Levensverhalen (pagina 196)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

geen liefde

ik heb veel problemen met me ouders ze zijn gescheiden maar hebben altijd ruzie over mij. me vader denkt alleen maar aan zich zelf en niet aan mij. hij behandeld me als een hond in het begin leuk maar als ie er geen zin meer in heeft geeft ie hem aan iemand anders. me moeder denkt ook niet aan me. ze heeft een nieuwe vriend, en me moeder doet echt alles voor hem. ik denk dan soms dat als ik er niet ben dan was het allemaal beter. geen gezeur aan me kop niemand hoeft naar me om te kijken, en geen ruzie meer. diep van binnen denk ik ook dat niemand me gaat missen. ik ben ook niet mezelf het voelt alsof ik leeg ben van binnen. ik wil het gewoon niet meer ik ben er zo klaar mee. ik ben klaar met het leven, maar de reden dat ik geen zelfmoord pleeg is omdat ik de genen van wie ik hou niet kwijt wil en dit niet wil aan doen. zoals me 2 beste vriendinnen, en me opa en oma, me tante. ik weet het niet meer. ik moest me verhaal aan iemand kwijt dus daarom dit.
Datum:
27-02-2015
Naam:
anoniem
Leeftijd:
13
Provincie:
Utrecht

Liefde van mijn leven...

Ik heb 3,5 jaar een geweldige relatie met het meisje van mijn dromen. We hebben 't heerlijk samen en nooit problemen.. Tot vd week.. Ze kropte al lang met t gevoel dat ik niet genoeg voor onze toekomst deed. Ben wat te makkelijk met geld omgegaan en heb weinig spaargeld, maar dat is aan t groeien.
De boodschap kwam nu pas bij me binnen toen ze zei dat ze twijfelde of die match er niet was.. De kans is groot dat t nu definitief over is, we zijn nu al zga uit elkaar. Van de ene op de andere dag.. Alleen t vaste sms'je bij t wakker worden komt al niet meer binnen. Ik heb al eerder relaties gehad en daar kom je altijd uit. Maar ik kan niet zonder deze schat. Zij is echt mijn toekomst.. Ik wil er uit.
Datum:
27-02-2015
Naam:
S.
Leeftijd:
29
Provincie:
Noord-brabant

Angst voor mezelf

Hallo,
Ik ben een meisje van 19 jaar, maar ondertussen voelt het als 80 jaar. Ik heb heel veel meegemaakt in me leven. Ik heb een depressieve moeder die 3 zelfmoordpogingen heb gedaan. Een alcoholistische oma die ik niet ken. Een depressieve oma die ik niet ken. Een opa die is overleden aan een overdosis drugs. En een opa waar ik wel contact mee heb maar die is ook alcoholist en depressief en gaat momenteel fysiek hard achteruit. Ik heb een brand meegemaakt, ik ben aangerand en al sinds jongs af aan gepest. Ik ben al 5 jaar depressief en afgelopen jaar heeft mijn moeder ook kanker gekregen. Hierdoor is mijn eigen situatie nog slechter geworden. Ik ben veel vrienden verloren in deze periode. Een vriendin van mij heeft zelfmoord gepleegd ook. Maar zo kan ik nog uren doorschrijven over wat ik heb moeten doorstaan. Ik vecht al 12 jaar en mijn kracht raakt op. Ik denk de hele dag door zowat aan zelfmoord en 50 verschillende ideeën om het te doen. Ik werk in de ouderenzorg wat momenteel ook erg zwaar is. Ik zie geen realiteit meer en alles lijkt een droom. Wanneer ik emotioneel raak op wat voor negatieve manier dan ook besef ik niet meer wat ik doe, ik leef dan in mijn eigen wereld en ben in staat om werkelijk er een einde aan te maken. Wanneer ik nuchter ben besef ik nog enigzins dat er mensen zijn die er om mij geven. Daarom ben ik zo bang als ik mezelf verlies. Ik loop bij een haptonoom momenteel, want ik kan niet praten over mijn gevoelens. Ik ben bij een psycholoog geweest maar niks helpt. Ik ben bang voor mezelf en ik weet niet meer wat ik moet doen.
Datum:
27-02-2015
Naam:
Sharon
Leeftijd:
19
Provincie:
Zuid-holland

why

Why is het leven zo zwaar.
why i s het lang.
Why is het tevens mooi.
why why why
Datum:
27-02-2015
Naam:
Bianca
Leeftijd:
45
Provincie:
Limburg

Strenge Opvoeding

Toen ik jong was ging ik wel eens oefenen met m'n vader, als ik 1 som al niet goed had dan was het geschreeuw en bedreigingen.
Wat mij het meest pijn deed is dat hij mij altijd gehadicapt heeft genoemd, hij dreigde mij naar een school te sturen voor gehadicapte kinderen hij zei ook wel eens tegen mij dat mijn nicht ( die echt zwaar gehandicapt is ) slimmer is.
Elke nacht als hij zoiets zei ging ik naar boven en huilde ik net zolang dat ik uiteindelijk in slaap viel.
En dat is nog niet alles, ik werd als klein kind opgesloten in het donker op zolder, ook in een kamer. En werd in mijn hemd en onderbroek naar buiten gegooit waar het onwijs koud was.
Ik werd soms hard geslagen dat ik er blauwe plekken van opliep, hij wil ook altijd gelijk hebben, hij heeft behoorlijk veel druk gezet op mij als het te maken had met school of studie
Mijn jeugd was èèn en al verschrikkelijk, en tot de dag van vandaag....heeft hij nooit spijt gekregen van wat hij me heeft aangedaan.
Geen wonder voor mij waarom ik af wil van m'n leven. Ik ben altijd waardeloos behandeld.
Datum:
27-02-2015
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
16
Provincie:
Overijssel

depressief

hoi,
ik heb niet hele erge problemen gehad in mijn leven maar tot nu toe wel heel erg veel, en die stapel wordt maar groter en groter.

ik ben als eerste mijn broertje die 3 jaar jonger is kwijt geraakt, ik was toen 3 jaar, heb er niet veel van mee gekregen maar hier begon het allemaal mee

toen ik op de basisschool zat werd ik erg gepest, nog niet slaan ofzo, maar vooral het uitschelden, toen ik in groep 7 zat heb ik voor het eerst serieus lopen nadenken over zelfmoord, ik wilde het toen echt nog niet doen, mijn gedachte was dat als ik naar de middelbare school zou gaan het wel zou ophouden.

maar dat gebeurde niet, het werd zelfs erger, mensen hadden geen erg ervan hoeveel pijn het me deed, in de 2e viel t wel mee, maar het ging erna weer gewoon verder, mensen noemde me onder andere homo, terwijl ik dat echt niet ben, ze deden het gewoon voor de grap, het heeft me hierdoor erg onzeker gemaakt.

toen begon ik depressief te worden, ik heb mezelf 2x echt gesneden bij mijn arm, ik heb er heel erg spijt van nu, maar nu ik in de 4e zit en volgend jaar naar een nieuwe school ga zijn er weer meer problemen bij

ik loop vanaf dit jaar bij maatschappelijk werker, ik vind het daar echt fijn want ik wordt geaccepteerd door een van de weinige, en ik kan mezelf zijn.

verder is een van de redenen van mijn depressie dat iedereen om mij heen gelukkig is, iedereen heeft wel een vriendin, of veel vrienden, iedereen is op een of andere manier gelukkig, maar ik niet,

omdat ik naar een nieuwe school moet gaan, (ivm examen 4e jaar) willen me ouders niet dat ik naar het grafisch lyceum ga, wat ik eigenlijk wel wil, hun willen dat ik naar het STC ga, voor de haven, hierdoor kan ik geen keuze maken want ik wil dat helemaal niet

kan iemand me asjeblieft helpen met mijn keuzes.
Datum:
27-02-2015
Naam:
anoniem
Leeftijd:
16
Provincie:
Zuid-holland

Alsof iemand dit leest

Ik denk dat het geen zin heeft, om alles te op te schrijven waarom ik een einde aan mijn leven wil maken. Het is allemaal zo veel, ik zou niet weten waar ik moet beginnen. Het heeft niet alleen te maken met de dingen die op mijn af komen, maar ook dingen die ik tegen andere doe. Dat ik zulke dingen bij andere, is voor de uitlaadklep dat ik hulp wil en mijn boosheid. Toch houdt iets mij tegen om geen zelfmoord te plegen, en that is what is killing me inside. Elke dag de gedachte hebben dat je dood wilt, maar een onbekend ding houdt je tegen is voor mij erger dan dat ik een einde aan mijn leven wil maken.
Ik haat het dat mijn leven niet als een boek is. Alle boeken die ik lees, hebben vaak een goede einde. Ja, er pleegt iemand zelfmoord, maar daarvoor heeft de hoofdpersoon alles goed geregeld, zoals accounten gesloten, kleding al verkocht etc. Dat is wat ik ook wil. Alles al regelen en dan ergens van afspringen. Waarom zou ik mijn dingen nalaten voor mensen die nu niet naar mij omkijken? Maar als ik er niet meer ben opeens een foto van mij is huis hebben. Grapje, dat zal niemand doen. Dat is waarom ik dood wil: ik heb niemand en de eenzaamheid eet mij op.
Datum:
25-02-2015
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
21
Provincie:
Drenthe

help

hey ik ben 16 jaar en denk elke dag aan zelf moord ik woon nu 1 jaar in rotterdam en heb amper vrienden ik had een vriendin maar nu is het uit tussen ons ik voel me nu eenzaam zij was alles wat ik had en nu heb ik niemand meer. op school heb ik ook geen vrienden. ik heb elke dag ruzie met me moeder over dat ik school verzuim ik moet ook vaak voor de rechter komen voor school verzuim en nu hebben ze besloten om mij in een instelling te zetten maar dat wil ik helemaal niet. nu zit ik zit na te denken of ik zal weg lopen en zwart of hoe dan ook ver van nederland te gaan naar een warm land tot me 18de. mijn moeder leeft met een uitkering mijn vader heb ik sinds ik 5 maanden oud was niet gezien ik ben heel arm ik woord vaak gepest dat ik altijd de zelfde kleren aan heb ik zit vaak te denken om te gaan stelen maar dat heeft geen zin ik wil gewoon een toekomst net als iedereen maar ik zat op een praktijkschool en daar kan je geen diploma halen alleen als je goed genoeg ben voor MBO nivo 1 maar dat ben ik niet ik wil later niet voor 500 euro werken als afwasser ik wil gewoon en toekomst en kinderen maar dat kan dan niet want ik heb dan geen geld. als ik weg van alles wil ga ik altijd naar de erasmus brug en denk ik altijd om er vanaf te springen volgens mij is het beter als ik dood ben niemand gaat me toch missen.
Datum:
25-02-2015
Naam:
jose
Leeftijd:
16
Provincie:
Zuid-holland

slechte thuissituatie

Hoe zal ik beginnen.. ik woon met mn oma en oom dit omdat mijn moeder niet voor me kon zorgen vanwege alcohol problemen. en mijn vader ken ik niet. Ik ben dus opgevoed Door mn oma. het gaat thuis nooit goed elke dag is er ruzie en geschreeuw en het loopt steeds uit de hand want ben nooit echt geslagen maar daar gaat het wel naartoe er word slecht voor me gezorgd ik heb zelf weinig tot geen geld en moet zelf voor eten zorgen dat is er ook niet elke dag ik heb een lieve goeie vriendje maar die mag niet bij me komen ze zijn niet blij voor me dat ik een vriend heb ik word uitgemaakt voor slet zomaar omdat ze me boos willen hebben en ik heb geen vrienden dus kan nergens heen als het niet goed gaat soms ben ik wel buiten maar dan in mn eentje niemand begrijpt hoe ik me echt voel ik heb zoveel stress en ik heb last van paniek aanvallen ik wil soms de pijn verlichten met een mes maar dan denk ik nee stop dit is niet de oplossing het enige wat ik wil is ergens anders wonen zo graag maar het gaat niet ik kan het niet betalen heb geen plek om weg te gaan ik denk steeds vaker aan zelfmoord ik heb elke dag gezeik thuis en van kwaad tot erger ik schreeuw mn stem kapot mijn spullen worden gebroken zoals mn laptop ik ga kapot hieraan elke dag ik wil er gewoon niet meer zijn dan kies is nog liever voor het mes dan altijd dit gezeik hebben ..
Datum:
24-02-2015
Naam:
girllovepink
Leeftijd:
18
Provincie:
Zuid-holland

valse glimlach

Het begon eigenlijk allemaal toen ik mijn examens niet had gehaald. Ik ging met verkeerde mensen om. Door die verkeerde mensen ben ik ook op het verkeerde pad geraakt. Ik was in die tijd erg onzeker over me zelf. Ik durfde tegen niemand nee te zeggen, veel mensen maakte hier misbruik van. In het begin waren het gewoon kleine dingen maar na loop van tijd hadden mijn "vrienden" mij zo gemanipuleerd om wat met ze te doen. Wat we gedaan hebben wil ik liever niet vertellen, maar ik door dat ene zat ik dus 8 maanden vast. Het vast zitten zelf vond ik niet zo erg, je had het daar goed misschien zelfs te goed. Ik vond het alleen wel zielig voor mijn familie. Elke keer als ik aan ze dacht (wat ik juist niet wou) ging ik maar blowen. Blowen was het enigste wat mij in die 8 maanden rustig hield. De Groepsleiders hadden het nooit door dat ik stoned was, wat ik dus nu wel echt slecht van ze vond. Ik moest vaan UC (urinecontrole) afleggen maar daar werd ik ook nooit mee gepakt door bepaalde trucjes. Op een gegeven moment schaamde ik me zo erg voor mijn familie dat ik tegen ze zei niet meer komen. Toen ik daar vast zat droomde ik er gewoon van om weer naar buiten te gaan. Nu 8 maanden later lijkt het alsof er niks verandert is. Ik voel me gewoon nog steeds gevangen in mijn hoofd. Ik kan nu met niemand echt goed praten. Niemand weet ook dat ik nu al een paar maanden met het gevoel rondloop dat ik gewoon weg wil zijn. Op school weet niemand het. Niemand van mijn klas weet dat ik überhaupt heb vastgezeten. Mijn mentor weet het alleen. Elke dag loop ik buiten met een glimlach, een valse glimlach. Het voelt gewoon alsof ik een masker op heb. Niemand weet dat ik zoveel pijn heb. Ik loop nu al 8 maanden therapie maar ik denk niet dat het helpt, er is na 8 maanden niks verandert. Ik heb ook moeite om met iemand er over te hebben want ik vertrouw echt niemand meer.
Datum:
22-02-2015
Naam:
-
Leeftijd:
17
Provincie:
Zuid-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.