Levensverhalen (pagina 196)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

dood

ik weet het niet meer ik wil dood
Datum:
20-02-2015
Naam:
harke
Leeftijd:
28
Provincie:
Limburg

shit stilte

het is zo een kut gevoel
de leegte voor dat je het doet
ik kan er met niemand over praten
het is als een berg klimmen
en als het dan zo ver is is het nog maar een klein stapje
mijn vraag is
waar moet ik heen , waar kan ik heen,
ik hou de druk niet stand
Datum:
20-02-2015
Naam:
paul
Leeftijd:
55
Provincie:
Noord-holland

hoe houd ik het vol

ik ben bang dat ik zonder werkkom te zitten,ben al jaren gescheiden.ikwil elke dag dood.
niemand weet dit .vind het leven saai ,heb geenvrienden
Datum:
19-02-2015
Naam:
marie
Leeftijd:
46
Provincie:
Noord-brabant

Broers

Hallo
Een echte broer heb ik niet maar ik heb wel mijn beste vriend. We beschouwen elkaar als broers maar elke keer als ik ruzie met hem heb denk ik echt aan zelfmoord.
Zou zo gemakkelijk gedaan zijn toch?
Paar pilletjes teveel of zoiets.
Ik kan die jongen echt niet kwijt, ruzie met hem is erger als met je lief uit elkaar gaan.
De ruzies gaan soms over helemaal niets.
Kan iemand me wat helpen?
Dankje!
Datum:
17-02-2015
Naam:
Nick
Leeftijd:
17
Provincie:
België

gescheiden ouders

mijn ouders zijn gescheiden en sinds kort heeft mijn vader een nieuwe vrouw ze is gelijk komen inwonen zonder dat wij het wisten ik kan er niet meer tegen ik zit al een paar jaar in verdriet en het gaat niet over ik wil het liefst dood me vader begrijpt me helemaal niet die word alleen boos me moeder ja ik zie haar verdrietig worden en daardoor word ik het ook ik ben harstikke dom en lelijk ik kan niks dit is even wat ik wilde delen gr mij x
Datum:
17-02-2015
Naam:
ilse
Leeftijd:
13
Provincie:
Zuid-holland

kan niet met dit verdriet doorgaan

IK ben een alleenstaande moeder mijn dochter van bijna 18, heb ik op straat moeten zetten doordat thuis heel veel ruzie hadden, de Centrum Jeug en gezin, hebben gezegd dat ik goed heb gedaan, nu slaap ze bij vrienden zit aan de drugs is getatoeëerd tot aan de oren, loopt met groep jongeren die niet meer doen dan stelen en drugs gebruiken, ik heb gevraagd meerdere keren om rustig met elkaar te praten maar ze wilt niet meer praten en zeg dat ze me haat, hoe lang moet nog er is een wachtlijst nog van 6 maanden voor hulp aan jongeren

Tot dit tijd is ze misschien aan een overdosis overleden

IK heb mijn eigen kind van vlees en bloed naar de klote geholpen!!hoe kan ik me ooit vergeven? ik kan niet meer werken zit ik thuis de hele dag huilen.

IK zit alles te regelen en verkopen zodat als ik niet meer ben dat ze niet mijn eigen dingen ook nog moet gaan regelen.

Vergeef me kind, je was een prachtig liefde kind, ik kan deze pijn niet verdragen om je zo te zien.
vergeef me
Datum:
16-02-2015
Naam:
marja
Leeftijd:
40
Provincie:
Groningen

Bang voor de angst

Eigenlijk mijn hele volwassen leven zien geweest het begon op m'n 14 e hersenvlies ontsteking in en uit zieken huis tientallen operaties eenzaam heid altijd bang geweest niet oud te worden daarna geen partner te vinden geen kinderen te krijgen en ondertussen dat ik dat toch allemaal kreeg ,altijd hoofdpijn elke dag in tussen was ik al jaren depressief en leefde in m'n eigen wereld werken slapen en zoveel mogelijk zorgen dat m'n omgeving er geen last van had maar daar door was ik voorman omgeving vaak niet aardig of leuk of gezellig nu het eindelijk lichamelijk beter gaat heb ik een gegeneraliseerde angst stoornis gekregen voor alles wat ik nog mee moet maken daarom zit ik al 2 jaar in therapie waar ik vers trainingen volg voor emotie regulatie stoornis mijn familie begrijpt er niks van man en kinderen doen wel hun best maar broer en zijn familie maken het mij enorm moeilijk door om mijn orente blijven slaan wat ik allemaal fout doe of vooral gedaan heb ,omdat ik de laatste 2 jaar zo verschrikkelijk hard aan m'n zelf werk ben ik nu aan m'n einde van m'n geduld dat het ooit nog zal veranderen wat ik ook doe ,adem halen tranen binnen houden hartkloppingen pijn in m'n hart ik ben moe maar ik moet doorgaan omdat ik m'n kinderen dat niet kan aandoen maar ik hoop dat ik ook weer blij kan zijn
Datum:
15-02-2015
Naam:
Maria
Leeftijd:
51
Provincie:
Noord-holland

Wil weg

Op 7 jarige leeftijd zijn mijn ouders gescheiden ik wis niets meer . Daar begon het mee ik was eenzaam op school vonden ze mij maar raar gek en druk ze noemde mij ADHD kid (want dat had ik) . Ik ging naar groep 5
Daar gooide de juf met schriften naar mij
Ik kreeg meer mediceinen . In groep 6 was de juf best freindelijk maar ik stond met een mes in mij kamer zelfmoord mijn broertje gillen en huilen snap ik wel maar ik wou gewoon dood
.ik kreek ook nog een rot stiefmoeder in 2014 zomer fakintie scheelde ze me uit voor kutjong enz .weer een poging ik heb nu Angie depressieva ben frooklijk (niet altijd maar dat noord erbij ) maar ik wil zeggen je moet niet dood het leven heeft nog veel mooie dingen
Datum:
15-02-2015
Naam:
Jens
Leeftijd:
11
Provincie:
Zuid-holland

Anders

Ik heb me altijd anders gevoeld dan mijn familie, wat zij leuk vinden heb ik een hekel aan, ik vind andere dingen interessant. Daardoor werden mijn keuzes en interesses niet altijd door hen goedgekeurd. (tenminste dat was mijn gevoel) Hierdoor kreeg ik een minderwaardigheidscomplex, altijd als iemand zei dat ik iets niet goed deed, of dat het ook anders kon, begon ik me kut te voelen. Ik kon iemand die haarzelf sneed en dit wou ik ook proberen. Dit heb ik eventjes gedaan, maar ik durfde niet te diep te gaan omdat er dan opvallende wonden zouden gaan onstaan en dat wou ik niet. Daarom ben ik er ook mee gestopt. Nu schrijf ik alles op in een schrift, bijna elke dag weer en als ik die dingen teruglees voel ik me alleen maar minder, het gaat nu een beetje beter met me, maar ik schrok vooral van mezelf toen ik aan zelfmoord dacht.... dit kwam vooral omdat ik bang ben voor de dood en dan is zelfmoord een grote stap, ik dacht als ik nu voor dat busje schiet dan is alles voorbij.... ik heb altijd het gevoel dat ik vergeleken wordt met anderen en onthoudt alleen nog maar het negatieve van wat mensen zeggen, en dan ga ik naar mijn kamer om daar te schrijven en soms te huilen, ik wil het zelf graag oplossen maar ik weet niet hoe.
Datum:
14-02-2015
Naam:
anoniem....
Leeftijd:
15
Provincie:
Friesland

moe

Ik ben al tien jaar aan hetvechten tegen een enorme vermoeidheid. Ik raar steeds verder geisoleerd en het lukt mij niet om een acceptabel leven te leiden. Ik heb mijneigen lichaam vernield met sport, was mijn enige houvast in mijn leven, kom uit gezin dat er normaal uitziet, maar dat niet is. Ik wil graag een normaal leven, gezond zijn, werken. Al veel Therapie gehad, borderline, depressie, nu is t cvs waarschijnlijk, chronisch vermoeidheidsyndroom. Klinkt wel logisch, misschien helpt deze behandeling, maar na al die jaren begin ik de moed te verliezen dat t ooit nog beter wordt. Soms droom ik wel van zelfmoord, het lijkt me heerlijk om niet meer te bestaan, niet mer buitengesloten, vernederd en gekleineerd wordenomdat ik niet mee kan draaien met normale mensen. Gister reed ik langs spoor waar iemand voor de trein was gesprongen, niet iets wat ik zelf snel zou doen, ook voor andere mensen niet, maar snap t wel. In een klap is t over...
Datum:
14-02-2015
Naam:
jurjen
Leeftijd:
30
Provincie:
Drenthe

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.