Levensverhalen (pagina 26)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Ik wil niet meer

Ik ben 44, vader 2 kinderen, mooie lieve vrouw. Vrienden en leuk werk. Maar ik ben ongelukkig. Weet niet waarom maar ben het. En ik zou het liefst verdwijnen. Alleen het verdriet dat ik andere doe houd me tegen. Liefst zou ik gaan slapen en niet meer wakker worden. En ik vind eigenlijk dat ik dat recht zou moeten hebben.
Datum:
14-05-2021
Naam:
Meneer
Leeftijd:
44
Provincie:
Noord-holland

Klaar en beu

Hoi.
Heftig om zo die verhaaltjes te lezen van zoveel jongere mensen. Kom op he ! Probeer je zelf op positieve gedachten te engen... Kijk in de spiegel en zeg tegen je zelf dat je het waard bent. Want dat ben je . En geloof me als je het volhoud dan komt het goed okee dat beloof ik je!!! Dus hou vol want ook voor jou gaat de zon schijnen en ook jij krijgt de wint in je rug. Dit roep ik de laatste 10jaar dagelijks tegen me zelf. Dus las je mijn bericht las voor hoop , stop dan nu met lezen.. mijn hoop is op. Mijn leven is klaar als het aan mij ligt. Ik vecht elke dag hard om uit de depressie te komen. Ik zet mijn wekker om op te staan, maar op het moment dat hij gaat. Blijf ik liggen, want waarom zou ik uit bed komen? Ik heb geen idee... Meestal sta ik op als ik zo erg moet plassen dat het niet meer normaal is. Ik dwing me zelf om 5km te lopen. Dit lukt. Ik dwing me zelf om 1minuut per dag te lachen. Maar helaas. Ik ben op en ben het beu. Geen energie maar ook geen slaap. Geen honger . Maar wel zin in wat lekkers. Niks is lekker. Niks is leuk. Ik mis mijn werk maar heb geen zin om te gaan. Ik mis mijn vrienden ik mis mijn familie maar wil ze ook niet zien.. ik ben op en wil zelfmoord plegen. Maar dit mag niet. Ik moet hoop houden want ook voor mij komt de zon ooit in mijn rug. Nog even volhouden..
Datum:
11-05-2021
Naam:
Robert
Leeftijd:
31
Provincie:
Noord-brabant

Levensmoe

Hoi,

Ik ben al iets langer dan drie jaar zwaar depressief en ik heb bijna twee jaar hulp nu. Maar ik heb er helemaal niks aan. Praten, praten, praten. Het helpt mij niet. Medicijnen mag ik ook niet, want mijn ouders zijn niet steunend.
Al mijn kansen om beter te worden heb ik verpest, door mijn ouders. Alleen maar om hun tevreden te houden, maar ik krijg er niks voor terug. Ze zien de blije ik, maar ze doen nog steeds rot tegen me. Ze vinden mij niet belangrijk. Alleen toen ik in het ziekenhuis lag, omdat ik er bijna niet meer was. Alleen toen waren ze er voor me. Later staken ze een mes in mijn rug. Alle beloftes om mij te helpen om beter te worden, om mij te steunen, waren gewoon leugens om af te zijn van alle ellende die ik heb bezorgd. Ik ben ellende. Gewoon een hoopje ellende. Ik ben geen goede dochter, zus, vriendin, mens. Ik ben een probleem. Het probleem dat iedereen belast.
Van mij hoeft het niet meer. Ik wil niet meer. Ik wil rust. Ik verlang er zó erg naar.
Datum:
19-04-2021
Naam:
D
Leeftijd:
16
Provincie:
Limburg

Ik weet niet meer

Heb redelijk fijne jeugd gehad wel ben ik aangerand meederemalen door jonges oudere jongens waar voor mij seks heel gek is ben verliefd geworden op me 15 de 16 woonde ik samen hij viel vn dak af mijn ouders gingen scheiden dus dit was een optiekiezen tussen je ouders kan niemand toch ? Ik wist eigelijk niks kom niet echt koken of wat dan okk hij heeft me alles geleerd ik moest werken hij zat thuis en steeds zakte hij veder weg met geld hij jad thearpie genoeg en hulp aan alle kanten hij der boven op gekomen maar wel met dikke schuld okk op mij naam .alles ging om hem zie nu later pas zelf toen ik begon over kinderen liever niet keuze of we gaan uit elkaar samen nee toch maar samen al deed ik alles alllen kinderen krijgen gaat niet vanzelf we hebben zolang in zielenhuus gelopen .waardoor ik me zo eenzaam voelde dat vreemd ben gegaan paar keer .alleen om de aandacht me even geen vaatdoek te voelen ik was nog 25 ? Alleen maar gewerkt niet veel leukers was het zijn wil qas wet sloeg niet of wat dan ook meer psychisch. Nu 18 jaar samen zet die me zo aan de kant heb alles gelaten me fam me sport me zusjes en wprdt zo in geruld nooit echt naar ze zoon on gekeken en een cpu puderschap wilen nu zijn we 3 jaar veder maar ben zo moe ggz achter de ruf genoeg gepraat ben moe op .heb eindelijk a der werk werkte 14 jaar vor dezelfde baas die wel aan me zat en me uitschold wrm zou je blijven ja voor het slaris want anders hadden we niks was niet goed maar al met al sta pp straat gelukkie vond ik iemand die me opving.maar veelste snel alles mee ging en ook dit is zijn wil is wet en loop niet soepel enige wat me op de been houd is me.zoon maar ben moe zie allemaal noet zitten wat heb gedaan dat dot verdien wil kei hard werken maar wrm.wil niemand mij lief hebben en mme noet te dik vinden of me te grijs of me.onder kin te groot terwijl gwn normale.meid ben ben moe wil noet meer huilen en nooit meer wakker worde
Datum:
16-04-2021
Naam:
Jojo
Leeftijd:
36
Provincie:
Gelderland

idk

hey ik ben meisje van ja 17,
en het einde van 2019 ben ik me beste vriend verloren door een steekpartij en ja heeft me ogen geopend en me wereld op de kop gedaan en heb bigin 2020 tot maand 8 echt zwaar en zwaar in depressie gezeten wouw bijna niet van me kamer afkomen alleen als me vrienden me Kwame hallen want ander no go uit me home alleen hond uit laten ik zit nu nog steeds in de kut depressie endrond in maand 5 zoiets denk ik van 2020 was alles anders en kwam echt het mooiste jongetje tegen echt ik was verlieft en alles ging weer top ofzo en toen ja idk hij heeft me geuikt als een gek en idk wat moet doen we zitten nu 2021 en ik walg van me en wil hier eigenlijk niet zijn meer want na all dit heb ik gevoel dat ik niet iets goeds doe en ik hoor van vellen ga snijden maar idk no go maar wil wel graag ja weg van de wereld
gr anoniem
Datum:
03-04-2021
Naam:
prive
Leeftijd:
17
Provincie:
Groningen

Mijn verhaal

Toen ik 10 was verhuizden we via nieuw zealand naar nederland en verhanderden mijn leven helemaal , ik kon geen nederlands en werd daarom 2 schooljaaren trug geplaats dus heel mijn klas was 2 jaar jonger dan mij en ik werd geplaagt dat ik niet goed nederlands sprak. Na een tijd was het wel fijn tot ik 15 werd en naar de middelbaaren ging , daar werd ik heel erg gepest , getreiterd en geslagen etc. Ik he het mn ouders toen niet verteld en deed alsof er niks mis was , en haalen top in mijn las qua cijfers. Na een half jaar gingen mijn ouders schijden en begon mijn vader naar mij agressief te worden (heb nog 2 zussen ) maar aleen ik deed hij zo tegen . Ik besloot bij mijn moeder te woonen en voelde me aleen maar erger maar hueld de schijn op. Ik begon mezelf te snijden maar deed lange truien aan. Ik was niet meer de blije meisje die ik kenden. Na 1 jaar (was ik 16) heb ik mijn eerste poging Gedaan tot zelfdoding, iedereen schtok en zag het niet aankomen , mijn vader kwam mij niet bezoeken in het ziekenhuis. Ik moest uiteindelijk vertellen dat ik gepest werd en miest net de pestcordinator praten op mijn school. Ik moest naar de 2de klas..1 keer per week praten met de pestcordinator en ze nam mij niet sirieus en verandereden niks. Na een half jaar heb ik weer een poging gedaan en werd ik naar een crisis groep gestuurd , ik fuwden mijn moeder en familie weg , ik had geen vrienden . Ik was aleeen. Ik ben 4 keer van crisis groepen en naar huis geweest tot dat mensen er klaar mee waren , ze snapten niet waarom ik zo deed. Uiteindelijk zeiden ze dat als ik nog 1 keer een poging deed dat ik naar gesloten jeugdzorg zou moeten , ik wist niet wat dat inhield en het boeiden mij niet. Ik deed weer opgingen 6 x per dag soms. En werd naar gesloten gestuurd. Ik mocht niet eens afschijd nemen en werd 3 uur verden op een groep geplaatst. Ik kreeg anorexia en at niks daar , vond mezelf dik en waardeloos. En begon heel diep te snijden. Na 3 maanden en meerderen rechtzaaken ging de instanie dicht , dus ik werd naar een anderen locatie gestuurd , ik wist die dag zelf pas waar het was. Weer een anderen setting anderen mensen..ik moest daar naar school en werd daar heel erg gepest , ik ben daar weggelopen en werd als vermist op het internet gezet , ik ben met vereemden meegelift en ben daar verkracht. Ik ben later trug nasr huis gegaan en wou mijn spullen pakken en verder verstoppen want de politie zocht mij. Mijn zus had de polite gebeld en ik besloot te rennen , mijn vader had mij gevonden en wou mij aanrihden met zijn auto. En heelf mij midden in een openbaare straat in elkaar geslagen terwijl omstanders mij filmden en niks deeden terwijl ik schreewden om hulp. Na een paar minuten kwam de politie en wouden mij vast pakken en bieien maar ik was zo door de war en kapot dat ik ging tegen stribbelen , slaan en spuggen . De mesten op straat bleven mij filmen. Uiteindelijk kwamen er meer polite en hebben mij liggend in een politie busje moeten leggen met 6 man en werd ik trug geacht naar de groep waarvan ik weggelopen was maar eerst naar het politebureu daar heb ik de politie bedrijgt en heeft een politeagent mijn op mijn oog geslagen en werd er pepperspray op mij gespoten , ik werd daar in de isolatie gezet en heb daar geslapen , volgende dag werd ik opgehaald door mijn moeder en begon ik hysterish te schreewen, ik heb bij haar geslapen. Volgende dag werd ik trug geacht naar de groep. Ik werd op de groep in de isolatie gezet met aleen mijn onderoek en bh aan , en had overal bloed , blauwe plekken en modder op mij . Ik heb heel de nacht gehuild. ik voelden geen emotie erbij meer. Er is ook niks gebeurd met wat mijn vader heeft gedaan.. en daarna nog 4 keer weg gelopen. Uiteindelijk was ik bijna 18 en mocht ik naar huis , maar ze vonden het nog te eng , dus werd ik naar een anderen gesloten groep geacht maar nuet van jeugdzorg maar een psygiatrie. Waar ik 9 maanden zou moeten blijven, ik schrok van fe heftigheid van de mensen daar en ben daar ook weggelopen , ik ben toen 7 daangen weg gebleven , heb veel drugs geuikt en met vreemde mee geweest , omdat ik niks meer gaf om mezelf. Uiteindelijk zou mijn vermissing door heel europa bekend woorden en dat wou ik niet dus ben na de 7de dag trug naar de groep gegaan uit mezelf. Ik besoot me te gedragen en heb therapies gevolgd waaruit uitkwam dat ik borderline heb , en dat gesloten zitten niet goed is als je dat hebt. Ik mocht mij ouder van 16 tot 18 maar 1 keer per week zien , onder begleiding. Mocht geen telefoon en mocht 10 min naar buiten op afspraak. Ik mocht door mijn goede gedrag na 3 maanden al naar een open setting . Daar ben ik nu ..het is hier fijn..maar ik heb niks verwerkt wat ik meegemaakt heb en krijg bijna geen therapie. Ik weet soms niet hoe ik met vrijheid moet omgaan omdat ik dat 2 jaar niet had. Ik kan mij heel blij en goed opstellen en iedereen is verrast hoe goed het gaat met mij..terwijl ik van binnen kapot ben. Maar ik wil mijn moeder trots maken en laten zien dat ik oke ben. Ik hou van mijn familie en wil ze blij zien ..maar het voelt alsof ik kapot ben..en ik kan het niet meer
Datum:
20-03-2021
Naam:
Mikki
Leeftijd:
18
Provincie:
Noord-brabant

mijn verhaal

heyy,
ik ben een meisje van 14.
ik heb veel meegemaakt en ik maak elke dag en nacht plannen om zelfmoord te plegen.
Ik ben mishandeld door mijn eigen vader terwijl mijn moeder er naast stond en er niks aan deed, dit is op mijn 4e begonnen. ik ben altijd bang dat hij mij iets gaat aandoen.

ik heb anorexia nervosa dit is sinds zon anderhalf jaar. ik ben eindelijk op een stabiel gezond gewicht maar ik vecht er nog steeds elke minuut tegen.
ik heb al lang therapie en ik moet elke week naar het ziekenhuis. ik snap niet waarom ik besta, ik voel me geen mens maar een probleem.
ik weet dat het mijn ouders geen zak uitmaakt of ik nou leef of niet. ik heb in totaal 5 pogingen gedaan waarvan ik met 2 in het ziekenhuis belande.
ik zou er alles voor geven om een keer rust te hebben in mijn hoofd, en weer gelukkig kunnen voelen.
Datum:
09-03-2021
Naam:
Suze
Leeftijd:
14
Provincie:
Overijssel

Help

Ik wil zelfmoord plegen maar ik wil wel dat het lukt ik ben bang voor de toekomst ik heb soms het gevoel dat mensen me niet eens mogen dat ik hier ben zonder dat iemand het wil en mensen vroeger haatte me en dat snapte ik niet maar nu wel want ik haat mezelf ook ik doe er eigenlijk alles aan om het niet te laten zien want het is mijn probleem.
Datum:
06-03-2021
Naam:
Zoey
Leeftijd:
13
Provincie:
Gelderland

Drijfzand

Mijn verhaal begint tijdens mijn geboorte ik ben het oudste kind van mijn vader een meisje
Mijn vader vond mij een last en heeft mij nooit als een vreugde gezien maar last ik was altijd slecht
Mijn oom en neef hebben mij nooit als kind gezien maar als een sexpop die ze konden geuiken wanneer ze wilde mijn ex heeft mij nooit als mens gezien maar als een vuil doek die hij kon geuiken als boxbal mijn oertje zag mij als een last en om mijn laatste stukje trots te eken films van mij online gezet met voor en achternaam zodat de hele wereld mijn lichaam kan zien en zich kan bevredigen aan mij
Ik ben nu niks meer waard
Iedereen heeft spijt wat ze me hebben aangedaan
Ik kan niet doodgaan omdat dit mijn naasten kapot zou maken ik kan niet leven omdat dit mijn familie schande toeengt
Datum:
25-02-2021
Naam:
Inaya
Leeftijd:
32
Provincie:
Zuid-holland

i failed, again

ja waar moet ik eigenlijk beginnen. De pijn zit diep. Eigenlijk te diep. Wat is dat eigenlijk?? Goed genoeg zijn?? Tijd geleden dat ik dat voelde. Alleen mijn opa liet me goed genoeg voelen. Hij was alles voor me. Bijna 4 jaar zonder hem en iedere dag laat ik een traan omdat ik hem mis. School gaat alleen maar slechter en slechter. Ik doe zo hard mijn best maar mijn ouders zien het gewoon niet. Al een jaar zit in met mijn depressie. Even dacht ik dat het weg was. Ha domme ik. Het kwam terug alsof het nooit weg was geweest. Ik begon mezelf te snijden. Ik ben mezelf weer kwijt geraakt. Maar dit keer voelt het erger dan ooit. Ruzies met mn ouders worden steeds meer en meer en het eekt me keer op keer. Laatst zei mn pa ' je wilt niet weten hoe teleurgesteld ik in je ben. Hoe graag ik je door heel het huis heen wil rammen' En ik stond daar. Machteloos met tranen in mijn ogen tegen over hem. Bang was ik. Heel bang. Ik heb gefaalt. Voor de zoveelste keer. Vallen en opstaan toch?? Ik heb niet eens meer de kracht om op te staan.
Datum:
10-02-2021
Naam:
anoniem
Leeftijd:
13
Provincie:
Anders

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.