Komt het ooit weer terug
Het moment van geluk
Want alles wat ik nu voel
Is als een bodemloze put
Is dat geluk misschien schijn
Is het nu zoals het moet zijn
In alle leegte en donker
En overwelmd door de pijn
Niemand die mij begrijpt
Elke keer weer alles kwijt
Waarom zou ik doorgaan
Als niemand naar mij omkijkt
Datum:
24-05-2021
Naam:
I
Leeftijd:
24
Provincie:
Noord-holland

te bang om nog iets durven te doen

ik durf het niet meer want iedere keer als ik iets zeg dan lieg ik of zeggen stemmen in mijn hoofd dat ik gewoon beter mijn mond kan houden en mezelf iets aan kan doen en iedere keer weer als ik zie hoeveel pijn het mijn ouders doe denk ik waarom besta ik nog.
Datum:
21-05-2021
Naam:
sophia
Leeftijd:
16
Provincie:
Noord-brabant

Ik wil niet meer

Ik ben 44, vader 2 kinderen, mooie lieve vrouw. Vrienden en leuk werk. Maar ik ben ongelukkig. Weet niet waarom maar ben het. En ik zou het liefst verdwijnen. Alleen het verdriet dat ik andere doe houd me tegen. Liefst zou ik gaan slapen en niet meer wakker worden. En ik vind eigenlijk dat ik dat recht zou moeten hebben.
Datum:
14-05-2021
Naam:
Meneer
Leeftijd:
44
Provincie:
Noord-holland

Klaar en beu

Hoi.
Heftig om zo die verhaaltjes te lezen van zoveel jongere mensen. Kom op he ! Probeer je zelf op positieve gedachten te engen... Kijk in de spiegel en zeg tegen je zelf dat je het waard bent. Want dat ben je . En geloof me als je het volhoud dan komt het goed okee dat beloof ik je!!! Dus hou vol want ook voor jou gaat de zon schijnen en ook jij krijgt de wint in je rug. Dit roep ik de laatste 10jaar dagelijks tegen me zelf. Dus las je mijn bericht las voor hoop , stop dan nu met lezen.. mijn hoop is op. Mijn leven is klaar als het aan mij ligt. Ik vecht elke dag hard om uit de depressie te komen. Ik zet mijn wekker om op te staan, maar op het moment dat hij gaat. Blijf ik liggen, want waarom zou ik uit bed komen? Ik heb geen idee... Meestal sta ik op als ik zo erg moet plassen dat het niet meer normaal is. Ik dwing me zelf om 5km te lopen. Dit lukt. Ik dwing me zelf om 1minuut per dag te lachen. Maar helaas. Ik ben op en ben het beu. Geen energie maar ook geen slaap. Geen honger . Maar wel zin in wat lekkers. Niks is lekker. Niks is leuk. Ik mis mijn werk maar heb geen zin om te gaan. Ik mis mijn vrienden ik mis mijn familie maar wil ze ook niet zien.. ik ben op en wil zelfmoord plegen. Maar dit mag niet. Ik moet hoop houden want ook voor mij komt de zon ooit in mijn rug. Nog even volhouden..
Datum:
11-05-2021
Naam:
Robert
Leeftijd:
31
Provincie:
Noord-brabant

Levensmoe

Hoi,

Ik ben al iets langer dan drie jaar zwaar depressief en ik heb bijna twee jaar hulp nu. Maar ik heb er helemaal niks aan. Praten, praten, praten. Het helpt mij niet. Medicijnen mag ik ook niet, want mijn ouders zijn niet steunend.
Al mijn kansen om beter te worden heb ik verpest, door mijn ouders. Alleen maar om hun tevreden te houden, maar ik krijg er niks voor terug. Ze zien de blije ik, maar ze doen nog steeds rot tegen me. Ze vinden mij niet belangrijk. Alleen toen ik in het ziekenhuis lag, omdat ik er bijna niet meer was. Alleen toen waren ze er voor me. Later staken ze een mes in mijn rug. Alle beloftes om mij te helpen om beter te worden, om mij te steunen, waren gewoon leugens om af te zijn van alle ellende die ik heb bezorgd. Ik ben ellende. Gewoon een hoopje ellende. Ik ben geen goede dochter, zus, vriendin, mens. Ik ben een probleem. Het probleem dat iedereen belast.
Van mij hoeft het niet meer. Ik wil niet meer. Ik wil rust. Ik verlang er zó erg naar.
Datum:
19-04-2021
Naam:
D
Leeftijd:
16
Provincie:
Limburg

Ik weet niet meer

Heb redelijk fijne jeugd gehad wel ben ik aangerand meederemalen door jonges oudere jongens waar voor mij seks heel gek is ben verliefd geworden op me 15 de 16 woonde ik samen hij viel vn dak af mijn ouders gingen scheiden dus dit was een optiekiezen tussen je ouders kan niemand toch ? Ik wist eigelijk niks kom niet echt koken of wat dan okk hij heeft me alles geleerd ik moest werken hij zat thuis en steeds zakte hij veder weg met geld hij jad thearpie genoeg en hulp aan alle kanten hij der boven op gekomen maar wel met dikke schuld okk op mij naam .alles ging om hem zie nu later pas zelf toen ik begon over kinderen liever niet keuze of we gaan uit elkaar samen nee toch maar samen al deed ik alles alllen kinderen krijgen gaat niet vanzelf we hebben zolang in zielenhuus gelopen .waardoor ik me zo eenzaam voelde dat vreemd ben gegaan paar keer .alleen om de aandacht me even geen vaatdoek te voelen ik was nog 25 ? Alleen maar gewerkt niet veel leukers was het zijn wil qas wet sloeg niet of wat dan ook meer psychisch. Nu 18 jaar samen zet die me zo aan de kant heb alles gelaten me fam me sport me zusjes en wprdt zo in geruld nooit echt naar ze zoon on gekeken en een cpu puderschap wilen nu zijn we 3 jaar veder maar ben zo moe ggz achter de ruf genoeg gepraat ben moe op .heb eindelijk a der werk werkte 14 jaar vor dezelfde baas die wel aan me zat en me uitschold wrm zou je blijven ja voor het slaris want anders hadden we niks was niet goed maar al met al sta pp straat gelukkie vond ik iemand die me opving.maar veelste snel alles mee ging en ook dit is zijn wil is wet en loop niet soepel enige wat me op de been houd is me.zoon maar ben moe zie allemaal noet zitten wat heb gedaan dat dot verdien wil kei hard werken maar wrm.wil niemand mij lief hebben en mme noet te dik vinden of me te grijs of me.onder kin te groot terwijl gwn normale.meid ben ben moe wil noet meer huilen en nooit meer wakker worde
Datum:
16-04-2021
Naam:
Jojo
Leeftijd:
36
Provincie:
Gelderland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.