Levensverhalen (pagina 186)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Stom kind

Mijn ouders zijn gescheiden ze maken altijd ruzie en ik word er bij betrokken en ze schreeuwen altijd tegen me en meestal is mij moeder boos op mijn vader en als ik over iets begin zeggen ze altijd gij kunt da niet je kunt da niet altijd! Ik ben mij leven echt wel bui is voel me constant een rot kind ik heb mij vroeger al eens proberen stikken en gesneden
Datum:
14-05-2015
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
10
Provincie:
België

Ik ben anders

Ik was vroeger anders, ik ben nog steeds anders, of is ieder anders anders?
Is het normaal dat ik denk voor ik iets doe?
Is het normaal dat ik nieuwsgierig ben?
En is het normaal dat de dood aantrekkelijker is dan het leven?
Ik leef in een wereld met aliens en ik zal me pas thuis voelen als ik weg ben...
Datum:
14-05-2015
Naam:
-
Leeftijd:
15
Provincie:
Utrecht

De kracht van liefde.

Ik heb liefde ervaart. Maar ik heb wel getwijfeld of ik in staat ben verliefd te zijn, omdat dat weleens gezegd wordt over mensen zoals ik. Onzin. De eerste keer liefdesverdriet, voelde als dat de wereld voor je is ingestort. Maar je pakt jezelf weer op. De tweede keer minder heftig want t duurde niet lang. De initiële pijn was minder.. Het resultaat des te heftiger. Studie gestaakt, en voor t eerst in mn leven niet meer presteren, t leven ligt stil. Geen antwoorden gekregen, alleen maar onzekerheid. Nu bijna 1,5 jaar later nog steeds dezelfde gedachten. Behandelingstraject gestart nadat er t een en ander onbedoeld bekend werd. Niemand weet dat mijn lijdensdruk behoorlijk hoog of dat ik in mijn hoofd helemaal niet bezig ben om er weer bovenop te komen(door te werken en 'van plan te zijn' een andere studie te starten). Ik wil niet perse altijd bezig zijn met hoe het zou zijn om weg te zijn, maar dat wil niet zeggen dat ik het niet wil. Mijn leven is een lijdensweg, omdat ik de meeste tijd mezelf opgesloten voel in mijn eigen hoofd. Niet perse omdat ik zoveel denk, maar omdat ik extra veel moeite moet doen om een beetje te functioneren en dan liever de rust in mijn hoofd zoek. Alleen die rust vind ik niet. Ik wou dat ik gewoon was, en vooral had ik gewild dat ik alle facetten van het leven in de juiste volgorde doormaakte, vanaf nu en tot mijn natuurlijke dood. Liefde is het enige wat het bestaan in mijn ogen draaglijk maakt, maar ik ben bang dat ik nooit meer verliefd zal worden. Als de realiteit je in de ogen staart, is het om te ontsnappen fijn om te denken dat echte, onvoorwaardelijke liefde bestaat. Ik kijk ook Once Upon A Time omdat het surreële van de sprookjes die er in voor komen een van mijn ontsnappingswegen is. Ik lig vaak tot 's morgensvroeg te kijken. Ik zit vaak te denken van wat zal ik missen als ik er niet meer ben, en dan denk ik niet aan mensen maar aan videogames of nieuwe seizoenen van tv-series. Ik wou dat er een andere oplossing was dan 'doe het niet, maar denk positief en doe tegelijkertijd doodsaai werk en meld je aan voor een studie'. Bovenstaande is het enige dat ik kan concluderen na 6+ maanden hulpverlening over wat ze van me verwachten. Als mijn leven tot nu toe niet zo succesvol geweest was in de zin van dat ik mn vwo-diploma heb gehaald, had ik al eerder mijn hoge mate van lijdensdruk erkent. Nogmaals ik ben niet zoals de normale mensen en toch wordt ik zo bestempeld door mijn intelligentie. Ik mag n leven met zoveel nadelen lijden en me niet druk maken over mn liefdes- en seksleven(dat ik niet heb) of de vrienden die ik niet heb. Dat is heel eerlijk in mijn ogen waar ik wel mee bezig ben. Er zijn mensen geweest die gesuggereerd hebben dat ik er beter n eind aan kon knopen. Niemand nu echter wil dat ik in volle gezondheid verkies te gaan rusten, maar niemand doet ook een poging mij echt te leren begrijpen. Het is allemaal resultaatgericht en nu moeten ze zich vooral met het budget van de zorgverzekeraar bezighouden, wat mij natuurlijk weinig kan schelen behalve dat ik tot 5 keer aan toe dezelfde vragenlijsten mag invullen. Dit is geen bericht om hulp, dit is een bericht van iemand die overal voor open stond maar nu hoopt ziek te worden of anderzijds niet meer te 'hoeven'. Het is teveel gevraagd, zeker in de hedendaagse maatschappij, om liefde te vinden en houden als je er voor openstaat als je n mentale handicap hebt. Het is n taboe en mensen willen er ook niet over praten, daarom zeg ik t ook nooit want ze kunnen het ook niet aan me zien. Ik houd mijn hele leven de schijn op dat ik succesvol wil zijn, terwijl ik eigenlijk meemaak dat ik alleen maar ongewenst ben en voor groepsopdrachten automatisch een lager cijfer krijg. Ik ben vanaf mijn geboorte opgezadeld met de vloek dat ik naast intelligent en goede bagage soms in mezelf opgesloten lijk. Maar de meeste mensen denken dat dat mijn karakter gewoon is, maar ik weet dat geen normaal persoon zo in zichzelf gekeerd is(met name toen het voor t eerst duidelijk zichtbaar was, was ik volledig in mezelf gekeerd). Zolang de maatschappij niet mensen met mijn stoornis accommodeert, en alle facetten van het leven aan mij voorbijgaan omdat ik gedoemd ben alleen te blijven en langzaam door de tijd alleen maar familie zie doodgaan, leef ik niet echt, dus ben ik al dood.
Datum:
12-05-2015
Naam:
anoniem
Leeftijd:
20
Provincie:
Noord-brabant

Pijn😢

Iedeeen haat me!
IK kan niks!
Mijn ouders willen met me naar een psygholoog omdat ik gek ben in mijn kop volgens hun.
Mijn vriend(waar ik al 2 jaar iets mee heb) haat me lijkt het
mijn vriendinnen laten me stikken.
ik ben helemaal alleen met mijn paard(figaro).
Ik hou van hem zoveel heb ik nog nooit van iemand gehouden.
Sinds dat mijn opa is overleden heb ik overal moeite mee.
Datum:
10-05-2015
Naam:
A.A
Leeftijd:
17
Provincie:
Limburg

help

Zo lang ik me kan herinneren ben ik ongelukkig. Jarenlange behandeling van psychologen en antideprissiva, 25 jr leuke baan, 30 jr lieve partner, droomplek om te wonen, vind ik het nog steeds een ramp dat ik überhaupt leef!
Voor mijn 51ste wil ik er mee stoppen.
Hierbij zou ik graag hulp en/of advies van u ontvangen.
Groet, Karen
Datum:
10-05-2015
Naam:
karen
Leeftijd:
50
Provincie:
Friesland

ik wil dood

Ik loop al een paar maanden rond met het gevoel.dat ik dood wil ik woord door mijn beste vriendin veranden en ik heb al een keer poging.toy zelf moord gepbeert maar kom het niet want mijn vader en moeder weten er niks van en durf het ook niet te zeggen ik ben bang voor hun reactie
Datum:
10-05-2015
Naam:
pinda
Leeftijd:
13
Provincie:
Noord-holland

ik weet het niet meer

pff ik weet niet waar ik moet beginnen. ik zal het kort houden. ik kan me niet herinneren waneer het voor het laatst goed met me ging. het begon al vroeg, ik werd gepest, was altijd alleen. op de middelbare school wilde ik erbij horen. was heel onzeker en kreeg verkeerde vrienden. zo werd ik van school gestuurd. en daarna weer. toen kwam ik op een school waar ik bij een loverboy terrecht ben gekomen. en weer 2 keer van school hestuurd. anderhalf jaar lang daar gezeten. en ondertussen is mijn broertje ziek geworden. hij heeft kanker en is helaas niet meer te genezen, het kan misschien nog 2-3 maanden duren.. ik ben anderhalf jaar geleden verslaafd geraakt en drugs. ik weet gewoon niet meer hoe ik mijn gevoelens miet uiten. ik kan niet erover praten. ik kan niet meer met mezelf omgaan. ik ben een tijdje geleden begonnen met automutileren. dat is hoe ik me gevoel een beetje uit. ik heb het verteld aan mijn orthopedagoog en daar zal ik binnen enkele weken hulp voor krijgen. ik wil gewoon niet verder meer. ik kan gewoon niet meer omgaan met dit alles. en wat er nog komen gaat. but I have to be strong. hopen dat alles snel voorbij is !
Datum:
09-05-2015
Naam:
ccc
Leeftijd:
15
Provincie:
Utrecht

ben het beu

Hallo,

Had een relatie van 13 jaar waarvan 11 jaar heel gelukkig , mijn partner heeft voor haar dochter gekozen.

Het is een volwasen kind van 25 j die het leven lijdt van haar moeder , wij zijn nu uit elkaar en houden nog veel van elkaar .

Mijn vrouw speelt mee met haar dochter , die enkel denkt aan haar en geld.

Onze relatie is stuk , dat ik zoiets moet meemaken ga ik kapot van .

Ben het beu.

Houden van ?????

Groeten,
Datum:
08-05-2015
Naam:
pdv
Leeftijd:
50
Provincie:
België

Waarom

Ik heb een probleem een paar weken terug is mijn vriendin in een pauze van onze relatie met een ander naar bed geweest ik kan er niet mee leven en wil per direct dood hoe kan dat zonder dat iemand er achter komt...
Datum:
08-05-2015
Naam:
Mika
Leeftijd:
17
Provincie:
Utrecht

lelijk zijn

Soms, soms is maar een woord. Ik had mezelf voorgenomen om die soms te laten op soms. Maar ik heb gefaald. De gedachtes dat deze wereld geen lelijke mensen verdienen. De gedachtes dat niemand mij gaat missen als ik wegben. Ookal heb ik veel mensen om mij heen die me liefhebben. Maar toch, toch denk ik dat. Ik zie het gewoon niet meer zitten. Ik heb een prachtig leven, mooi huis, familie, vrienden etc etc. Het enigste wat ik mis is een goed zelfbeeld. Ik heb zon laag minderwaardigheidscomplex. ik word er gek van. Praten helpt niet. Ik kan niet praten daarover. Ik hou van mensen helpen met hun problemen maar ik help mezelf nooit. ik zet mezef altijd op de tweede plaats. Soms wil ik dat niet, maar het gebeurt gewoon. Ik haat mezelf. Ik zeg het ook niet tegen mensen, want straks denken ze dat ik het voor aandacht zeg. Ik heb gewoon geen gevoel meer in het leven. Ik weet het gewoon niet meer.
Datum:
07-05-2015
Naam:
anoniem
Leeftijd:
15
Provincie:
Noord-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.