Levensverhalen (pagina 191)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Mijn hoofd zit vol

Zo af en toe zit mijn hoofd vol, gedachten klemmen. Ik kom in zon periode tot weinig(werk/prive) Ze komen niet meer los van mijn hoofd.

Het gebeurt steeds vaker.

Ik wil mijn hoofd leeg. ik doe mijn best, de periodes worden langer uit eindelijk lukt het weer.

Het gebeurt steeds vaker.

Soms wil ik het niet. ik wil voor altijd een leeg hoofd, ontspannen kunnen zijn.
Datum:
10-04-2015
Naam:
Gerjan
Leeftijd:
37
Provincie:
Utrecht

Verdriet 😪😭

Het begon allemaal met de verkeerde jongen die ik leerde kennen op Facebook. We begonnen te praten. We kregen gevoelens voor elkaar. Maar we hadden elkaar nog noot in het echt gezien. Maar toch waren er gevoelens. We zijn 5 maanden samen geweest. Op een moment vroeg hij een naaktfoto. En ja als lief van iemand dan doe je stomme dingen. Dus ik stuurde 1. Paar dagen later was het uit. We kregen harde ruzie. Op school werd er geroddeld, over naaktfoto\'s . Ik wist nu ben ik dood! Ik wist niet wat ik moest doen! Afwachten? Dat heb ik gedaan. Het ging heel het school rond. Ik probeerde er me zo het minst mogelijke van aan te trekken. Thuis had ik het ook niet al te makkelijk. Mijn punten waren slecht. Mijn moeder was altijd maar kwaad op mij. Jongens gebruikten mij alleen maar 😭. Ik zit zo hard met de gedachte om zelfmoord te plegen! Ik wil het doen! Ma er houd mij iets tegen. Maar ik weet niet wat. Ik zit met slechte gedachten en niemand kan mij overhalen 😭. Dit is het einde ik voel het ! 😭😭😭.
Datum:
10-04-2015
Naam:
Femke
Leeftijd:
15
Provincie:
België

Ik maak mezelf ook kapot met de pijn die ik nu heb

Me vriendin heeft het uitgemaakt ... Ik heb heel men lagere school , heel men middelbaar geen vrienden gehab ... Me vriendin is ALLES wat ik hab ... Alles waar ik voor leefde ... Alles wat ik wouw ... Ze heeft me een paar keer tegen gehouden ... Maar het sta nu vast ... Tegen wanneer iemand dit leest ben ik al weg ... Ik wil WEG zolang zij weg is ... Bye
Datum:
09-04-2015
Naam:
Kyanii
Leeftijd:
19
Provincie:
België

Hoe is het zover gekomen

Ik ben een ontwikkelde vrouw met hersens en empatisch vermogen. Goeie banen gehad, veel vrienden, en een lieve gehandicapte dochter.

Vijf jaar geleden vertrok haar vader van de een op de andere dag. Bleek getrouwd met een ander. Nooit meer naar ons kind omgekeken.
Sinds die tijd probeer ik alle eindjes aan elkaar te knopen. De laatste weken lukt dat niet meer. Ik zit al jaren in de WIA en werk gelukkig part time drie dagen pw. Mijn kindje woont in een zorginstelling, waar ze vier dagen pw woont. Ik heb nog een koophuis met mijn ex waar ik geen eigenaar meer van ben, maar wel hoofdelijk aansprakelijk. Hij heeft een enorme restschuld opgebouwd en is gevlucht naar het buitenland. Ik kan de restschuld niet betalen en mijn kind heeft meer alimentatie nodig dan 50,- pm.

Sinds deze maand is de stress weer opgelopen. Ik weet niet meer hoe ik t op moet lossen. Bang om uit mn huis te worden gegooid en mn baan kwijt te raken. Er komt een restschuld van minimaal 150 k uit. En mn ex is gevlogen. mn kind is zwaar gehandicapt, hij kijkt al jaren niet naar haar om. Ik zie het niet meer zitten, noch fysiek, noch psychisch. Heb tig rechtszaken achter de rug, en nog is het niet opgelost.
Datum:
09-04-2015
Naam:
Joy
Leeftijd:
40
Provincie:
Utrecht

Ik zie de zin van het leven niet

Zolang ik me kan herinneren voel ik me al minderwaardig als andere mensen, heb ik het gevoel dat ik niet goed genoeg ben en beter moet presteren. Het is nooit goed genoeg en het kan altijd beter zijn dan ook woorden die dagelijks door mijn hoofd schieten.
Toen ik 13 jaar was ben ik enorm gepest en dit bevestigde alle negatieve gedachten die ik al in mijn hoofd had. Dit was ook het moment dat de zelfmoordgedachtes begonnen. Ik kon het niet aan, ik had iets nodig om mij 100% op te kunnen focussen zodat ik de pijn minder zou voelen. Ik probeerde de controle terug in eigen handen te krijgen, helaas werden de problemen hierdoor nog veel groter.
Ik kreeg anorexia nervosa..
Na een periode sloeg ik om naar boulimia, toen begon er een nieuwe hel periode..
Ik voelde me zo ongelooflijk mislukt en ik was zo boos op mezelf :( Ik startte met automutilatie (zelfbeschadiging) om de psychische pijn niet te hoeven voelen, als ik bloed zag en lichamelijke pijn had voelde ik me opgelucht en viel er een soort last van me schouders af. Helaas was dat van korte duur, even later kwam het enorme schuldgevoel namelijk. Die afschuwelijke schaamte, de schaamte zo groot dat je andere mensen niet eens onder ogen durfde te komen. Ik belande in een visuele cirkel en de negatieve gedachtes waren groter dan ooit tevoren. Ik deed mijn 1e poging, mislukt zoals je ziet. Daarna ben ik in behandeling gegaan om alle problemen aan te pakken, ik heb er alles aan gedaan om me beter te gaan voelen maar het wil gewoon niet lukken.
Ik dacht dat als ik mijn havo zou halen en zou gaan studeren ik weer de zin van het leven terug zou vinden, helaas dat is niet gebeurt. De zelfmoordgedachtes tieren nog iedere dag door mijn hoofd en ik wordt er zo ongelooflijk moe van :(
Niemand begrijpt mij in mijn omgeving en niemand snapt dat die gedachtes zo sterk zijn. Aan de ene kant wil ik zo graag weg van deze aarde, deze aarde vol woede en kwaadheid, maar iets in mij houdt mij nog tegen. Ergens heb ik nog een stukje hoop dat het ooit beter gaat worden, maar die wordt steeds kleiner..
Ik heb het gevoel dat ik hier gewoon niet thuishoor, dat dit niet de juiste plek voor mij is.
Ik ben al jaren aan het vechten, maar ik ben gewoon op. Ik kan niet meer.
Zullen mensen het ooit gaan begrijpen als ik mezelf het leven ontneem? Zullen ze mijn keuze ooit accepteren?

Liefs,
xx
Datum:
09-04-2015
Naam:
Marlene
Leeftijd:
19
Provincie:
Friesland

m

mijn broer is puber en hij pest mij
en ik reageer daar agrasief op hoe kan ik dit oplossen
Datum:
08-04-2015
Naam:
mertje
Leeftijd:
11
Provincie:
Limburg

Leven/Getuigenis/Eeuwig leven.

Hoi,

In de afgelopen jaren, heb ik een heel aantal keer de gedachte gehad, om een einde aan dit leven te maken. Maar keer op keer, merkte ik dat God ervoor zorgde, dat het niet is gekomen tot een daadwerkelijke zelfmoordpoging. Door mensen op mijn pad te sturen, die me tegen hielden... Of door andere redenen, waardoor ik weer van het idee, om er een eind aan te maken afstapte. Ik ben Christen, en ik wil graag delen, wat er in mijn leven is gebeurd... En ik hoop, dat anderen er veel aan mogen hebben!! Als ik Jezus niet had gekend, was ik er niet meer geweest...Hieronder het getuigenis, van hoe ik tot geloof mocht komen. Ik was 23 en woonde tijdelijk bij mijn ouders. Elke dag, kreeg ik verkeerde dingen te zien uit mijn leven. Ja, zonden! En ik weet, dat God Rechtvaardig is. En ik geloof dat elk mens, voor Zijn Troon komt te staan, om rekenschap af te leggen. Hoe moest dat nu, vroeg ik me af. Ik vertelde/beleed God mijn zonde, en bad Hem om vergeving daarvoor. Dat ging ongeveer 3 maanden zo door, elke dag. Op het laatst was het zo duister voor me, en ik trok de hele situatie niet meer. Ik stond in de keuken, en iemand zei iets wat me zo triggerde, en me woest maakte, dat ik een stoel pakte om me daarop af te reageren. De stoel ging aan stukken, en ik gaf een lange luide schreeuw... Het leek alsof mijn hart gebroken was. Iemand vroeg daarna iets aan me, en mijn hele stem klonk vervormd. Als een aangeschoten stuk wild, in doodsnood. Ik ben boven gerend, en begon te huilen. Toen vroeg ik ineens, Heere Jezus wilt U in mijn leven komen?

Daarna werd ik vervuld met zo veel liefde van Hem, maar ook tot Hem, dat ik dat niet kan uitdrukken in woorden. Zo sterk was het. Ik wist dat Jezus, me alle zonden had vergeven!! De enorme last van de zonden was ook weg! Ik voelde bevrijd door Hem!! En ik wist ook in heel mijn wezen, dat als ik zou sterven ik naar God toe mag gaan. Verwonderd keek ik terug in mijn leven, dat ik \"het\" gezocht had. Met \"het\" bedoel ik het stukje, wat je als mens zoekt diep in je hart. Ik had \"het\" ook gezocht. In geld, vrouwen, uitgaan maar elke keer leek het in het zicht, maar het was niet te grijpen. Toen ik door genade Jezus mocht leren kennen wist ik dat Hij dat stuk was wat ontbrak in mij. Hij heeft mij gered van de eeuwige dood(hel), en Hem is alle eer!! Ieder mens doet helaas zonde, maar God wil dat vergeven aan de mensen, als ze daarom vragen en bidden in Jezus Naam. Na dit leven is er nog een leven... Een leven in eeuwigheid. Ik ben nu 33, maar toen ik ongeveer 19 jaar was, had ik teveel drugs op, en toen ben ik in de hel beland, waar God me weer heeft uitgehaald. Dat is een wonder!! Normaal gebeurd dat niet.. Jezus zegt, dat alleen door Hem behouden kan worden! Buiten Hem gaat de mens verloren... Dit klinkt misschien hard, maar beter dat ik dan nu hard ben, dan dat ik zou zwijgen. Hij is de enige weg tot God! En Hij heeft ook voor jou de prijs betaald, aan het kruis!! Geloof je dat? Geloof je dat Hij jou zonden wilde dragen? Ik wens iedereen die dit nu leest, specifiek die rust en vrede toe, die alleen Jezus in je hart, je kan geven!! Hoe? Als jij of u, met een oprecht hart Hem, in je leven vraagt, zal Hij ook in je leven komen!! Hij heeft dat beloofd!!! Heel veel sterkte, en alle liefs, en kracht toegewenst!!!
Datum:
08-04-2015
Naam:
Cees
Leeftijd:
33
Provincie:
Gelderland

Ik weet het niet meer?

Ik heb geen rot jeugd gehad in tegenstelling tot vele andere verhalen op deze site. Heb wel altijd moeite gehad om met mijn gevoelens open kaart te spelen hou deze liever voor mezelf. ( Ook al vreet het me nu op van binnen ) Ik ben gepest op de middelbare maar dit is dankzij de begeleiding/opvang van mijn fantastische ouders/broer/familie verleden tijd. Ik heb niet veel vrienden maar degene zijn wel de beste die ik me zou kunnen wensen. Ik heb zelfs een fulltime baan en een eigen auto. Echter heb ik ondanks het bovenstaande toch besloten hier mijn verhaal te doen.

Ik werk al sinds mijn 2de MBO opleiding bij het bedrijf en sinds de zomer in full time functie. Was hier in het begin ontzettend blij mee want het is niet makkelijk om in het huidige klimaat een baan te vinden en mijn baan was echt mijn leven. Echter na 3 maanden kom ik terug van een aantal vrije dagen en is er het een en ander misgegaan op de zaak ( notabene door mijn vervanger) krijg ik hier doodleuk de schuld van. Mijn zelfvertrouwen (wat ik toch al te weinig had go figure ) heeft hierdoor een flinke deuk opgelopen. Sindsdien gaat er steeds meer mis in mijn functie en ben ik nu de gebeten hond. In de ogen van mijn leidinggevende kan ik al niets meer goed doen. Mijn supercollegae die mij proberen te helpen worden helaas ook getroffen door deze fouten.

Een aantal maanden geleden ging het echter zo fout dat ik en mijn leidinggevende een officiële waarschuwing hebben ontvangen. Mijn collegae zeiden dat het niet perse mijn fout was vanwege nieuwe procedures/weinig begeleiding maar het kwaad was al geschiedt.

Sindsdien loop ik elke dag op eierschalen moet ik telkens steken onder water door mijn leidinggevende weglachen en gaat het functioneren op werk nog minder. Mijn leidinggevende heeft geen vertrouwen meer en heeft gezegd dat als hij op de een of andere manier zijn baan kwijtraakt door een 2 waarschuwing hij mij wel eens op zou zoeken.

Hoe moet ik nu verder in mijn werk waaruit ik eerst zoveel voldoening haalde? De band met de leidinggevende die tijdens mijn stage vooraf uitstekend was is verpest. Ik kan niet meer functioneren en denk continu aan zelfmoord, wie zou mij nu missen alleen de bovenstaande familie/vrienden. Ik breng verder toch niets extra\'s in deze maatschappij? Ik heb geen vriendin/wel een disfunctioneel karakter en tal van problemen op mijn werk. Ben totaal uitgeput en probeer elke ochtend tegenover mijn ouders mijn masker intact te laten maar wordt er gewoon zo moe van.

Waarschijnlijk zal er wel weer een emotionele uitbarsting volgen net als de vorige keer toen het emmertje overliep maar mijn ouders zijn zo trots op mij terwijl hun nu niet weten hoe ik mij momenteel voel/en de situatie op werk steeds verslechterd.

Eigenlijk hoop ik dat er een eenzijdig ongeluk gebeurd zodat ik het niet zelf hoef te doen, en daarmee familie/vrienden pijn moet doen. Ik weet het gewoon niet meer?
Datum:
08-04-2015
Naam:
Carfanatic
Leeftijd:
24
Provincie:
Noord-brabant

Alleen

Mijn vrienden en ik hebben veel meegemaakt met elkaar. In deze periode heb ik me sterk gehouden om er voor ze te zijn. Maar het ging alleen slechter. En nu weet ik het niet meer. Ik voel me vaak alleen en ik snij mezelf vaak. Ik ben de reden dat mijn vrienden zich slecht voelen. Het is voor iedereen beter als ik weg ben. Gewoon dood
Datum:
07-04-2015
Naam:
Sterre
Leeftijd:
15
Provincie:
Gelderland

het gaat niet meer

Op mijn 9jaar zijn al die probemen begonnen sinds dien heb ik er al altijd alleen voor gestaan.
De mensen zeiden wel "hou vol de goede tijden komen wel" ondertussen ik blijf maar hopen en wachte n tot dat alles terug goe komt maar ik kan het gewoon nietmeer :( ik ben het echt beu :( iedereen laat mij nu vallen omdat ik mezelf pijn doe door te snijden enzo maar die pijn is draagbaar vergeleken met de pijn diep van binnen :( maar niemand wil dit begrijpen maar echt niemand :'(
Datum:
05-04-2015
Naam:
tatjana
Leeftijd:
15
Provincie:
België

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.