Ik ben een meisje van 15 jaar oud. En ik loop al 9 jaar lang met een depressie. En het begon in groep 3 toen wist ik al dat ik dood wou. Maar ik houdde vol tot te met groep 5. Toen zei ik tegen mijn vriendin ik ga zelfmoord plegen maar zij trok gelijk aan de bel. En dat was kut want ik moet eerst met mijn jufvrouw gaan praten en toen met de directeur . En ik smeekte dat hij het niet tegen mijn ouders ging zeggen. En het lukte hem te overtuigen ik zei gewoon dat ik het liet liggen en dat ik er nooit meer over zou zeggen maar dat was natuurlijk niet zo. Na 3 jaar later hield ik het nog vol om geen zelfmoord te plegen maar mijn jufvrouw merkte dat er iets was maar ze kon het niet plaatsen wat er met me was. Nou ik ging naar de eerste van de middelbare school en maakte nieuwe vrienden en ik dacht dat ik hun kon vertrouwen en zei dat ik niet lekker in mijn vel zat. Nou hun meldde het gelijk en toen zat ik in de shit. Want school belde gelijk mijn ouders en ik ben moslim en Marokkaanse ouders die snappen dat gewoon niet. Dat hun kleine meisje zelfmoord gedachtens heeft ze kunnen het gewoon niet plaatsen . Dus ik werd gedwongen op naar een psycholoog te gaan maar dat wou ik helemaal niet. Na een jaar bij een psycholoog te zitten zei dat het weer goed met me ging maar dat was helemaal niet zo . Ik heb gewoon heel die jaar gelogen. Maar nou bleef het niet bij alleen maar zelfmoordgedachten maar het ging nog een stap hoger ik kreeg haar gevoelens voor iedereen die me tegen zat . Ik kreeg zo een haat naar mensen ik had gewoon zin om ze te vermoorden zeker in de klas tegenover die leraren . En het ergste ik had de neiging om mijn ouders te vermoorden en dat heb ik ook geprobeerd ook maar ik wil ze helemaal niet vermoorden. Maar in mijn hoofd ging het alleen maar om ik of hun en niks anders. Dus ik gaf voor het slapen mijn vader een knuffel maar ik had een mes in mijn mouw en mijn vader zei auw je doet me pijn en ik zei oh sorry dat was mijn nagel maar nee dat was die mes. Hij had er een snee in zijn nek aan overgehouden. En ik besefte later pas dat ik iets strafbaars heb gedaan ik heb poging tot doodslag gedaan bij mijn vader. En ik voelde me zo schuldig. Ik had zelf het idee dat ik me zelf moest aangeven bij de politie. Maar ik kon het niet want ik wil helemaal niet in een jeugddetentie of jeugdgevangenis. Want nou zit ik met dat grote geheim. Wat nou eigenlijk geen geheim meer is want ik vertel het. En ik doe weer dagelijks een zelfmoordpoging alleen ik wil zo graag gaan alleen wat mij nog een beetje tegenhoud is dat ik een goede moslim wil zijn en in mijn geloof is het verboden om zelfmoord te plegen. Maar dat ik al 9 jaar lang loop met een depressie en niemand weet het ik word er helemaal gek van. Maar waarom moet ik nou de behoefte hebben om mensen te vermoorden ik snap het niet ik wil dat niet, maar als het ooit toch gebeurt dan kan ik me geen moslim noemen want dat doen moslims niet iemand anders vermoorden.
Ik denk dat dit mijn verhaal was het is best veel lezen maar misschien is het het waard ik vergelijk me een klein beetje met Randy Stair dat is een youtuber die dood is nou maar wou ook mensen vermoorden. Maar ik denk dat dit nou mijn verhaal is. Ik hoop dat ik probeer om een goede moslim te zijn. Maar ik kan niks beloven.
Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.
113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.