Levensverhalen (pagina 189)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Probeer het weer

Mijn eerste poging is mislukt.
Ik denk steeds weer meer aan het plegen van zelfmoord.
De gedachte dringt zich steeds meer aan mij op.
Ik weet niet hoe te voorkomen, het is iets wat buiten mij opgaat. Ik heb er zelf geen controle over.
De toekomst is zo onzeker, ik weet niet of ik dit kan oplossen. Heb er geen zin meer in.
Datum:
21-04-2015
Naam:
jan
Leeftijd:
58
Provincie:
Friesland

alles kwijt kinderen, moeder, vader, broers, misbruik

Ik heb een lange geschiedenis die zich in een ding blijft herhalen heel veel verdriet en pijn. Om te beginnen ben ik op mijn 7 eenmalige misbruikt door mijn neef. Op zich ging de verwekking aardig ik was het vergeten. Totdat ik tweeënhalf jaar ben misbruikt door middel van vastbinden door een jongen van school. En ik ben mij sindsdien gaan pijnigen om de pijn niet meer te voelen. Dat viel op mijn vijftiende op, maar toen is mijn leven alleen maar erger geworden. Ik sliep destijds veel bij mijn oma de helft van week. Zij was mijn rots in de branding, totdat zij overleed in oktober 2007. Mijn moeder werd opeens psychotisch en werd opgenomen. En ik moest van haar bij mijn vader slapen. Ik ben door hem misbruikt jarenlang, drieenhalf om precies te zijn. En ik heb al die jaren voor mijn moeder gezorgd alles van wassen tot naar de wc brengen. Nu heb ik het drie jaar geleden verteld. Ik mocht geen aangifte doen dat was raar. En dan zou mijn familie contact houden maar ze zijn allemaal weg. Mijn moeder woont nog bij hem laat zich af en aan opnemen in een inrichting die zij weer kan overhalen. En ik leef zo door ik heb wel mijn man gevonden, en samen proberen wij kinderen te krijgen. Dat eindigt tot nu toe in elf miskramen en ons dochtertje is overleden. Mijn partner zit al een jaar werkeloos thuis in een depressie. Ik zie weinig licht meer aan het einde van deze eindeloze tunnel. Ik denk dat mijn dochter mij beter kan gebruiken boven. Hier ben ik door iedereen afgedankt. Ik moet nu al twee jaar op een station buiten zitten in de kou of regen zo zie ik mijn moeder. Maar wat er ook gebeurde ik ging iedere dag. Heb soms twee uur heen en terug twee uur gelopen om haar een half uur gedrogeerd te zien. Maar ik moet nu om de hoek van de kliniek wachten en dan wordt ze door mijn haar woorden ''vader'' gebracht. Ik moet daarna de intake doen dan ben ik wel goed genoeg ja alleen daarvoor. Ze heeft niet eens afscheid genomen ik probeerde een gesprek te voeren. Ze heeft me gewoon negen jaar lang genegeerd. Ik probeer kinderen te krijgen we worden tegen gehouden want mijn verleden is te groot. Ik ga nu al jaren door onderzoeken heen terwijl ze het probleem wisten. Maar mijn huisarts heeft diagnoses bij elkaar gelogen en rond gestuurd. En ik heb het eruit gekregen maar die smet blijft doorgaan. Geef mij een reden om hier te blijven en ik zeg ja ik doe het eentje maar. Ik heb geprobeerd het zo kort mogelijk te doen, maar eerlijk het helpt weinig het is een opsomming van een horrorleven de dood wordt met mijn engel boven beloond.
Datum:
20-04-2015
Naam:
denise
Leeftijd:
24
Provincie:
Zuid-holland

zelfmoordmaatje gezocht

na 20 jaar vol lijden wil ik weg van dit alles. het is genoeg geweest time to say goodbye.
toch durf ik alleen die stap niet te nemen.

wie wil met me mee? we geven elkaar de moed om te gaan.
Datum:
20-04-2015
Naam:
worrow
Leeftijd:
34
Provincie:
Noord-brabant

waarom is achterblijven moeilijker?

loop alleen op straat en zie ze naast me lopen.
- waarom praat ik op straat tegen ze?
- waarom steek ik mij n arm uit voor een knuffel, maar zijn ze er niet meer echt?
- waarom zoek ik naar hun handjes, maar krijg ik niets te pakken?
- waarom ga ik te vaak naar onze picknick plek om samen te picknicken, maar zijn ze er niet meer echt bij?
- waarom kan ik niet langs een uitgaande school lopen zonder te huilen?
- waarom zie ik ze overal lopen?
Toch niet normaal het eerste waar je aan denkt bij wakker worden, en het laatste voordat je ogen dichtvallen!!
Stopt dit ooit?, of ben ik ze dan echt kwijt??
Datum:
20-04-2015
Naam:
A en M
Leeftijd:
50
Provincie:
Zuid-holland

altijd in gedachten je hoofd

Heb ze nooit geloofd, "die vaders die hun eigen kinderen niet meer mogen zien"
Ik mag mijn kind gelukkig nog iedere zaterdag ophalen om leuke dingen mee te doen, maar wat als film, Mac D. strand, park ze de neus uitkomt? En we eindigen als bankhangers voor de TV.
Vroeger ging je je kind brengen/ophalen van school, op zaterdag naar zwemmen, samen boodschappen doen eten voor de TV en zondagochtend ontbijten. Kleine leuke mooie onbenullige dingen nu alleen nog maar zulke mooi herinneringen zijn.
Ach ik hoop maar dat daar nieuwe leuke mooie dingen voor in de plaats komen.
Datum:
20-04-2015
Naam:
A en M
Leeftijd:
50
Provincie:
Zuid-holland

Ik kan het niet.

Het begon allemaal op de basisschool, Ik had veel vriendinnen en sprak vaak af. Toen ik naar groep 7 ging veranderde alles. Ik werd helemaal suf gepest. Groep 8 hetzelfde en het kamp was rampzalig. elke dag huilen omdat ik me vader miste. Toen was het vakantie van de basisschool overstap naar de middelbare school.. Ik dacht: Nieuwe school, nieuwe start, nieuwe kansen. Niet dus! ik had het compleet fout. Het werd alleen maar erger. Ik werd gestald via internet. Mijn nummer ging door alle scholen en op whatsapp was het alleen maar; je bent een lelijkerd, val dood, niemand heeft jou nodig kanker hoer. Zelfs tot aan bedreiging toe. Op gegeven moment kwam ik uit school en ik pakte en willekeurig stuk papier.. Schreef erop: Lieve papa, het spijt me dat ik het heb gedaan, het spijt me maar ik kon het niet meer aan, nu valt er een last van jou schouders nu ik er niet meer ben. ik hou van je. Dat heb ik op zijn bureau gelegd en ik ben naar de keuken gelopen. Ik heb een mes gepakt.. Voordat ik het probeerde appte ik mijn beste vriendin ik zei; Hey mopp, ik ben er klaar mee ik ga zelfmoord plegen ik ben er klaar mee, niemand geeft om mij. Ze reageerde terug: NEE! niet doen. ze ging offline en ik wist het niet meer. had het mes al tegen mij keel. Toen appte ze; Doe het plz niet, ik geef enorm veel om je als jij dood bent heb ik niemand meer. Ik huilde en heb het mes terug gelegd. Zo heb ik wel meer pogingen gehad. zoals op het randje van het perron staan toen ze trein eraan kwam. Ik zit nu in de 2e klas en het pesten gaat nog steeds verder. wordt er helemaal gek van. Mijn vriendin blijft me steunen gelukkig. het gaat nu goed maar mijn stemming kan ook wel is omslaan dat ik denk; fuck iedereen. Als ik dat denk praat ik erover met mijn vader, dat helpt enorm. ik heb nu geen zelfmoord neigingen meer. Voor de mensen die dit lezen! Pleeg geen zelfmoord er zijn heust wel mensen die van je houden!
Datum:
19-04-2015
Naam:
Meisje
Leeftijd:
14
Provincie:
Noord-holland

Alleen...

Eerst begon alles heel vrolijk, maar toen begon alles te veranderen in een hel. M'n ouders gingen scheiden, ik verloor m'n vrienden, m'n oma overleed, ik werd gepest. Alles begon op m'n 12e... En het werd alsmaar erger, toen ik bij m'n pa was werd hij kwaad op alles wat ik deed en werd ik mishandeld, en zo ook bij m'n moeder. Ik had geen steun meer bij vrienden, want die had ik niet meer, nu nog steeds, maar ik ben het huis uitgegaan.. Ik kan er niet meer tegen, daarom heb ik al verschillende zelfmoordpogingen gedaan en ik snijd mezelf... Maar er is iemand die erachter is gekomen, maar die helpt me niet... Ik ben alleen.. Al jaren lang, ik geef het op.
Datum:
19-04-2015
Naam:
Demi
Leeftijd:
16
Provincie:
Zuid-holland

Ik zie het niet meer zitten

Ik zie mijn leven niet meer zitten.
Ik word gepest, mijn ouders weten hier niets van. Omdat ik het daar liever niet over heb. Ik voel me een waardeloos mislukt mens. Ik schaam me voor mezelf. En ik weet niet meer wat is moet doen. Ik sta er slecht voor bij school, mijn ouders vragen steeds hoe dat komt. En ik lieg. En dat wil ik niet, maar ik zie geen andere oplossing meer. Ik ben heel erg verliefd, maar ik ben het niet waard. Ik had laatst met iemand en ik was helemaal smoor op hem. Ik vond hem zoo leuk, we spraken eers zoo vaak af. En dat werd steeds minder, hij vertelde tegen mij dat hij was gecelecteerd voor voetbal bij de KNVB dat vond ik super leuk voor hem! Dat was zijn rede dat we iets minder konden afspreken. Dat maakte mij niet zo heel veel uit. Want ik snap dat je wel erg graag bij de KNVB wil zitten. Dus daar lieten we het bij. Maar een aantal weken later(8) was het ons jubileum. Dus ik appte hem, en hij reageerde al niet meer. Een dag later had hij mij vanuit het niets geblokkeerd, niet alleen op app, maar ook op insta, ask, facebook en allemaal andere social media. Ik vond dit raar. Ik voelde me niet meer op m'n gemak. Toen appte er iemand(ik noem geen namen)en die zei: raar he dat je vriendje zo doet. En ze had me daarna meteen geblokkeerd. Het is een meisje uit mijn klas zag ik. Wij hadden nooit echt een klik, maar ik deed altijd gwn heel erg normaal tegen haar. Een aantal dagen later appte mijn vriendje mij onverwacht weer. En hij zei tegen mij: het is uit. Ik was verdrietig. Het meisje appte mij later weer en zei: ik heb alleen tegen hem gezegd dat irritant bent, lelijk bent, arrogant, lelijke stijl, stink voeten, rood snot, vieze beugel hebt. En dat allemaal wat ze tegen hem zei was heel erg gelogen. De dag na het weekend kwam ik weer op school en iedereen lachte me uit. Ik schaamde me weer eens. Sinds dit allemaal wil ik dood. Ik heb van al dit gepest nu al 6a8 jaar last van en ik ben nog maar 13. Maar 1 ding staat vast. IK WIL DOOD.
Datum:
19-04-2015
Naam:
Thyrza
Leeftijd:
13
Provincie:
Friesland

elke dag

Elke dag mie, slap en futloos.
Elke dag hoofdpijn en buikpijn.
As maandag uitslag van bloedvatvernauwing, op mijn verjaardag.
Elke dag geldzorgen. Alleen met 3 pubers.
Elke dag weinig geen eetlust.

Ik zie het al geruime tijd niet meer zitten.
Weinig social Life.
Weinig liefde.

Ik bid tot God of ik niet gewoon nooit meer wakker hoef te worden.
Zou wel zelfmoord willen doen maar stel dat voor mijn kinderen steeds uit.

Help
Datum:
18-04-2015
Naam:
Renate
Leeftijd:
38
Provincie:
Overijssel

kan niet meer

hoi ik ben danielle ben 18 jaar heb borderline en bdd dat laatste is dat je jezelf heel erg lelijk vind. tot ik 15 en een half was leefde ik een zorgeloos leven. ik heb wat kleine dingetjes mee gemaakt en 1 groter ding waardoor ik enorm aan mezelf begon te twijvelen. eerst was het alleen mij uiterlijk en droeg ik 10kilo makeup voor ik de deur uitging toen ging het wel. tot ik mezelf ook misvormd begon te vinden. neus te groot hoofd te groot door mij meterslange kaaklijn en tanden en oren zijn lelijk en rimpeltjes onder me ogen als ik lach nu al heb ook een lelijk lichaam ben superdun lijk wel ofdat ik anorexcia heb. ben superwit en heb enge ogen vind ik over me huid maar niet te spreken. ik had al hele planne gemaakt van ik ga 20000 euro lene en plastische chirurgie doen zodat ik weer gelukkig verder kan leven. was toen alleen net 16 dus kon geen geld lene en moest dus wachren tot me 18e wat ik.nu ben. door al die jaren van schaamte voor mijzelf en daardoor beetje ontwijkend gedrag had, ben ik mijzelf verloren. ben niet meer spontaan niks geen humor niks. hierdoor ben ik ook gelijk lekker al me vrienden verloren. wat een leven. voel me nou alleen nog maar leeg ben al gevoelsdood heb alleen nog maar pijn weet begod niet wat ik hier nog te zoeken heb, kan wel leuk 20000 euro gaan lenen en mezelf veranderen en leuke dingen doen, maar als je geen gelukkige gevoelens meer hb omdat je jezelf verloren hebt, dan is er ook niks aan. dus ik heb de keuze : of je moet duizenden operaties ondergaan jaren therapie volgen en je krijgt een rot baan doordat je geen diploma heb en ookniet meer maar school wilt door je contactgestoordheid en je walgelijk lelijke afschuwelijke uiterlijk, je komt dik in de schulden en leefr alsnog met een leeg eenzaam gevoel, of de keuze om dood te gaan en jezelf niet meer te martelen met deze pijn maar eindelijk me rust krijg. enigste rotte is dat ik de enige mensen(dat zijn er ooknog maar 2 ofzo) niet pijn wil doen en mij familie ouders en zusje en zus al helemaal niet, maar als ik blijf leef ik zelf in afschuwelijke pijn... dus wat moet ik.... was ik nog maar de danielle van 3 jaar terug, lief grappig behulpzaam spontaan intressant kinderlijk vrolijk en onbezord... jammer hoe dingen kunnen veranderen.... heb al langer zelfmoord gedachtes maar door mijn bestevriendin me soulmate van toendertijd bleef ik... nu door dat ik nier meer spontaan en sociaal en mezelf verloren ben geef zij ook niks meer aan mij want jaa, wat moet je nog met zo iemand als ik... ik zorg alleen maar voor stress... en ik kan ook niet met me zelf leven ik ben zo mislukt en verpest en lelijk en dom dus wat doe ik hier nog snel wegweze jij danielle duivelkind je verziekt niet alleen je eigen leven met je gezeur maar ook dat van anderen.. doeg dan maar :(
Datum:
17-04-2015
Naam:
Danielle
Leeftijd:
18
Provincie:
Utrecht

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.