Levensverhalen (pagina 1857)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

waarom?!

Mensen denken dat ik een doodnormale meid ben... Maar mijn gedachtengang is zoooo anders dan die van anderen... Ik heb het syndroom van Asperger (autisme aanverwante stoornis), en daardoor ben ik geweigerd op een opleiding die ik graag wou doen... Waarom kan ik niet gewoon zo als iedereen zijn.... Met mijn moeder heb ik opzich wel een hele goed band, maar ik heb het idee dat ze mij 'weggedaan' hebben. Ik zit in een beschermde woonvorm, en ik wil hier zooo graag weg. Gewoon mijn spullen pakken en naar de andere kant van Nederland, overnieuw beginnen. Mijn moeder heeft hele erge gezondheidsproblemen... 6 hernia's gehad, en ze heeft een been moeten laten amputeren door een spierziekte. Iedere keer komt er weer iets nieuws bij. Ze kan ook al niet meer rolstoeltennissen omdat ze daarbij haar biceps heeft gescheurd, en is nooit meer helemaal goed gekomen. Ik haat het om mijn moeder zo'n pijn te zien lijden. Ik haat mezelf omdat ik af en toe zo dom en ongevoelig ben. Ik wil niet meer zijn wie ik ben. Ik denk iedere dag aan hoe het zou zijn om gewoon niks meer te voelen.. Ik heb het lef alleen niet om door te zetten... Zelfs daar ben ik niet goed in... Iedereen denkt dat ik altijd vrolijk ben... maar s avonds als ik thuiskom ben ik doodmoe doordat ik iemand speel die ik niet ben... Ik heb echt hulp nodig maar ik kan er niet om vragen.. Wil mijn ouders niet nog meer tot last zijn......
Datum:
16-05-2005
Naam:
J
Leeftijd:
19
Provincie:
Noord-brabant

Voor de pech geboren

Ik ben een ondernemend iemand, maar vind op mijn pad slechts tegenslag, reorganisaties, te hoge werkdruk, tegenwoordig een te grote veeleisendheid. Nu ben ik ontslagen, lijdt mijn schoonzuster aan A.L.S., lukt me het vanwege de grote aanbod van kandidaten, mijn leeftijd en uiterlijk moeilijk om weer aan de slag te komen. Ik slaap slecht en heb last van nachtmerries en schuldgevoelens. Ook ik heb in het verleden zo mijn fouten gehad, maar als mij een normaal bestaan was gegund was het waarschijnlijk nooit zover gekomen.
Datum:
16-05-2005
Naam:
M. Bakker
Leeftijd:
39
Provincie:
Gelderland

ik word gek!!!

ik weet geen raad meer in het leven!
ik heb een meid waarvan ik hou
maar toch wil ik er niet meer zijn
mijn leven kan ik geen leven meer noemen
ik heb geen school geen werk ik word gek
ik was te laat voor in schrijfen met school
ik zoek werkk maar kan niks vinden
behalve macdonalds ik word gewoon gek
ik wil huilen maar het lukt niet
ik huil wel maar tranen willen niet vallen
en dan voel ik me nog erger
ikn wil niet meer leven want ik heb geen leven plus heb ik nog altijd ruzzie met me vriendin elke x is er wel iets
Datum:
16-05-2005
Naam:
marlon
Leeftijd:
20
Provincie:
Zuid-holland

Diep in de put

Ik zit al een tijdje niet meer helemaal in mijn eigen lichaam. Ik werk nu sinds een jaar en dat beviel me in het begin goed. Nu ga ik eraan kapot. Ik maak lange en zware dagen. Ik weet niet meer wat ik ermee moet en kan doen, terwijl ik niet wil dat ik mensen pijn hoef te doen.. Ik kan gewoon niet uit de put komen en dat is een groot probleem. Ik loop er nu al een half jaar mee en het is alleen maar erger geworden. Ik weet soms niet meer wie wie is terwijl ik ze goed ken. Ik ben minder aardig dan eerst. Snauw mn vriendin teveel en te snel af. Ik kan er niet meer mee overweg. Want ik was eerst altijd zo liefhebbend terwijl ik het laatste halfjaar een wrak ben. Hopelijk gaat het van dag tot dag beter over een half jaartje ofzo want dat zie ik nu nog niet 123 gebeuren. Ik kan er gewoon niet meer tegen...
Datum:
15-05-2005
Naam:
iemand
Leeftijd:
16
Provincie:
Noord-brabant

Het leven is niet leuk

Ik b en vandaag 33 jaar geworden. Het verbaasd mij dat ik dat gehaald heb . Ik heb veel meegemaakt in mijn leven.Buitenbaarmoederlijke zwangerschap, knobbeltje in mijn borst, oma die overlijdt en een overspelige man, terwili ik drie maanden zwanger ben. Nu ben ik 33 jaar geworden. Een leuk kado, maar mijn man komt gewoon om 19.30 uur binnen stappen zonder een bericht, ben het echt al heel lang zat en zoek continue de confrontatie. Tussen iedereen . Ik heb almeer geshit meegemaakt en vind het nu echt niet leuk meer. Ben op, kost veel moeite en energie. Wat nu?????
Datum:
13-05-2005
Naam:
isabel
Leeftijd:
33
Provincie:
Noord-holland

geen zin meer

het begon allemaal zo mooi hij en ik in een huisje wonen na 6 maanden verkering. ik was zo zuper blij en het is 1,5 jaar goed gegaan tot dat meneer vond dat ik jaloers werd ( het is ook wel zo maar ik heb vroeger dingen mee gemaakt dat ik wantrouwend ben ) een half jaar woonde we nog samen en ik dacht echt dat ik met hem zou gaan trouwen toen maakte hij het uit 23 maart 2005 ik kwam niets vermoedend thuis van werk en daar stonden mijn spullen allemaal al ingepakt.. je kan gaan...wat nu? we zouden trouwen kinderen maken en een huis kopen? ik stond te trillen op mijn benen..
nu 1,5 maand verder heb ik een fase bereikt waarop alles in mijn leven shit is.. geen werk meer school gaat klote en het enige wat ik nog had in mijn leven is niet meer van mij.. mijn ouders vangen me dan wel op maar die zien het niet dat ik het zo moeilijk heb.
af en toe slaap ik nog bij hem dan vraag ik of hij me terug wil maar dan zegt ie ik weet het niet of misschien maar hij doet allemaal van die rare dingen.. hij gaat zo vaak uit terwijl toen we samen woonde hij dat niet deed.. ik ga kapot zonder hem ik heb mijn toekomst bedacht met hem en alleen met hem.. er is geen ander persoon die dit kan vervangen.
ik heb de tijden van de trein al opgeschreven en gekeken wat de beste plek zou zijn om dood te gaan.. ik doe er van alles aan om hem terug te krijgen is dit over een maand nog niet gelukt dan heb ik geen zin meer... echt niet , als ik dit hem vertel zegt ie dat k gestoord ben en dat ik normaal moet doen.. maar ik ben nog nooit zo serieus geweest over iets.. dus serieus als ik binnen nu en een maand niet weer bij hem woon is het over.
Datum:
12-05-2005
Naam:
S
Leeftijd:
20
Provincie:
Utrecht

Waarom???

Dat is mijn vraag.. waarom besta ik? En waarom is mijn leven zo kut?
Thuis gaat het prima.. behalve dat ik mijn broer zo'n beetje haat..
En op school gaat het lekker.. ga met allemaal zevens mijn examen in.. maar d'r word wel over me geroddeld doordat ik op meiden val..
En in de liefde.. Ik ben inmiddels bijna 2 jaar verliefd op iemand van 24... Zij niet op mij.. maar ik krijg haar niet uit m'n hoofd..
Er zijn in mijn leven dingen gebeurd waarvan ik niet snap dat zulk soort dingen moeten gebeuren.. Zo heb ik mijn opa nooit mogen kennen.. Ja.. tot mijn 3e.. maar daar heb ik geen herrinneringen meer aan. Ik had hem zo graag in mijn leven willen hebben..
En ruim een jaar terug heeft mijn beste vriendin me keihard laten vallen en ze beweerd dat ze niets verkeerds heeft gedaan..
M'n nieuwe beste vriendin vangt me heel goed op, maar ik durf het haar allemaal niet te vertellen.. Ze heeft namelijk zelf ook zelfmoordneigingen en ze heeft hele zware anorexia..
Ik wil haar echt niet kwijt.. Tenminste.. niet dat ZIJ er voor dood moet gaan..
Ik praat met iemand.. een counseler bij ons op school.. Naja, nu inmiddels al iets van 3 maanden niet meer.. Heb namelijk niet het gevoel dat ik er ook maar iets mee opschiet.. M'n armen en benen liggen nog net zo vaak open als voor die tijd..

Ik wil dood.. Ik wil weg van deze wereld.. Weg uit dit klote leven.. En ik weet dat ik het niet door moet zetten.. En ik durf het ook niet.. Wil de mensen die wel om me geven geen pijn doen.. Maar ik zie het echt niet meer zitten.. :'(
Datum:
12-05-2005
Naam:
Tessa
Leeftijd:
16
Provincie:
Utrecht

Broer

Ik ben iemand die nogal spontaan is, soms even een aanraking, soms een uitspatting die niet geplaatst is, maar ik hou veel van mijn familie en vrienden. Alleen mijn broer, dat is een verhaal apart, hij ziet elke aanraking als teken dat we moeten gaan stoeien. Dat wil ik helemaal niet. Natuurlijk broers ouwehoeren wel is en soms loopt dat uit de hand. Ik ben geen haatdragend persoon, maar mijn broer krijgt mij telkens zo ver dat ik me de rest van de dag slecht voel. Om het zo te zeggen, ja ik heb soms zelfmoordneigingen en daarbij heb ik altijd het gevoel dat mijn moeder partij voor mijn broer kiest, dat komt omdat mijn broer leugen naar leugen ophangt en zij tuint erin. Ik ga mezelf nu niet in bescherming nemen en zeggen dat iedereen het fout doet behalve ik, mijn moeder is leerlingbegleidster en volgens mij gaat ze daardoor iets te zakelijk met mij om omdat zij zo met haar leerlingen omgaat. Mijn broer liegt hele verhalen aan elkaar en zij vertrouwd mijn broer ik weet niet waarom, misschien omdat ik in groep 6 altijd leugens ophing, maar we zijn inmiddels acht jaar verder. Ik heb mezelf gevonden ik analyseer mezelf ik analyseer de dag, maar ik ben altijd eerlijk. Mijnjn broer is een aardige jongen, misschien niet zo gebekt als ik en misschien is hij zelfs jaloers, maar als hij zijn zin niet krijgt begint hij altijd te slaan. Ik vraag mij meerdere malen af is dit omdat ik atheïst ben en me van God af heb gekeerd en straft hij me zo. Mijn moeder zegt altijd: \"Leroy komt zichzelf nog wel tegen\". Maar hij komt zichzelf nooit tegen en tot die tijd moet ik de klappen maar opvangen. Waarschijnlijk zal ik mezelf niets aandoen, maar omdat ik er zo vaak aan denk, dacht ik dat het misschien belangrijk was als ik mijn verhaal deed. Misschien is er iemand die dit leest en zegt \"dit verhaal komt mij bekend voor in deze situatie verkeer ik ook\". Bedenk dan iedereen heeft een goed en een kwaad deel, maar er zijn mensen die jou pad kruisen en wel van je houden.
Datum:
11-05-2005
Naam:
anoniem
Leeftijd:
15
Provincie:
Overijssel

Als iemand het zou lezen...

Hallo mensen,

Het is nou onderhand 1 jaar, en een maand dat mijn moeder is overleden. Maar kan der niet goed mee omgaan. Ik snij mezelf, walg van mezelf, Ik wil dood. Maar aan de andere kant denk ik: waarom wil ik dood? Ik doe er veel mensen verdriet mee. Maar is dat wel zo? Dat veel mensen verdriet om mij zouden hebben? Misschien zou niemand mij juist missen. Misschien zouden ze zonder er bij stil te staan doorgaan... 1 vriendin van mij weet dat ik al zo'n 8 maand aan die gedachtes denk, + de maatschapelijk werkster. En ze willen allebij dat ik het niet doe.. Maar misschien zeggen ze het alleen maar omdat ze het als hun plicht zien. Ik walg van mezelf, Ik ben moe van het leven, van het huilen, en van die moeheid. Ik walg van die littekens op mijn arm, als ik het toch niet doe, dan word ik altijd herrinerd als ik die littekens zie dat ik een klote tijd heb gehad... Ik wil dit gwoon niet meer.. De laatste dagen zat ik dus bij mezelf aftevragen HOE ik het wil doen. Zal ik me ophangen, zal ik mijn polsen opensnijden en in bad gaan liggen... Zal ik me verzuipen, een mes tussen me ribben steken, Overdosis pillen nemen? Of gewoon voor de auto of trein springen? Ik wil dit gewoon niet meer...

Ik kan er nog zoveel over schrijven net zoals in mijn gedichten. Maar toch zal der Niemand zijn om ze uberhaupt door telezen en me te helpen...

xxx
Datum:
11-05-2005
Naam:
Janet
Leeftijd:
14
Provincie:
Drenthe

kut

ik heb geprobeerd zelfmoord te plegen want ik zag het leven niet meer zitten ze hebben mij jarenlang gepest en mijn ouders mishandelen mij dat is mijn motief opm zelfmoord te plegen mensen ik kan er niet meer tegen ondertussen is mijn vader overleden dus ik weet niet meer wat ik moet doen zolang mijn ouders mij niet goed verzorgen woon ik bij mijn allerliefste opa en oma maar die zijn vorige week overleden ik woon nou op straat en deze e-mail heb ik geschreven in de bibliotheek
Datum:
11-05-2005
Naam:
teun westers
Leeftijd:
13
Provincie:
Utrecht

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.