Levensverhalen (pagina 193)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

help

Ik zoek een pil of zoiets ben er klaar mee maar een zak over mijn hoofdstaat me niet aan dan liever trein alleen ik ken de machinisten en weet wat het met ze doet dus hebben jullie iets voor me
Datum:
29-03-2015
Naam:
dirk
Leeftijd:
58
Provincie:
Overijssel

ik ben het zat

ik vraag al zoveel keer aan mijn dokter geef mij een spuit en laat mij slapen het woord steets zwarter en zwarter in mijn hooft alles gaat fout en ik wil rust maar begrip is er niet
Datum:
28-03-2015
Naam:
peter
Leeftijd:
67
Provincie:
Zuid-holland

ik kan het ni meer aan

hallo
de school zorgt voor allemaal problemen enzo...
daardoor wordt alles afgepakt :(
paardrijden turnen dansen ..
ik heb al vaak zelfmoord pogingen willen doen maar kreeg me niet zo ver .
ik vraag me af waarom ik op deze wereld ben ik doe altijd alles verkeerd :(
help me
Datum:
27-03-2015
Naam:
annelies
Leeftijd:
13
Provincie:
België

ik kan niet stoppen met denken aan haar

Ik ben verliefd op een meisje(iilham) ik blijf alleen maar denken aan haar. Ik weet dat ze niet op me is en toch heb ik het geprobeerd. Ik ben vaak open tegen haar en zei niet met mij. Ik snap het gwn niet het is alsof ik de slechste jongen ben op aarde. Ik ben alleen maar op haar niemand anders ik kan me gedachten niet veranderen echt niet ik heb het geprobeerd. Er was zelf een andere meisje maar mijn focus bleef op ilham. Een dag was ik echt depresief want ik kon het niet begrijpen zei praat met iedereen behalve ik. Ik voelde me echt alleen. Ik was in mijn kamer later de dag aan het huilen ik at totaal niks en op school was ik altijd druk maar ik was ook gwn stil. Ik voel me nog steeds onbelangerijk ik ben blind in liefde en ja ik weet het maar ik blijf nog steeds denken aan haar het stopt gewoon niet. ik wil gewoon zelfmoord plegen omdat ik zonder haar niet kan leven en ik weet dat veel jongens op haar is en ik weet dat ze nog steeds single is. Ik ben mishien jarloers maar ik krijg gwn een brok in me keel als ze met andere jongens zo blij praat. Alsof ik een mietje bent ik durf alleen te chatten maar in reallife gaat het zo vaag. Ik wou gwn dit schrijven omdat ik dan dacht dat het weg gaat volgens mij is dit ook een verkeerde forum voormij echt
Datum:
26-03-2015
Naam:
popcorn
Leeftijd:
18
Provincie:
Anders

Haaaattt

Ik ben eigenlijk 14 jaar maar zie het leven nu al niet meer zitten door alle pesterijen... Ik ben transgender en niemand begrijpt dat... Ik word zwaar gepest en mishandeld... Mijn moeder heeft mij verlaten...
Ik kan het niet meer en wil er een eind aan maken.... MAAR HOE!? Ik snij al sinds ik 6/7jaar oud ben en doe aan anorexia al 4/5jaar.... Heeft iemand tips voor mij of iets?
.
Groetjes! Jayson!!
Datum:
26-03-2015
Naam:
Jayson
Leeftijd:
19
Provincie:
Noord-holland

niet meer voldoende

Sinds kort is mijn relatie over . Heb1.5 jaar gehad met veel up en downs.. en toch blijf ik van die persoon houden .. maar sinds dat het uit is heb ik geen behoefte meer in de dingen .. waar ik plezier uithaal is er niet meer .. me werk lijdt er onder mensen in mijn omgeving intresseren me niet meer .. ik slaap bij een vriend .. drink alc om te slapen en drugs om vrolijk te zijn .. maar zelfs dat werkt niet meer .. alsof je levensenergie totaal weg is. Ik heb hulp gezocht maar het maakt het alleen maar moeilijker .. ik ben bang dat ik doorzet met eind maken van mij ...
Datum:
26-03-2015
Naam:
gerard
Leeftijd:
31
Provincie:
Groningen

ik weet het niet meer

Ik heb vaak last van depressie buien, dan kom ik na school vaak thuis en begin ik gewoon te huilen, soms fake ik ook dag ik ziek ben omdat ik gewoon niet naar school wil, gewoon even alleen. Er waren ook wel goeie tijden ik zat op hockey had genoeg vrienden en had een leuk tijd op school maar dat is allemaal veraderd. Ook heb ik het gevoel dat iedereen me niet meer moet ook op school dat ze me nu links laten liggen waarom weet ik ook niet?! Ik zit nu ik mijn examen jaar dus weer een depressie bui is niet echt handig, het zijn maar de kleine dingetje die je het al doen voelen, eenzaamheid, dat mensen je vergeten, mensen steeds minder met je praten en op je neer kijken. Ik weet dat ik nog maar 15 ben maar heb al grote verdriet ! Ik wil me leven daarom gewoon weer goed op de rails krijgen, nieuwe vrienden maken, gewoon weer naar school, en het positieve in het leven weer zien! Maar toch denk ik soms toch aan zelfmoord, me polsen doorsnijden, zo gebeurd toch? Dat zou alles veel makkelijker maken, lekker rustig daarboven zitten kijken wat voor fouten iedereen daar beneden maakt ;) maarja ik zou mijn familie er erg veel pijn meedoen vooral mijn moeder. Ze heeft al veel verdriet, ik kan het gewoon niet maken tegenover haar.

Ik kan nu twee kanten op of ik blijf depresief en ga zo door met me leven, of ik ga de positieve kanten weer zien. Natuurlijk wil ik voor de 2e gaan maar dat is nog niet zo makkelijk, als je heel sterk aan zelfmoord heb gedacht.

Meestal zit ik in me kamer na te denken over hoe ik het zou doen of wanneer, dit maakt mij juist alleen maar ongelukkiger en dat begrijp ik zelf ook wel!

Afgelopen keer heb ik een feestje gehad het was heerlijk dat zou ik vaker willen, dat laat je de leuke kant van het leven weer zien, dat was toen leuk met vrienden , beetje praten met een wijntje erbij ja dan gaat alles makkelijker het was erg gezellig! Maarja dit heb ik 1 keer in de zoveel tijd, en ik weet dat het aan mezelf ligt maar ik vind het heel moeilijk om nieuwe mensen te leren kennen , wat zullen ze van me vinden ? Vinden ze me niet raar of lelijk ?

maarja om het even hard te zeggen vind ik gewoon dat ik me bek moet houden en gewoon nieuwe mensen moet gaan leren kennen, op een leuke sport moet gaan , en goed moet gaan leren voor school !!!!!!

Dat zou geweldig zijn toch?!
ik ga in ieder geval me best doen jullie toch ook ?!

Over een tijdje zal ik wel weer een berichtje sturen en vertellen hoe het dan met me gaat.

Een ding kan ik vertellen zeldmoord is nooit de oplossing voor dingen ! Geloof in jezelf !

xx
Datum:
26-03-2015
Naam:
anoniem
Leeftijd:
16
Provincie:
Zuid-holland

ik zie het leven niet meer zitten

hallo
ik ben J. 47 jaar ik ben gehuwd en heb een zoon van 16
op jonge leeftijd heb i mijn vader verloren
dat heeft mijn veel pijn gedaan
in de jaren hierna ben ik ook mijn moeder mijn twee broers en een zus verloren
ik heb twee jaar terug flinke stres gehad waar ik niet over wilde praten
ik zag dingen en dieren en mensen die er niet zijn . klein voorbeeld ik lig te slapen word waker en zie een persoon of iets anders naast mijn staan ik schrik mijn bijna dood ik duik onder de dekens even later kijk ik weer eens en weg is het
dit is maar een klein voorbeeld
dit probleem is ook verholpen het was dus stres. de relatie met mijn vrouw loop ook niet goed zij zit liever in het casino als dat zij bij mijn en mijn zoon is
mijn zoon gaat in de avond ook naar zijn vrienden ( vriendinnen )
dus zit ik in mijn eendje op de bank
dat doe mijn veel verdriet
nu ben ik ook nog ontslagen op mijn werk
loop bij de UVV
zoek me rot naar een nieuwe baan
maar ook daar heb je tegen slag
heb je een sollisitatie gedaan en ga je langs voor een gesprek
word er heel mooi gepraat word aan iedereen voorgesteld .. dus ik denk dat zit wel goed.. NEE dus ze bellen niet eens meer terug en dit is al heel vaak zo gegaan
ik denk dat ik weer stress heb .maar dat maak niets meer uit
ik zoek naar een manier om mijn van kant te maken. over mijn vrouw maak ik mijn niet druk en mijn zoon ik hoop dat hij het wel ret ( het gaat goed met die jongen)
op school en ook op zijn werk ( bezorg beer )
ik ben het leven echt zat ja echt zat
ik denk dat ik mijn handen vast bind met een thairap en in de rivier spring
ik heb nooit drugs gebruikt
een flinke partij drugs lijk mijn ook wel goed



Datum:
26-03-2015
Naam:
J
Leeftijd:
47
Provincie:
Zuid-holland

En ik ben zo alleen...

Mijn grote droom om een jaar naar het buitenland te gaan was helaas mislukt. Na 4 maanden gaf ik het op, kon ik het niet meer. Hele leuke jongen ontmoet daar, het voelde alsof ik voor het eerst verliefd werd. Maar na een aantal maanden terug ging dit (natuurlijk) ook weer over. Ik werd namelijk depressief. Mijn vrienden waren mijn vrienden niet meer. Omdat ik weg was geweest hadden ze een plekje zonder mij gevonden. Naar school kon ik niet meer, ik kon niet in het midden van het jaar instromen. Natuurlijk zag ik mijn vrienden nog wel ooit, in het weekend, maar ik had meer nodig. Mijn moeder was ook vaak werken, en als ze er was, waren het meer chagrijnige gesprekken, omdat ze vaak moe was van het werk. Mijn ouders zijn gescheiden en mijn vader woont 15km verderop. Bij hem thuis zijn voelt als een gevangenis. Het voelt alsof ik geen privacy heb, ik laat hem ook niet binnen. Ik wil niet dat hij het hoort als ik aan het zingen ben, ik wil niet dat hij me in mijn pyjama ziet. Hij doet niks verkeerd, maar het voelt gewoon niet prettig, en dat zal ook nooit meer zo zijn. En het werd steeds erger en erger.. Op een gegeven moment was ik het zat en begon ik boos te worden op mijn vrienden, mijn ouders. Ze werden uiteraard boos terug en ik stortte in. Toen begonnen de paniekaanvallen en zo ook het snijden. Het hielp. Maar natuurlijk, ik ben nog een kind, en ik denk er dan weer niet over na dat ik het komende half jaar geen jurk of shirt met korte mouwen aan kan, want ik heb diepe krassen op mijn armen staan. Ik heb (of had) dan wel een vriend (mijn ex-vriend) die er vaak voor me was. Ik keek vaak zijn berichten na, omdat ik erg paranoide ben. Stel er roddelt iemand over me! Helaas gebeurt dit toch erg vaak en dat zag ik dus ook. Weer een paniekaanval, weer een streep erbij op mijn arm. En dan moet ik natuurlijk gaan werken, want niks doen kan niet op mijn leeftijd. Werken maakt het alleen veel erger. Ik kan namelijk niks doen wat ik leuk vind, ik heb al 3 jaar een blessure aan mijn enkels en voeten, waar mijn moeder ook niks aan wil laten doen. Zelf doen? Dat lukt niet. Ik heb namelijk ook nog last van te weinig zelfvertrouwen en iemand bellen voor een afspraak, of vertellen wat er is, gaat niet. Nu zit ik bij een therapeut. Ja, niet eens een psycholoog want deze therapeute was volgens mijn moeder de beste die er is. Alleen verwoest ze mijn leven. Mijn moeder gaat daar namelijk ook heen. En mijn therapeute zegt tegen mijn moeder dat ze strenger tegen me moet doen, wat resulteert in een moeder die niet meer vraagt wat er is, maar boos wordt als ik weer eens zit te huilen. Die niet meer vraagt hoe het gaat, maar vindt dat ik daar zelf maar mee moet komen, wat dus niet gaat.

Ik kan het niet meer aan. Het voelt alsof ik constant alleen ben. Het enige wat ik nog doe is huilend opstaan, werken, eten, naar boven, en huilend in slaap vallen. Ik kan zo niet meer verder. Ik weet wel dat alles weer beter gaat komen en dat ik er mensen mee pijn ga doen als ik zelfmoord pleeg, maar ik zie geen andere optie meer.

Fijn om mijn verhaal hier kwijt te kunnen.
Datum:
25-03-2015
Naam:
anoniem
Leeftijd:
16
Provincie:
Noord-brabant

kapot

Soms denk ik van Kwil hier niet meer zijn omdat men leven omzeep is dankzij men zus :( ben liever daar boven dan beneden ze geen pijn geen. Leugenaars :( gebroken vanbinnen van buiten niks te zien
Datum:
25-03-2015
Naam:
kimberley
Leeftijd:
18
Provincie:
België

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.