Levensverhalen (pagina 194)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

mijn verhaal

Nou, dit is mijn verhaal:
Vroeger, ben ik gepest. Dat heb ik nooit tegen iemsnd verteld en het bleef maar door mijn hoofd gaan. Daardoor ben ik nu depressief en doe ik dingen waardoor ik mensen van wie ik hou kwijtraak..
Ik zie het gewoon niet meer zitten. Ik ben er iedere dag mee bezig dat ik mezelf niks aan doe. Het is kut weetje, ik heb een lieve familie, maar ik wil gewoon niet meer.
Dus ja, dit was mijn verhaal
Datum:
03-03-2015
Naam:
maakt niet uit
Leeftijd:
14
Provincie:
Limburg

Ik haat mijn mama

Ik gaat mijn mama en zij haat mij ook.
Ik weet niet meer wat ik moet doen!
Het enige wat ik wil is dood zijn!!!
Datum:
01-03-2015
Naam:
Maxine Floren
Leeftijd:
10
Provincie:
België

moe

Tot mijn 35e had ik een redelijk onbezorgd leven. Was getrouwd, had 3 mooie dochters. In augustus 2010 kwam ik thuis te zitten met burn-out klachten waarvan ik nu denk dat dat mijn eerste depressie geweest is.
In november van datzelfde jaar vertelde mijn man mij totaal onverwacht dat hij al 7 maanden een buitenechtelijke relatie had en dat hij wilde scheiden. Ik heb dit niet zien aankomen.... Vijf dagen later kreeg ik ook nog een hartinfarct....

Na fysiek opgekrabbeld te zijn, verhuisd en gescheiden te zijn begon ik mijn nieuwe leven met mijn drie dochters, toen 2, 4 en 5. Zij woonden twee weken bij mij en gingen dan een weekend naar hun vader. In oktober 2011 stortte ik in, ik kreeg een depressie. Ik verbleef drie maanden in een herstellingsoord en krabbelde langzaam weer op. De kinderen verbleven bij hun vader.

Aansluitend volgde ik therapie in de vorm van dagklinische behandeling bij een GGZ instelling. Vervolgens werd de behandeling ambulant voortgezet. voor de kinderen regelden wij een co-ouderschap.

Na een half jaar stortte ik toch weer in en werd ik opgenomen in de kliniek. Eerst op een gesloten afdeling later op een open afdeling. De kinderen verbleven bij hun vader. Weer krabbelde ik langzaam op.
Inmiddels kreeg ik de diagnose recidiverende depressies en borderline persoonlijkheidsstoornis.

Weer ging het mis en werd ik opgenomen in de kliniek. De kinderen verbleven inmiddels srutureel bij hun vader en kwamen in de weekenden naar mij toe.
Aansluitend ging ik naar een resocialisatiecentrum. Hier kwam ik vorig jaar juni sterk uit.
Ambulant werd de behandeling voortgezet, tot ik eind vorig jaar weer in crisis raakte. Crisisopname en aansluitend weer naar het resocialisatiecentrum. Hier kwam ik dit keer niet sterk uit.

De ambulante behandeling werd weer voortgezet, totdat ik afgelopen donderdag weer in crisis raakte en nu weer opgenomen ben op de crisiunit van de ggz instelling.

Mijn ex verwijt mij inmiddels dat ik de kinderen iedere keer in de steek laat en ze teleurstel. Ik vraag er toch niet om om ziek te worden en opgenomen te worden??

Op dit moment heb ik zeer sterke suicidegedachten. Ik will en kan niet meer vechten, ik ben op.....
Ik ben concrete plannen aan het maken ben hoe ik dit aan zou kunnen pakken. Ik heb hierover vandaag ook een gesprek gehad met de psychiater. Ik heb aangegeven dat ik op dit moment niet kan beloven dat ik geen poging zal doen. Toch vindt zij de situatie niet ernstig genoeg om me over te plaatsen naar de gesloten unit.
Datum:
01-03-2015
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
39
Provincie:
Gelderland

Pijn.

Ik wil niet meer doorgaan omdat ik mijn geloof in liefde kwijt ben. En ook omdat ik figuurlijk geen familie heb. Ik heb weinig vrienden. Maar het doet pijn om te leven. In alle wegen doet het allemaal pijn. Mijn ogen van het wenen, Mijn keel van het zwijgen, Mijn lichaam dat koud aanvoelt. Geef mij maar het einde.
Datum:
28-02-2015
Naam:
Bart Pizarro
Leeftijd:
18
Provincie:
België

geen liefde

ik heb veel problemen met me ouders ze zijn gescheiden maar hebben altijd ruzie over mij. me vader denkt alleen maar aan zich zelf en niet aan mij. hij behandeld me als een hond in het begin leuk maar als ie er geen zin meer in heeft geeft ie hem aan iemand anders. me moeder denkt ook niet aan me. ze heeft een nieuwe vriend, en me moeder doet echt alles voor hem. ik denk dan soms dat als ik er niet ben dan was het allemaal beter. geen gezeur aan me kop niemand hoeft naar me om te kijken, en geen ruzie meer. diep van binnen denk ik ook dat niemand me gaat missen. ik ben ook niet mezelf het voelt alsof ik leeg ben van binnen. ik wil het gewoon niet meer ik ben er zo klaar mee. ik ben klaar met het leven, maar de reden dat ik geen zelfmoord pleeg is omdat ik de genen van wie ik hou niet kwijt wil en dit niet wil aan doen. zoals me 2 beste vriendinnen, en me opa en oma, me tante. ik weet het niet meer. ik moest me verhaal aan iemand kwijt dus daarom dit.
Datum:
27-02-2015
Naam:
anoniem
Leeftijd:
13
Provincie:
Utrecht

Liefde van mijn leven...

Ik heb 3,5 jaar een geweldige relatie met het meisje van mijn dromen. We hebben 't heerlijk samen en nooit problemen.. Tot vd week.. Ze kropte al lang met t gevoel dat ik niet genoeg voor onze toekomst deed. Ben wat te makkelijk met geld omgegaan en heb weinig spaargeld, maar dat is aan t groeien.
De boodschap kwam nu pas bij me binnen toen ze zei dat ze twijfelde of die match er niet was.. De kans is groot dat t nu definitief over is, we zijn nu al zga uit elkaar. Van de ene op de andere dag.. Alleen t vaste sms'je bij t wakker worden komt al niet meer binnen. Ik heb al eerder relaties gehad en daar kom je altijd uit. Maar ik kan niet zonder deze schat. Zij is echt mijn toekomst.. Ik wil er uit.
Datum:
27-02-2015
Naam:
S.
Leeftijd:
29
Provincie:
Noord-brabant

Angst voor mezelf

Hallo,
Ik ben een meisje van 19 jaar, maar ondertussen voelt het als 80 jaar. Ik heb heel veel meegemaakt in me leven. Ik heb een depressieve moeder die 3 zelfmoordpogingen heb gedaan. Een alcoholistische oma die ik niet ken. Een depressieve oma die ik niet ken. Een opa die is overleden aan een overdosis drugs. En een opa waar ik wel contact mee heb maar die is ook alcoholist en depressief en gaat momenteel fysiek hard achteruit. Ik heb een brand meegemaakt, ik ben aangerand en al sinds jongs af aan gepest. Ik ben al 5 jaar depressief en afgelopen jaar heeft mijn moeder ook kanker gekregen. Hierdoor is mijn eigen situatie nog slechter geworden. Ik ben veel vrienden verloren in deze periode. Een vriendin van mij heeft zelfmoord gepleegd ook. Maar zo kan ik nog uren doorschrijven over wat ik heb moeten doorstaan. Ik vecht al 12 jaar en mijn kracht raakt op. Ik denk de hele dag door zowat aan zelfmoord en 50 verschillende ideeën om het te doen. Ik werk in de ouderenzorg wat momenteel ook erg zwaar is. Ik zie geen realiteit meer en alles lijkt een droom. Wanneer ik emotioneel raak op wat voor negatieve manier dan ook besef ik niet meer wat ik doe, ik leef dan in mijn eigen wereld en ben in staat om werkelijk er een einde aan te maken. Wanneer ik nuchter ben besef ik nog enigzins dat er mensen zijn die er om mij geven. Daarom ben ik zo bang als ik mezelf verlies. Ik loop bij een haptonoom momenteel, want ik kan niet praten over mijn gevoelens. Ik ben bij een psycholoog geweest maar niks helpt. Ik ben bang voor mezelf en ik weet niet meer wat ik moet doen.
Datum:
27-02-2015
Naam:
Sharon
Leeftijd:
19
Provincie:
Zuid-holland

why

Why is het leven zo zwaar.
why i s het lang.
Why is het tevens mooi.
why why why
Datum:
27-02-2015
Naam:
Bianca
Leeftijd:
45
Provincie:
Limburg

Strenge Opvoeding

Toen ik jong was ging ik wel eens oefenen met m'n vader, als ik 1 som al niet goed had dan was het geschreeuw en bedreigingen.
Wat mij het meest pijn deed is dat hij mij altijd gehadicapt heeft genoemd, hij dreigde mij naar een school te sturen voor gehadicapte kinderen hij zei ook wel eens tegen mij dat mijn nicht ( die echt zwaar gehandicapt is ) slimmer is.
Elke nacht als hij zoiets zei ging ik naar boven en huilde ik net zolang dat ik uiteindelijk in slaap viel.
En dat is nog niet alles, ik werd als klein kind opgesloten in het donker op zolder, ook in een kamer. En werd in mijn hemd en onderbroek naar buiten gegooit waar het onwijs koud was.
Ik werd soms hard geslagen dat ik er blauwe plekken van opliep, hij wil ook altijd gelijk hebben, hij heeft behoorlijk veel druk gezet op mij als het te maken had met school of studie
Mijn jeugd was èèn en al verschrikkelijk, en tot de dag van vandaag....heeft hij nooit spijt gekregen van wat hij me heeft aangedaan.
Geen wonder voor mij waarom ik af wil van m'n leven. Ik ben altijd waardeloos behandeld.
Datum:
27-02-2015
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
16
Provincie:
Overijssel

depressief

hoi,
ik heb niet hele erge problemen gehad in mijn leven maar tot nu toe wel heel erg veel, en die stapel wordt maar groter en groter.

ik ben als eerste mijn broertje die 3 jaar jonger is kwijt geraakt, ik was toen 3 jaar, heb er niet veel van mee gekregen maar hier begon het allemaal mee

toen ik op de basisschool zat werd ik erg gepest, nog niet slaan ofzo, maar vooral het uitschelden, toen ik in groep 7 zat heb ik voor het eerst serieus lopen nadenken over zelfmoord, ik wilde het toen echt nog niet doen, mijn gedachte was dat als ik naar de middelbare school zou gaan het wel zou ophouden.

maar dat gebeurde niet, het werd zelfs erger, mensen hadden geen erg ervan hoeveel pijn het me deed, in de 2e viel t wel mee, maar het ging erna weer gewoon verder, mensen noemde me onder andere homo, terwijl ik dat echt niet ben, ze deden het gewoon voor de grap, het heeft me hierdoor erg onzeker gemaakt.

toen begon ik depressief te worden, ik heb mezelf 2x echt gesneden bij mijn arm, ik heb er heel erg spijt van nu, maar nu ik in de 4e zit en volgend jaar naar een nieuwe school ga zijn er weer meer problemen bij

ik loop vanaf dit jaar bij maatschappelijk werker, ik vind het daar echt fijn want ik wordt geaccepteerd door een van de weinige, en ik kan mezelf zijn.

verder is een van de redenen van mijn depressie dat iedereen om mij heen gelukkig is, iedereen heeft wel een vriendin, of veel vrienden, iedereen is op een of andere manier gelukkig, maar ik niet,

omdat ik naar een nieuwe school moet gaan, (ivm examen 4e jaar) willen me ouders niet dat ik naar het grafisch lyceum ga, wat ik eigenlijk wel wil, hun willen dat ik naar het STC ga, voor de haven, hierdoor kan ik geen keuze maken want ik wil dat helemaal niet

kan iemand me asjeblieft helpen met mijn keuzes.
Datum:
27-02-2015
Naam:
anoniem
Leeftijd:
16
Provincie:
Zuid-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.