Levensverhalen (pagina 1860)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

k*tleven

ik ben in de eerste klas heel erg depri geweest. werd toen gepest en bedrijgt.
had toen ook een paar zelfmoordpogingen gehad. ben nu van die school af en ontmoette toen een vrouw van 26. ik ging echt van haar houden (niet verlieft maar gewoon vriendschap). ik dacht dat ik net weer een beetje vrolijker werd maar toen ging ze verhuizen. ik zie haar nu haast nooit meer en als ik haare zie is er altidj iemand bij die belangrijker voor haar is dan ik omdat er zo'n groot leeftijdsverschil is. ze weet ook niet wat ik voor haar voel ik durf het niet te zeggen. toen zei ging verhuizen zijn al mijn gevoelens weer teruggekomen en ik werd weer depri. ik ben nu al 2 jaar aan het toneelspelen (lachen, mensen helpen, vrolijk en melig zijn enz...) terwijl ik eigelijk wil huilen. ik wil echt graag dood het lijkt me zo rustig geen problemen meer enzo maar ik kan het niet want ik wil de mensen die om me geven geen pijn doen en vooral mijn vriendin niet omdat die al bijna al haar vriendinnen kwijt is geraakt. ik weet niet meer wat ik moet doen ik hou het niet meer vol zo...
Datum:
01-05-2005
Naam:
......
Leeftijd:
14
Provincie:
Groningen

After I'm gone

After I'm gone
People will talk about me
in gathering
Spring will search for me,
but I wonder where
I will be!
Datum:
01-05-2005
Naam:
Anonimus
Leeftijd:
39
Provincie:
Zuid-holland

gevangenis

Ik voel me opgesloten.
Sinds ik op de middelbare school zit.
Het is een school waar ik niet op wil zitten
wat ik trouwens altijd tegen ze zeg.
Het gaat ook niet goed op school, ik word niet gepest ofzo. Maar ik moet s'ochtens heel vroeg mn bed uit. Dat vind ik nog niet zo erg maar ik heb ook ruzie met mensen op school. Ik heb een vriendin waar het volgens mij ook niet zo goed mee gaat.
Bij mij thuis hoor je de hele dag alleen maar elende en beledigende opmerkingen.
Iedereen thuis heeft een normale kamer behalve ik. Mn kamer lijkt heel veel op een gevangenis. Vind ik er is maar 1 klein raamje mn kamer is 3 meter lang en 2 meter breed. Een wonder dat mn bed er kan staan. Ook een wonder dat ik een bed heb. Ik slaap dan ook graag bij 1 van mn 2 zussen. Maar mn oudste zus heeft dat al liever niet omdat... dat weet ik eigenlijk niet. Bij mn jongere zusje slaap ik nu al een tijdje. Maar daar moet ik vanacht ook uit. Want we hebben heel vaak ruzie.
Ik had iets om naar uit te kijken we zouden gezellig met mn alle in de mei vakantie naar slagharen gaan dat ging niet door omdat shirley (de poes) ging bevallen.
Door mn slechte cijfers mag ik bijna niks meer. Ik mag niet vaak bij vriendinnen blijven eten of logeren en ik mag niet naar de disco opzich zou je denken er is niet zoveel bijzonders aan. Maar je zou het eens door mijn ogen moeten zien. Ook heb ik familie die volgens mn moeder heel veel op mij lijkt. 2 familie leden die ik dus nooit zie. Mn moeders broer en mn opa. En juist zij wil ik heel graag weer eens zien. Mn moeder heeft het zei ze nooit leuk gehad met haar vader en thuis. Maar moet ze mij dan precies het zelfde aan doen? Ook zegt ze dat als ik weer eens iets verkeerds zeg in haar ogen dat ze hoopt dat ik een dochter krijg die op mij lijkt.
Alsof dat een straf is.
Vroeger had ik altijd heel veel zelfvertrouwen. En daar pakken ze me nou nog steeds mee.
Ze zeggen dus steeds van die dingen als zelfkikker enzo.
Nu heb ik al helemaal niet zo veel zelfvertrouwen meer dat hebben ze allemaal uit mn hoofd gepraat. Je zou mischien denken dat het aan de pubertijd ligt, maar daar geloof ik helemaal niks van.
Want van iedereen hoor je ook nog wel eens goede verhalen. Die je van mij nooit zal horen. Ik ben er ook op school al een keer uitgestuurd. Dat vertel ik niet aan mn oeders omdat ze dan gaan zeggen:(wat ik dus al van tevooren weet) ja bianca je zit op het vmbo en als je zo door gaat sta je straks achter de knak worsten bij de hema. Ze zeggen ook altijd dat ze nog moeten zien dat ik mn diploma haal.
Op die rode kaart moest ik een handtekening laten zetten die handtekening heb ik zelf maar voor mn ouders gezet omdat ik anders nog minder mag doen. Ik voel me erg gekwetst door die opmerking van de hema. Want mijn droom is altijd geweest om cipier te worden. Dat is dus gevangenis bewaken.
Ik wil die mensen die in de gevangenis zitten helpen om hun leven weer opnieuw op te bouwen samen met mij. Ik wil dat ook iedere keer proberen maar steeds word ik opnieuw gekwetst pijngedaan de grond in geboord. Mn vader en moeder willen ook niet dat ik met een marokaan of anteliaan thuis kom. Ik snap niet wat er mis aan is. Ik woon tenslotte met mn vader en moeder en 2 zussen en huisdieren en weet ik het wat allemaal in Rotterdam waar het er dus van stikt. Er zitten ook hele aardige jongens bij. Niet alle marokanen en antelianen zijn slecht.
Ik wou dat alles weer zo was als vroeger.
Ik kijk wel eens naar het raam en denk zal ik het doen. maar er is altijd wel iemand thuis. Ik denk er heel vaak over. En hoop eigenlijk dat het allemaal goed mag komen samen met de hulp van God. Waar ik al heel mn leven in geloof en ook nooit in de steek zal laten ookal heb ik ook foute dingen gedaan.

Datum:
30-04-2005
Naam:
bianca
Leeftijd:
13
Provincie:
Zuid-holland

uit

mn vriend waar k zoveel van hield heeft ht uitgemaakt kweet niej wa ht doel nog is in mn leve as hij ur niet is hijs alles voor me kheb ur zelfs een moord over om hem trug te krijge!!( misjien wel mn eige)
Datum:
30-04-2005
Naam:
anna
Leeftijd:
15
Provincie:
Limburg

wrm kan niemand mijn begrijpen,ik wil zo graag een einde maken

ik ben een meisje van 15 jaar, toen ik 5 was ongeveer ben ik sexueel misbruikt door twee ouderen jongen uit mijn straat. in het zwembad ben ik meerdere keren aangerand. de meeste mensen zeggen dan je komt er wel weer bovenop enzo, maar diep van binnen ben ik helemaal kapot. ik ben vanaf de kleuterschool tot aan de eerste klas elke dag ( bijna) ik elkaar geslagen en moest ze geld geven. niemand deed er wat aan. sinds dien ben ik wel wat harder geworden iedergeval dat denken ze maar ik kan niemand meer vertrouwen en heb zo'n pijn in mijn hart ik kan gewoon niet meer. in een vrienden groep werd ik op de auto gegooid in de regene en ik kon niks doen en al me ( vrienden) hielpen me niet en zieden je vond het wel leuk. omdat ik stoned was want ben ermee begonnen om te proberen een eind te maken aan me leven. en die gedachten spelen nu nog rond in me dikke kop. ik wil gewoon dat iemand me kan acccepteren zoals ik ben maar het belangrijkse is dat ik me eigen kan accepteren zoals ik ben en dat ik 1 x maar lol kan hebben in me leven. ik loop dan wel met en lach overal maar van binnen ben ik kapot. heel veel zeggen dan je bent neit de enigste emt problemen en dat weet ik ok wel maar ik wl gewoon graag dood ik wil af zijn van die eindeloze pijn. ik heb het gevoel dat ik gek bent omdat niemand mijn begrijpt zelf me ouders niet daar ehb ik het aan vertelt ( brieven laten lzen) en die zeiden alleen stop met blowen meer niet en snap ik neit als ik er neit bent wil ik ze ook niet zien huilen want ze geven toch niet om me. ik snij me ook in mijn polsen en heb vaak zat zelfmoordpogingen geprobeert en wil ook echt grag dood maar aan de ene kant hou me wat tegen ook al zou ik niet weten wat. ik voel me gewoon heel erg eenzaam en ongelukkig. ik ben ook nog is maagd omdat k niemand kan vertrouwen. ik mag bijna nooit uit.

maar ik hoop dat ik ooit als ik nog leef dan dat ik ook een x gelukkig kan zijn want als het echt niet ophoud dan ben k er niet meer en hopelijk begrijpen jullie me wel maar ik kon effe me ei kwijt uiteindelijk ik zit hier met tranene in me ogen, maar hopelijk zal het oooit goed komen een xeertje

ALS het aan mijn ligt hoeft het echt niet meer. k voel me eigen gewoon opgeslote zitten. en zoo eenzaam en heb gewon helemaal niemand waarmee ik praten kan.. HELPPPPP
Datum:
29-04-2005
Naam:
melanie
Leeftijd:
15
Provincie:
Noord-holland

ik wil niet meer leven

ik hebhet thuis heel moeilijk met heel veel dingen en ik wil en durf niet meer te leven ik maak me zelf kapot en snij mezelf ook heel vaak ik wil egt niet meer leven wat moet ik doen?

xxxx
Datum:
29-04-2005
Naam:
yneke
Leeftijd:
13
Provincie:
Friesland

Zelfmoord

Hey,
Ik denk vaak na over hoe het nu verder moet in mijn leven. 6 jaar geleden gingen mijn ouders uit elkaar en sinds dien gaat het bergafwaarts. De vriend van mijn moeder heeft alles van mij afgenomen wat ik had. Ons gezin, mijn moeder, mijn hondje, mijn pony en al mijn spullen. Ik was heel gehecht hieraan en met name aan mijn dieren omdat ze heel belangrkijk voor me waren. Ik woon nu al 6 dagen bij mijn vader, maar het voelt al verraad. Ik heb het gevoel dat ik mijn moeder in mijn dieren in de steek laat. Mijn moeder geeft me het gevoel dat ik een last ben in het gezin. Ik wil namelijk niet lastig zijn, en probeer me daarom perfect te gedragen, maar dit houd ergens op! Ik ben hier nu al 2 jaar mee bezig maar ik houd het echt niet meer vol, met als gevolg dat ik alles kwijt ben. Hierdoor voel ik me egoistisch en denk ik er vaak aan dat het misschien maar beter is om voorgoed weg te gaan. Zullen ze me dan missen? Of is het een opluchting? Mijn moeder geeft me het gevoel dat ik de oorzaak ben van alle problemen binnen ons 'gezin'. Ik kan me dit haast niet voorstellen, maar je gaat eraan kapot! Ik ben een meisje die alles netjes op orde heeft en een duidelijk doel voor ogen heeft. Maar soms denk ik dat dit toch allemaal in duigen zal vallen, vanwege dit alles. daarom heeft mijn leven misschien wel geen zin meer. Ik ben alles kwijt! Alleen mijn vader steunt me, maar ik zie ook hoe veel pijn het hem doet als hij ziet dat ik verdriet heb. Weer een last dus :S Ik weet echt niet meer wat ik moet en ik akn er met niet veel mensen over praten. Degene die mij echt begreep, woonde naast mijn moeder en zie ik dus nu ook niet meer vaak..Wat moet ik nouw?Nouja...K ben mijn ei weer ff kwijt...Heb jij t zelfde gevoel, en wil je het er misschien een keertje over hebben, dan kan dat ook altijd!
Bedankt voor je aandacht!
Liefs,
E.
Datum:
28-04-2005
Naam:
Essepoester
Leeftijd:
16
Provincie:
Limburg

Zelfmoord..

Nu ongeveer 1 jaar geleden is mijn moeder overleden.. Aan kanker.. Daar zat ik heel erg mee.. Want ik zag haar gewoon afsterven.. 6 maanden lang.. Op school gaat het goed.. Ik heb ook wel 3 goede vrienden.. Ik ben altijd het meisje met de lach.. Maar zelfs ik denk na.. Over de dood.. En aan zelfmoord.. Ik dacht ook van zou ik dan weer bij mijn moeder kunnen zijn? Ik mis haar.. Maar nee.. Ik hou van het leven.. En ook.. Van iedereen die van mij houd.. Dus.. Als je zelfmoord wíl plegen.. Denk altijd goed na.. De mensen die van je houden zitten meestal in een klein hoekje.. En ook al is het maar 1 persoon met wie je goed kan praten.. Het helpt wel.. En geloof me.. Je wil niet dood..

Marjolein
Datum:
27-04-2005
Naam:
Marj0lein
Leeftijd:
13
Provincie:
Noord-holland

niet lang meer

mijn vader is overleden, hij was mijn alles, onder dubieuse omstandigheden. vind nergens gehoor, werk na bijna 25 jaar kwijt geraakt. nu nog alleen steun aan een tweetal psychiaters en moeder. beland in wao toekomst is uitzichtloos ondanks pillen en psychiater hulp. de dips worden wel erg diep.
Datum:
26-04-2005
Naam:
kat
Leeftijd:
45
Provincie:
Utrecht

Dood,,..?

Weg in jezelf,,
beknijpende gedachtes,,
weggerent,, waarvoor?
Bang voor jezelf,, angst
dood lijkt de enige oplossing,,
zomaar,, weg,, (brb)
voor altijd,, onomkeerbaar,,

Lieve iedereen hier,,
Ik wil ook dood,,
ik heb hulp maar toch wil ik niet verder met het leven,,
m'n ouders weten wel dat ik dood WOU maar niet dat ik het nog steeds wil omdat ik hulp heb,,
Nu gaat het thuis ook vrij goed,, maar ik ben bang voor opnieuw die situatie.
Ik zat erdoor,, huilen,, huilen ,, huilen
Al 2 jaar dood willen is een lange tijd,,
maar ik moet door van mezelf..
Ik zie het nut er alleen niet van in.
ik weet dat iedereen mij gaat missen want ik ken 2 mensen die hebben zichzelf ookom het leven gebracht,, maar als zij maar gelukkig zijn,,
Ik hoop voor iedereen dat diegene het niet doet,, want je zult gemist worden,, daarom heb ik het ook nog steeds niet gedaan!
Ik steek iedereen een hart onder de riem!
Groetjes.. anoniem!
Datum:
26-04-2005
Naam:
mij
Leeftijd:
13
Provincie:
Overijssel

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.