Levensverhalen (pagina 22)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Geen vooruitzicht en kracht meer

Ik ben helemaal klaar met het leven. Al vanaf een jonge leeftijd heb ik me altijd een buitenstaander gevoeld. Mijn ouders hadden een andere geloofsovertuiging waardoor ik op school veel gepest werd. Ik mocht nooit meedoen met verjaardagen en feestdagen, en werd daardoor al gauw als buitebeentje gezien. Daarvoor was ik altijd een druk en vrolijk kind.

Sinds mijn worsteling met dit geloof en hoe de buitenwereld er naar kijkt, ben ik het gaan verbergen voor mensen. Het geloof heb ik in mijn tienerjaren al verlaten, maar helaas ben je dan niet voorbereid op de echte wereld...

Ik heb het idee dat ik de afgelopen 15 jaar alleen maar de foute keuzes heb gemaakt. Op mijn 15e begon een depressie en ben ik begonnen met automutilatie. Na hulp van een psycholoog ben ik hier jaren mee gestopt. Helaas toen gaan experimenteren met drugs, en mijn vriend leren kennen. Ik heb vroeger wel eens gezegd dat ik geen kinderen hoefde. Want ja, je bent 16/17, dan zijn babies nog lang niet je prioriteit. Nu denk ik er anders over, maar laat de situatie het niet toe.

Nu ben ik 30 en nog steeds samen met mijn vriend. We hebben een geweldige 10 jaar gehad, studies afgerond, genoeg gefeest etc. Nu wordt ik ouder, en ben ik langzaam wel klaar met feesten, drugs gebruiken en al die onzin. Dat komt mede door een aantal ongelukkige gebeurtenissen de afgelopen paar jaar. Overlijdens, inbraken en overval hebben me weer terug een depressie ingeduwd. Sinds 2 jaar automutileer ik weer, en ik voel me de grootste mislukkeling ooit. Ik durf geen hulp te zoeken. Ik heb enkel een paar keer gechat met 113, in situaties dat ik het niet meer zag zitten.

Daarnaast werkt het gedrag van mijn vriend niet mee. Weg gaan vind ik heel lastig, want ben al mijn halve leven bij hem zowat. Hij kent mij supergoed, en ik hem. Ook hij is onlangs mensen verloren, dus weggaan voelt voor mij verkeerd in zo'n tijd. Ik heb gevoel dat ik er meer moeite in moet steken.

Elke dag haalt hij coke, en andere troep/drugs/medicatie in huis. Vervolgens gaat hij porno kijken. Ons seksleven was geweldig, maar ik heb er geen zin meer in op deze manier. Kun je me ook liefhebben zonder pornowijven erna te kijken, vraag ik me dan af.. En het is nooit genoeg, want met coke wilt die door en door en door en doorgaan. Sorry, maar boek dan maar een prostituee...

De dag erna hebben we standaard ruzie (dagelijks dus). Hij ligt hele dagen in bed, en heeft 0 ritme. Schreeuwt tegen me, elke dag opnieuw. Ik heb hem in de heftigste toestanden al aangetroffen, nadat ik uit mijn werk kwam bijvoorbeeld. Daardoor maak ik me ook steeds zorgen om z'n gezondheid.

Als ik aangeef dat ik niet meer wil dat het gehaald wordt, krijg ik beschuldigingen naar mijn kop. 'Je geeft me geen toekomstperspectief, want je wil toch geen kinderen' of 'jij snijdt jezelf dus snuif ik' of ' jij bent zo aan het zeuren de hele dag, je bent reden dat ik dit doe'

Sinds kort werkt hij weer, maar banen zijn van korte duur. Ook krijg ik de schuld omdat hij dan moet gaan werken. ‘Ik wil dit niet, ik doe dit alleen omdat jij steeds zo zeurt over geld’. Sorry, maar met die hoge dagelijkse uitgave van hem aan drugs, sorry maar dan zeik ik inderdaad over geld…50/100 euro elke dag is niet realistisch man! En ik wil ook eens kunnen sparen. Ik betaal mijn ziektekosten al 3 maanden niet omdat ik eten moet kopen. Ik werk mezelf op alle fronten in de nesten zo.

Zonder die troep is het de liefste vriend ooit. Maar het is een strijd die ik niet kan winnen. Die witte envelop wint het altijd van mij. En ik ben niet sterk genoeg om met deze situatie nu om te gaan. Na alles wat afgelopen jaren gebeurt is, ik kan dit niet. Het is me teveel. Ik ben net een jaar uit de ziektewet. Ik heb geen vrienden om mee te praten, vriendschappen gaan altijd kapot. Blijkbaar ben ik zo'n afschuwelijk mens.. Er zijn dagelijks momenten dat ik er aan denk om een einde eraan te maken. Ik heb al een heel plan, methode idee erbij. Ik heb al meerdere keren op het punt gestaan. Ik word bang van mezelf.. ik houd van mijn familie en dat is de enige reden dat ik nu hier zit dit te typen.

Ik hoop dat ik de kracht vind om hulp te vinden en hier uit te komen. Ik wil niet dood, ik wil gewoon gelukkig zijn.. maar ik ben radeloos hoe. Ik kan de pijn gewoon niet aan, ik wil schreeuwen wegrennen en verdampen.
Datum:
30-07-2022
Naam:
Eva
Leeftijd:
30
Provincie:
Gelderland

RUST.

Zonder het te weten is mijn probleem al begonnen toen ik 11 jaar was. In 78 zijn wij van Duitsland verhuist naar Nederland, mijn moeder is hier geboren en kreeg toen heimwee. Mijn vader kon hier niet wennen en ging treug naar Duitsland. Dus, mijn moeder heeft 5 kinderen toen alleen grootgebracht. Dus alles was voor mij nieuw. De school werd dus de L.T.S. Dat was het begin van discrimineren omdat ik een Duitser ben, zelfs de leraar deed toen mee. Ik leerde toen wat vrienden kennen waarmee ik veel mee omging, ook veel spijbelen hoorde daar toen bij. Een iemand nam mij toen mee naar een volwassen persoon, toen nog niet wetend met andere bedoelingen. Bleek een pedo te zijn geweest en met zijn praatjes wist hij mij regelmatig te misbruiken. Alles bij elkaar ben ik door 3 pedos seksueel misbruikt. Met gevolg loop er nog steeds mee rond in mijn hoofd. Er volgden 3 jeugdinternaten daar ik steeds moeilijker werd met omgang bij anderen. Jaren later ben ik gaan trouwen met de vrouw waarvan ik dacht gelukkig mee te worden, niet dus. Zij ging achter mij rug om met iemand vreemd waarvan ik dacht dat hij een vriend van mij was, hij kwam dus voor haar. Wat volgde was echtscheiding, bankrekening geplunderd, werkloos geworden, koophuis kwijt, 3 jaar dakloos gezworven door Nederland. Toen eerste zelfmoordpoging gedaan, maar helaas, politie vond mij en ik werd naar een klinik gebracht voor opname. Kreeg mijn leven niet zo goed op een rij, mijn hoofd was en is nog wel aanwezig, donker van binnen. Raakte aan de drugs en dronk heel veel. Soms nog geprobeerd om toch verder te gaan maar er werd veel misbruik gedaan ook van mijn goedheid, ben vaker door vrouwen van mijn goedheid bezeikt geworden. Hun zorgen waren door mij opgelost, dus kon ik ophoepelen. Ik ben nog steeds onder behandeling maar weet niet of het nog wel zin heeft. Nu loopt een traject voor Euthenasie dus hoop ik dat het wel doorgaat, kan ik waardig uit mijn leven stappen. De zelfmoordpogingen die ik gedaan heb, ruim 5 keer, wilden maar niet lukken. steeds werd ik op tijd gevonden. Dat was in dit heel kort schrijven mijn levenservaring.
Datum:
26-07-2022
Naam:
bono
Leeftijd:
55
Provincie:
Limburg

Geen uitweg

Hoi hoi allemaal !!
Mijn sombere leven is 6 jaar geleden begonnen eerder met mij jeugd had ik ook een zware tijd en zo is dat maar verder gegaan 6 jaar geleden leerde ik iemand kennen ik ging vanuit omdat hij een alleenstaand vader was van twee kinderen en ik van een heb ik een overweging gemaakt daar ben ik bij veilig met mijn dochter het ging de eerste maanden goed ik heb daarna mijn huis opgegeven gelijk veranderde hij in zijn gedrag na ons huwelijk werd het erger voor mijn was het al te laat om terug te keren en dan ook met een buitenlands afkomst ik moest alles op alles zetten om mijn huwelijk zo soepel mogelijk te maaken had zorg van mijn eigen kind en nog twee zorgen van mijn stiefkinderen ik kon mijn zelf loop van de jaren niet beschermen durfde ook nergens aan te kloppen vanwege zijn dreigementen en vanwege zijn kinderen de eenigste was ik die hun kon beschermen ik heb al die jaaren gesteelijk en lichamelijke mishandeling gehad ik vindt het heel erg dat je in Nederland over vrouwen rechten daad werkelijk niet zo is vrouwen worden in veilighuis gezet maar niet gehoord er moet ophouden met vrouwen mishandelingen gesteelijk en lichamelijk vrouw moet niet gestraft worden en in een hoekje gedouwd zo helpen ze niet want als je naar de politie gaat ja mevrouw we kunnen niks bewijzen al licht er een bewijs dat moet genoeg zijn mijn toekomstige ex partner stalkt me of volgt me waarvan ik geen raad meer weet wat ik kan doen ik wil niet ondergedoken zitten we zitten niet in de tweede wereld oorlog ik wil vrijheid op dit moment lijkt de eenigste weg zelf doding omdat je achter komt niks help je wordt zo moe van de waarheid vertellen en niet gehoord te worden ik hou me weertegen vanwege dat ik een prachtig kind heb
Datum:
18-07-2022
Naam:
Yasemin
Leeftijd:
35
Provincie:
Gelderland

Ikleefalseenzombie

Hoi iedereen!

Ik ben een single man van 39 , geen kinderen geen relatie.
Ik blow mezelf elke dag opnieuw de tering , omdat ik anders teveel voel dat ik verkeerd bezig ben.
Rekeningen al een paar maanden niet betaald, ik doe alleen maar (soort van) leuke dingen om mezelf af te leiden dat ik bijna 40 ben en in heel me leven geen fuck heb bereikt.
Het nemen van (hard) drugs daar ben ik al een tijdje mee gestopt, al was het wel lekker.
Even een tijdje niet nadenken over wat voor loser ik ben.
Ik denk al zeker 5 jaar aan het beëindigen van me leven , maar zelfs daar ben ik te laf voor.
Een tijd mezelf voorgehouden dat er nog teveel mensen van me houden om er een eind aan te maken, maar ik merk dat het me de laatste tijd steeds minder gaat boeien.
Los van de grond van de rapper steen draai ik veel te vaak en contempleer dan de manier waarop ik het zou moeten doen.
Suïcide by cop, voor de trein springen , net als Herman brood van een flat af of toch de ouderwetse strop op je nek.
Ik ben er nog niet over uit , ga het waarschijnlijk toch niet doen omdat ik er te laf voor ben.
Geen idee waarom ik dit deel eigenlijk , ik dacht misschien lucht het op maar helaas.

Groeten van een laffe zombie
Datum:
12-07-2022
Naam:
Peet
Leeftijd:
39
Provincie:
Zuid-holland

Mijn bijna dood

Ik zat aan mijn bureau met een pen in mijn hand ik schrijf op een a4 vaarwel familie ik keek in de spiegel en viel in tranen uit.
Ik had al heel lang zelfmoord gedachten, mijn nieuwe telefoon was kapot en ik was bang dat mijn ouders heel boos zouden worden.
Ik zei tegen mij morgen word mijn laatste dag.
De volgende dag ging ik van mijn laatste dag genieten ik ging met mijn hondje op de schommel ik ging alles doen om mij en mijn gezin blij te maken.
Ik zei tegen mijn hondje ik ga om 23.00 dood dan zie ik je nooit meer en ik ga je nooit vergeten, het voelde alsof hij mij verstond.
Ik ging in de avond naar de winkel en er kwamen allemaal herinneringen ik was aan het huilen op straat er kwam een vrouw naar mij toe en vroeg meisje gaat het?, ehh ja zei ik en ik liep verder.
Toen het 23.00 was wou ik het gaan doen maar ik weet niet precies meer hoe maar ik keek op mijn telefoon en hij deed het is was zoo blij ik had 3 statiemesjes in mijn kamer en liggen en ik gooide ze in mijn prullenbak en heb de volgende dag de vuilniszak weggebracht.
Datum:
04-07-2022
Naam:
LioNa
Leeftijd:
11
Provincie:
Noord-holland

Waarvoor?

Alleen en eenzaam, met mensen om je heen.
Geen verbintenis voelen, (vinden), met mensen om me heen.
De verwachting van het leven niet waar kunnen maken.
Alle relaties mislukken, heb daarin mijn eigen soapserie. Alleen maar ellende, en eenZaamheid, irritatie en wat nog meer.
Dan maar geen relatie, nu al jaren lang.
Voelt dat dan beter, NEE. Maar is een relatie dan beter.....? NEE.
O ja, ik heb autisme, hoera, nee dus. Weet al heel mijn leven dat ik anders ben. Ongeveer 10 jaar geleden dan vastgesteld, autisme???Kan ik het accepteren wil ik het accepteten. NEE, NEE.
Heb een opleiding gedaan, een bewuste keuze voor een vak diploma gehaald, werk in gevonden. Maar door mijn autisme volledig vastgelopen. Nu heb ik niks en zit ik al 9 maand thuis.

Ik ben gewoon moe, boos, geirriteerd, zwak, verdrietig.
Waarvoor
Datum:
04-07-2022
Naam:
Steffi
Leeftijd:
38
Provincie:
Gelderland

ik kan niet meer

hoi ik ben een meisje van 12 met een depressie.
Ik word van de ene naar de andere psygoloog gestuurd maar, ik kan het niet meer ik heb nu al meer dan 5 psygologen laten denken dat het goed met me gaat...
Mensen denken dat het makkelijk is om "clean" te blijven maar ik gaf na 3 dagen op. Ik ben weer begonnen met snijden, branden, het maken van zelfmoord plannen etc. elke dag weer lachen terwijl je van binnen alleen maar pijn hebt, dat voelt niet fijn. Mensen die denken dat ze het gevoel kennen maar niet eens een puntenslijper op hun kamer hebben weten niet hoe het voelt... Het is zo pijnlijk als je je tranen inhoud voor vrienden en die dan zeggen 'gaat het goed?'. Toen brak ik toen me beste vriend dat vroeg. Nu heeft me vader me aansteker gevonden en weggegooid, dus heb ik een nieuwe gekocht.

Ik kan zoveel redenen noemen om te gaan en ik heb maar 2 redenen om te blijven. En dat doet pijn, als je niet fijn in je vel zit help diegene niet gaan lachen en zeggen emo. Zoals iedereen bij mij doet omdat, ik krassen heb. niemand die in je gelooft. soms vraag ik me af als ik er niet meer zou zijn iemand zou merken dat ik er niet meer ben... ik denk dat ik ga doen... (iedereen die dit leest, stay strong i believe in you)
Datum:
30-06-2022
Naam:
amber
Leeftijd:
12
Provincie:
Zeeland

Daar zit je dan

Het heeft voor mij geen zin meer. De relatie is uit en ik heb mijn leven om haar heen gebouwd deze afgelopen drie jaar. Nu heb ik niks meer, geen doel of vooruitzicht. Ik werk nog steeds (in de zorg) maar ook dat bied niet genoeg plezier. Het zou me geen reet interesseren als ik ontslagen wordt. Ik wil eigenlijk ook helemaal niet meer werken. Ik ben op en kan niet meer. In september al een jaar tegen de burnout aan. Ik ga kapot en sterf vanbinnen. Ik wil niet meer maar ik moet wel. Voor wie eigenlijk? Voor mijn veeleisende vader die al 18 jaar dood is? Ik wil nog steeds aan zijn eisen voldoen en ook daar sterf ik langzaam maar zeker van.

Ik verpest alles in mijn leven vanwege de rotzooi uit mijn verleden. Ik heb jaren lopen ontkennen hoe ik echt ben en nu komt de klap aan. Ik ben niet goed. Ik weet waar ik heen ga. Ik ben bang maar ik accepteer het maar. Heb het er zelf naar gemaakt.

Ik heb haar teveel gekwetst, daardoor is het voorbij. Ik mis haar bij alles wat ik doe. Niemand om bij thuis te komen. Geen mooie glimlach die je begroet. Geen beertje om mijn armen omheen te slaan. Geen genegenheid en liefde meer.

Ik mis zelfs de ruzies. Ik wou dat ze nog een keer tegen me schreeuwde. Ik kon daar destijds niet tegen maar nu mis ik het. Gek hoe dat soms werkt.

Ik weet niet hoe ik het ga doen maar ik heb ideeën. Ik voel de hand van Magere Hein op mijn schouder. Hij is nu dichterbij dan ooit. Ik ben ook niet zo bang meer als eerst. Ik ben gewoon moe en leeg en kapot. Ik ben een lege huls. Een belachelijk excuus voor een man. Ik haat mezelf met een passie. Dit verdien ik.
Datum:
29-06-2022
Naam:
Boomer
Leeftijd:
28
Provincie:
Overijssel

Mw

Ik voel me zo ontzettend alleen. Soms denk ik dat alleen de Dood me gezelschap kan geven. Er is niks hier. Er is niemand hier. Zoveel mensen, zoveel gezichten, zoveel stemmen. Maar er is geen connectie. Ik wil hier niet meer zijn, maar ik heb geen moed om het te doen. Misschien krijg ik een ongeluk of gebeurt er iets waardoor ik niet meer wakker word. Ik heb niets om voor te leven. Geen liefde, geen partner, niets. Ik wil slapen en nooit meer wakker worden.
Datum:
25-06-2022
Naam:
Schemer
Leeftijd:
37
Provincie:
Drenthe

Misschien in een ander leven.

Groep 5. Daar ging het mis, het pesten werd erger en erger. Toen het me teveel werd zei ik iedere keer tegen mijn moeder, 'mama, ik heb buikpijn en hoofdpijn,mag ik alsjeblieft thuis blijven?' En zo ging het bijna elke dag. Maar ik kon niet iedere dag thuis blijven, anders hadden we de politie aan de deur. Iedere keer dat ik naar school ging was het 'hey jongens! Daar is dat vieze kreng weer!' Of soms erger. Toen ben ik uiteindelijk naar een andere school gegaan. Ik kwam bij een paar oude klasgenoten in de klas,die waren ook naar een andere school gegaan dankzij het pesten. Het ging een paar maanden goed,toen kreeg ik ruzie met m'n vader. Ik was vergeten dat ik die dag niet mocht afspreken maar deed het toch,want ja, ik was het vergeten. M'n vader werd woest en begon te schreeuwen en stuurde m'n 'vriendin' weg. De dagen erna waren vreselijk. Er werd over me geroddeld,iedereen haatte me. Niemand wou nog vrienden met me zijn. Totdat ik naar de juf ben gegaan. Iedereen werd uit de klas gehaald om te praten over van alles. Toen werden ik en m'n 'vriendin' uit de klas gehaald, we hadden het 'uitgepraat'. Maar het bleef maar gebeuren. Groep 7, toen ging het mis. Corona, mensen verloren waarvan ik zo veel van hield, wow. Ik heb niemand meer, dacht ik. M'n mentale gezondheid ging hard naar beneden. Weinig slaap,ik at bijna niet, ik deed mezelf pijn, etc. Ik vertelde het tegen m'n moeder, eerst nam ze me niet serieus, totdat ik in tranen uitbarstte. Ik kreeg hulp van een super lieve vrouw, ze heeft me door alles geholpen. Toen was ze er een tijdje niet. Alles ging fout,alles. Toen was de zomervakantie er, dat was leuk. Maar groep 8? Tja, dat was een hel. In september gingen we op kamp. Ik moest met de andere meiden slapen. Ik was een van de meest gehaatte van alle. Ik wou zo graag naar huis, maar dat kon niet. We waren op Schiermonnikoog, dan kan je niet zomaar even naar huis. Er waren wel leuke momenten maar het was ook gauw weer klaar. Begin 2022 ging het zoveel beter, maar rond mei, ging m'n mentale gezondheid zo hard naar beneden dat ik slaappillen nodig had, ik mocht/mag niet bij scherpe dingen komen, ik heb meerdere zelfmoord pogingen gedaan rond mei, en begin juni. Ze zijn allemaal mislukt, ik ben er nog 'goed' vanaf gekomen. Maar de ruzies met m'n vader, die zijn erger geworden. Hij heeft me meerdere keren bedreigd en heeft ook vaak genoeg gezegd dat hij zò klaar met me is dat hij me bij t' treinstation wilt zetten en me wilt zien springen voor een trein. M'n moeder helpt me ook niet meer. Ik wil dat het stopt. En ja, ik ben ook geen lieverdje, maar dat betekent niet dat ik zo behandeld moet worden alsof ik een stuk stront ben,toch? Ik zie het niet meer zitten, ik wil er een einde aan maken. En zo snel mogelijk. Ik kan het niet meer aan. Misschien in een ander leven word ik wel gewaardeerd, tja, ik ben nog maar 13, dus wat weet ik er nou van he? Hopelijk begrijpen de mensen die me zoveel pijn hebben gedaan weten wat ze me aan hebben gedaan.

Hopelijk zie ik m'n oma en opa weer, en m'n broer. Hopelijk.
Datum:
18-06-2022
Naam:
L.
Leeftijd:
13
Provincie:
Drenthe
Praat erover!
Logo Stichting 113 Zelfmoordpreventie
0800-0113
Chat: www.113.nl

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.